Η οικογένειά του ήταν φτωχή και ασήμαντη, όμως ο Λικάριο από μικρός έδειχνε πως ήταν φιλόδοξος και έτοιμος να κατακτήσει τον κόσμο.
Ενήλικας πλέον, βρίσκεται στην Χαλκίδα, ήταν ιππότης στην υπηρεσία του ηγεμόνα της κεντρικής Εύβοιας, του Γιβέρτου Β’ Ντα Βερόνα. Εκεί ο νεαρός γνώρισε την πανέμορφη Φελίζα, αδερφή του Γιβέρτου και χήρα του Ντάλε Καρτσέρι. Ο άμοιρος ιππότης θαμπώθηκε από την ομορφιά της και «δάγκωσε» την λαμαρίνα! Έκλεψε την Φελίζα, την παντρεύτηκε και εγκατέλειψε την ζωή στην Χαλκίδα, φοβούμενος τις αντιδράσεις της οικογενείας της.
Από το πόθο του να εκδικηθεί το σόι της Κυράς του, βρέθηκε στην Πόλη, όπου συνάντησε τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγο. Συμμάχησε με τους Βυζαντινούς και με την βοήθειά τους ξεκίνησε έναν αμείλικτο πόλεμο κατά των Δυτικών.
Εν συντομία, απελευθέρωσε την Εύβοια, χρίστηκε Μέγας Δούκας (αντιναύαρχος του βυζαντινού στόλου ) και βέβαια ολοκλήρωσε την εκδίκησή του, παραδίδοντας ο ίδιος στον αυτοκράτορα τον πρώην ηγεμόνα του, Γιβέρτο, ο οποίος και πέθανε την στιγμή της παράδοσης μιας και δεν άντεξε τον εξευτελισμό από τον πρώην Ιππότη του.
Επιστρέφοντας στην Εύβοια έμεινε στο κάστρο των Φύλλων και στους δίδυμους πύργους του Ληλαντίου, από όπου οργάνωνε τις πολεμικές ενέργειές του. Αξίζει να σημειώσουμε πως βοήθησε στη απελευθέρωση σχεδόν όλων των νησιών του Αιγαίου, ενώ βρέθηκε να πολεμά τους Οθωμανούς στην Μικρά Ασία. Μετά το 1280 εξαφανίζεται από τον ιστορικό χάρτη και κάπου εδώ ξεκινά ο μύθος …
Οι κατάρες των εχθρών του έπιασαν και το φάντασμα του γενναίου ιππότη και των ανδρών του περιπλανιέται στο καστέλι των Φύλλων και στους δίδυμους πύργους του Ληλαντίου. Οι ψυχές τους δεν αναπαύθηκαν ποτέ… η επίσκεψη τις ώρες του λυκόφωτος είναι απαγορευμένη!
Δεν πιστεύω να σας πήρε ο ύπνος με το παραμυθάκι του Ιππότη Λικάριο?
Η θρυλική μοτοσικλέτα των τριών διαπασών, Tenere 700, ρόλαρε με άνεση στην εθνική οδό. Παρόλο που φλερτάρει με «βρώμικους» δρόμους δεν λέει όχι στην ταξιδιωτική χρήση, κάνοντας εύκολη και γρήγορη την μετάβαση του μοτοταξιδιώτη στους επιθυμητούς προορισμούς. Σύντομα οι τροχοί της περνούν την καλωδιωτή γέφυρα του Ευρίπου ενώ το μάτι του αναβάτη πέφτει στα μεσαιωνικά κτίσματα που φαίνονταν αμυδρά στον ορίζοντα. Το κυνήγι των φαντασμάτων ξεκινούσε.
Η πόλη των «τρελών νερών» εξαφανίζεται από τους καθρέπτες, με κατεύθυνση νότια και λίγο μετά την Νέα Λάμψακο, οι ταμπέλες οδηγούν στα χωριά Μύτηκας και Φύλλα, τους φύλακες του Ληλαντίου, μιας περιοχής που κατοικείται επί χιλιετίες.
Σε ένα βραχώδες ύψωμα στην άκρη του πρώτου χωριού βρίσκονται οι Δίδυμοι πύργοι. Δύο επιβλητικές ενετικές κατασκευές του 1205 μ.Χ. που είχαν σαν αποστολή τον έλεγχο του Ληλάντιου πεδίου. Λέγεται πως πριν και μετά την εποχή του Λικάριο, στον έναν εξ αυτών κατοικούσε ο ποταμάρχης, ο επιτηρητής του ποταμού, ο αξιωματικός που ήλεγχε την ροή του ποταμού, που ήταν υπεύθυνος για την άρδευση των χωραφιών αλλά και την συντήρηση του δικτύου ύδρευσης της Χαλκίδας. Αργότερα οι πύργοι λειτουργούσαν σαν παρατηρητήριο αλλά και σαν καταφύγιο κατά την διάρκεια εχθρικών επιδρομών.
Οι δύο πύργοι έχουν απόσταση ο ένας από τον άλλον περίπου 200 μέτρα, ανάμεσα τους υπάρχει το κοιμητήριο του χωριού και μια μικρή εκκλησία.
Η πρόσβαση είναι εύκολη, βάλτε σαν σημείο εισόδου την μάντρα της εκκλησίας του χωριού και ακολουθήστε τον ανηφορικό τσιμεντένιο δρόμο προς τους πύργους! Η θέα προς το Ληλάντιο πεδίο, τα Φύλλα και το Καστέλι τους, τον Ευβοϊκό κόλπο αλλά και την Δίρφυ θα σας γοητεύσει.
Επιστρέφουμε στον κεντρικό δρόμο και συνεχίζουμε την πορεία μας προς το χωριό Φύλλα και το ενετικό Κάστρο του 13ου αιώνα, την έδρα του φίλου μας Λικάριο.
Το κάστρο δεσπόζει πάνω από το χωριό, όμως η κατάσταση του δεν είναι καλή.
Την περίοδο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, οι άπιστοι κατέστρεψαν ολοκληρωτικά τις 2 πλευρές του κάστρου, παρόλα αυτά περνώντας στον εσωτερικό του χώρο, ο επισκέπτης μπορεί να αντιληφθεί την αρχιτεκτονική του φιγούρα, αντικρίζοντας το διώροφο αρχοντικό αλλά και τις σκάλες που οδηγούν στην βόρεια πλευρά.
Το θρόισμα του ανέμου έσπαγε την νεκρική σιγή, ο ήλιος έσβηνε στον ορίζοντα… η ώρα της επιστροφής ήρθε, ο Λικάριο και οι στρατιώτες τους ξυπνούσαν.
Tips:
Τα Φύλλα δεν είναι μόνο γνωστά για τα καμώματα του ιππότη Λικάριο αλλά και για την οικία του Ανδρέα Βώκου ή μάλλον πιο λαϊκά του Ανδρέα Μιαούλη. Σύμφωνα με κάποιους βιογράφους, ο ναύαρχος γεννήθηκε στα Φύλλα τον Μάιο του 1769. Έζησε στην περιοχή μέχρι τα 17 του χρόνια και μετά έφυγε για την Ύδρα, τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Το μικρό σπίτι ήταν σε άθλια κατάσταση, ανακαινίσθηκε και είναι επισκέψιμο.
Κοντά στα Φύλλα βρίσκεται το χωριό Βασιλικό, που αποτελεί μια έκπληξη, μιας και το ιστορικό του κέντρο πλαισιώνεται από παλιά αρχοντικά αλλά και από έναν μεσαιωνικό πύργο ύψους 17 μέτρων που λειτουργεί σαν κέντρο πληροφόρησης για τους Λατινικούς πύργους της Εύβοιας.
