Βροχή, αυτό το πολύτιμο φυσικό φαινόμενο που τόσο πολύ μισούν οι μοτοσυκλετιστές. Όση ζωή προσφέρει στη Φύση, άλλα τόσα προβλήματα προκαλεί σε όσους κινούνται στον δρόμο. Μας χαλά την πρόσφυση, μασκάρει επικίνδυνες παγίδες του δρόμου και εν τέλει προβαίνει στο πιο θανάσιμο αμάρτημα όλων: μας αναγκάζει να κλείνουμε το γκάζι.
Κι ακόμη δεν έχουμε φτάσει στο δικό μας σώμα, αυτό που βρέχεται και κρυώνει.
Αν για τη δυναμική απόλαυση της μοτοσυκλέτας μας στη βροχή δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά, η σύνεση στο γκάζι και η ανάλογη προετοιμασία της (κατάλληλα λάστιχα, λίγο μαλακότερες ρυθμίσεις στις αναρτήσεις, επιλογή ηπιότερης χαρτογράφησης) αν μη τι άλλο μπορούν να κάνουν τη διαδρομή ασφαλέστερη.
Για την προστασία του αναβάτη, από την άλλη, απαιτείται ο ανάλογος εξοπλισμός.
Ας ξεκινήσουμε από τον κορμό του σώματος, όπου σε πολλές περιπτώσεις η αδιαβροχοποίηση ανατίθεται κατευθείαν στο μπουφάν. Οι τύποι που υπάρχουν στην αγορά είναι εν γένει δύο: με ενσωματωμένη μεμβράνη ή με προσθαφαιρούμενο ένθετο αδιάβροχο.
Αμφότερες περιπτώσεις μπορούν να κάνουν τη δουλειά μια χαρά, αν και στην πρώτη έχουμε αρκετά μεγάλο εύρος αποδοτικότητας ανάλογα με τη μεμβράνη που χρησιμοποιείται.
Εδώ αυτό που διαφοροποιεί τις μεμβράνες δεν είναι τόσο η προστασία από το νερό, όσο η ικανότητα διαπνοής, δηλαδή η αδιαβροχοποίηση του υλικού να επιτρέπει την εξάτμιση υδρατμών (βλέπε ιδρώτα) προς τα έξω. Αυτή η σημαντική για την άνεση ιδιότητα είναι ο βασικός λόγος που τα προϊόντα με επένδυση Gore-Tex είναι συνήθως ακριβότερα.
Επίσης, πρέπει να έχουμε υπόψη πως οι ενσωματωμένες αδιαβροχοποιήσεις τείνουν να φθείρονται πιο γρήγορα, καθώς υφίστανται εντονότερες καταπονήσεις εκτεθειμένες στις αλλαγές του καιρού, τον ήλιο και τις διαρκείς τριβές του εξωτερικού υφάσματος στην καθημερινότητα, έτσι σταδιακά χάνουν την ικανότητά τους.
Πέραν της προστασίας από το νερό που μπορεί να προσφέρει το τζάκετ, μια πρακτικότατη λύση είναι το επιπλέον αδιάβροχο.
Η χρήση του προσφέρει ως επί το πλείστον υψηλότατη αδιαβροχοποίηση και το έξτρα προσόν να διατηρεί το μπουφάν από μέσα στεγνό και καθαρό. Όταν κινούμαστε στη βροχή, το νερό που δεχόμαστε δεν έρχεται μόνο από τον ουρανό, αλλά έχει και άφθονο σπρέι από τα τριγύρω οχήματα, άρα στην ουσία φοράμε και ό,τι υπήρχε στην άσφαλτο – λάδια, λάσπες κ.ο.κ. Ιδανικά καλό θα ήταν όλα αυτά να μένουν μακριά από το τζάκετ που φοράμε όλη μέρα και παντού.
Μπορούμε να βρούμε χωριστά αδιάβροχα τζάκετ και παντελόνι, ή να επιλέξουμε μια ολόσωμη στολή. Στη δεύτερη περίπτωση έχουμε λίγο περισσότερο μπελά στο φόρεμά της, αλλά ξεχνάμε και το ενδεχόμενο να περάσει νερό από τη μέση, βρίσκοντας δίοδο σε κάποιο “αδύναμο” σημείο μεταξύ μέσης παντελονιού και τζάκετ.
Στην ουσία τα περισσότερα αδιάβροχα του εμπορίου μπορούν να προσφέρουν την προστασία που ζητάμε, αλλά ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες και γι’ αυτό είναι προτιμότερο να επιλέξουμε από αυτά που είναι σχεδιασμένα για μοτοσυκλετιστική χρήση.
Η εφαρμογή ανακλαστικών λωρίδων είναι ένα σημαντικό στοιχείο ασφάλειας και κάτι που συναντάμε κατά κόρον στον μοτοσυκλετιστικό βρόχινο εξοπλισμό. Αφού το έχουμε και στο τζάκετ και στην τσάντα μας όταν οδηγούμε στο στεγνό, γιατί να το χάσουμε όταν πέσει από πάνω το αδιάβροχο και ειδικά εκεί που οι συνθήκες περιορίζουν την ορατότητα;
Το δεύτερο σημείο που ενδιαφέρει στη μοτοσυκλέτα είναι το κλείσιμο των άκρων, δηλαδή στις άκρες των μανικιών και τα μπατζακιών. Καθώς η μοτοσυκλέτα κινείται, η ροπή του αέρα και του νερού δεν έρχεται μόνο κατακόρυφα από πάνω, αλλά και οριζόντια. Έτσι το νερό βρίσκει εύκολα τον δρόμο του μέσα στα μανίκια και τέλος ζέστη και άνεση.
Τα μοτοσυκλετιστικά αδιάβροχα σφίγγουν σωστά στους καρπούς και, σε συνδυασμό με ένα χειμερινό γάντι που διαθέτει προεκτεταμένη μανσέτα, καλύπτεται και προστατεύεται πλήρως μια κερκόπορτα που απειλεί ακόμη και τον ακριβότερο εξοπλισμό. Αν η μανσέτα του γαντιού σφίγγει γύρω από τον καρπό, τότε είναι ακόμη καλύτερα καθώς αποφεύγεται να κυλήσει νερό πάνω στον βραχίονα του χεριού και μέσα στο γάντι, κάτι που φροντίζει η βαρύτητα κάθε φορά που οι παλάμες βρίσκονται πιο χαμηλά από τους αγκώνες.
Το ίδιο ισχύει και για τα μπατζάκια, όπου πρέπει να προσέξουμε πολύ το μήκος του παντελονιού να είναι αρκετό ώστε να μη βγαίνει η μισή γάμπα έξω όταν το γόνατο διπλώσει στη θέση οδήγησης. Τα μοτοσυκλετιστικά αδιάβροχα λαμβάνουν αυτό το γεγονός υπόψη, σε αντίθεση με τα γενικής χρήσης που δεν σχεδιάζονται για διπλωμένα πόδια.
Στη συνέχεια φροντίζουμε να κλείνουμε καλά το όποιο σύστημα σφιξίματος έχει το αδιάβροχο παντελόνι ώστε να ελαχιστοποιηθεί η περίπτωση να μπάζουμε νερά από τους αστραγάλους. Εδώ φυσικά η ύπαρξη ψηλής μπότας κάνει τα πάντα ευκολότερα. Το δέσιμο του παντελονιού με λάστιχο που περνά κάτω από τη σόλα του παπουτσιού (όπου υπάρχει) ενισχύει την προστασία φροντίζοντας πως ο αέρας δεν θα φουσκώσει και σηκώσει τα μπατζάκια ως χωνί που μαζεύει το νερό.
Ακόμη κι αν δεν φοράμε μπότες ωστόσο, για τα πόδια υπάρχει η λύση της αδιάβροχης γκέτας. Φοριέται πάνω από τα παπούτσια και ολοκληρώνει τη μόνωση των ποδιών απ’ το νερό. Να θυμάστε μόνο πως οι γκέτες δεν προσφέρονται για πολύ περπάτημα, καθώς είναι αρκετά ευπαθείς σε σκισίματα καθώς το παπούτσι πλέει μέσα τους. Η δουλειά τους είναι να φοριούνται όταν καβαλάμε και έτσι εξασφαλίζεται και η όποια μακροβιότητά τους.
Τα γάντια αποτελούν από μόνα τους μια ιδιαίτερη κατηγορία και η αλήθεια είναι πως η ζωή τους γίνεται ιδιαίτερα δύσκολη στη βροχή. Έχω δοκιμάσει εκατοντάδες γάντια και αρκετά από αυτά οδηγώντας για ώρα σε βροχή. Ακόμη όμως δεν έχω συναντήσει αυτό το γάντι που θα παραμείνει 100% υδατοστεγές μετά από 1-2 ωρίτσες βροχής στον αυτοκινητόδρομο.
Το αδύνατο σημείο τους συνήθως είναι οι ραφές που βλέπουν ευθεία κόντρα στον άξονα κίνησης, καθώς δέχονται το νερό κατευθείαν πάνω τους με όλη την ταχύτητα με την οποία κινείται η μοτοσυκλέτα. Αυτή η πίεση κάνει σταδιακά τα μόρια του νερού να βρίσκουν δρόμο μέσα από τις ραφές και τις περισσότερες φορές η πρώτη αίσθηση υγρασίας εμφανίζεται στις άκρες των δακτύλων που έχω (πάντα) σε ετοιμότητα πάνω στις μανέτες ενόσω οδηγώ.
Η προστασία που παρέχει το γάντι εξαρτάται από την ποιότητα της μεμβράνης του, κάτι που συνήθως συνδέεται αναλογικά με την τιμή αγοράς του. Για τις πολύ απαιτητικές περιπτώσεις, λ.χ. πολύωρη οδήγηση με ικανή ταχύτητα υπό διαρκή βροχόπτωση, ή για να καλυφθούμε φορώντας μη αδιάβροχα γάντια, διατίθενται στο εμπόριο και καλύμματα γαντιών που φοριούνται από πάνω – αποτελεσματική και φτηνή λύση.
Τα παραπάνω αποτελούν και τον βασικό κορμό του εξοπλισμού που χρειαζόμαστε για να οδηγήσουμε στη βροχή και να μείνουμε στεγνοί.
Αυτά ωστόσο δεν αποτελούν τις μόνες επιλογές που υπάρχουν για την προστασία μας. Καλή δουλειά μπορούν να κάνουν οι κουβέρτες που συχνά συναντάμε στα σκούτερ, αλλά μπαίνουν και σε μοτοσυκλέτες. Ομοίως και οι σταθερές αδιάβροχες χούφτες που βιδώνουν μόνιμα στο τιμόνι και μας επιτρέπουν να φοράμε από μέσα λεπτά ή και καθόλου γάντια, χωρίς τον φόβο του κρύου και της βροχής.
Αν πρέπει να καβαλάμε ανεξαρτήτως καιρού, κάποια εξαρτήματα της μοτοσυκλέτας μας μπορούν επίσης να αποδειχθούν σωτήρια.
Πρώτος και καλύτερος ο ανεμοθώρακας. Ό,τι ισχύει για τον αέρα ισχύει και για το νερό που ακολουθεί την ίδια ακριβώς ροή, άρα μια ζελατίνα που κρατά τον αέρα μακριά μας θα κάνει το ίδιο και με τη βροχή. Η ευεργετική προστασία της βέβαια εξαντλείται σε όση ώρα η μοτοσυκλέτα κινείται με κάποια ταχύτητα, διότι στο φανάρι και στα 20 km/h το νεράκι θα μας ραίνει απρόσκοπτο από πάνω…
Ένα δεύτερο κρισιμότατο στοιχείο εξοπλισμού είναι οι χούφτες. Με την ίδια ακριβώς λογική όπως ο ανεμοθώρακας, οι χούφτες εκτρέπουν τη ροή νερού μακριά από τα χέρια όπως και τον αέρα. Κοινώς, όσο πιο θρεφτάρι είναι η χούφτα, τόσο περισσότερο θα κρατήσει το χέρι ζεστό και στεγνό διώχνοντας μακριά αυτά που θα το πάγωναν και θα το έβρεχαν. Και εδώ βέβαια η προστασία ισχύει μόνο όσο κινείσαι.
Η ίδια η κατασκευαστική λογική της μοτοσυκλέτας μπορεί επίσης να προσφέρει ένα επίπεδο προστασίας. Για παράδειγμα, όλα τα σκούτερ έχουν ένα σημαντικό πλεονέκτημα τοποθετώντας τα πόδια μέσα στην ποδιά, πολύ πιο προστατευμένα απ’ όσο στα μαρσπιέ. Με μια κουβέρτα από πάνω, βγαίνεις στην καταιγίδα με σκαρπίνια και μένεις στεγνός.
Η ποδιά των παπιών είναι ένα ακόμη παράδειγμα, αν και η σύγχρονη τάση της μόδας την έχει εν πολλοίς ανάγει σε κομμάτι του σχεδιασμού αντί για αυτό που στην ουσία είναι: προστατευτικό για τα πόδια. O Soichiro Honda πάντως αυτό σχεδίασε στο χαρτί. Μεγάλο, λευκό και άκομψο ίσως, αλλά γεμάτο φροντίδα και προδέρμ για τα πόδια του αναβάτη.
Ο αδιάβροχος εξοπλισμός χρειάζεται προσοχή και σεβασμό στη συντήρησή του για να κάνει σωστά τη δουλειά του.
Οι μεμβράνες που ενσωματώνονται στα είδη ρουχισμού και υπόδησης των μοτοσυκλετιστών έχουν κάποιες συγκεκριμένες προδιαγραφές και μεθόδους πλυσίματος. Δώσε προσοχή στις σχετικές οδηγίες του κάθε κατασκευαστή για τη συγκεκριμένη μεμβράνη αδιαβροχοποίησης που διαθέτει ο εξοπλισμός σου και φρόντισε να τις σεβαστείς για να έχεις προστασία για όσο περισσότερο καιρό γίνεται.
Ειδικά το αδιάβροχο παντελόνι θέλει προσοχή στο φόρεμά του, καθώς εύκολα τα παπούτσια μπορούν να καταστρέψουν τις εσωτερικές θερμοκολλήσεις. Ιδανικά το φοράμε έχοντας βγάλει τα παπούτσια και, αν αυτό δεν είναι εφικτό, προσέχουμε πολύ ώστε τα μην τρίβεται η σκληρή σόλα με το μαλακό ύφασμα στις θερμοκολλημένες ραφές.
Ούτως ή άλλως, το πιο αδύναμο σημείο κάθε αδιάβροχου παντελονιού είναι η περιοχή του καβάλου, όπου η τριβή του εσωτερικού παντελονιού με τις ραφές του αδιάβροχου καθώς καθόμαστε στη σέλα σταδιακά τις εξασθενεί, έτσι τα περισσότερα παντελόνια αρχίζουν να μπάζουν από εκεί.
Αν τουλάχιστον προσέξουμε να μην ταλαιπωρούμε το ίδιο σημείο με τα παπούτσια κάθε φορά που φοράμε το παντελόνι, αυτό θα εξυπηρετήσει για πολύ περισσότερο καιρό.
Τέλος, δεν ξεχνάμε πως ο μεγαλύτερος εχθρός κάθε αδιάβροχης μεμβράνης είναι η έντονη θερμότητα, γι’ αυτό αποφεύγουμε να στεγνώνουμε σχετικό εξοπλισμό δίπλα σε καλοριφέρ ή φωτιά. Μπουφάν, παντελόνια, γάντια και παπούτσια τα αφήνουμε να στεγνώσουν μόνα τους σε θερμοκρασία περιβάλλοντος, κι ας πάρει περισσότερο χρόνο.
