Από το 2013 και μετά στη μεγάλη κατηγορία και από το 2009 και μετά γενικότερα, κανείς δεν αμφισβήτησε το τεράστιο ταλέντο που έχει ο Marc Marquez.
Ωστόσο αρκετοί ήταν εκείνοι που ασκούσαν κριτική στον παραλογισμό του ορισμένες φορές και στην ατίθαση πλευρά του που κυνηγούσε τη νίκη με κάθε κόστος.
Άλλωστε ήταν χαρακτηριστικό ότι τα πρώτα χρόνια της καριέρας του στη μεγάλη κατηγορία ανέπτυξε κόντρες και ήταν σχεδόν σταθερός θαμώνας στην Επιτροπή Αγωνοδικών για το ένα ή το άλλο παράπτωμα.
Το 2013 έγραψε ιστορία, αλλά έκανε και μερικές «τρελές» μανούβρες και κινήσεις στους αγώνες του, όπως άλλωστε συνέβη και το 2014. Φυσικά κανείς δεν ξεχνά και όσα έγιναν το 2015 με τον Valentino Rossi…
Τα χρόνια περνούσαν και ο Marquez συνέχιζε να κυνηγά το όριο πάνω στη μοτοσυκλέτα του, μόνο που αυτή τη φορά το έκανε περισσότερο μεθοδικά και κυρίως στα ελεύθερα δοκιμαστικά. Στους αγώνες ήταν αρκετά μεταμορφωμένος.
Από τον πιλότο που κυνηγούσε τη νίκη πάση θυσία και κόντρα στις δυνατότητες της μοτοσυκλέτας του, οδηγούμενος στο ένα λάθος μετά το άλλο, έγινε περισσότερο «βαθμοθήρας» βλέποντας τη μεγαλύτερη εικόνα μπροστά του.
Ώσπου φτάσαμε στο 2019, τη «χρυσή» χρονιά του Marc Marquez όπως θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει κανείς. Μια χρονιά που είχε μόλις μία εγκατάλειψη, μόλις μία! Ήταν στο Τέξας και δεν έφταιγε ακριβώς ο ίδιος για την πτώση.
Στο Τέξας που ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος τα προηγούμενα χρόνια ήταν η μόνη φορά σε όλο το 2019 – σε διάστημα 19 αγώνων παρακαλώ – που δεν ήταν πρώτος ή δεύτερος στον αγώνα!!
Οι διαθέσιμοι βαθμοί εκείνης της σεζόν ήταν 475 και ο φοβερός Ισπανός μάζεψε 420…
Επιπλέον, πέρα από το ότι δεν υπήρχαν έριδες και αντιπαλότητες με τους αντιπάλους του για επιθετικές κινήσεις στους αγώνες, ο Marquez είχε και ιστορικό χαμηλό σε πτώσεις, αφού όλη τη χρονιά είχε μόλις 13!
Η εμπειρία, ο χρόνος, η προσαρμογή του, η ίδια η μοτοσυκλέτα που ήταν πια εντελώς κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του, όλα μαζί συνέθεσαν την εικόνα του νέου Marc Marquez.
Και μετά ήρθε το 2020… το 2020 στην Jerez της Ισπανίας. Ο Marc απέναντι στον Fabio Quartararo έκανε το λάθος και βρέθηκε στο πίσω γκρουπ των οδηγών στον αγώνα.
Από εκεί έκανε μια καταπληκτική εμφάνιση, οδηγώντας με τόση επιθετικότητα τη μοτοσυκλέτα του που πολλοί έβλεπαν πλέον τον «παλιό» Marquez.
Προσπερνούσε τον έναν μετά τον άλλον, πιέζοντας πάνω από το όριο τα ελαστικά του στις υψηλές θερμοκρασίες της Ισπανικής πίστας. Και μετά ήρθε η σφοδρή πτώση και η αρχή της ταλαιπωρίας των δύο και πλέον ετών για τον Ισπανό.
Τα γεγονότα είναι γνωστά. Έκανε ένα πρώτο χειρουργείο και μετά βιάστηκε να επιστρέψει, κάνοντας τόσο μεγάλη ζημιά στο χέρι του ώστε έμεινε εκτός για όλη τη σεζόν. Και όχι, δεν έφταιγε ότι άνοιξε με το χέρι του μια βαριά μπαλκονόπορτα, όπως αρχικά υποστήριξε ο αδερφός του…
Επέστρεψε σταδιακά στη δράση το 2021, όμως και πάλι μπορούσε κανείς να διακρίνει κανείς τον «παλιό» Marquez. Η απουσία του είχε στοιχίσει πολύ, όπως και η έλλειψη τίτλων. Πίεζε και πάλι, φτάνοντας τη μοτοσυκλέτα του στο όριο, έχοντας 22 πτώσεις σε μόλις 14 αγώνες!
Η διαφορά είναι ότι αυτή τη φορά ήταν πτώσεις που δικαιολογούνταν από την ελαφρώς διαφορετική Honda, από τα νέα ελαστικά της Michelin αλλά κυρίως από την ανάγκη του ίδιου να δοκιμάσει τις δυνάμεις και το σώμα του.
Λίγο fast forward και φτάνουμε στο Grand Prix της περασμένης εβδομάδας, στην Ινδονησία. Η Michelin έφερε ελαστικά διαφορετικού σκελετού από εκείνα που είχαν οι πιλότοι στο χειμερινό τεστ στην πίστα.
Ήταν μια απόφαση φοβούμενοι από τη μία τις υψηλές θερμοκρασίες και από την άλλη την αντοχή τους στους 27 γύρους του αγώνα. Η Honda ήταν από τα εργοστάσια που δέχτηκε υψηλότατο πλήγμα από την αλλαγή αυτή των ελαστικών.
Ο Marc Marquez ήδη δυσκολευόταν και ψαχνόταν να βρει το όριο στο μπροστινό ελαστικό του, ώστε να εκμεταλλευτεί στο έπακρο το στυλ του ξεκινώντας από τις εισόδους στις στροφές.
Η αίσθηση όμως δεν ερχόταν. Στην Mandalika μάλιστα, με την αλλαγή των ελαστικών, είχε λιγότερη πρόσφυση στο πίσω ελαστικό κάτι που σήμαινε ότι πίεζε ακόμα περισσότερο το μπροστά.
Γι’ αυτό και η μία πτώση διαδεχόταν την άλλη. Ο Ισπανός είχε τέσσερεις στο σύνολο 2.5 ημερών, με την τελευταία στο ζέσταμα της Κυριακής που τον οδήγησε στο νοσοκομείο και στη συνέχεια στο να μην συμμετάσχει στον αγώνα.
Η εικόνα του όμως ήταν περισσότερο ανησυχητική από τις πτώσεις του. Έδειχνε σαν ένας πιλότος που δεν μπορούσε να καταπιεί τον εγωισμό του και την 5η θέση στο Qatar, όπου για πρώτη φορά μετά από 5 χρόνια ήταν η δεύτερη Honda στη γραμμή τερματισμού.
Δεν θα συμβιβαζόταν με μια απλή εμφάνιση και συγκέντρωση πολύτιμων βαθμών στην Ινδονησία για τη συνέχεια του πρωταθλήματος. Πίεζε σαν να μην υπήρχε αύριο, ενώ έβλεπε ότι είχε προβλήματα με τα νέα ελαστικά της Michelin.
Ήρθε και το κερασάκι στην τούρτα του να μην περάσει απευθείας στις ΚΑΤ2, με τον καιρό να είναι εναντίον του το πρωί του Σαββάτου κι έτσι βρέθηκε να πιέζει ακόμα περισσότερο στο πρώτο σκέλος των ΚΑΤ.
Έτσι ήρθαν όχι μία, αλλά δύο πτώσεις σε διάστημα 10 περίπου λεπτών στις ΚΑΤ1. Ούτε αυτές δεν λειτούργησαν ως προειδοποίηση στον Ισπανό.
Το πρωί της Κυριακής τα έπαιξε όλα για όλα και άλλαξε το set-up της μοτοσυκλέτας του. Είχε μόλις 20 λεπτά για να το δοκιμάσει και να κατανοήσει αν θα του ήταν χρήσιμο στον αγώνα.
Κι έτσι άρχισε να πιέζει και πάλι δίχως αύριο. Στην 10 είχε μια τρομακτική στιγμή, όμως δεν ήταν αρκετή να τον συγκρατήσει από την επιθετική του οδήγηση. Συνέχισε στον ίδιο ρυθμό, μέχρι που στην 7η στροφή ήρθε ένα από τα πιο σφοδρά highside που έχουμε δει στη σύγχρονη εποχή του MotoGP.
Το αποτέλεσμα; Να εξεταστεί από τους γιατρούς στο νοσοκομείο, οι οποίοι του ανακοίνωσαν ότι είχε διάσειση και φυσικά οι γιατροί της πίστας δεν του έδωσαν το πράσινο φως για να συμμετάσχει στον αγώνα.
Και να σκεφτεί κανείς ότι τελικά ο αγώνας έγινε στο βρεγμένο που πάντα εξισορροπεί καταστάσεις και μετριάζει τα προβλήματα των οδηγών…
Όλα δείχνουν ότι η αλλαγή κατεύθυνσης στην εξέλιξη της RC213V φέρνει τον Marc Marquez πίσω στον παλιό του εαυτό. Πρέπει, όμως, γρήγορα να συνειδητοποιήσει ότι αυτό δεν είναι λύση.
Το επίπεδο στο MotoGP είναι ακόμα πιο υψηλό, οι αντίπαλοί του εξαιρετικά ταλαντούχοι, ενώ και ο ίδιος δεν είναι ακόμα εντελώς 100% έτοιμος. Όμως το να γίνει ο Marc Marquez του 2015 δεν θα τον κάνει να επιστρέψει σε αυτό που αγαπά περισσότερο από κάθε τι άλλο: στην κατάκτηση τίτλων.
