Σε ηλικία 15 ετών, ο Fabio Quartararo έκανε την εμφάνισή του στην Moto3 και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα και όλοι αναφέρονταν στο αμούστακο παιδί ως το επόμενο «big thing» του MotoGP.

Οι προσδοκίες ήταν τεράστιες για τον Γάλλο, ο οποίος κατακτούσε με χαρακτηριστική άνεση τα πρωταθλήματα στην Moto3 Ισπανίας και η καριέρα του φαινόταν λαμπρή.

Ωστόσο, για διάφορους λόγους, η πραγματικότητα ήταν πολύ διαφορετική και χρειάστηκε να περάσει πέντε δύσκολα χρόνια, προτού τελικά πάρει θέση και βρεθεί στη μεγάλη κατηγορία.

Μια πορεία που τελικά του χάρισε κι έναν (τον πρώτο από αρκετούς κατά πάσα πιθανότητα) παγκόσμιο τίτλο.

Στο παρελθόν όμως είχαμε ακούσει κι άλλα ονόματα πιλότων που έφτασαν στο πρωτάθλημα και κατά κάποιον τρόπο ήταν «καταδικασμένοι» να πρωταγωνιστήσουν. Κάτι που όμως ποτέ δεν έγινε…

Ένα από αυτά είναι εκείνο του Nicolo Bulega. Ο Ιταλός είχε διαδεχτεί τον Quartararo ως πρωταθλητής Moto3 Ισπανίας, που πλέον έχει μετονομαστεί σε παγκόσμιο πρωτάθλημα Junior.

Ο Bulega έδωσε σκληρές μάχες για να πάρει το πρωτάθλημα και τα κατάφερε, υπό την καθοδήγηση του Valentino Rossi, όντας μέλος της ακαδημίας του Ιταλού άσου.

Τα πράγματα δεν ήταν εύκολα βέβαια, αφού έπρεπε να καταβάλει την αντίσταση οδηγών όπως ο Albert Arenas (παγκόσμιος πρωταθλητής της Moto3 το 2020) και ο Joan Mir (παγκόσμιος πρωταθλητής MotoGP 2020).

Ο Bulega συμμετείχε στην Moto3 το 2016 και οι προσδοκίες ήταν τεράστιες για έναν οδηγό με το ταλέντο του.

Η πρώτη χρονιά δεν ήταν άσχημη, αφού κατάφερε να πάρει την 7^η θέση και μάλιστα να ανέβει για πρώτη φορά στο βάθρο μόλις στον 4^ο του αγώνα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα.

Στη συνέχεια όμως επήλθε η καθίζηση. Μεταξύ άλλων, ψήλωσε και απότομα κι έτσι δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στις μικρές μοτοσυκλέτες της Moto3.

Το 2019 ανέβηκε στην Moto2, αλλά ενδεχομένως η απόφασή του αυτή ήρθε αργά. Δεν του βγήκε, όπως δεν του βγήκε και η απόφαση να φύγει από την ακαδημία του Rossi.

Το 2022 δεν θα είναι καν οδηγός στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, αφού θα δοκιμάσει πλέον τις δυνάμεις του στην κατηγορία Supersport των WorldSBK.

Ένας άλλος οδηγός που τελικά απογοήτευσε, αν και περιμέναμε πολλά περισσότερα από αυτόν, είναι ο Lorenzo Baldassarri.

Οδηγός και αυτός της ακαδημίας του Rossi, ο Balda ξεχώρισε με την δυνατή του οδήγηση στο Red Bull Rookies Cup όπου και πήρε τον τίτλο του πρωταθλητή το 2011.

Το όνομά του ακουγόταν ολοένα και πιο έντονα, με αποκορύφωμα το φοβερό του ξεκίνημα το 2019 στη μεσαία κατηγορία, όταν κέρδισε τους τρεις από τους τέσσερεις πρώτους αγώνες.

Στη συνέχεια όμως όλα γκρεμίστηκαν για τον Ιταλό, όταν δεν κατάφερε ποτέ να προσαρμοστεί στο καινούργιο ελαστικό που έφερε η Dunlop τότε. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα επόμενα δύο χρόνια ανέβηκε μόνο μία φορά στο βάθρο.

Ένα ακόμα όνομα που λίγοι θα θυμούνται, είναι αυτό του Karel Hanika. Ο Τσέχος είχε εξιτάρει πολλούς στο paddock, μιας και το ταλέντο του έμοιαζε τεράστιο.

Και όχι άδικα. Η παρουσία του στο Red Bull Rookies Cup ήταν άκρως εντυπωσιακή.

Πιλότοι όπως ο Jorge Martin, ο Stefano Manzi, ο Enea Bastianini, ο Marcos Ramirez, ο Joan Mir και αρκετοί άλλοι, έβλεπαν την πλάτη του Hanika, ο οποίος σε κάθε αγώνα που τερμάτιζε ήταν στη χειρότερη δεύτερος! Την ίδια χρονιά (2013) είχε κυριαρχήσει και στην Moto3 του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.

Το 2014 ανέβηκε στην Moto3 και πολλά βλέμματα ήταν στραμμένα επάνω του, όμως και στη δική του περίπτωση οι ελπίδες αποδείχτηκαν φρούδες.

Μέλος μιας εκ των κορυφαίων ομάδων της κατηγορίας, της Red Bull KTM Ajo, ο Karel Hanika δεν κατάφερε παρά ελάχιστα πράγματα.

Σε 18 αγώνες βρέθηκε μόνο τέσσερεις φορές μέσα στη δεκάδα, για να τερματίσει τελικά 18^ος στη βαθμολογία με 44 βαθμούς.

Μία από τα ίδια ήταν και η δεύτερη σεζόν του στην κατηγορία, όταν και τερμάτισε πάλι 18^ος με 43 βαθμούς αυτή τη φορά.

Καταστροφική ήταν η παρουσία του με την Mahindra το 2016 (έχοντας φύγει από την ομάδα του Ajo), αφού δεν κατάφερε να πάρει ούτε ένα βαθμό.

Το άστρο του είχε σβήσει πια και το μόνο που έκανε στη συνέχεια ήταν μία έκτακτη συμμετοχή στην Moto2.

Φυσικά αυτά είναι μόνο μερικά από τα πολλά ονόματα οδηγών που ποτέ τους δεν κατάφεραν να αποδείξουν την αξία τους μέσα στις πίστες και ίσως να το πετύχαιναν, αν τους δινόταν μία ακόμα ευκαιρία.