Ακόμα δεν έχουμε μπει στο 2022, ωστόσο ήδη τα πρώτα μηνύματα από το paddock είναι αρκετά έντονα και – φυσικά – αφορούν στο μεταγραφικό παζάρι.
Ένα από τα «καυτά» ονόματα που όλα δείχνουν ότι θα αποτελέσει μήλον της έριδος, είναι αυτό του Joan Mir, του παγκόσμιου πρωταθλητή το 2020 με την Suzuki.
Δεν χωρά αμφιβολία ότι ο 24χρονος θα είναι στην κορυφή της λίστας των πιο δυνατών εργοστασίων του πρωταθλήματος και όχι άδικα.
Και δεδομένων των συνθηκών στο γκαράζ της Suzuki, δεν θα είναι αδιανόητο – όπως θα ήταν το προηγούμενο διάστημα – να φανταστεί κανείς τον Ισπανό να αποχαιρετά την ομάδα.
Πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι και την ανταγωνιστικότητα ή μη της GSXRR (πάντα σε σχέση με την Ducati, την Yamaha και την Honda) είναι και ο οικονομικός παράγοντας κάτι που παίζει σπουδαίο ρόλο.
Η Suzuki δεν έχει τη δυνατότητα να προσφέρει στον Joan Mir ένα πλουσιοπάροχο συμβόλαιο που ο Ισπανός μπορεί να εξασφαλίσει από άλλο εργοστάσιο.
Το οικονομικό κομμάτι επεκτείνεται και στη μοτοσυκλέτα, με την Suzuki να μην μπορεί να φτάσει το υψηλό budget άλλων εργοστασίων, ώστε να διατηρήσει σε υψηλά επίπεδα ανταγωνισμού την GSX-RR.
Άλλωστε το 2020 είχε και μια επιπλέον βοήθεια από την πανδημία και το πάγωμα της εξέλιξης, ώστε η πάρα πολύ καλή της μοτοσυκλέτα από τα πρώτα τεστ εκείνης της χρονιάς, να διατηρήσει το πάνω χέρι.
Το 2021 όμως δεν κατάφερε να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο των επιτυχιών, ελλείψει βέβαια και μιας στιβαρής καθοδήγησης από τον έμπειρο Davide Brivio.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αδυναμίας αντίδρασης απέναντι στον ανταγωνισμό, ήταν ότι η Suzuki ήταν το τελευταίο εργοστάσιο που παρουσίασε τη δική της πρόταση ride height στο πίσω μέρος της μοτοσυκλέτας.
Και τελικά ούτε και αυτό δεν έκανε τη διαφορά, παρά το ότι τόσο ο Joan Mir όσο και ο Alex Rins το ζητούσαν έντονα από τους ανθρώπους της ομάδας.
Για τον Mir, όπως και για σχεδόν όλους τους υπόλοιπους, το ενδεχόμενο της κατάκτησης ενός τίτλου υπερτερεί σε σχέση με τον παχυλό μισθό, όμως και πάλι το οικονομικό δεν περνά σε δεύτερη μοίρα.
Η Honda, η Ducati, η KTM, ίσως ακόμα και η Aprilia (αν η Piaggio ανοίξει τη στρόφιγγα με τα χρήματα) θα είναι σε θέση να δελεάσουν τον Ισπανό μακριά από την Suzuki.
Κι ενώ η ΚΤΜ έχει την οικονομική επιφάνεια να δώσει ίσως τα περισσότερα χρήματα, δεν έχει τη μοτοσυκλέτα για να υποστηρίξει μια τέτοια πρόταση ώστε να γίνει θελκτική στα μάτια του Mir.
Από την άλλη, η Ducati δεν φαίνεται να είναι στο ψάξιμο για νέο οδηγό στις τάξεις της κι έτσι το μόνο εργοστάσιο που μένει είναι η Honda. Μια Honda που μπορεί να έχει τον Marc Marquez, όμως απεγνωσμένα χρειάζεται κι έναν δεύτερο πιλότο κοντά στο επίπεδο του Marc.
Άλλωστε τα πράγματα μόνο εύκολα δεν ήταν για το HRC, από τότε που ο Marquez τραυματίστηκε στην Jerez, το καλοκαίρι του 2020. Χωρίς τον Marc δεν πήρε νίκη, αλλά κι όταν αυτός επέστρεψε (και κέρδισε) ήρθε άλλος τραυματισμός.
Εννοείται ότι ο Marc δεν φεύγει από την ομάδα για πολλούς λόγους, αλλά και για το ότι είναι ίσως ο πιο καλοπληρωμένος αθλητής στην ιστορία του MotoGP: ακούγεται ότι ο μισθός του είναι στα 100.000.000 ευρώ έως το 2024!
Όμως τα πράγματα είναι ανοιχτά για την άλλη πλευρά του γκαράζ. Ο Pol Espargaro έφτασε στο HRC με τη σιγουριά ότι αφού είχε καταφέρει να δαμάσει την ΚΤΜ, θα το έκανε και με την Honda.
Όμως έμεινε με τη σιγουριά, αφού η RC213V αποδείχτηκε πολύ δύσκολη για τον Ισπανό, ο οποίος σύντομα έχασε το αρχικό του χαμόγελο και την ικανοποίηση όταν υπέγραφε για την Honda.
Έτσι δεν είναι καθόλου παράλογο να υποθέσει κανείς ότι αν τα πράγματα δεν αλλάξουν στην αρχή του 2022 για τον Espargaro, τότε η ομάδα θα στραφεί προς τη λύση του Joan Mir.
Υπάρχει κι ένας ακόμα παράγοντας, ο οποίος παίζει μεγάλο ρόλο στην απόφαση του HRC: η επιθετική οδήγηση του Joan Mir που φαίνεται ότι ταιριάζει στην Honda.
Ο αρχιμηχανικός του Mir έχει αναφερθεί σε ανύποπτες στιγμές για το πόσο δυνατός είναι στα φρένα ο πιλότος του και το πόσο εύκολα μπορεί να βρει το όριο με τα ελαστικά.
Στοιχεία που ταιριάζουν απόλυτα με την Honda και τη φιλοσοφία της, η οποία εν τέλει ίσως δεν χρειαστεί καν να αλλάξει νοοτροπία στην εξέλιξη και απλά φέρει τον Joan Mir, ελπίζοντας ότι θα οδηγεί παρόμοια με τον Marc το «θηρίο» της.
Αυτά τα χαρακτηριστικά της οδήγησης του Joan Mir τα γνωρίζει πολύ καλύτερη η Honda και γι’ αυτό φαίνεται ότι ο Ισπανός θα πρέπει – λογικά – να είναι ένας από τους βασικούς της στόχους για το 2023 και μετά.
Τέλος, μια τέτοια εξέλιξη θα έφερνε μεγάλες αλλαγές και στο στρατόπεδο της Suzuki, αφού ήδη έχει βγει προς τα έξω μια ελαφριά δυσφορία για την απόδοση του Alex Rins φέτος.
Όμως αν τελικά χάσει τον Mir, τότε σε καμμία περίπτωση δεν θα επιλέξει να αλλάξει εντελώς το δίδυμό της και λογικά θα κρατήσει τον Alex, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο μέλλον.
