Κείμενο: Σπύρος Τσαντήλας

Φωτό: Micelin, Σπύρος Τσαντήλας

H Michelin παρουσίασε τα Anakee Adventure στην πρόσφατη έκθεση EICMA 2018, φορεμένα πάνω σε ένα BMW R1250GS. Ουσιαστικά συνιστούν το διάδοχο μοντέλο των Anakee III, αν και τα τελευταία θα παραμείνουν στην αγορά, όπως μάθαμε στην παρουσίασή τους στην Πορτογαλία.

Εμφανισιακά μπορεί κανείς να εντοπίσει με το καλημέρα μια μεγάλη διαφορά από τα ΙΙΙ στα Adventure, καθώς τα πρώτα μοιάζουν περισσότερο με ασφάλτινα λάστιχα, ενώ τα νέα επαναφέρουν την αισθητική των Anakee II, δηλαδή την τυπική on-off εμφάνιση με χαμηλά και φαρδιά τακούνια.

Πίσω από την εμφάνιση όμως, τα νέα Anakee ενσωματώνουν τεχνολογίες που αφήνουν στη σκιά τους τα προηγούμενα μοντέλα – όπως άλλωστε επιβάλλει και η λογική της εξέλιξης.

Εν αρχή ην το μίγμα και εκ προκειμένω μιλάμε για τη γόμα του ελαστικού, κατασκευασμένη με μια νέα σύνθεση βασισμένη στο πυρίτιο και η οποία υπόσχεται πολύ περισσότερη πρόσφυση στο βρεγμένο συγκριτικά και τα προηγούμενα Anakee – αλλά και τον ανταγωνισμό, σύμφωνα με όσα μας έλεγαν οι άνθρωποι της Michelin στην παρουσίασή τους.

Ατυχώς (λέμε τώρα), ο καιρός στην οδηγική παρουσίαση στη Λισαβόνα μας έκανε καλοκαιρινές μέρες κι έτσι δεν είχαμε την ευκαιρία να το δούμε στο βρεγμένο, αλλά δε νομίζουμε οι έμπειροι Γάλλοι να τονίζουν τόσο εμφατικά αυτό το προσόν του νέου τους λάστιχου χωρίς να ισχύει και στην πράξη.

Αργά ή γρήγορα θα το μάθουμε από πρώτο χέρι άλλωστε, καθώς μιλάμε για το λάστιχο που θα συνοδεύει ως πρώτη τοποθέτηση από το εργοστάσιο πολλές μοτοσυκλέτες της κατηγορίας, μεταξύ αυτών και τα BMW R 1250 GS και Moto Guzzi V85 TT. Αυτό από μόνο του είναι σπουδαίο παράσημο για τη Γαλλική εταιρεία, δεδομένου ότι η συνήθης πρακτική θέλει συχνά τους Ευρωπαίους κατασκευαστές να επιλέγουν “παπούτσι απ’ τον τόπο τους”, ήτοι Pirelli για τις Ιταλικές και Metzeler ή Continental για τις Γερμανικές.

Το δεύτερο δυνατό χαρτί των Anakee Adventure είναι η εισαγωγή της δίγομης τεχνολογίας στην κατηγορία για πρώτη φορά από τη Michelin. Γνωστή ως 2CT, η λογική της γεννήθηκε στις πίστες των αγώνων MotoGP και από το 2005 κοσμεί τη γκάμα των ασφάλτινων ελαστικών της Michelin. Χρησιμοποιώντας σκληρότερη γόμα στην κορώνα του ελαστικού, δηλαδή εκεί που το λάστιχο πατά στο μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής του, εξασφαλίζει μακροζωία στο λάστιχο, ενώ στα πλαϊνά η μαλακότερη γόμα φέρνει αυξημένη πρόσφυση υπό κλίση.

Τώρα αυτή η τεχνολογία περνά και στις on-off μοτοσυκλέτες με τα Anakee Adventure, ενώ έχει ενδιαφέρον ο τρόπος που την εφαρμόζει εδώ η Michelin. Συγκεκριμένα, η σκληρότερη γόμα δεν περιορίζεται μόνο στο κέντρο, αλλά φτάνει ως τα άκρα του πέλματος κάτω από τα πιο μαλακά πλαϊνά. Το υπόστρωμα αυτό προσφέρει ενίσχυση στη συνολική δομική ευστάθεια του ελαστικού και είναι κάτι ιδιαιτέρως καλοδεχούμενο σε μια κατηγορία μοτοσυκλετών που μπορεί να βρεθεί σε εδάφη πιο δύσκολα από αυτά που θα πατήσει μια τυπική μοτοσυκλέτα σπορ ή δρόμου.

Φροντίζει έτσι η Michelin να έχει ένα λάστιχο στιβαρό αρκετά, χωρίς να χάνει τα οφέλη της 2CT τεχνολογίας, ακόμη κι αν μιλάμε για μια βαρυφορτωμένη μεγάλη Adventure να κοπανιέται σε κακοτράχαλο έδαφος.

Υπό το ίδιο πρίσμα έχουν σχεδιαστεί και τα τακούνια των Anakee Adventure. Η δουλειά τους είναι πολύπλευρη: αρχικά πρέπει να διώχνουν σωστά το νερό και για τον λόγο αυτό τα αυλάκια ανάμεσά τους δεν έχουν σταθερό πλάτος, αλλά φαρδαίνουν όσο πηγαίνουμε προς τα άκρα του πέλματος. Έτσι στο κέντρο έχουμε πιο πυκνά τακούνια, άρα πιο στιβαρή δομή στο πέλμα, αλλά και λιγότερο κραδασμό και θόρυβο, ενώ όσο πηγαίνουμε προς τα πλάγια το νερό θα μπορεί να βρίσκει διέξοδο χωρίς οι αυλακώσεις να “μπουκώνουν” σε ενδεχόμενη μεγάλη ποσότητα νερού.

Θα σκεφτεί κανείς εύλογα πως έτσι στα πλαϊνά, με τα τακούνια είναι πιο αραιά, η μοτοσυκλέτα θα νιώθει παραμορφώσεις όταν στρίβει πλαγιασμένη. Εδώ λοιπόν η Michelin προσφέρει άλλη μια απλούστατη, όσο και αποδοτική λύση. Ονομάζεται Bridge Block Technology και δεν είναι τίποτε άλλο από γεφυρώσεις ανάμεσα στα εξωτερικά τακούνια και αυτά που βρίσκονται κεντρικά στο πέλμα, στην κορώνα.

Αν προσέξετε τη μορφή του πέλματος των Adventure, στις άκρες του μεγάλα και μικρότερα τακούνια διαδέχονται εναλλάξ. Τα πιο μεγάλα δεν έχουν κανένα πρόβλημα να διαχειριστούν τις δυνάμεις που τους ασκούνται όταν η μοτοσυκλέτα είναι πλαγιασμένη, ενώ τα μικρότερα συνδέονται με τα κεντρικά τακούνια με επιπλέον υλικό (σε χαμηλότερο ύψος από το τακούνι για να μην αποκλείει πλήρως την απορροή νερών) ώστε να μην παραμορφώνονται υπό πίεση. Με τον τρόπο αυτόν έχουμε ένα τακουνάτο on-off λάστιχο που συμπεριφέρεται με τη συνέπεια ενός ασφάλτινου σε κάθε γωνία κλίσης, αξία κρίσιμη στην ακρίβεια που προσφέρει το λάστιχο στην οδήγηση.

Η τεχνολογία αυτή εφαρμόζεται μόνο στο πίσω Anakee Adventure, όπου το μεγάλο του πλάτος (συγκριτικά με το μπροστινό) το κάνει πιο ευάλωτο στην παραμόρφωση των τακουνιών και θα το συναντήσετε υπό τη σήμανση 2CT+.

Η βασική φιλοσοφία των Anakee Adventure είναι να καλύψουν την απόσταση ανάμεσα στα 100% στριτάδικα Road 5 Trail και τα 50-50 Anakee Wild με τα ψηλά τακούνια. Η ιδανική περιγραφή τους μας δόθηκε δια στόματος του αντιπροέδρου και υπεύθυνου παγκοσμίως για το μοτοσυκλετιστικό κομμάτι της Michelin, Matthew Ye: “Είναι φτιαγμένα για τον αναβάτη της μεσαίας ή μεγάλης μοτοσυκλέτας διπλής χρήσης που θέλει περιστασιακά να περάσει και λίγο στο χώμα”.

Αυτό μεταφράζεται σε έναν χαρακτηρισμό 80% άσφαλτος – 20% χώμα από τη Michelin, κάτι που τα κάνει πιο χωματερά από τα Anakee III του 90-10 και λίγο λιγότερο από τα Anakee II που η Michelin περιέγραφε ως 70-30.

Θα είναι διαθέσιμα στις παρακάτω διαστάσεις (σε παρένθεση ο δείκτης ταχύτητας):

90/90-21 (54V)
110/80-R19 (59V)
120/70-R19 (60V)
150/70-R18 (70V)
150/70-R17 (69V)
170/60-R17 (72V)

Οι παραπάνω διαστάσεις καλύπτουν τις περισσότερες μεγάλες on-off και Adventure της αγοράς, ενώ συνοδεύονται με σήμανση M+S, δηλαδή Mud και Snow, οπότε είναι κατάλληλα για χρήση όπου η νομοθεσία (αλλά και η λογική) το επιβάλει εποχιακά.

Τέλος, όσον αφορά στον δείκτη ταχύτητάς τους, όπως βλέπουμε όλη η γκάμα μεγεθών έχει δείκτη V, άρα η μέγιστη επιτρεπτή ταχύτητα χρήσης τους είναι τα 240 km/h. Αυτό είναι κάτι που έχει σημασία σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, δηλαδή στις λιγοστές μοτοσυκλέτες που φορούν λάστιχα αυτών των διαστάσεων και μπορούν να ξεπεράσουν τα 240 και στις οποίες πρέπει να φοριούνται εν γνώση αυτού του περιορισμού. Δεν είναι τυχαίο που οι περισσότερες μοτοσυκλέτες της κατηγορίας έχουν τελική ταχύτητα γύρω από αυτό το όριο – αν τώρα θες να πας με 260, κάτι τακουνάτο δε μοιάζει να συνιστά την πιο λογική επιλογή, όσο χαμηλό κι αν είναι, ανεξαρτήτως εταιρείας.

Δείτε εδώ το ρεπορτάζ από την παρουσίαση της Michelin στην Πορτογαλία