Επιμέλεια: Κ. Γκαζής
Φωτογραφίες: Mark Falconer Fotos
To ΙΟΜΤΤ του 2016 απέχει μόλις μερικές μέρες, και για να σας βάλουμε στο πνεύμα, δημοσιεύουμε ξανά τη συνέντευξη που είχαμε πάρει πέρυσι από τον Yuri Barrign, τον πρώτο και μοναδικό αναβάτη που συμμετείχε στην διαδρομή του ΤΤ, στον αγώνα του ManxGP με Supermotard μοτοσυκλέτα!
Ο Yuri Barrigan είναι ο πρώτος αναβάτης που τόλμησε να συμμετάσχει στο ManxGP με Supermotard, το 2015, τερματίζοντας μάλιστα με αξιοπρεπή μέση ωριαία στην κατηγορία Newcomers C. Του μιλήσαμε μέσω διαδικτύου, και τον ρωτήσαμε λεπτομέρειες για τον άθλο του.
Το Manx GP, ο γνωστός μας αγώνας στο θρυλικό νησί, στον οποίο είχαμε και την πρώτη ελληνική συμμετοχή με τον Ανδρέα Ψυχογυιό, είναι ένα από τα πιο γνωστά event Road Racing στον κόσμο. Στην ίδια διαδρομή που πραγματοποιείται -σε άλλες ημερομηνίες- το Isle of Man TT, οι αγωνιζόμενοι δοκιμάζουν τα όρια τους, οδηγώντας στο όριο σε κλειστούς δημόσιους δρόμους. Εκεί, το 2015 είχαμε μια μοναδική συμμετοχή, με τον Yuri Barrigan να είναι ο πρώτος αναβάτης που έτρεξε, και τερμάτισε στο ManxGP με Supermoto.
Μπορεί να σημείωσε τον τελευταίο χρόνο, όμως αυτό δεν είχε καμία σημασία. Σημασία είχε ο άθλος της συμμετοχής και του τερματισμού με μια μονοκύλινδρη Supermoto μοτοσυκλέτα, η οποία υπολειπόταν φοβερά σε δύναμη και δυνατότητες στην διαδρομή του νησιού, απέναντι στις street μοτοσυκλέτες. Μας έκανε τέτοια εντύπωση, βλέποντας τον Yuri σκυφτό πίσω από μία υποτυπώδη ζελατίνα, καβάλα στη Supermotard μοσοσυκλέτα του, που τον αναζητήσαμε στο διαδίκτυο, για να του πάρουμε συνέντευξη. Ας δούμε τι μας είπε.
Bikeit: Yuri, πες μας λίγα πράγματα για σένα. Που μεγάλωσες και πώς ξεκίνησε η ενασχόληση σου με τη μοτοσυκλέτα.
Yuri Barrigan: Είμαι 43 χρονών. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Santa Cruz, της Καλιφόρνια. Ξεκίνησα να οδηγώ μοτοσυκλέτα στα 15 μου, ενώ αγωνίστηκα για πρώτη φορά σε αγώνα Motocross το 1990, καβάλα σε ένα Honda CR500! Ο πρώτος μου αγώνας σε άσφαλτο ήταν το 1994.
Μίλησε μας για την εμπειρία σου στο ManxGP. Πώς κατέληξες να τρέχεις στον αγώνα με μια Supermotard μοτοσυκλέτα;
Ας τα πάρουμε από την αρχή. Το 2011 αγόρασα ένα Yamaha WR450. Με αυτό αποφάσισα να συμμετάσχω σε αγώνες της τοπικής διοργανώτριας αγώνων μοτοσυκλέτας, την American Federation of Motorcyclists (AFM), στις κατηγορίες Formula Singles και 250 Superbike.
Το 2012 συμμετείχα ξανά σε όλους τους γύρους του πρωταθλήματος, και οι τερματισμοί είχαν αρχίσει να μαζεύονται. Εκείνη τη χρονική στιγμή παρατήρησα πως υπήρχε μια κατηγορία στο ManxGP για μονοκύλινδρες τετράχρονες μοτοσυκλέτες... αλλά κανείς δεν συμμετείχε σε αυτή.
Λίγο αργότερα, το Νοέμβριο του 2013 σε ένα track day στη Laguna Seca γνώρισα έναν αναβάτη που αγωνιζόταν τόσο στο ManxGP, όσο και στο Classic TT για τα προηγούμενα 4 χρόνια. Εκείνος με συμβούλευσε στον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσα να προχωρήσω, και στο σχέδιο που έπρεπε να καταστρώσω. Έτσι ξεκίνησα την έρευνα, για να διαπιστώσω τι χρειάζομαι για να συμμετάσχω. Τερματισμούς σε αγώνες, αγωνιστικές λισάνς, προετοιμασία μοτοσυκλέτας, κλπ.
Πώς έπεισες τους διοργανωτές να σε δεχτούν, όταν κανείς δεν είχε συμμετάσχει στον αγώνα με SM πριν από σένα;
Αγόρασα ένα μεταχειρισμένο Yamaha YZ450 του 2008 και ξεκίνησα να αγωνίζομαι και να εξελίσσω τα 2 450, με το ManxGP στο μυαλό. Αγωνίστηκα στη σεζόν του 2014 με καλά αποτελέσματα. Και όλο αυτό τον καιρό, παρακολουθούσα να δω αν κάποιος θα έφερνε μοτοσυκλέτα Supermotard στο Isle of Man. Το ManxGP του 2014 ήρθε κι έφυγε, και κανείς δεν προσπάθησε να κάνει κάτι τέτοιο. Έτσι, κάπου εκεί αποφάσισα να κάνω την αίτηση μου. Έστειλα την αίτηση, και κατόπιν επικοινώνησα με τη διοργάνωση, ενημερώνοντας τους για τα σχέδια μου. Εκείνοι απάντησαν μέσω email, εξηγώντας μου πως αν κατάφερνα να πιάσω τον χρόνο πρόκρισης, και η ACU συμφωνούσε να μου παράσχει μια λισάνς (Mountain course License) για τον αγώνα, δεν θα με εμπόδιζαν από το να συμμετάσχω. Παρόλα αυτά, η διοργάνωση του ManxGP με πληροφόρησε πως κατά τη γνώμη τους θα ήταν ένα μνημειώδες κατόρθωμα για μένα να καταφέρω να πιάσω τον χρόνο πρόκρισης με μια μονοκύλινδρη μοτοσυκλέτα. Η δική τους αίσθηση ήταν πως θα ξόδευα άδικα τον χρόνο, τα λεφτά και την ενέργεια μου, για να έρθω στο νησί όπου και δεν θα κατάφερνα να προκριθώ...
Αυτή ήταν και η απόλυτη ενθάρρυνση για μένα.
Τι καλύτερη πρόκληση από αυτό; Μηδενικές πιθανότητες επιτυχίας. Κανείς δεν μπορεί να το κάνει. Αδύνατο.
Που πρέπει να βάλω την υπογραφή μου;
Δεν είχα καμία αμφιβολία πως θα μπορούσα να τα καταφέρω. Ήξερα πως οι μοτοσυκλέτες μου δεν θα ήταν ανταγωνιστικές -λόγω έλλειψης τελικής ταχύτητας- στο βαθμό που να μπορούσα να ελπίζω για μια θέση στο βάθρο.
Πήγα εκεί για να αποδείξω πως μπορούσα να το κάνω. Πως μπορούσε να γίνει. Πως μπορούσα να προκριθώ και να τερματίσω στον αγώνα. Τίποτα παραπάνω. Παράλληλα, έπρεπε να κρατήσω τα πάντα μυστικά, γιατί κανείς δεν θα με πίστευε, πως μπορούσα να το κάνω. Αν το είχα μοιραστεί με άλλους, θα με είχαν αποθαρρύνει απαριθμώντας ένα εκατομμύριο λόγους για τους οποίους δεν θα μπορούσα να τα καταφέρω.
Έτσι, συνέχισα τις προετοιμασίες μου σιωπηλά. Στο τέλος το είπα στη μητέρα και στον πατέρα μου, οι οποίοι στάθηκαν δίπλα μου, προσφέροντας μου όλη τους την υποστήριξη, όμως γνώριζαν κι εκείνοι το ρίσκο, και τη δυσκολία του εγχειρήματος, καθώς είναι οπαδοί του TT.
Δώσε μας μια εικόνα από τον αγώνα. Ποιες ήταν οι εντυπώσεις σου από τη διαδρομή; Τι χρειάστηκε για να προκριθείς;
Ο αγώνας ήταν πραγματικά δίχως εκπλήξεις.
Το μεγάλο δράμα παίχτηκε στα προκριματικά. Πολλή βροχή. Πολλές νύχτες δοκιμαστικών ακυρώθηκαν, κι έτσι η ευκαιρία να μάθω τη διαδρομή χάθηκε. Δεν την έμαθα ποτέ. Κατάφερα να κάνω ένα γύρο αναγνώρισης! ΕΝΑ! Έπειτα, δύο μέρες αργότερα, έκανα έναν ακόμη γύρο, όπου και έκανα χρόνο 27:34. Έπρεπε να περιμένω μια ακόμη μέρα για να κάνω τον τρίτο μου γύρο.
Το οδόστρωμα ήταν βρεγμένο κατά τόπους, και ήξερα πως ίσως να μην είχα άλλη ευκαιρία για να προκριθώ. Τα έδωσα όλα στον τρίτο μου γύρο στη διαδρομή, και έγραψα χρόνο 26:27. Το όριο ήταν το 27:00. Κι έτσι, έμαθα χαρούμενος πως πήρα την πρόκριση. Χαρούμενος όμως δεν ήμουν για το γεγονός πως ρίσκαρα τόσο πολύ, για να μάθω στα γρήγορα τη διαδρομή, και να πετύχω χρόνο πρόκρισης. Έπρεπε να μάθω μεμιάς 200+ στροφές! Είχα φέρει μαζί μου 2 μοτοσυκλέτες. Στα επόμενα δοκιμαστικά έκανα ένα 4ο κι ένα 5ο γύρο, γυρίζοντας ταχύτερα -26:14. Κι έτσι κατάφερα να κάνω γύρους προκριματικών και με τις 2 μοτοσυκλέτες, οπότε το συναίσθημα ήταν καλό. Και οι 2 ήταν σεταρισμένες περίπου το ίδιο.
Τι θυμάσαι πιο έντονα από την προσπάθεια σου;
Αυτό που έχω να θυμάμαι είναι το μεγάλο άγχος που είχα σε όλη την προσπάθεια μου, άγχος που παρέμεινε μαζί μου μέχρι που πέρασα τη γραμμή του τερματισμού. Ένιωθα πως πίεζα τις μοτοσυκλέτες τόσο σκληρά, που θα μπορούσαν να εκραγούν ανά πάσα στιγμή, και αυτό με ανησυχούσε, το να έχω έρθει τόσο κοντά στο στόχο μου και να μην τερματίσω λόγω μηχανικής βλάβης θα ήταν για μένα καταστροφικό.
Ποια ήταν η αντιμετώπιση των άλλων αγωνιζομένων απέναντι σου;
Οι άνθρωποι στο Manx με δέχτηκαν σχεδόν όλοι. Παρόλα αυτά υπήρχαν ορισμένοι που πίστευαν πως η επιλογή των μοτοσυκλετών μου δεν ήταν εκείνη για την οποία είχε σχεδιαστεί ο αγώνας, κι έτσι δεν ήταν σωστή. Προσπάθησα να χρησιμοποιήσω την αρνητική ενέργεια ως καύσιμο που θα μου έδινε ώθηση για να πετύχω, και να αποδείξω πως μπορούσε να γίνει, πως μπορούσα να το κάνω. Ήταν εξαντλητικό.
Πώς ένιωσες όταν τερμάτισες, και ποια ήταν τα σχόλια των άλλων;
Κατά την απονομή, η διοργάνωση του αγώνα μου έδωσε συγχαρητήρια. Μου είπαν πως τους είχα αποδείξει πως είχαν άδικο στην εκτίμηση των δυνατοτήτων της Supermoto μοτοσυκλέτας μου. Από την πλευρά μου, θέλω να πιστεύω πως δεν ήταν μόνο η μοτοσυκλέτα που με έφερε στον τερματισμό, αλλά ρόλο έπαιξαν τόσο η προετοιμασία μου για τον αγώνα, και το πόσο σοβαρά και επίπονα σκέφτηκα και σχεδίασα και την παραμικρή λεπτομέρεια.
Θα ήθελα να πω σε οποιονδήποτε θέλει να είναι ο 2ος αναβάτης που θα τρέξει το ΙΟΜ με Supermoto, πως θα πρέπει να προσεγγίσουν τη συμμετοχή τους με μεγάλη σοβαρότητα, όπως έκανα κι εγώ, αν όχι... ακόμα πιο σοβαρά από μένα. Τέλος, είμαι σίγουρος πως στο ταξίδι μου, λίγη τύχη αποτέλεσε μέρος της επιτυχίας μου.
Σκέφτεσαι να επιστρέψεις στο ManxGP;
Προετοιμάζω την επιστροφή μου το 2016, αυτή τη φορά καβάλα σε ένα Kawasaki ZZR400. Θα κάνω αίτηση και πάλι για την κατηγορία Lightweight. Αυτή τη φορά, αν καταφέρω να προκριθώ, θα ήθελα για το 2016 να τερματίσω ψηλά στην κατάταξη, με έναν καλό χρόνο.
Ποιοι σε βοήθησαν στην προσπάθεια σου;
Η Faultline Motorsports, η FTWco Racing και η Heroic Racing Apperal. Τους ευχαριστώ όλους!
View the embedded image gallery online at:
https://www2.cityrider.gr/sunenteukseis/item/8721-yuri-barrigan-sto-manxgp-me-supermoto#sigProIdc2963ca7dc
https://www2.cityrider.gr/sunenteukseis/item/8721-yuri-barrigan-sto-manxgp-me-supermoto#sigProIdc2963ca7dc
