Η αρχή και η μεταπήδηση

BIKEIT: Πως ξεκινήσατε την αγωνιστική σας καριέρα;
Giacomo Agostini: Ήταν κάτι που με τραβούσε στις μοτοσυκλέτες, αλλά δεν ξέρω τι ακριβώς, και ήταν δύσκολο γιατί η οικογένεια μου δεν είχε καμία σχέση με μοτοσυκλέτες. Ο πατέρας μου δεν μπορούσε να με καταλάβει και δεν μπορούσα να τον πείσω να υπογράψει. Μέχρι που πίστεψε ότι θα τρέξω σε αγώνες ποδηλάτων, και υπέγραψε, μετά, ήταν αργά, αφού είχα την υπογραφή στα χέρια μου. Κι έτσι, ξεκίνησα!
BIKEIT: Ποια ήταν η πρώτη σας μοτοσυκλέτα;
G.A.: Ο τοπικός dealer της Moto Morini, στο Bergamo, με βοήθησε, δίνοντας μου μία μοτοσυκλέτα για μόλις £2 τον μήνα, αλλά μόλις τερμάτισα 2ος στον πρώτο μου αγώνα, όλοι ρωτούσαν "ποιος είναι αυτός ο αναβάτης;". Μετά από τρεις αγώνες κέρδισα στην Μπολόνια, και ο Mr. Morini ήταν εκεί και με είδε, και ήθελε να μάθει ποιος κερδίζει τις εργοστασιακές του μοτοσυκλέτες. Μου έδωσε μία εργοστασιακή μοτοσυκλέτα, και μισθό £70 το μήνα - πολλά λεφτά για το 1961. Παρέμεινα με την Moto Morini από το 1962 μέχρι το 1964.

BIKEIT: Γιατί μεταπηδήσατε στην MV Agusta;
G.A.: Το 1965 μεταπήδησα στην MV Agusta, γιατί η Morini δεν ήθελε να τρέξει στο παγκόσμιο πρωτάθλημα και η MV μου έδινε αυτή την δυνατότητα. Ήμουν ήδη πρωταθλητής στα 175 κυβικά εκατοστά, και η Moto Morini δεν είχε μοτοσυκλέτα για τα Grand Prix. Ήταν μία ευκαιρία την οποία και εκμεταλλεύτηκα.

Από τετράχρονα, δίχρονα!

BIKEIT: Οι φήμες λένε ότι ο Hailwood έφυγε από την MV όταν πήγε ο Agostini εκεί. Αληθεύει;
G.A.: Κάθε ομάδα ήθελε έναν καλό αναβάτη πάνω στην μοτοσυκλέτα της, αλλά τότε ο Hailwood έκανε και ένα πολύ καλό συμβόλαιο με την Honda. Σίγουρα ήταν καλύτερα να βρισκόμαστε σε διαφορετικές εταιρίες, ήταν καλύτερο για τον συναγωνισμό και το άθλημα. Δεν πιστεύω όμως ότι έφυγε για μένα, αν και μάλλον τον επηρέασε κάτι άλλο περισσότερο: Ήμουν Ιταλός, σε ιταλικό εργοστάσιο. Κάθε φορά που βρισκόμασταν, όλοι μιλάγαμε ιταλικά, στο φαγητό, στο δρόμο, παντού, και μάλλον δεν ένιωθε άνετα.
BIKEIT: Ποιος ήταν ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής σας;
G.A.: Συνάντησα αρκετούς σε όλη την αγωνιστική μου καριέρα, οι Kenny Roberts, Marco Lucchinelli, Barry Sheene, Jarno Sharinen, Renzo Pasolini, Jim Redman, αλλά σίγουρα ο Mike Hailwood ήταν ο πιο σημαντικός από αυτούς.
BIKEIT: Ποιες ήταν οι διαφορές που διαπιστώσατε ανάμεσα στις τετράχρονες και δίχρονες μοτοσυκλέτες, όταν μεταπηδήσατε στην Yamaha;
G.A.: Είχα μία επιτυχημένη καριέρα στην MV Agusta, και μπροστά μου, μία δύσκολη επιλογή. Η MV Agusta ήταν για μένα η οικογένεια μου, όπου πέρασα αρκετά χρόνια της ζωής μου. Αλλά έβλεπα τις τετράχρονες μοτοσυκλέτες να μην είναι πλέον τόσο ανταγωνιστικές, και τις δίχρονες, να έρχονται δυνατά. Η Yamaha είχε κάνει αισθητή την παρουσία της, αλλά είχε προβλήματα στον κινητήρα, αλλά μετά από ένα χρόνο αγώνων, βελτιώθηκε σημαντικά. Τόσο αποφάσισα να κάνω την μεταγραφή, σε μία ελαφριά μοτοσυκλέτα, με 20 κιλά ελαφρύτερο κινητήρα από της MV! Χρειάστηκα μία εβδομάδα όταν πήγα στην Yamaha για να προσαρμοστώ, και να καταλάβω πως αν έμενα στην MV Agusta, δεν θα μπορούσα να είμαι ανταγωνιστικός. Υπήρξαν βέβαια διαφορές, αφού το φρένο του κινητήρα δεν εμφανιζόταν εδώ, και στην αρχή προβληματιζόμουν σχετικά με την επιλογή μου.

Πηγή έμπνευσης

BIKEIT: Μιλήστε μας για τον αγώνα στο TT Isle of Man το 1967.
G.A.: Έδωσα μεγάλες μάχες με τον Mike Hailwood, αλλά δεν κατάφερα να κερδίσω. Βρισκόμουν μπροστά του με διαφορά 8 δευτερολέπτων, αλλά έσπασε η αλυσίδα μου, και εγκατέλειψα. Ο Hailwood μου είπε όμως πως, ''δεν νίκησα εγώ, αλλά εσύ", και πήγαμε μαζί σε ένα πάρτυ το βράδυ.
BIKEIT: Είναι αλήθεια ότι η Regina είχε φτιάξει μία ειδική αλυσίδα που δεν μπήκε ποτέ στην μοτοσυκλέτα;
G.A.: Είχε φτιάξει όντως μία ειδική αλυσίδα η Regina. Ο αγώνας ήταν 360 χιλιόμετρα, και ο μηχανικός έκανε λάθος στο πακέτο, και αντί να βάλει την αλυσίδα που ήταν φτιαγμένη για να αντέξει όλα αυτά τα χιλιόμετρα, έβαλε μία απλή, η οποία έσπασε. Μετά, την αλυσίδα την πήρε κάποιος θεατής εκεί που έπεσε, κι έτσι δεν έχουμε αποδείξεις επίσημα γι' αυτό.
BIKEIT: Όλα τα αυτά τα χρόνια, έχετε αποτελέσει πηγή έμπνευσης για πολλούς αναβάτες. Ποιοι ενέπνευσαν εσάς όταν ξεκινάγατε;
G.A.: Τα παλιά χρόνια, ήταν δύσκολη η επικοινωνία, οπότε δεν μπορούσα να ξέρω τι συνέβαινε σε άλλες χώρες. Έτσι, οι ήρωες μου ήταν Ιταλοί, ο Tarquino Provini και ο Carlo Ubbiali, ενώ αργότερα, οι John Surtees και Mike Hailwood. Μάλιστα μου φαινόταν απίστευτο που αργότερα έτρεχα μαζί τους.
BIKEIT: Ποια είναι η καλύτερη ανάμνηση από τους αγώνες μοτοσυκλέτας;
G.A.: Έχω πολλές. Η συμμετοχή μου με την Moto Morini, η πρώτη νίκη με αυτήν στην Monza, μπροστά από 30.000 θεατές, το Isle of Man, οι νίκες μου με την Yamaha, δεν είμαι σε θέση να διαλέξω ανάμεσα στις στιγμές της καριέρας μου και να ξεχωρίσω κάποιες.

Σύγκριση εποχών

BIKEIT: Τι σχέση έχουν συγκριτικά οι αγώνες που τρέχατε με αυτούς της σύγχρονης εποχής;
G.A.: Οι αγώνες της εποχής μου ήταν πολύ ωραίοι, αλλά και τώρα, ωραίοι είναι. Οι πίστες έχουν βελτιωθεί, όπως και ο εξοπλισμός των αναβατών. Τότε εμείς δεν είχαμε προστατευτικά που να μας επιτρέπουν να τρέχουμε όπως θέλαμε. Τώρα οι αναβάτες είναι πιο ασφαλείς και τα περισσότερα ατυχήματα ξεχνιούνται γρήγορα απλά με μικρές εκδορές. Τώρα η τεχνολογία έχει προοδεύσει σημαντικά και υπάρχει εξειδίκευση σε κάθε εξάρτημα - εμείς είχαμε ένα λάστιχο μόνο, ανεξάρτητα με τον καιρό, αν ήταν κρύος, είχε ήλιο ή έβρεχε!

BIKEIT: Θα υπάρξει αναβάτης που θα σπάσει το ρεκόρ των 123 νικών; Πως θα νιώσετε αν συμβεί;
G.A.: Είναι πολύ πιθανό να συμβεί, αφού ο Valentino Rossi είναι πολύ κοντά και πιστεύω ότι αν δεν είχε πάει στην Ducati, θα το είχε καταφέρει. Όσο πλησιάζει στο ρεκόρ μου, δεν νιώθω και τόσο άνετα!

BIKEIT: Ευχαριστούμε πολύ για την όμορφη συζήτηση και τον χρόνο που μας χαρίσατε!
G.A.: Παρακαλώ!

Φωτογραφίες

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•