Κείμενο, φωτογραφίες: Κώστας Γκαζής

Μετά την πρώτη επαφή με το SYM VF185, σειρά έχει το Honda GTR 150 Supra το οποίο βρίσκεται στα χέρια μας για πλήρη δοκιμή, την οποία θα διαβάσετε λίαν σύντομα. Μέχρι τότε ας δούμε τις μέχρι τώρα εντυπώσεις μας από τις πρώτες 2 μέρες επαφής με το GTR. 

Κυρίαρχη εντύπωση; Ένα δυνατό, σβέλτο και δεμένο δίκυκλο που θολώνει τα όρια μεταξύ παπιών και μοτοσυκλετών. Το design του είναι αιχμηρό, με κοστούμι που περιλαμβάνει καρίνα, ενώ ανασηκωμένη είναι η ουρά. Η σέλα είναι 2 επιπέδων, ώστε να εντείνεται το look σπορ μοτοσυκλέτας. Η κατηφορική κλίση του μεριδίου του αναβάτη σε σπρώχνει με το "έτσι θέλω" μπροστά-μπροστά, όπου είναι αρκετά σκληρή. Τι σημαίνει τώρα το SATU HATI στην ουρά, φράση που βλέπουμε και στις μοτοσυκλέτες του HRC στο MotoGP; Στα ινδονησιακά "One Heart", μία καρδιά δηλαδή, φράση που συμβολίζει την ενότητα, και την ομάδα. Μην ξεχνάμε άλλωστε πως το GTR κατασκευάζεται στην Ινδονησία. 

Το μπροστινό μέρος διαθέτει προβολέα στο τιμόνι, και DRL φώτα στο κάτω μέρος της μάσκας.

Κι εδώ, όπως και με το VF, έχουμε κινητήρα μοτοσυκλέτας που προέρχεται από το CBR150 με επίσημη απόδοση 15,1hp/9.000rpm, με 6 σχέσεις και συμπλέκτη (πούπουλο). Ξεχνάμε λοιπόν την ασύγκριτη ευκολία χρήσης των παραδοσιακών παπιών με το ημί-αυτόματο κιβώτιο, κερδίζουμε όμως επιδόσεις που τα "παλαιάς κοπής παπιά" ούτε που ονειρευόταν. Για τους φαν της τελικής ταχύτητας, ο κόφτης επεμβαίνει στα 145 αναγραφόμενα στο κοντέρ χλμ/ώρα. Μικρό μειονέκτημα, τα σταθερά μαρσπιέ, που αντίθετα με τα σπαστά του VF (και με τα μαρσπιέ όλων των μοτοσυκλετών) όταν βρουν στην άσφαλτο υπάρχει κίνδυνος να σηκώσουν τον πίσω τροχό -μιλάμε πάντα για οριακές καταστάσεις. Παρόλα αυτά, υπάρχουν σπαστά μαρσπιέ στην αγορά που θα δώσουν έξτρα αγωνιάρικο αέρα και αντίστοιχες δυνατότητες στο όριο στο GTR.

Και υγρόψυκτος φυσικά ο ψεκαστός κινητήρας, και όμορφο το logo GTR 150 πάνω στο ψυγείο.

Παπί δεν θυμίζει στο ελάχιστο το τελικό της εξάτμισης, αντίθετα φέρνει στο νου σπορ μοτοσυκλέτα -το ίδιο συμβαίνει και με το φαρδύ πίσω ελαστικό 120/70-17. Πολύ όμορφα και ποιοτικά τα μαρσπιέ συνεπιβάτη -που δεν διαθέτουν ελαστικά παρεμβύσματα.

Πανέμορφα τα όργανα, με το στροφόμετρο σε πρώτο πλάνο, και το κόκκινο στις 10.000rpm (περίπου 132-134 χλμ/ώρα με 6η). Έχουμε και ένδειξη ταχύτητας κιβωτίου, όμως κατά τα άλλα η οθόνη είναι σπαρτιάτικη σε ενδείξεις. Δείκτης καυσίμου, κοντέρ, ολικός και μερικός χιλιομετρητής. Όχι, δεν υπάρχει ούτε ρολόι.

Ιδού και η εμφάνιση των οργάνων το βράδυ. Πορτοκαλο-κόκκινη η οθόνη, φωτιζόμενη η βελόνα του στροφόμετρου.

Σφιχτό σε αποσβέσεις το πιρούνι, αρκετά πιο σφιχτό το πίσω αμορτισέρ -σε βαθμό που σε κάνει να "σκανάρεις" καλά τον δρόμο για λακκούβες. 

Αντίθετα με το VF185 που έχει ABS μόνο στον μπροστινό τροχό, το GTR έχει δικάναλο ABS που επεμβαίνει και πίσω. 

Λιτοί οι διακόπτες στο αριστερό γκριπ και σχετικά παλαιάς κοπής, με κόρνα, φλας, μεσαία και μεγάλη σκάλα φώτων.

Κι αν είπαμε λιτοί οι διακόπτες για το αριστερό γκριπ, τότε τι να πούμε για το δεξί, στο οποίο βρίσκουμε μόνο το κουμπί της μίζας.

Χάρη στο PowerHouse Engineering, πλέον έχουμε και συγκεκριμένη εικόνα για την εντυπωσιακή -όσον αφορά τα μέχρι πρότινος παπιά που είχαμε στην ελληνική αγορά- ιπποδύναμη που φτάνει στον πίσω τροχό. Σύντομα βίντεο, ήχος, νούμερα και καμπύλη, και σύγκριση με την ιπποδύναμη του πρώην βασιλιά Crypton-X 135, σε άρθρο που θα ακολουθήσει.

Στρίψαμε, γκαζώσαμε, τελικιάσαμε, και κινηθήκαμε τόσο σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας, όσο και σε ορεινές διαδρομές, αλλά και και στην πόλη τόσο σε μποτιλιάρισμα, όσο και σε πιο χαλαρή κίνηση. Και είμαστε μόνο στην αρχή. Το Honda GTR συνεχίζει να μας εντυπωσιάζει ευχάριστα, και να μας γεμίζει με την μαγική ηρεμία πνεύματος που χαρακτηρίζει και τα υπόλοιπα δίκυκλα της φίρμας. Δεν σε βάζει στην πρίζα, ούτε σε ξενερώνει. Παραμένει ουδέτερο, για να σε αφήσει να επιλέξεις ΕΣΥ τον ρυθμό που θα κινηθείς, αναλόγως των περιστάσεων και των ορέξεων.

Σύντομα περισσότερα!

Φωτογραφίες