Του Δημήτρη Κατσούλα

Όπως όλοι γνωρίζουμε, το ταξίδι με μοτοσικλέτα είναι διαφορετικό σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο μηχανοκίνητο όχημα. Ανέκαθεν η μοτοσικλέτα εξίταρε τους αναβάτες της, για πολλούς και διαφόρους λόγους: Η επαφή με το περιβάλλον, η αίσθηση ελευθερίας που προσφέρει, η ένταση, οι συγκινήσεις. Ας ταξιδέψουμε λοιπόν νοερά πίσω στο παρελθόν για να γνωρίσουμε την μοτοσικλέτα όπως ήταν τότε: Απλή, ιδιαίτερη, μοναδική, προκαλώντας τα ίδια συναισθήματα με την σημερινή εποχή. Πως θα γίνει αυτό; Υπάρχει τρόπος και λέγεται "Ελληνικό Μουσείο Μοτοσυκλέτας".

Ιστορίες αναπαλαίωσης και δημοπρασιών

Μοτοσυκλέτες που χρονολογούνται από τις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι και την αυγή του 21ου αιώνα.
Πρόσφατα, και έπειτα από μεγάλο προσωπικό αγώνα, κατάφερε να συγκεντρώσει όλες τις μοτοσυκλέτες σ’ ένα πολυώροφο κτήριο, στο "Ελληνικό Μουσείο Μοτοσυκλέτας", όπου και κατανεμήθηκαν σύμφωνα με το έτος κατασκευής τους. Ο πολυχώρος - μουσείο δεν είναι ακόμα ανοιχτός στο κοινό, καθώς πρέπει να διευθετηθούν ορισμένες διαδικαστικές εκκρεμότητες, αλλά και να εκτεθούν παράλληλα όλες οι μοτοσικλέτες, όπως επιθυμεί διακαώς ο ιδιοκτήτης.

Παρόλα αυτά, ο κ. Μαριολόπουλος (κατά κόσμων Τάκης), ανοίγει -κατόπιν επικοινωνίας- τις πόρτες του μουσείου σε μικρές ομάδες επισκεπτών, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους λάτρεις των δύο τροχών να έρθουν σε επαφή μ’ ένα σπάνιο συλλεκτικό υλικό, να μάθουν -μέσω της ξενάγησης που ο ίδιος προσφέρει- τεχνικές και ιστορικές λεπτομέρειες, αλλά και να βιώσουν μέσα από τα λόγια του το πάθος και την αγάπη για την μοτοσυκλέτα.

Στην διάρκεια της ξενάγησης, ο κ. Μαριολόπουλος μάς είπε πώς ξεκίνησε αυτό το εγχείρημα και την εξέλιξή του μέχρι σήμερα. Ακούσαμε προσωπικά βιώματα για μοτοσυκλέτες που προσπαθούσε να αποκτήσει, ιστορίες αναπαλαίωσης και δημοπρασιών, αλλά και ιστορίες πρώην ιδιοκτητών. Κι ενώ όλες αυτές οι αφηγήσεις ζέσταιναν την ατμόσφαιρα, το βλέμμα μου μαγνήτιζαν τα διάφορα ιστορικά απομεινάρια μοτοσικλετών που κοσμούσαν τον ισόγειο χώρο υποδοχής, όπως παλιά ντεπόζιτα, ανταλλακτικά, αλλά και διαφημιστικές αφίσες αλλοτινών εποχών, κ.λ.π.

Οι κούκλες

Σηκώνοντας το κεφάλι ψηλά, αντίκριζα τροχούς από μοτοσικλέτες που ήταν στριμωγμένες στην τζαμαρία και περίμεναν να τις χαζέψεις. Άρχισα να συνειδητοποιώ πως βρισκόμουν μέσα σε μια χρονομηχανή και πως το ταξίδι στην ιστορία της μοτοσυκλέτας είχε ξεκινήσει. Πρώτος σταθμός ο υπόγειος χώρος του Μουσείου: Όπως σε όλα τα μουσεία, έτσι κι εδώ, το υπόγειο ήταν γεμάτο με "δίτροχα ευρήματα" που περίμεναν να μεταφερθούν κάποια στιγμή στους χώρους έκθεσης, με σκοπό να προκαλέσουν τον θαυμασμό στους επισκέπτες.

Πρώτο σοκ, μια μοτοσυκλέτα Brough Superior SS 80, 1000 c.c., μοντέλο 1937 (με μια SS 100, αντίστοιχη της SS 80, έχασε την ζωή του o Λόρενς της Αραβίας). Επόμενο σοκ, μία Ducati SS 900 NCR, έτοιμη να μεταφερθεί στον κύριο χώρο του μουσείου. Σε κάθε γωνιά, σε κάθε εσοχή, όπου μπορείτε να φανταστείτε, υπήρχαν κούτες με ανταλλακτικά, καινούρια ή μεταχειρισμένα, στεφάνια τροχών, ντεπόζιτα, σέλες, πλαίσια, μπαταρίες, ντίζες, μοτέρ - όλα έτοιμα να πλαισιώσουν τις προς αναπαλαίωση μοτοσυκλέτες. Στο υπόγειο καθίσαμε περίπου μιάμιση ώρα - αλλά και πέντε ώρες να καθόμασταν, πάλι λίγες θα ήταν. Η μοτοσυκλέτα που με γοήτευσε περισσότερο απ’ όλες ήταν χωμένη στο βάθος του υπογείου, τυλιγμένη μ’ ένα μουσαμά για να μην λερώνεται. Ήταν μια Ζundapp KS750, μοντέλο του 1947. Επρόκειτο για μια μοτοσυκλέτα 750 κυβικών εκατοστών που κατασκεύασαν οι Γερμανοί για τα πεδία των μαχών, ένα πολεμικό εργαλείο παντός τερέν, έτοιμο να μεταφέρει τους στρατιώτες-αναβάτες όπου χρειαζόταν.

Ο κ. Μαριολόπουλος δεν σταμάτησε λεπτό να μας μιλά για τις μοτοσυκλέτες που βρίσκονταν υπό –ή προς– ανακατασκευή, ενώ αρκετό χρόνο μάς διέθεσε για την παρουσίαση της τρίκυκλης Moto-Guzzi Triacle 750 c.c., μοντέλο 1941. Μας εξήγησε πώς βρέθηκε στα χέρια του, πόσο χρόνο χρειάστηκε η ανακατασκευή της, μάς μετέφερε την αγωνία του για το αποτέλεσμα, αλλά και την χαρά του όταν την αντίκρισε έτοιμη. Εμείς, άπλα, μείναμε με το στόμα ανοιχτό θαυμάζοντας την χακί τρίτροχη κούκλα.

Περάσαμε κατόπιν στο πρώτο, μετά στο δεύτερο και εν συνεχεία στο τρίτο επίπεδο-όροφο, όπου και γνωρίσαμε τα υπόλοιπα εκθέματα του χώρου. Καθ’ όλη την διάρκεια της ξενάγησης, βομβαρδίζαμε συνεχώς με ερωτήσεις τον κ. Μαριολόπουλο, ο οποίος μας έδινε τεκμηριωμένες και κατατοπιστικές απαντήσεις. Μετά από 5 ώρες περιήγησης βρεθήκαμε τελικά στον τελευταίο όροφο του κτηρίου, που αποτελεί και το προσωπικό ησυχαστήριο του κ. Μαριολόπουλου. Εδώ ολοκληρώθηκε πλέον το αξέχαστο ταξίδι μας πίσω στον χρόνο.

Μέσα απ’ αυτήν την μοναδική ξενάγηση, είχαμε την ευκαιρία να αντικρίσουμε περισσότερες από 100 μοτοσυκλέτες και να ξεφυλλίσουμε βιβλία, λευκώματα και service manual που βρίσκονταν στοιβαγμένα στις βιβλιοθήκες του μουσείου περιμένοντας να ταξινομηθούν. Χαζέψαμε επίσης παλιά ραδιόφωνα, πίνακες ζωγραφικής με θέμα την κλασσική μοτοσυκλέτα, συλλογές από κοντέρ μοτοσυκλετών και πικάπ αυτοκινήτων, ενώ θαυμάσαμε μια συλλογή με θέμα τις πινακίδες μοτοσυκλετών και αυτοκινήτων, από την μεταπολεμική Ελλάδα ως τις μέρες μας.

Συγχαρητήρια!

Ευχαριστούμε πολύ τον Παναγιώτη Μαριολόπουλο για την μοναδική και διαφορετική βόλτα στον χρόνο. Ευχόμαστε από καρδιάς αυτός ο χώρος να αναδειχθεί με την κρατική "βούλα" σε μουσείο, για να μπορεί ο Έλληνας μοτοσυκλετιστής να γνωρίσει την ιστορία του δικύκλου μέσω των σπάνιων εκθεμάτων σου και της άψογης ξενάγησής του ιδιοκτήτη. Συγχαρητήρια και πάλι!

Περισσότερες πληροφορίες:

www.motorcyclerepublik.org

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Κινητό: 6944 445 666

Ευχαριστούμε πολύ τον Θανάση Μουρίκη για την βοήθεια στην οργάνωση της επίσκεψης.

Φωτογραφίες