Του Νίκου Ζουρνατζή

Την Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011 βρέθηκα καλεσμένος του καλού μου φίλου και συν-διοργανωτή της εκδήλωσης κ. Allesandro Tramelli στην περιοχή της Piacenza λίγα χιλιόμετρα πριν το Milano στην βόρεια Ιταλία.
Σε μια γιορτή αφιερωμένη στις enduro μοτοσυκλέτες παλαιάς εποχής, σε παλαιούς και νέους αναβατές (ανάμεσα τους και ο κ. Allesandro Gritti) καθώς και σε όλους όσους αγάπησαν και αγαπούν το άθλημα αυτό.

Πάθος για την μοτοσυκλέτα

Η αγάπη για το enduro, το πάθος του κόσμου για την μοτοσυκλέτα, αλλά και η κουλτούρα τον γειτόνων μας στην Ιταλία είναι πολύ μεγάλη.
Άτομα της τοπικής λέσχης (motoclub d’ epoca - Tarquinio Provinci Piacenza) σε συνεργασία με την TRS team του Allesandro Tramelli έστησαν μια ειδική διαδρομή περίπου 1700 μέτρων σε ιδιωτικό χώρο της TRS, άριστα σχεδιασμένη σε πολύ καλό τερέν.

Από το πρωί της Κυριακής οι συμμετέχοντες που συγκρίνονταν σε νούμερο με κανονικό αγώνα παγκοσμίου, παράταξαν τις μοτοσυκλέτες στους προς τέρψιν των θεατών που άρχισαν να συρρέουν στην πίστα κατά δεκάδες, παρά το τσουχτερό κρύο, σε μια άριστα προετοιμασμένη περιοχή.

Άνθρωποι κάθε ηλικίας  έδωσαν το παρόν, παππούδες με εγγόνια, οικογένειες, μικρά και μεγάλα παιδιά, δημοσιογράφοι από τοπικές εφημερίδες και φωτογράφοι. Το κλίμα φιλικό και γιορτινό, όπως αρμόζει σε μια τέτοια εκδήλωση. Κέφι και όρεξη από όλους.

Σιγά - σιγά άρχισαν να ζεσταίνονται τα μοτέρ … δίχρονα ως επί το πλείστον, με μεγάλους αερόψυκτους κυλίνδρους και έναν υπέροχο ήχο που μας έκανε όλους να αναπολούμε το παρελθόν.

Σε λίγο όλοι ήταν μέσα στην πίστα, ζέσταμα, τούμπες, συναγωνισμός.
Ένας μικρός αγώνας scramble άρχισε να πραγματοποιείται. Οι στροφές των κινητήρων στα κόκκινα, ένταση και πάθος δίχως το άγχος του χρόνου και των δευτερολέπτων. Οι παλιές καλές μοτοσυκλέτες ήταν και πάλι “ζωντανές” με τους αναβάτες να χαμογελούν μέσα από το κράνη τους.

Ελληνική συμμετοχή

Συμμετείχα και εγώ! Ο καλός φίλος μου, παραχώρησε το προσωπικό του KRAMER 440cc δίχρονο του 1981, μία τέλεια και ροπάτη μοτοσυκλέτα, σταθερή με πολύ καλές αναρτήσεις και… χωρίς φρένα (!), μιας και τα μικρά ταμπούρα αδυνατούσαν να σταματήσουν την μοτοσυκλέτα. “No brakes” μου είπε και ο φίλος… οπότε προσαρμόστηκα εγώ στον τρόπο που απαιτούσε η καλή μου KRAMER. Κλείσιμο του γκαζιού νωρίς, κατέβασμα μιας ταχύτητας στο κιβώτιο και πάτημα των φρένων στο στοπ τους, χωρίς τον κίνδυνο μπλοκαρίσματος. Η διασκέδαση σε όλο της το μεγαλείο!

Με το πέρασμα της ώρας όλο και περισσότερος κόσμος έκανε την εμφάνιση του μιας και η μέρα είχε ζεστάνει και ο ήχος των μοτοσυκλετών ηχούσε μακριά, σα να “φώναζε” ελάτε, είμαστε εδώ.

Το μεσημέρι υπήρχε καντίνα που φιλοξένησε αναβάτες και θεατές. Junior αναβάτες πήραν με τη σειρά τους τις μίνι μοτοσυκλέτες τους και μπήκαν στην πίστα, ενώ γονείς, παππούδες, δάσκαλοι, άρχισαν να διδάσκουν οδήγηση και συμπεριφορά στους εκκολαπτόμενους αναβάτες Πολιτισμός, που είχαμε την τύχη να βιώσουμε για μία ακόμη φορά, διαπιστώνοντας ότι στην Ελλάδα, κυνηγώντας το δέντρο, χάνουμε το δάσος.

Φωτογραφίες