Του Τάκη Μανιάτη

Συνεργάστηκε ο Ηλίας Τσανικλίδης και ο Βίκτωρας Παπαδόπουλος

Επιστροφή στα παλιά

Μοτοσυκλέτες adventure: Ένα κεφάλαιο που αλλάζει συνεχώς, με τους αναβάτες να έχουν μεταπηδήσει χρόνια τώρα στα μεγαθήρια των 150, 160 και 170 ίππων, και το ενδιαφέρον για πραγματικές adventure μοτοσυκλέτες με δυνατότητες off road να έχει εξαφανιστεί από τα μεσαία κυβικά. Στην μεσαία κατηγορία, 600-900cc, αλώνιζαν για χρόνια μόνες και ουσιαστικά χωρίς εξέλιξη οι ιαπωνικές προτάσεις, με σαφή ασφάλτινο προορισμό και μικρές, περιορισμένες, δυνατότητες off road. Μιλάμε φυσικά για την πάλαι ποτέ κραταιά Honda Transalp 600/650/700 και μετά την Suzuki V-Strom 650, μέχρι να αναλάβει δράση η Kawasaki με την Versys 650 και η Yamaha πρόσφατα με το Tracer 700. Υπήρχαν φυσικά οι ευρωπαϊκές προτάσεις, BMW και KTM, με το F650GS και 790 Adventure, ποιο ασφάλτινη και χωμάτινη αντίστοιχα, αλλά όχι τόσο προσιτές οικονομικά όσο οι προαναφερθείσες ιαπωνικές. Καμία τους ωστόσο, τόσο αυστηρά χωμάτινη, εκτός ίσως από την έκδοση R της KTM Adventure, με αντίστοιχο κόστος και οδηγικές απαιτήσεις.

Με τους αναβάτες - και τα εργοστάσια - να κοιτάνε στα ''θηρία'', οι ενδιάμεσες ''στάσεις'' στα 900 και 1100 κυβικά εκατοστά, στα 95 και 110 άλογα (Triumph Tiger, Honda Africa), φαίνεται πως πήραν μερίδιο αγοράς, αλλά στην μεσαία κατηγορία, δεν υπήρχε καμία επιλογή.

Αυτό το άλλαξε η Yamaha με την Tenere 700 το 2019, η οποία έδειξε την δυναμική της με το καλημέρα, διπλασιάζοντας τις πωλήσεις της κατηγορίας 600-900cc, από 18.000 μονάδες σε 38.000, την πρώτη χρονιά παρουσίας του μοντέλου! Με συνεχή αύξηση έκτοτε, φτάνοντας στις 58.000 μονάδες το 2021, είχε φανεί η επιστροφή του κοινού σε μία κατηγορία που πλέον εκτός από βολική, είχε και πολλά να προσφέρει οδηγικά.

Ευκολία μονοκύλινδρου στην καθημερινότητα και στο χώμα, άνεση δικύλινδρου στις μεγάλες αποστάσεις και στο ταξίδι.

Οι πραγματικές ανάγκες

Από τα μη χρησιμοποιούμενα άλογα και τις βαριές adventure μοτοσυκλέτες, σε μία δικύλινδρη με ελαφριά αίσθηση, με δυνατότητες enduro σε σφικτές διαδρομές, και άνεση σε κάθε επίπεδο αναβάτη.

Άλλωστε, για καθαρή adventure χρήση, θέλεις μία ελαφριά και μανιτζέβελη μοτοσυκλέτα που να την ελέγχεις στο χώμα, στη λάσπη, στα γλιστερά κομμάτια, στο χιόνι που ενδεχομένως θα συναντήσεις στις εκτός δρόμου διαδρομές σου, στην άμμο, στις παραλίες. Θέλεις επίσης μικρές καταναλώσεις και αυτονομία, ιπποδύναμη που να σε καλύπτει για να παίζεις, αλλά να μην ξεμένεις κιόλας, να μην σου κοστίζει δυο περιουσίες η πτώση, και να μπορείς να ταξιδεύεις από και προς την παιδική χαρά (βουνό) με αξιώσεις.

Και φυσικά, να μπορείς να την αγοράσεις σε ένα λογικό κόστος.

Γι' αυτό λοιπόν το πείραμα Τ7 που ξεκίνησε ως πρωτότυπο πέτυχε, γι' αυτό λοιπόν ακολούθησαν - και θα ακολουθήσουν προφανώς - και άλλοι κατασκευαστές, με την Aprilia να καλεί τον παγκόσμιο πρωταθλητή Enduro Stefano Passeri για να συμβάλει στην εξέλιξη της νέας adventure μοτοσυκλέτας.

Η φιλικότητα και η χρηστικότητα της κατηγορίας αυτής, φάνηκε, όπως και οι πωλήσεις, και είχε έρθει η ώρα να παίξουν το παιχνίδι τους οι ειδικοί του marketing, τοποθετώντας άλλο ένα ιστορικό όνομα, δίπλα από το Tenere: Αυτό του Tuareg.

Έτσι, με διαθέσιμες κάποιες προτάσεις με ακτινωτούς τροχούς 19/17 ιντσών στα 500 κυβικά εκατοστά, στα 650 και στα 890 και πάνω, προνόμιο των μοτοσυκλετών με τροχούς καθαρά χωμάτινων διαστάσεων 21/18 ιντσών στην ενδιάμεση κατηγορία των 600-700cc, συνέχιζε να έχει το Tenere,μέχρι να έρθει και το Tuareg, ώστε να κλέψει μερίδιο από αυτή την κατηγορία.

Κοινή πορεία

Οι δύο αυτές μοτοσυκλέτες έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Βασίστηκαν πάνω σε υπάρχοντες κινητήρες που η προηγούμενη χρήση τους αφορούσε στην ασφάλτινη χρήση. Λιγότερο για την Tenere, μιας και ο κινητήρας φορέθηκε αρχικά στο γυμνό MT-07 και έπειτα στο Tracer (και φέτος στο R7), με αυτόν του Aprilia να ξεκινάει την καριέρα του στο supersport RS660 και έπειτα στο Tuono, πριν δώσει πνοή στο Tuareg.

Θα πείτε και τι με αυτό, αφού ένας κινητήρας μπορεί να φορεθεί οπουδήποτε και να ρυθμιστεί κατάλληλα, όμως τα χαρακτηριστικά απόδοσης και λειτουργίας του ενδέχεται να συμβάλλουν και στον καθορισμό της χρήσης της μοτοσυκλέτας.

Στο Yamaha, ο κινητήρας δεν είχε καμία αλλαγή, και ήρθε αυτούσιος από την ''βάση'', ενώ στο Tuareg, από τα 95 άλογα, διαμορφώθηκε στα 80, ώστε να μεταφερθεί η καμπύλη απόδοσης στο σημείο που πρέπει, για την νέα διπλή χρήση - με ανάλογες αλλαγές σε τελική μετάδοση βεβαίως.

Δικύλινδροι εν σειρά κινητήρες και στα δύο μοντέλα, με 72,4 άλογα για το Yamaha και 80 για το Aprilia, με νέα πλαίσια και για τις δύο, ώστε να τραβήξουν τον adventure δρόμο - στo Aprilia ο κινητήρας τοποθετήθηκε 10 μοίρες προς τα πίσω για να επιτρέψει στον μπροστινό τροχό την μεγάλη διαδρομή.

Στον προορισμό τους, η καθεμιά τραβάει τον δικό της δρόμο, αν και ουσιαστικά βρίσκονται πάνω στην ίδια τραμπάλα, με τον χαρακτήρα να διαφοροποιείται όχι απαραίτητα από τα τεχνικά στοιχεία, αλλά από την αίσθηση που βγάζουν κατά την οδήγηση, και φυσικά, τις δυνατότητες τους σε άσφαλτο και χώμα.

Από τη μία, έχεις χώμα, και από την άλλη, έχεις άσφαλτο, με το Tenere να τραβάει την ζυγαριά προς το χώμα, και το Tuareg, προς την άσφαλτο. Χωρίς να σημαίνει βέβαια πως η μία δεν πάει άσφαλτο, ή η άλλη χώμα.

Στοιχεία και πραγματικότητα

Ενώ τα στοιχεία μας λένε ''άλλα'', π.χ. οι διαδρομές των αναρτήσεων που είναι μεγαλύτερες, στα 240mm για το Tuareg, και στα 210mm για το Tenere, στην πράξη, βλέπουμε ότι το Tenere αποτελεί πιο στιβαρή βάση για γρήγορη κίνηση στο χώμα. Τα κιλά τους, είναι παραπλήσια, 205 γεμάτο καύσιμο (16 λίτρα) για το Yamaha, 204 για το Aprilia πλήρες υγρών (18 λίτρα καύσιμο).

Η αίσθηση είναι παραπλήσια και αυτή, με το Aprilia να ελίσσεται πιο γρήγορα στις απότομες αλλαγές κατεύθυνσης, με το ζύγισμα του να το κάνει να δείχνει σαν ελαφρύτερο μονοκύλινδρο και το μεγάλο τιμόνι να προσφέρει καλούς μοχλούς. Στο Aprilia συναντάμε αυξημένες δυνατότητες στον τομέα της ασφάλτινης χρήσης, αλλά και πλήρη εξοπλισμό που θα ζήλευε και μία μεγαλύτερη adventure μοτοσυκλέτα: Έχουμε Traction Control,ηλεκτρονική ρύθμιση φρένου του κινητήρα στο κλείσιμο του γκαζιού, ABS που αφαιρείται σε όποιο τροχό θέλουμε, τρία προγράμματα ρύθμισης της χαρτογράφησης του κινητήρα, Cruise Control για το ταξίδι, ευανάγνωστη οθόνη TFT.

Και όλα αυτά, βρίσκουν εφαρμογή όταν τα χρειαστείς, και αφού τα έχεις, τα χρησιμοποιείς. Και στο στρίψιμο στην άσφαλτο το νιώθεις να πλαγιάζει οριακά, παρά τις ψηλές αναρτήσεις.

Τα πράγματα στο Tenere είναι πολύ πιο απλά, με πιο άκαμπτη αίσθηση, πιο ψηλό κέντρο βάρους λόγω και του ρεζερβουάρ, πιο αργό στην συμπεριφορά του - φαίνεται πιο βαρύ, είναι πιο δύσκολο στην πόλη, αλλά όταν επιλέξεις τη γραμμή του, θα στρίψει και αυτό πολύ καλά σε ανοιχτές παρατεταμένες, - σαν μία χωμάτινη μοτοσυκλέτα που προσαρμόζεται στις συνθήκες, όχι σαν μία με ασφάλτινες ρίζες, όπως το Aprilia. Από εξοπλισμό, διαθέτει κάθετη οθόνη LCD ώστε να θυμίζει rally μοτοσυκλέτα, σύστημα ABS που αφαιρείται, και... τέλος. Δεν έχει καν Traction Control δείχνοντας έτσι ότι η Yamaha έριξε βάρος στον επιθετικό αναβάτη που θέλει απόλυτο έλεγχο και όχι στον ερασιτέχνη που μπορεί να εξαρτηθεί και από τα ηλεκτρονικά. Σου λέει, ''πάρτο, και πήγαινε off road, οδήγα το, δουλεύει". Και αφού δουλεύει, γιατί να κάθεσαι να ασχολείσαι;

Από άσφαλτο, χώμα

Και πριν περάσουμε στο χώμα, είναι απαραίτητο να δούμε πως συμπεριφέρονται οι κινητήρες τους στην άσφαλτο, κάτι που θα μας βοηθήσει σημαντικά στα απαιτούμενα για off road οδήγηση. Η αίσθηση που σου δίνει η κάθε μία στην οδήγηση είναι ξεκάθαρη: Νιώθεις ότι το Tuareg είναι πολύ πιο δυνατό, ακούς σε κάθε επιτάχυνση το φιλτροκούτι να προσπαθεί να σε ρουφήξει μέσα, και αυτός ο ήχος του, είναι ένας λόγος για αγορά της μοτοσυκλέτας. Ανοίγεις όμως γκάζι δίπλα στο Tenere, και το 700άρι της Yamaha που τόσο στην θεωρία, όσο και στην πράξη, βγάζει λιγότερα άλογα (63,49 πραγματικά από 69,02 του Aprilia), φεύγει μπροστά. Και το κάνει αυτό σε κάθε άνοιγμα, με 3η, 4η 5η, ακόμη και με 6η σχέση, με κάθε ταχύτητα και χιλιόμετρα. Η ροπή του είναι αισθητή και η αμεσότητα με την οποία επιταχύνει, εμφανής. Η διαφορά με το Tuareg έρχεται στις υψηλές στροφές περιστροφής, όπου όταν το Aprilia φτάσει στα 170χ.α.ω., έρχεται και καταπίνει το Tenere αφήνοντάς το στους καθρέπτες του. Μία καθαρά στριτάδικη συμπεριφορά στα ανοίγματα, που δείχνει ουσιαστικά ποια μοτοσυκλέτα είναι ''σεταρισμένη'' από σχέσεις κιβωτίου, τελική μετάδοση, αλλά και ροπή κινητήρα, και για ποια χρήση. Άλλωστε έχει και το Quick Shifter ως δείγμα της ασφάλτινης νοοτροπίας, που συμβάλλει και στις αλλαγές ταχυτήτων.

Ουσιαστικά όμως, κανείς adventure αναβάτης δεν ενδιαφέρεται για τις επιδόσεις μετά τα 180χ.α.ω., και σίγουρα δεν είναι αυτό το νόημα ενός συγκριτικού μοτοσυκλετών διπλής χρήσης.

Εδώ, θέλουμε ελαστικότητα, θετική ανταπόκριση στο άνοιγμα του γκαζιού, που θα μας δώσει άνεση να κινούμαστε σε χαλαρές επαρχιακές διαδρομές χαζεύοντας τη φύση, θα μας βοηθά να ανεβαίνουμε μία κακοτράχαλη ανηφόρα, να παίζουμε με ντριφταρίσματα στο χώμα, να οδηγάμε όσο γρήγορα θέλουμε σε κάθε λογής διαδρομές, και όχι μόνο σε ανοιχτές με πολλά χιλιόμετρα.

Τα παραπάνω, είναι το ψωμί του Yamaha, και το μέλι του Tuareg, όχι το αντίστροφο.

Τόσο κοντά, τόσο μακριά

Τo Tuareg 660 είναι απολύτως φιλικό και εύκολο στο χώμα όσο πας βόλτα, με τον κινητήρα να λειτουργεί ομαλότατα και να μην σε τρομάζει, και με την ίδια άνεση, θα σε συντροφέψει στην τουριστική χρήση.

Το Tenere 700 είναι πιο συνεργάσιμο σε κάθε σου θέλω στο χώμα, με την ελαστικότητα του κινητήρα να συμβάλλει σε κάθε παιχνίδι.

Διαθέτουν αμφότερες φρένα της Brembo, οπότε δεν έχουμε κάτι να προσάψουμε σε κανένα, συναντάμε αρκετά καλύτερη προστασία από τον αέρα στο Aprilia με το μεγαλύτερο fering - αλλά περίεργο οπτικά, ενώ το Tenere που έχει καλή προστασία για τις διαστάσεις της ζελατίνας (αφήνει ακάλυπτους τους ώμους), δείχνει σαν να βγήκε από το Dakar πριν από λίγο και να τίναξε τις σκόνες.

Διαθέτουν και τα δύο αλουμινένιες ποδιές, προστατευτικές χούφτες τιμονιού, έχουν περίπου τα ίδια θέματα στο φόρτωμα, με το Tenere να διαθέτει πιαστράκια για τα χταπόδια και το Aprilia χειρολαβές στις οποίες μπορείς να ασφαλίσεις - και τα δύο θέλουν σχάρα φόρτωσης.

Η διαφορά τους στις βασικές εκδόσεις βρίσκεται στα 1.000euro περίπου, με την χρωματική έκδοση της Tuareg της δοκιμής να κοστίζει 600euro παραπάνω. Αναγνωρίζουμε και επιβραβεύουμε την επιλογή της Aprilia και το πλεονέκτημα των στεφανιών και ελαστικών Tubeless που αυξάνουν τις επιλογές για ασφάλτινη χρήση, και συμβάλλουν στην ευκολία επισκευής σε περίπτωση σκασίματος - στο χώμα όμως, η σαμπρέλα είναι μονόδρομος.

Δύο μοτοσυκλέτες που κάνουν ακριβώς τα ίδια πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Θα κάνουν βόλτα στην ίδια παρέα, θα ταξιδέψουν στις ίδιες διαδρομές, θα κατέβουν τις ίδιες κακοτράχαλες κατηφόρες, αλλά ο αναβάτης που θα επιλέξει την κάθε μία θα το κάνει για άλλους λόγους.

Είναι δύο μοτοσυκλέτες που σε κερδίζουν στα σημεία και αυτό τις κάνει και τόσο διαφορετικές μεταξύ τους μέσα στην ίδια κατηγορία.

Με το Tuareg θα πας πιο άνετα αν είσαι αναβάτης ''τουρίστας'' και θέλεις να οδηγείς καθιστός και να απολαμβάνεις την άνεση των μαλακών αναρτήσεων με τις μεγάλες διαδρομές.

Στο Tenere θα πας πιο επιθετικά, θα ορίζεις εσύ τα όρια, ειδικά αν είσαι χωμάτινος αναβάτης με εμπειρία.

Η ζυγαριά πάντα κρίνει

Το Tuareg σε κερδίζει στην άσφαλτο γιατί είναι μαλακό, δεν ασχολείσαι με τις αναρτήσεις, με τις λακκούβες μέσα στις στροφές, ενώ δεν φτάνει κάτι στο σώμα σου και μπορείς να ελίσσεσαι ξεκούραστα. Όταν όμως θες να πάς πραγματικά γρήγορα στο χώμα, θα επιλέξεις το Tenere που λόγω μικρότερης συμπίεσης των αναρτήσεων, δεν μεταφέρει το βάρος του πάνω - κάτω, και προσφέρει έτσι πιο ελαφριά αίσθηση. Είναι πιο σφιχτό, οι αναρτήσεις του σου δίνουν την δυνατότητα να πιέσεις και να εμπιστευτείς την σφιχτή λειτουργία για να νιώσεις ακριβώς που πατάνε οι τροχοί και να πιέσεις. Θα πας και με τις δύο εκδρομή, αλλά αν θέλεις να πηγαίνεις μόνο από χώμα, ή 80% χώμα, ή πιο γρήγορα στο χώμα, θα επέλεγες σίγουρα το Tenere. Και αν ήθελες να επιστρέφεις πολύ πιο άνετα από εκεί που θα κατέληγε η εκδρομή σου, θα γύρναγες σίγουρα με το Tuareg.

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα λοιπόν: Θέλεις περισσότερο τουρισμό; Βάζεις το cruise control στο Aprilia, και απολαμβάνεις εθνική οδό. Είναι άνετο, με εξαιρετική προστασία από τον αέρα, άνετη σέλα και μεγαλύτερο ρεζερβουάρ για αυτονομία. Θα στρίψεις σε κάθε χωματόδρομο και θα πας όσο γρήγορα αντέχεις, με σωστές αναρτήσεις, άνετες, κορυφαία ηλεκτρονικά, ασφάλεια και άνεση. Και θα κυκλοφορείς πολύ πιο εύκολα στην πόλη και σε ταξιδάκια με έναν ή δύο επιβαίνοντες.

Βλέπεις στον ύπνο σου χώμα και δεν θες να γίνεις κηπουρός; Ντύνεσαι με full εξοπλισμό, παίρνεις λίγα πράγματα μαζί σου, ανεβαίνεις στο Tenere και απολαμβάνεις γρήγορη οδήγηση. Είναι πιο απαιτητικό, πιο απότομο, πιο νευρικό, πιο επιθετικό, όχι όμως κουραστικό, και αυτό σου δίνει καλύτερη πληροφόρηση για το που πατάνε οι τροχοί. Είναι όμως ένα σφικτό σύνολο στο οποίο θα πρέπει να παίξεις με το κατσαβίδι και να ρυθμίσεις τις αποσβέσεις αν θέλεις να βγάλεις σωστό αποτέλεσμα. Σίγουρα, θα το εμπιστευτείς περισσότερο στο χώμα και θα σε κερδίσει με τον χωμάτινο χαρακτήρα του.

Απλά και ξεκάθαρα τα πράγματα για δύο μοτοσυκλέτες τόσο ίδιες, μα και τόσο διαφορετικές μεταξύ τους, που απευθύνονται ουσιαστικά στον ίδιο (;) χρήστη.

Ζυγίζοντας τις απαιτήσεις, είναι πολύ εύκολο να καταλήξεις.

Διαβάστε την aprilia/item/30898-test-aprilia-tuareg-660">αναλυτική δοκιμή της Aprilia Tuareg 660 

Διαβάστε την yamaha/item/30952-test-yamaha-tenere-700-black-2022">αναλυτική δοκιμή της Yamaha Tenere 700 Black

Εξοπλισμός δοκιμής: Moto Market Κράνος Airoh Commander, Μπουφάν Nordcode Senegal, Παντελόνι Nordcode Senegal, Γάντια Five WFX3 WP, Μπότες Forma Adventure Low

Χρησιμοποιήσαμε εξοπλισμό για φόρτωμα των μοτοσυκλετών από την Ogio  - διαβάστε αναλυτικά.