Από τις 11,829 Multistrada που πουλήθηκαν παγκοσμίως τη χρονιά που μας πέρασε, οι 6,569 φορούν την έκδοση με τον μεγάλο κινητήρα των 1,262 cc, οπότε καταλαβαίνουμε εύκολα γιατί η Ducati ενσωμάτωσε στη φαμίλια αυτή και τη νέα έκδοση Enduro προς αντικατάσταση του προηγούμενη 1200 Enduro.

Πρόκειται για τη μοτοσυκλέτα που μπαίνει στην απαιτητική κατηγορία των μεγάλων και πολυτελών Adventure, εκεί όπου ο ανταγωνισμός είναι δύσκολος και αδυσώπητος, με μερικά από τα βαρύτερα χαρτιά της αγοράς, όπως οι BMW R 1250 GS Adventure και KTM 1290 Super Adventure.

Εξοπλιστικά

Δύσκολα θα βρει κάποιος κάτι που να λείπει από αυτή τη μοτοσυκλέτα. Η λίστα του εξοπλισμού της είναι εντυπωσιακή, με την εξελιγμένη, νέα γενιά της ηλεκτρονικής ανάρτησης Evo Ducati Skyhook Suspension (Evo DSS) να κλέβει την παράσταση, συνοδευόμενη από ένα εξίσου μακρύ κατάλογο ηλεκτρονικών βοηθημάτων.

Από τα απαραίτητα πλέον riding modes, traction control και cornering ABS, ως wheelie control, cruise control και quick shifter, αυτή η Multistrada τα έχει όλα.

Επιπλέον, ένα στοιχείο που πρέπει να υπογραμμιστεί είναι η ευρύτατη δυνατότητα ρύθμισης όλων αυτών, με πολλά προγράμματα και επιπλέον δυνατότητα στον αναβάτη να προσαρμόσει τις επιλογές του παίζοντας με τις μεμονωμένες παραμέτρους κάθε συστήματος, ώστε να φτάσει ένα ένα επίπεδο fine tuning που πριν μερικά χρόνια θα απαιτούσε μέρες στο συνεργείο και έμπειρους μάστορες σε κάθε πεδίο (αναρτήσεις, κινητήρας κλπ).

Εδώ πλέον όλα γίνονται χωρίς καν να κατέβεις από τη σέλα, απλά παίζοντας με μερικά κουμπιά στο τιμόνι και μια έγχρωμη οθόνη, ρυθμίζοντας έναν σκασμό επιλογές για την απόδοση του κινητήρα, το στήσιμο και το φορτίο των αναρτήσεων, τον βαθμό επεμβατικότητας των ηλεκτρονικών συστημάτων ασφαλείας.

Σχεδόν κάνει να φαίνεται παράξενο το γεγονός πως η ζελατίνα ρυθμίζεται με το χέρι! Σοβαρολογώντας τώρα, ο μηχανισμός της Ducati είναι τόσο έξυπνα απλοϊκός που πλησιάζει το ιδιοφυές. Δε χρειάζεται να κατέβεις από τη σέλα, ούτε να βγάλεις γάντια, ακόμη και εν κινήσει τη διορθώνεις στο ύψος που θες. Κάνει έναν ηλεκτρικό σερβομηχανισμό να φαντάζει σπατάλη χρημάτων, βάρους και ηλεκτρικής ενέργειας!

Περιπέτεια δίχως όριο

Αυτή η μοτοσυκλέτα, όπως και όλες της κατηγορίας της άλλωστε, έχει ένα πολύ δύσκολο έργο να επιτελέσει. Πρέπει να ταξιδεύει ως καθαρόαιμη τουριστική κατασκευή, να πατά χώμα με αρκετές αξιώσεις ώστε να δικαιολογεί το Enduro του ονόματός της και να είναι εξίσου καλή, αν όχι άριστη, και σε όλα τα υπόλοιπα καθήκοντά της, όπως να βολτάρει χαλαρά ή να εξυπηρετεί πιο καθημερινές διαδικασίες. Ακούγεται δύσκολο, γιατί όντως είναι. Από τη στιγμή όμως που ο ανταγωνισμός περιλαμβάνει μοτοσυκλέτες που τα καταφέρνουν άριστα σε όλα αυτά, το ίδιο οφείλει να κάνει και η πρόταση της Ducati.

Ας ξετυλίξουμε το νήμα από την ταξιδιωτική του άκρη. Στον αυτοκινητόδρομο η Multistrada 1260 Enduro διατηρεί στο ακέραιο τις αποδεδειγμένες ικανότητες του απλού μοντέλου.

Οι κατά 15 χιλιοστά ψηλότερες αναρτήσεις δε χαλούν ιδιαίτερα την ισορροπία της, διατηρώντας τη στα πολύ υψηλά επίπεδα άνεσης που μας έχουν συνηθίσει όλες οι προκάτοχοί της.

Ταξιδεύει χαλαρά με οποιαδήποτε μέση ταχύτητα κάνει κέφι ο αναβάτης της, κυλώντας αρχοντικά σε ο,τιδήποτε από νομιμότατες ταχύτητες ως τις παρυφές της αφαίρεσης διπλώματος. Μάλιστα, ένα από τα σπουδαία πλεονεκτήματα που φέρνει ο κινητήρας με μεταβλητό χρονισμό βαλβίδων (DVT) είναι η σημαντική τόνωση της ροπής στις χαμηλομεσαίες – η Ducati μιλά για μεγάλη βελτίωση από τις 2,500 ως τις 7,000 rpm.

Αεροδυναμικώς βρίσκουμε ελάχιστα παράπονα, καθώς το πολύ φαρδύ ρεζερβουάρ και η ψηλή ζελατίνα καλύπτουν άριστα τον αναβάτη (τουλάχιστον ως τα 182 εκατοστά μου), χωρίς να μου ζητά σκύψιμο ή άλλη προφύλαξη. Αν διυλίζαμε τον κώνωπα ψάχνοντας κάτι αρνητικό να πούμε, θα ζητούσαμε μια πιο φαρδιά ζελατίνα ίσως, ή πλαϊνά πρόσθετα, ώστε να μείνουν και οι ώμοι έξω από τη γνωστή μυγοκτονία που επενδύει κάθε ταξίδι στην Ελλάδα την Άνοιξη και το Καλοκαίρι. Φυσικά, ότι ισχύει για τα μυγάκια, ισχύει και για το νερό αν το ταξίδι γίνεται υπό βροχή.

Η εργονομία της είναι ξεκούραστη, η σέλα εξαιρετικά άνετη, κραδασμοί που να ενοχλούν δεν υπάρχουν και με το μεγάλο ρεζερβουάρ απλά ξεχνάς να σταματήσεις.

Η κατανάλωση στο ταξίδι μπορεί να είναι εξαιρετικά χαμηλή όταν μένεις σχετικά κοντά στα νόμιμα όρια, έως και γύρω στα 5.5 με 6 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα μπορείς να πετύχεις, επίδοση που αυτομάτως εκτοξεύεται στα ουράνια αν θες να υποβάλλεις την αντι-αεροδυναμική σιλουέτα της μοτοσυκλέτας σε υψηλές μουαγιέν.

Μάλιστα, στη γειτονιά των 200 αρχίζει πια να νιώθεις το μέτωπο του αέρα που προσπαθεί να σε φρενάρει, ιδιαίτερα αν η ζελατίνα είναι σηκωμένη στην πάνω θέση.

Φιδομάνα

Βγαίνοντας από τον αυτοκινητόδρομο, στο αγαπημένο μας επαρχιακό δίκτυο, η μοτοσυκλέτα αρχίζει να εκπλήσσει. Δεν περίμενα πως τα 254 γεμάτα κιλά και οι ψηλότερες αναρτήσεις θα ήταν τόσο δεκτικές στο παιχνίδι, κι όμως είναι!

Το βάρος δεν το αισθάνεσαι σχεδόν καθόλου, μάλιστα είναι τόσο ευχάριστη η αίσθηση που σου δίνει ρίχνοντάς τη από τη μια πλευρά στην άλλη που σε κάνει να απορείς αν όντως είναι τόσα τα κιλά που λέει η Ducati. Αν προσπαθήσεις να τη σπρώξεις, συνειδητοποιείς πως έτσι είναι, αλλά με το γκάζι όλα δείχνουν πολύ πιο ελαφριά, ευέλικτα και πειθήνια.

Οι λίγο ψηλότερες αναρτήσεις ταιριάζουν πολύ στην ιδιοσυγκρασία των Ελληνικών δρόμων, καθώς προσφέρουν μια ακόμη βαλβίδα ανακούφισης από τις κακοτεχνίες και ασυνέπειες που συναντάμε αφειδώς στην άσφαλτο της πατρίδας μας και κάνουν τις αντιδράσεις της μοτοσυκλέτας πιο προοδευτικές.

Οι προεπιλεγμένες ρυθμίσεις που έχει στη διάθεσή του ο αναβάτης ικανοποιούν απόλυτα στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων και ανταποκρίνονται καλά στα όσα λένε.

Επέλεξα έναν αναβάτη χωρίς μπαγκάζια και την touring riding mode και ο δρόμος απλώθηκε σαν χαλί κάτω από τις ρόδες. Με το πέρασμα στη sport riding mode η απόκριση το γκάζι γίνεται πιο πιπεράτη και οι αναρτήσεις πιο σφικτές, αλλά και πάλι όλα λειτουργούν φιλικά στον αναβάτη.

Φρένα εξαιρετικά, γκάζι άφθονο και ροπή παντού. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;

Ο μπροστινός τροχός των 19 ιντσών είναι το βασικό εργαλείο της κατηγορίας και ουσιαστικά συνιστά τη χρυσή τομή ανάμεσα στις 17 ίντσες των πιο ασφάλτινων μοντέλων (όπως και του βασικού Μultistrada 1260) και τις 21 των λίγων που επιλέγουν πιο χωμάτινη στόχευση, λ.χ. Africa Twin.

Το καλό με τη συγκεκριμένη διάσταση είναι πως διατηρεί ένα πολύ καλό επίπεδο συμπεριφοράς στην άσφαλτο, χωρίς να κάνει την είσοδο στη στροφή ασαφή και αργή, όπως με τις 21 ίντσες, ενώ και στο χώμα καταφέρνει να λειτουργήσει θετικά υπέρ του αναβάτη. Προσθέστε και τη δυνατότητα επιλογής τακουνάτων ελαστικών σε αυτή τη διάσταση, γεγονός κρίσιμης σημασίας για μια μοτοσυκλέτα που θέλει να αποκαλείται Enduro.

Χωματουργικά έργα

Αν πριν 10 χρόνια έλεγες σε κάποιον πως η Ducati θα έχει στο μέλλον στη γκάμα της μια μοτοσυκλέτα που ονομάζεται Enduro, μάλλον σε περίμενε φατούρο. Κι όμως, να που έχει τώρα! Και, εδώ που τα λέμε, όταν κάποιος βαφτίζει τη μοτοσυκλέτα του έτσι, γεννά προσδοκίες στον πελάτη πως θα κάνει παπάδες στο χώμα.

Ευτυχώς για το Bikeit.gr, ο Τάκης Μανιάτης είναι ένας πανελλήνιος πρωταθλητής Enduro, έτσι έχουμε τον πιο αρμόδιο άνθρωπο για να τεστάρει στο όριο και να καταλάβει όπως πολύ λίγοι ανάμεσά μας τι μπορεί να κάνει μια χωμάτινη μοτοσυκλέτα.

Για τον υπογράφοντα, από την άλλη, οι σημαντικότερες αναμνήσεις από enduro στη ζωή του έχουν να κάνουν με την ωραία θέα από ψηλά και κάποιες τούμπες που πονάνε κάθε φορά που επανέρχονται στη μνήμη. Η δε σκέψη του να πάρω μια θηριώδη μοτοσυκλέτα 158 ίππων και 254 κιλών και να την πάω για άγριο εντούρο δεν συμπίπτει ακριβώς με την περί νιρβάνας θεώρησή μου.

Μιας και ο Τάκης είχε την τύχη να οδηγήσει πολύ στο χώμα τη μοτοσυκλέτα κατά τη διεθνή της παρουσίαση στην Ιταλία, και μάλιστα με τα σωστά λάστιχα Pirelli Scorpion Rally – και όχι με τα Trail που φορούσε η μοτοσυκλέτα της δοκιμής, θα αφήσω τη δική του ενδελεχή ανάλυση για το πώς πάει η Multistrada 1260 Enduro εκτός δρόμου. Ελάχιστα παραπάνω θα μπορούσα να προσθέσω άλλωστε στο συγκεκριμένο πεδίο.

Αυτό που μπορώ να σας πω, είναι το πώς πάει με έναν μέσο αναβάτη στη σέλα του. Λοιπόν, όσο τρομακτική μπορεί να δείχνει η μοτοσυκλέτα στην όψη ως ψηλή, φαρδιά, βαριά και πανίσχυρη, άλλο τόσο δεν είναι στην πράξη.

Επιλέγω όλες τις Enduro ρυθμίσεις που μου δίνουν τα ηλεκτρονικά της και ξεκινώ με έναν βατό χωματόδρομο. Στέκομαι άνετα και καθησυχαστικά σε όρθια θέση, η μοτοσυκλέτα δείχνει ξεκούραστη και λίγη ώρα μετά αποδεικνύεται πως είναι όντως έτσι. Ο χειρισμός της είναι εύκολος και δε με τρομάζει.

Η διάσχιση γίνεται για πλάκα, αν και αποφεύγω να ανοίξω πολύ το γκάζι καθώς δε θέλει και πολύ για να φορτώσει τριψήφιες ενδείξεις στο ψηφιακό κοντέρ. Οι αναρτήσεις μαζεύουν καλά όλες τις ανωμαλίες και τα φρένα λειτουργούν άψογα, ακόμη κι όταν κάνω λάθος στη γραμμή μου ή παίρνω περισσότερη φόρα απ’ όση μπορώ να διαχειριστώ.

Η πικρή αλήθεια είναι πως έχω διαρκώς στο μυαλό μου να μη ρίξω στη μέση του πουθενά μια μοτοσυκλέτα 24,000 ευρώ που δεν μου ανήκει, αλλά εξίσου αληθές είναι πώς παρά την ερασιτεχνική μου επαφή με το χώμα, ουδέποτε κινδύνευσα σοβαρά να την αρπάξω.

Μα πάσα ειλικρίνεια, αν αυτή η μοτοσυκλέτα ήταν δική μου δε θα δίσταζα να της φορέσω το πιο κατάλληλο τακουνάτο υπόδημα και να ψαχτώ για την εξερεύνηση ορεινών καταφυγίων. Δουλεύει τόσο προβλέψιμα και ωραία στους δικούς μου ρυθμούς που ήδη σκέφτομαι πόσα ωραία πράγματα θα μπορούσα να κάνω όταν θα είχα μάθει τη μοτοσυκλέτα καλά – κάτι που φυσικά δεν είναι δυνατόν να συμβεί σε μια δοκιμή μερικών ημερών.

Μάλλον θα απέφευγα τα πολύ δύσκολα και απαιτητικά, αλλά για τον εξερευνητικό της χαρακτήρα είναι απλά άριστη. Για το κάτι παραπάνω, θέλει χέρια και εμπειρία.

Οι επεμβάσεις των ηλεκτρονικών (traction και ABS) στις enduro ρυθμίσεις τους είναι τόσο απαλές και καλά στοχευμένες που κάθε παρεκτροπή μου, βλέπε ντριφτάκια ή φρένα για διόρθωση, προσφέρουν ψυχική ηρεμία και αποπνέουν ασφάλεια, πολύ γρήγορα με κέρδισαν και με έκαναν να νιώθω πως υπάρχει ένα επιπλέον μαξιλαράκι ασφαλείας να με προσέχει.

Να σημειώσουμε εδώ πως όλα τα παραπάνω αφορούν λογικούς χωματόδρομους και μονοπάτια με καλοκαιρινό καιρό. Δεν είχε λάσπες, ούτε άλματα, ούτε τίποτε που να θυμίζει Romaniacs. Απλές φυσιολογικές εξερευνητικές βόλτες εκτός δρόμου και μόνο. Εκεί λοιπόν, όλα άριστα για το μέσο αναβάτη σαν και του λόγου μου.

Πρακτικότητες

Αφού είδαμε τι κάνει σε αυτοκινητόδρομο, στροφιλίκι και χώμα, ας δούμε και την πρακτικότερη πλευρά της καθημερινότητας με μια Multistrada 1260 Enduro.

Στην πόλη έχεις να κάνεις με μια σχετικά – αλλά όχι υπερβολικά ή ενοχλητικά – ψηλή μοτοσυκλέτα, αρκετά φαρδιά στο μπροστινό της κομμάτι με το ρεζερβουάρ των 30 λίτρων και με τα γνωστά, εντυπωσιακά νούμερα απόδοσης.

Η άριστη εργονομία της εγγυάται ευκολία στην κίνηση, με γραμμική, ροπάτη απόδοση παντού, γκάζι που πρέπει να το χουφτώσεις για να σε “τρομάξει”. Ο κινητήρας της αισθάνεται καλύτερα στη μέση στάθμη απόδοσής του, καθώς η απόκριση στο γκάζι είναι πιο μεταξένια και λιγότερο νευρική, δίχως να λείπουν τα άλογα.

Όπως είδαμε και στο δυναμόμετρο, οι χαρτογραφήσεις της σε όλες τις περιπτώσεις πλην της Low, αποδίδουν την ίδια ισχύ, με τη διαφορά να γίνεται στον “πώς” όχι στο “πόσο”. Στη χαμηλότερη στάθμη του η ισχύς πέφτει στους 84 ίππους στον τροχό. από τους 131 των άλλων περιπτώσεων, και ομολογώ πως πολύ δύσκολα θα την προτιμούσα οικειοθελώς.

Τα ηλεκτρονικά της βοηθήματα είναι ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί στην αγορά και με 8 στάθμες στο traction control μπορείς να της κόψεις μαχαίρι όλες τις “κακές ορέξεις” πριν καν αυτές σκεφτούν να εμφανιστούν, οπότε το να εξαφανίσεις κοντά 50 άλογα (χωρίς να μπορείς να κρύψεις και 50 κιλά) δεν έχει και τόσο νόημα. Στο δικό μου κεφάλι τουλάχιστον.

Η μέση κατανάλωση με όλα μέσα – ταξίδι, πόλη και χώμα – προκύπτει σε φυσιολογικές συνθήκες γύρω στα 7 με 7.5 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα, ποσό εντυπωσιακό που προ Euro 4 θα ακουγόταν εξωπραγματικό για μια μοτοσυκλέτα με αυτά τα νούμερα βάρους, απόδοσης και κυβικών.

Εύλογα η τιμή αυτή θα εξαρτηθεί βαρύτατα αν η πλάστιγγα γείρει πολύ προς συγκεκριμένες πλευρές. Στο χώμα, λ.χ., η κατανάλωση ανεβαίνει απότομα, όπως και αν θες παιχνίδια με το στροφόμετρο κολλημένο ψηλά, πάνω από τις 7,000. Διότι το γκάζι θέλει τάισμα.

Διεκδικήσεις κορυφής

Η Ducati έχει στη διάθεσή της μια γεμάτη γκάμα Multistrada, με 950 και 1260 και Enduro και ειδικές εκδόσεις (βλέπε Pikes Peak), πολεμώντας με γεμάτα όπλα την κορυφαία κατηγορία των μεγάλων on-off.

Η συγκεκριμένη έκδοση αποτελεί ένα τουριστικό ορόσημο για την Ιταλική εταιρεία και, όπως προείπαμε, μπαίνει σε έναν στίβο που ο ανταγωνισμός είναι σκληρός και περιλαμβάνει μερικές από τις καλύτερες μοτοσυκλέτες των άμεσων ανταγωνιστών της.

Η Mulitstrada 1260 Enduro έρχεται πάνοπλη στην κατηγορία, ανεβάζοντας σαφέστατα το επίπεδο μετά από μια ήδη πετυχημένη εμπορικά μοτοσυκλέτα, την προηγούμενη 1200 Enduro.

Με την τιμή αγοράς της προφανώς και απευθύνεται σε λίγους τυχερούς, τους οποίους θα αποζημιώσει με επιδόσεις αντάξιες του επιπέδου τιμής της, ικανότητες που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων υπερκαλύπτουν αυτές του αναβάτη της και εξοπλισμό που δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από καμιά άλλη μοτοσυκλέτα στην κατηγορία της.

Διαβάστε την τεχνική ανάλυση της Ducati Multistrada 1260 Enduro εδώ

Τεχνικά Χαρακτηριστικά