Τώρα οι “υπεύθυνοι” της πρώτης έκδοσης, επιστρέφουν με μια βελτιωμένη εκδοχή, η οποία ονομάζεται –προφανώς και αναμενόμενα- Nought Tea GT 2.0. Ως βάση χρησιμοποιείται ένα Continental GT 650 μοντέλο, στο οποίο έχουν αλλάξει / τοποθετηθεί / μετατραπεί, τα εξής:

-Ροϊκή βελτίωση στα σώματα ψεκασμού
-Ροϊκή βελτίωση στις κυλινδροκεφαλές
-“Aγρίεμα” εκκεντροφόρου
-Ελεύθερες εξατμίσεις  
-Νέο φίλτρο αέρα για καλύτερη αναπνοή
-Βελτίωση στην ανάφλεξη
-Τοποθέτηση αγωνιστικού “vintage” faring
-Aλλαγή σε clipon, μανέτες, αντίβαρα και καθρέπτες με αντίστοιχες μονάδες της Harris
-Πιρούνι και αμορτισέρ της Ohlins, με σετάρισμα από την Harris
-Τιμονόπλακες τις Harris
-Tάπα ρεζερβουάρ της Harris  
-Ελαστικά Continental Road Attack 3
-Φρένα της brembo με τακάκια της DP Brakes
-Σωληνάκια υψηλής πίεσης από την ΗΕL
-Μονόσελο, κοκοβιός και προστατευτικά μανιτάρια, της Royal Enfield

To αποτέλεσμα όλων αυτών είναι -18,5 κιλά , μια αύξηση της τάξεως του 26% στην ισχύ και επιστροφή της Royal Enfield στις πίστες, μετά από 54 χρόνια, αφού δύο οδηγοί εξέλιξης της εταιρείας, έτρεξαν στο Café Racer Cup 2019, κερδίζοντας στις κατηγορίες Journo, Devitts (+ δεύτερη θέση), Μotley και Revit.

Μάλλον είναι απίθανο να δούμε μια έκδοση σαν και αυτή στην παραγωγή, το πιθανότερο είναι ότι κάποια μέρη από αυτά να διατεθούν ως αξεσουάρ, ενώ πολλά από αυτά ήδη μπορούν να αγοραστούν. Σε κάθε περίπτωση, αυτές οι εκδόσεις επιτελούν τον σκοπό τους, ακόμα και να είναι να πάρει κανείς  ιδέες για το πώς να φτιάξει το GT του.

Ακολουθεί, “φάτε μάτια ψάρια” gallery φωτογραφιών