Οι γερμανικές βουλευτικές εκλογές της 26ης Σεπτεμβρίου 2021 δεν έβγαλαν, ως αναμενόταν, απόλυτη πλειοψηφία και τις τελευταίες μέρες ξεκίνησε ο πρώτος γύρος επαφών από πλευράς των Σοσιαλδημοκρατών (SPD) που αναδείχθηκαν νικητές και έλαβαν εντολή σχηματισμού κυβέρνησης.
Εξίσου αναμενόμενα, οι επαφές γίνονται με το κόμμα των Πρασίνων και τους Φιλελεύθερους (FDP) για να συνεργαστούν σε μια κυβέρνηση συνασπισμού.
Εδώ ακριβώς είναι που φούντωσαν ξανά οι συζητήσεις για όρια ταχύτητας στους γερμανικούς αυτοκινητοδρόμους και συγκεκριμένα σε εκείνα τα τμήματά τους που φημίζονται παγκοσμίως για την παντελή απουσία περιορισμών.
Το SPD και οι Πράσινοι είναι υπέρ των ορίων σε όλο το μήκος των Autobahn, ενώ οι Φιλελεύθεροι αντιτίθενται – παρέα με το απερχόμενο Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα CDU/CSU.
Με δεδομένο πως το κόμμα των Πρασίνων (του 14.8%) θεωρείται ως ο καταλύτης που θα συμμετάσχει σε όποιον συνασπισμό κι αν προκύψει – είτε από το SPD ή κατόπιν από το CDU/CSU – πολλοί πιστεύουν πως θα έρθει το τέλος των ελεύθερων αυτοκινητοδρόμων, καθώς για το συγκεκριμένο κόμμα αυτή η απαίτηση υπήρξε κεντρική και ιδιαίτερα προβεβλημένη στην προεκλογική του εκστρατεία.
Οι γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες αντέδρασαν άμεσα και, κατά την πάγια θέση τους, θεωρούν πως η επιβολή ορίων στα ελεύθερα κομμάτια των Autobahn δεν έχει κανένα νόημα. Τόσο η Volkswagen, όσο και η Mercedes-Benz, περιέγραψαν τη σκέψη των ορίων ως περιττή, στρέφοντας τη συζήτηση στα ηλεκτρικά οχήματα και την ανάπτυξη δικτύου υποδομών ως πολύ πιο επείγον ζήτημα για να ασχοληθεί η νέα κυβέρνηση.
Παράλληλα, το αφεντικό της Daimler, Ola Källenius, παρουσίασε ένα ενδιαφέρον επιχείρημα: “Οι καταναλωτές σε όλον τον κόσμο θεωρούν πως τα γερμανικά αυτοκίνητα είναι πιο καλοφτιαγμένα γιατί πρέπει να ανταποκρίνονται σε τέτοιες συνθήκες υψηλών ταχυτήτων. Ψυχολογικά αυτό μετατρέπεται σε σφραγίδα εμπιστοσύνης. Γιατί μπορεί ένα εξαγωγικό κράτος να θέλει να παραδώσει τόσο ελαφρά τη καρδία αυτό πλεονέκτημα;”
Από πλευράς της η ADAC, η μεγαλύτερη ένωση αυτοκινητιστών της Γερμανίας (αλλά και της Ευρώπης) με 21 εκατομμύρια μέλη, απάντησε με στοιχεία στα επιχειρήματα των Πρασίνων.
Αρχικά, ως προς το εύκολο επιχείρημα της οδικής ασφάλειας και της μείωσης θανάτων από τροχαία, η ADAC παρουσίασε επίσημα στατιστικά που δείχνουν πως η πλειοψηφία των θανατηφόρων τροχαίων σημειώνονται στο δευτερεύον οδικό δίκτυο, όπου υπάρχουν λογικότατα όρια μα δεν σώζουν. Οι θάνατοι στις Autobahn ανέρχονται σε περίπου 1.5 ανά δισεκατομμύριο διανυθέντων χιλιομέτρων, ενώ στο εθνικό δίκτυο της χώρας ο αριθμός αυτός υπερτριπλασιάζεται στους 4.7.
Στη συνέχεια ανέτρεξαν σε στοιχεία άλλων ευρωπαϊκών κρατών που δείχνουν ότι τα όρια ταχύτητας στους αυτοκινητοδρόμους δεν ισοδυναμούν με λιγότερα ατυχήματα. Απεναντίας, η εικόνα της Γερμανίας είναι συχνά καλύτερη από χώρες που δεν έχουν ούτε ένα χιλιόμετρο δρόμου απαλλαγμένο από όρια ταχύτητας.
Μετά έρχεται το πλεονέκτημα των εκπομπών ρύπων, με τους Πράσινους να προωθούν αποτελέσματα μελέτης που δείχνει πως, αν όλα τα οχήματα κινούνται παντού ως το νόμιμο όριο και δεν πιέζουν τους κινητήρες τους για πολύ υψηλές ταχύτητες, αυτό θα σημάνει 1.9 εκατομμύρια μετρικούς τόνους διοξειδίου του άνθρακα λιγότερους στην ατμόσφαιρα.
Το νούμερο ακούγεται εντυπωσιακό και γράφει ωραία στο τηλεοπτικό κοινό, αλλά στην πράξη δεν είναι παρά ένα πολύ μικρό ποσοστό των εκπομπών ενός μόνο λιγνιτικού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Με άλλα λόγια κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος.
Υπάρχει ωστόσο ένα πρόβλημα αυτή τη φορά. Η εσωτερική δημοσκόπηση της ADAC δείχνει πως πλέον το 50% είναι κατά των ορίων, ενώ το 45% είναι υπέρ. Το 2014 δεν ήταν καλά-καλά ούτε το ένα τρίτο των μελών της υπέρ της θέσπισης ορίων παντού, γεγονός που δείχνει ότι έχει αρχίσει να μεταστρέφεται σημαντικά η κοινή γνώμη στη Γερμανία και δεν αποκλείεται σύντομα η κατάργηση των τμημάτων Autobahn δίχως όριο ταχύτητας να γίνει πραγματικότητα. Ίσως μάλιστα αυτό να συμβεί πολύ γρήγορα.
Αυτή τη στιγμή το 30% του συνολικού μήκους των Autobahn δεν έχει όριο ταχύτητας, ενώ άλλο ένα 10% έχει μεταβαλλόμενο όριο, ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν (κυκλοφοριακές, καιρικές κ.ο.κ.).
Το μόνο άλλο μέρος της Ευρώπης με δρόμους δίχως όρια ταχύτητας είναι το Isle of Man, μόνο που αυτό δεν είναι χώρα, δεν ανήκει στην Ε.Ε. και τα μόλις 500 χιλιόμετρα του συνολικού οδικού δικτύου του δύσκολα πείθουν ως αντιπροσωπευτικό παράδειγμα. Παρόλα αυτά, το 2006 οι περίπου 80,000 κάτοικοί του ψήφισαν ενθουσιωδώς εναντίον κάθε σκέψης επιβολής ορίων.
