Πόσα κυβικά χρειάζονται για να σε κάνουν να διασκεδάσεις; Αν έχεις λυσσάξει με πενηντάρι, ξέρεις. Παρόλα αυτά, με την κατάργηση του δίχρονου κινητήρα από τα street μοντέλα παραγωγής, αλλά και με την εμπειρία οδήγησης μοτοσυκλετών μεγάλου κυβισμού, είναι λογικό τα τετράχρονα 125 της σημαντικής κατηγορίας εξέλιξης Α1 να μας φαίνονται ασθενικά.

Πίσω όμως έχει η αχλάδα την ουρά, κάτι που προσωπικά έχω διαπιστώσει και στο παρελθόν με ποιοτικά τετράχρονα 125άρια, τόσο σε δρόμο όσο και σε πίστα, καθώς ακόμα και «μαμά», στις κατάλληλες συνθήκες θα σε φιλοδωρήσουν με αξέχαστες εμπειρίες οδήγησης.

Βρεθήκαμε στην Μάλαγα της Ισπανίας, για την πανευρωπαϊκή οδική παρουσίαση των Yamaha MT-03 και MT-125, και πριν οδηγήσουμε το νέο 125 της σκοτεινής ιαπωνικής οικογένειας (The Dark Side of Japan), οι άνθρωποι της Yamaha μας ανέλυσαν όλες τις βελτιώσεις του μικρότερου Master of Torque της φαμίλιας.

Το δυνατό χαρτί του MT-125 για το 2020 είναι φυσικά ο νέος κινητήρας που προέρχεται από το YZF-R125 του 2019. Έτσι, το ΜΤ-125 είναι το μοναδικό μοτοσυκλετάκι της κατηγορίας με μεταβλητό χρονισμό βαλβίδων VVA, ένα χαρακτηριστικό που γεμίζει την κλίμακα απόδοσης σε όλες τις στροφές, από χαμηλά έως τα κόκκινα.

Έτσι μπορεί η μέγιστη απόδοση να παραμένει στα 11 Kw (14,75 hp) που ορίζει η ευρωπαική νομοθεσία για τα δίκυκλα της Α1 κατηγορίας, όμως με το σύστημα VVA οι Ιάπωνες ανέβασαν απόδοση σε όλη την κλίμακα, καταφέρνοντας να δώσουν το κάτι παραπάνω στους στερημένους για δύναμη «νεοσσούς» αναβάτες.

Μαζί με τον νέο κινητήρα και το VVA, το ΜΤ-125 έχει και νέο πλαίσιο, ανάποδο πιρούνι 41 mm της Kayaba, ακτινική τετραπίστονη δαγκάνα φρένου μπροστά, νέο ατσάλινο Deltabox πλαίσιο και αλουμινένιο ψαλίδι ασύμμετρης σχεδίασης, νέα ψηφιακή οθόνη οργάνων, νέα εμφάνιση μεγαλύτερης μοτοσυκλέτας, φαρδύτερο πίσω ελαστικό, νέα πιο πολεμική θέση οδήγησης και πολλές ακόμα βελτιώσεις. Για την πλήρη τεχνική ανάλυση του ΜΤ-125 δείτε το άρθρο του ΒΙΚΕΙΤ, ΕΔΩ.

Το τσεκουράκι του πολέμου

Κατά τα πρότυπα του πολεμικού τσεκουριού Tomahawk των Ινδιάνων, θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε το ΜΤ-125 και ως… τσεκουράκι, με λάμα όμως που κόβει σα νυστέρι.

Καταρχάς σε σχεδίαση δεν υπολείπεται από το ΜΤ-03, ενώ μπορείς κάλλιστα να το μπερδέψεις με τον μεγαλύτερο αδελφό του, ενώ σε πολλές περιπτώσεις το ΜΤ-125 ρίχνει στα αυτιά στο 300άρι, ειδικά όσον αφορά στην ποιότητα των εξαρτημάτων και περιφερειακών του. Ανάποδο πιρούνι 37 mm το ΜΤ-03; Ανάποδο πιρούνι 41 mm το 125! Διπίστονη συμβατική δαγκάνα φρένου το ΜΤ-03; Ακτινική τετραπίστονη το ΜΤ-125! Ατσάλινο πλαίσιο τύπου διαμάντι το MT-03; Aτσάλινο Deltabox το ΜΤ-125! Μέτριας επιθετική θέση οδήγησης το ΜΤ-03; Ακραία Supermoto πολεμική θέση το ΜΤ-125! Κουμπιά αλλαγής ενδείξεων στα όργανα το ΜΤ-03; Στο αριστερό γκριπ το ΜΤ-125!

Για τους παραπάνω λόγους το ΜΤ-125 ανήκει στην υποκατηγορία των ακριβών 125, με τιμή 4.790 ευρώ στην Ελλάδα, ενώ το ΜΤ-03 ανήκει στην υποκατηγορία των Value for money Α2 μοτοσυκλετών με τιμή 5.190 ευρώ στην Ελλάδα. Μικρή η διαφορά στην τιμή, που υποδηλώνει όμως ξεκάθαρα την διαφορά στο επίπεδο εξοπλισμού ανάμεσα στα 2 μοντέλα.

Το ΜΤ-125 είναι τόσο στιβαρό, που θα μπορούσε άνετα να διαχειριστεί κινητήρα με 30-40 ίππους δίχως να ιδρώσει, οπότε καταλαβαίνετε για τι over-engineered μοτοσυκλέτα μιλάμε. Αν κάποιος θέλει ένα απλό και εξαιρετικά οικονομικό commuter, η Yamaha τον έχει καλυμμένο με το YS 125, που κοστίζει μόλις 2.550 ευρώ. Αν όμως έχει το ανάλογο budget και θέλει μια μοτοσυκλέτα Α1 που να μην υπολείπεται αναλογικά από οποιαδήποτε streetfighter μεγάλου κυβισμού, τότε θα πάρει το ΜΤ-125 και θα απολαύσει sport οδήγηση, μέχρι είτε να ανέβει κατηγορία, ή να «σκαλίσει» μοτέρ και εξάτμιση για να απελευθερώσει ακόμα περισσότερα άλογα.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, γυρνώντας στο ξενοδοχείο μας στη Μάλαγα, όπου ένα «ανοιξιάτικο» πρωινό του Δεκέμβρη του 2019 ξεκινήσαμε κομβόι με τα ΜΤ-125 του 2020, να εξερευνήσουμε από πρώτο χέρι τις «περγαμηνές» της νέας sport μοτοσυκλέτας της Yamaha.

Αριστεία στην αστική καθημερινότητα

Η εμφάνιση, αλλά και το μέγεθος της μοτοσυκλέτας ΔΕΝ παραπέμπουν σε 125, παρά σε μεγαλύτερη μοτοσυκλέτα, κάτι που μπορεί κανείς εύκολα να διακρίνει και επί χάρτου, αν συγκρίνει μήκος, πλάτος, ύψος μεταξύ ΜΤ-125 και ΜΤ-03.

Το ίδιο συμβαίνει και με το design, το οποίο είναι ιδιαίτερα προχωρημένο, σύγχρονο και καλόγουστο, αλλά και με την ποιότητα κατασκευής, που χτυπάει κορυφή.

Φοβεροί οι μεγάλοι αεραγωγοί στα πλάγια, υπέροχο το ρεζερβουάρ με άριστο κράτημα για τους μηρούς του αναβάτη, απίθανος ο προβολέας με τα 3 LED φωτιστικά σώματα, εξαιρετικά κοντή και ανασηκωμένη η ουρά, και πλαίσιο, ψαλίδι και ανάποδο πιρούνι όλα σε εντυπωσιακές διαστάσεις να φωνάζουν «στιβαρότητα» από μακριά.

Στα νέα χρώματα της μοτοσυκλέτας ξεχωρίζει εύκολα το Ice Fluo, κάτι που γνωρίζει και η Yamaha, καθώς στην αποστολή όλες οι μοτοσυκλέτες που οδηγήσαμε, είτε όσον αφορά στο ΜΤ-03 είτε στο ΜΤ-125 ήταν του συγκεκριμένου χρωματικού συνδυασμού, με το γκρι του πάγου, και κόκκινο-πορτοκαλί λεπτομέρειες.

Η σέλα μπορεί να είναι ψηλότερη από εκείνη του ΜΤ-03, στα 810 αντί των 780 mm, δεν είναι όμως απαγορευτική για τα χαμηλά αναστήματα, και ο υποφαινόμενος με ύψος 1.70 πάταγε κάτω εύκολα ολόκληρο το πέλμα του ενός ποδιού.

Το κλειδί μπαίνει στον διακόπτη που βρίσκεται στο ρεζερβουάρ, και γυρνώντας το στη θέση On, το ΜΤ-125 μας καλωσορίζει με τη φράση «Hi Buddy», φράση που σύμφωνα με τη Yamaha μπορείς να αλλάξεις, βάζοντας την προσωπική σου πινελιά στο καλωσόρισμα -το ίδιο συμβαίνει και με το αποχαιρετιστήριο μήνυμα. Κατά τη διάρκεια της δοκιμής μας, δεν βρήκαμε πώς αλλάζει το μήνυμα, κι έτσι επιφυλασσόμαστε να το κάνουμε στην δοκιμή επί ελληνικού εδάφους.

Ο ήχος της μοτοσυκλέτας είναι… Euro 4 / 5, δηλαδή σιγανός και διακριτικός, δίχως να τον λες όμως ξενέρωτο.

Ξεκινώντας να κινείσαι στο αστικό τοπίο, τα σημεία που σε εντυπωσιάζουν διαδέχονται το ένα το άλλο με καταιγιστικούς ρυθμούς. Τα 140 γεμάτα κιλά, με την κατανομή 50/50 και τις συγκεντρωμένες μάζες κάνουν το βάρος της μοτοσυκλέτας να εξαφανίζεται, όμως η γεωμετρία μεγάλης μοτοσυκλέτας σημαίνει πως α) το ΜΤ-125 δεν έχει αίσθηση «φτερό στον άνεμο» και β) η ευελιξία του είναι μετρημένη / υπολογισμένη, και όχι ακραία.

Επόμενο σημείο που εντυπωσιάζει είναι ο συμπλέκτης με την υποβοήθηση και το κιβώτιο ταχυτήτων, καθώς το τράβηγμα στη μανέτα γίνεται και… με μισό δάχτυλο (απίστευτα ελαφριά αίσθηση), ενώ οι αλλαγές στο κιβώτιο γίνονται αθόρυβα και βουτυρένια. Εκπληκτικό ατού για καθημερινή χρήση σε μποτιλιαρισμένο αστικό κέντρο, που ελάχιστα απέχει από την… αυτόματη μετάδοση.

Επόμενο σοκ είναι η πολεμική θέση οδήγησης που χαρίζει απόλυτο έλεγχο, αλλά και η ακριβέστατη πληροφόρηση που λαμβάνει ο αναβάτης από τον μπροστινό τροχό. Παρόμοια αίσθηση έχω συναντήσει σε εξαιρετικά λίγες μοτοσυκλέτες, που γίνονται ελάχιστες αν τις περιορίσουμε στην Α1 κατηγορία.

Ο αναβάτης κάθεται μπροστά, με το τιμόνι κοντά του, οι αναρτήσεις είναι σφιχτές όπως σφιχτή είναι και η αίσθηση της σέλας, ενώ η γεωμετρία δεν είναι γρήγορη, παρέχοντας παραδειγματική σταθερότητα μέχρι τα 120 χιλιόμετρα την ώρα που είδαμε στο κοντέρ στην πρώτη δοκιμή μας, δίχως να «τελικιάσουμε» τη μοτοσυκλέτα, ή να βρούμε κόφτη.

Εύσημα αξίζουν και στα φρένα-άγκυρες, με την μπροστινή ακτινική δαγκάνα να έχει άριστη αίσθηση και περίσσεια δύναμη για όλες μα όλες τις καταστάσεις, ενώ και το πίσω φρένο συμπεριφέρεται το ίδιο καλά, δίχως το ABS να ενοχλεί με συχνές παρεμβάσεις. Το δικάναλο ABS δεν απενεργοποιείται, όμως μπαίνει σε λειτουργία μόνο όταν χρειάζεται πραγματικά, ενώ στις χαμηλές ταχύτητες επιτρέπει στον αναβάτη να κάνει ακόμα και endo!

Τα πρώτα χιλιόμετρα έγιναν στην παραλιακή της Μάλαγα, και ήταν βαρετά, όπως είναι όλα τα χιλιόμετρα σε μεγάλα αστικά κέντρα. Ο κινητήρας μπορεί να περηφανεύεται για το VVA του, παρόλα αυτά μην φανταστείτε πως… «τουρμπίστηκε» κιόλας. Δίχως να έχουμε δίπλα μας άλλο ανταγωνιστικό 125 δεν μπορούμε να έχουμε μια σαφή εικόνα, όμως χαμηλά τα πράγματα συνεχίζουν να είναι αρκούντως… χαλαρά, όπως τα γνωρίζουμε από όλα τα υπόλοιπα τετράχρονα 125, και η όποια διαφορά θέλει ανταγωνιστή δίπλα-δίπλα, ή μετρήσεις στο δυναμόμετρο για να φανεί.

Η εκκίνηση είναι χαλαρή λοιπόν, όμως οι μεσαίες στροφές και κατόπιν οι ψηλές έχουν περισσότερο ψωμί και ενδιαφέρον, με τον κινητήρα να ζωντανεύει ευχάριστα για να φτάσει εύκολα τα 120 χλμ/ώρα -δυστυχώς δεν είχαμε περισσότερο χρόνο και μεγαλύτερη ευθεία για να δούμε την τελική ταχύτητα της μοτοσυκλέτας.

Η κίνηση μέσα στην πόλη γίνεται απροβλημάτιστα, και αφού τελειώσαμε με την δοκιμή μας στη Μάλαγα, συνεχίσαμε για το λιμάνι της πόλης, όπου θα κάναμε και τη σύντομη φωτογράφηση.

Στο λιμάνι συναντήσαμε την πρώτη διασκεδαστική νότα της αποστολής, που δεν ήταν άλλη από τα δεκάδες απότομα σαμαράκια περιορισμού ταχύτητας στον δρόμο. Σαμαράκια που μετατράπηκαν από εμάς σε άλματα, με το ΜΤ-125 να πηδάει άψογα στον αέρα για να προσγειωθεί κατόπιν με απόλυτο έλεγχο και πάλι στο έδαφος. Τώρα, μάλιστα!

Όταν ξεμπερδέψαμε με τα άλματα, βρεθήκαμε στην προβλήτα που θα κάναμε τη φωτογράφηση, προβλήτα που ήταν στρωμένη με άριστη άσφαλτο ενώ συνοδευόταν από 2 πλατείες με την ίδια πρόσφυση οδοστρώματος. Χαμός! Μετά τη φωτογράφηση, βαλθήκαμε με έναν συνάδελφο να στρίβουμε γύρω-γύρω μέχρι που ζαλιστήκαμε και παραλίγο να πέσουμε στη θάλασσα. Τα όρια του ΜΤ-125 ΔΕΝ τα βρήκαμε, ενώ η μικρή μοτοσυκλέτα στρίβει ενιαία, σταθερή σαν βράχος, χαρίζοντας τεράστια εμπιστοσύνη στον αναβάτη.

Μόλις συνήλθαμε λίγο από τη ζάλη του «γύρω-γύρω-όλοι», πλακωθήκαμε στη σούζα, αν και δυστυχώς οι φωτογράφοι δεν ήταν ιδιαίτερα πρόθυμοι να απαθανατίσουν τα κατορθώματα μας. Δεν πειράζει, θα ξύσουμε πινακίδα όταν έλθει στην Ελλάδα.

Το ΜΤ-125 θα σουζάρει ιδιαίτερα δύσκολα, με πρώτη στο κιβώτιο, σχεδόν σταματημένο και με τον αναβάτη να ανεβάζει πολλές στροφές για να απελευθερώσει απότομα κατόπιν τον συμπλέκτη. Αν έχετε μηχανικές συμπάθειες, αν δεν έχετε ικανότητες στη σούζα μοτοσυκλετών μικρού κυβισμού και αν η μοτοσυκλέτα είναι δική σας, φανταζόμαστε πως μάλλον δεν θα ασχοληθείτε καν. Από την άλλη, τα endo με λίγα χιλιόμετρα έρχονται εύκολα σε καλή άσφαλτο.

Η φωτογράφηση έλαβε τέλος, και εμείς αφήσαμε την πόλη πίσω μας, για να σκαρφαλώσουμε σε μια ορεινή διαδρομή με καλή άσφαλτο, όπου έγινε το «έλα να δεις».

Σπορ συμπεριφορά που ψάχνει αντίπαλο

Μόνη μας στεναχώρια το γεγονός πως ο πλοηγός μας δεν ήταν ο ίδιος που θα είχαμε στο ΜΤ-03, και πάνω που πιάναμε ρυθμό αντάξιο του ΜΤ-125, εκείνος έκοβε ρυθμό, ξενερώνοντας μας.

Όσο πιέζαμε, τόσο μας επιβράβευε το ΜΤ-125, ενώ προσωπικά έστριβα τη μια με Supermoto στιλ, την άλλη με Street, καθώς η μοτοσυκλέτα προσφερόταν και για τα 2 στιλ.

Εκπληκτική θέση οδήγησης, μπροστινό βιδωμένο στην άσφαλτο, άριστα ελαστικά, φρένα για φίλημα, και στρίψιμο με όσα έρχεσαι συνθέτουν το οδηγικό άσμα του ΜΤ-125, άσμα που θα γοητεύσει οποιονδήποτε σταθεί αρκετά τυχερός να καθίσει στη σέλα του.

Μιλάμε για μοτοσυκλέτα-Ινδιάνο, για πολεμικό εργαλείο, για ξυράφι ολκής που θα σας ενθουσιάσει, προσφέροντας ανεπανάληπτες αναμνήσεις σε δρόμο ή πίστα καρτ.

Με τον συνάδελφο που είχαμε προηγουμένως διασκεδάσει στην πλατεία, οδηγούσαμε σε αποστάσεις ελάχιστων εκατοστών ο ένας από τον άλλο και από τον πλοηγό, προσπαθώντας να τον πιέσουμε να ανεβάσει κι άλλο τον ρυθμό στο ορεινό συνεχές στροφιλίκι με τις διαδοχικές φουρκέτες. Μάταια όμως.

Παρόλα αυτά, τα χαρακτηριστικά μεγάλης sport μοτοσυκλέτας του ΜΤ-125 δεν αντέχουν αμφισβήτησης, ενώ διασκέδασα πολύ περισσότερο στη σέλα του σε sport οδήγηση, παρά σε εκείνη του περισσότερο «πασπαρτού» ΜΤ-03.

Κορυφαίο κράτημα και αίσθηση απόλυτου ελέγχου τσεκ, φρένα άγκυρες με φρενάρισμα βαθιά στη στροφή που δεν επηρεάζει την κλίση και δεν σηκώνει τη μοτοσυκλέτα τσεκ, κραδασμοί ανύπαρκτοι τσεκ, αίσθηση μεγαλύτερης μοτοσυκλέτας παντού εκτός από τον κινητήρα τσεκ, ένα από τα καλύτερα σχολεία sport οδήγησης σήμερα, ε ναι, ΤΣΕΚ!

Δυστυχώς η βόλτα μας κράτησε μόλις 75 χιλιόμετρα, με τα όργανα του ΜΤ-125 να μας πληροφορούν για μέση κατανάλωση 2,4 λίτρων στα 100 χιλιόμετρα στις αστικές καθημερινές συνθήκες, και για 2,6 λίτρα στα 100 χιλιόμετρα όταν λιώσαμε τη γκαζιέρα στο βουνό. Μια κατανάλωση που θυμίζει… παπί.

Μικρή ένσταση από την οθόνη οργάνων του ΜΤ, καθώς το μαύρο φόντο έκανε δυσδιάκριτες τις ενδείξεις όταν ο ήλιος βρισκόταν μπροστά στον αναβάτη.

Και η κατηγορία Α1 έχει δικαίωμα σε κορυφαία ποιότητα

Το ρητό «ότι πληρώνεις παίρνεις» έχεις σαφές αντίκρισμα στο ΜΤ-125, που στα 4.790 ευρώ δείχνει -και είναι- ακριβό. Όμως εδώ δεν έχουμε μια ακόμα χρηστική, commuter, value for money, φθηνή μοτοσυκλέτα με περικοπές στην ποιότητα, τα εξαρτήματα και τον εξοπλισμό. Εδώ έχουμε την αφρόκρεμα της Α1 κατηγορίας, μια μοτοσυκλέτα που θα μπορούσε με άλλο κινητήρα να σταθεί αξιοπρεπώς ακόμα και στα 400-500 κυβικά! Αν έχετε δίπλωμα Α1 και θέλετε ότι καλύτερο κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή, το ΜΤ-125 βάζει τίτλο για βάθρο. Χωρίς παραχωρήσεις, με design, συμπεριφορά και συγκινήσεις που σπανίζουν στα σημερινά 125.

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ