Κείμενο: Κώστας Γκαζής

Φωτογραφίες: Τάκης Μανιάτης

Κάποιοι έχουν νυστέρια. Κάποιοι άλλοι σπαθιά σαμουράι. Και το weapon of choice του μαχητή των δρόμων MT-09 SP; Η χρυσή φαλτσέτα. Για ζωώδεις hardcore καταστάσεις, και rough τύπους που φτιάχνονται βλέποντας ταινίες όπως το Gangs of New York, που τους αρέσει όμως και το bling, το χρυσαφικό δηλαδή, το στολίδι.

Θυμάμαι την αποστολή στην Κροατία για την παρουσίαση του πρώτου Yamaha MT-09 το 2014 λες και ήταν χτες. Μια τρικύλινδρη μοτοσυκλέτα με απόδοση κινητήρα που θύμιζε άπερκατ από μποξέρ βαρέων-βαρών, ικανή να σου ξεκολλήσει το σαγόνι από το κρανίο. Αθέλητες σούζες με 1η και 2η σχέση μόνο με το γκάζι, σούζες με 3η με συμπλέκτη, και drift με κάθε ευκαιρία. Την κτηνώδη απόδοση του μοτέρ είχε αναλάβει να διαχειριστεί ένα απότομο ride by wire, που έκανε τα πράγματα ακόμα πιο… ενδιαφέροντα και ακραία, ενώ η δυνατή τιμή της Yamaha έκανε το MT-09 best-seller σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και στην Αμερική.

Το 2016 η Yamaha παρουσίασε το πολύ πιο ήπιο σε απόδοση -αν και δυνατότερο σε απόλυτα νούμερα- MT-10, με τον τετρακύλινδρο κινητήρα από YZF-R1, ενώ το 2017 μας έδωσε και την υπέρτατη έκδοση MT-10 SP, με ηλεκτρονικές αναρτήσεις της Ohlins, TFT έγχρωμη οθόνη, και μοναδικά χρώματα.

Τώρα, ήρθε η σειρά και του MT-09 να αποκτήσει έκδοση SP, με σαφώς ανώτερο επίπεδο εξοπλισμού σε σχέση με το "απλό" MT-09, όμως όχι ανάλογο σε επίπεδο με το MT-10 SP, με γνώμονα τη συγκράτηση του κόστους σε λογικά επίπεδα. Στόχος να διατηρηθεί το πλεονέκτημα της δυνατής τιμής για το οποίο έγινε γνωστό το 9άρι MT.

Οι διαφορές

Ας δούμε με μια ματιά ποια είναι τα χαρακτηριστικά που κάνουν την MT-09 SP να ξεχωρίζει.

• Νέο τηλεχειριζόμενο πίσω αμορτισέρ Öhlins
• Πιρούνι Kayaba με απόσβεση επαναφοράς και συμπίεσης
• Αποκλειστικός χρωματικός συνδυασμός Silver Blu Carbon εμπνευσμένος από την MT-10 SP
• Μπλε ραφές στη σέλα
• Μπλε ζάντες με γραφικά SP
• Ψηφιακή οθόνη με μαύρο φόντο

Ας τα δούμε ένα-ένα.

Η Yamaha χρησιμοποίησε ένα πίσω αμορτισέρ Öhlins για τη νέα MT-09 SP. Το αμορτισέρ όπως θα δείτε και στην παράγραφο με τις οδηγικές εντυπώσεις είναι άψογο και βελτιώνει κατά πολύ την συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας σε όλες τις συνθήκες, αν και με αυτό τον τρόπο το πιρούνι μετατρέπεται στον αδύναμο κρίκο.

Λάβετε υπόψη πως οι ιδιοκτήτες της MT-09 SP έχουν επίσης τη δυνατότητα να φέρουν το αμορτισέρ της Öhlins ακριβώς στα μέτρα τους (βάρος αναβάτη και στιλ οδήγησης), με διαφορετικά ελατήρια που μπορούν να βρουν στη σειρά γνήσιων αξεσουάρ Yamaha.

Το MT-09 και το MT-09 SP διαθέτουν μπροστινό πιρούνι Kayaba. Η βασική έκδοση MT-09 διαθέτει ρυθμιζόμενο μπροστινό πιρούνι, με τις αποσβέσεις να γίνονται διαφορετικά σε κάθε καλάμι -συμπίεση στο ένα, επαναφορά στο άλλο. Το MT-09 SP διαθέτει κι αυτή ρυθμιζόμενο μπροστινό πιρούνι (ίδιας διαμέτρου) όσον αφορά σε απόσβεση επαναφοράς και συμπίεσης, όμως οι αποσβέσεις του είναι νέες (νέα ελατήρια διπλής δράσης, με διαφορετική πυκνότητα στις σπείρες) για να ταιριάζει καλύτερα με το νέο πίσω αμορτισέρ, ενώ διαθέτει και ρυθμίσεις high / low!

Οι διαφορές του MT-09 SP σε σχέση με τη βασική έκδοση συμπληρώνονται με τον χρωματικό συνδυασμό Silver Blu Carbon που θυμίζει MT-10 SP.
Το ρεζερβουάρ έχει ασημί πλαϊνά με μπλε επάνω τμήματα και διαθέτει το λογότυπο MT-09 SP σε κάθε πλευρά, καθώς και το τρισδιάστατο λογότυπο της Yamaha. Το κάλυμμα προβολέα και σέλας είναι βαμμένα σε ασημί χρώμα, ενώ το μπροστινό φτερό έχει μπλε/μαύρο φινίρισμα με γραφικά SP.

Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια η βαφή της τάπας του ρεζερβουάρ, με μαύρο χρώμα περιμετρικά, ενώ μεταλλικού χρώματος είναι ο «αφαλός» της, κάτι που την κάνει να δείχνει πολύ πιο μικρή.

Για να ολοκληρωθεί η αποκλειστική εμφάνιση SP, οι ελαφριές ζάντες με τα 10 μπράτσα έχουν μπλε φινίρισμα -όπως ακριβώς και το MT-10 SP- ενώ διαθέτουν γραφικά MT- 09SP. Το θέμα SP συνεχίζεται στη σέλα, η οποία διαθέτει χαρακτηριστικές μπλε ραφές που τονίζουν το ρεζερβουάρ και τους τροχούς.

Η premium εμφάνιση του MT-09 SP συμπληρώνεται με το μαύρο τιμόνι, τις μαύρες μανέτες και τη μαύρη τιμονόπλακα.

Τέλος, ο πίνακας οργάνων LCD του MT-09 SP (ίδιος με του MT-09 δυστυχώς, και όχι ο ακριβότερος έγχρωμος TFT του MT-10 SP) απεικονίζει τις πληροφορίες με λευκό χρώμα σε μαύρο φόντο.

Δείχνει μοναδική και premium

Η μοτοσυκλέτα δείχνει όμορφη. Τα νέα χρώματα της πηγαίνουν πολύ, ενώ στην πρώτη ματιά το MT-09 SP θυμίζει custom μοτοσυκλέτα, φτιαγμένη από ιδιοκτήτη με μεράκι και γούστο προς τα «φωνακλάδικα», χρυσά και street-fighter χρωματικά σύνολα.

Το MT-09 SP δείχνει άγριο, οι LED προβολείς είναι εξαιρετικά «κακοί» ως προς το απειλητικό… βλέμμα τους, οι ζάντες χτυπάνε στο μάτι, ενώ η ποιότητα κατασκευής είναι κορυφαία. Θα θέλαμε και τα φλας LED, αλλά αυτό είναι θέμα γούστου και διορθώνεται εύκολα και σχετικά ανέξοδα. Η ουρά είναι ανασηκωμένη και κοντή, και απαλλαγμένη από πινακίδα κυκλοφορίας. Η τελευταία βρίσκεται τοποθετημένη κοντά στον πίσω τροχό, με βάση που στηρίζεται στο ψαλίδι. Κάποιοι θα λατρέψουν την ελεύθερη ουρά, κάποιοι άλλοι ίσως γκρινιάξουν για το cruiser στιλ της συγκεκριμένης λύσης, αλλά πώς να ευχαριστήσεις τους πάντες. Δεν γίνεται.

Οι καλές εντυπώσεις συνεχίζονται στο σπαστό ψαλίδι τύπου gull-arm, αλλά και στο κοντοκομμένο τελικό της εξάτμισης, που βγαίνει κάτω από τον κινητήρα.

Όσον αφορά στον τρικύλινδρο κινητήρα, είναι χάρμα οφθαλμών, ενώ πουθενά δεν προεξέχουν καλώδια, ντίζες, κλπ., με τη Yamaha να έχει κάνει πολύ καλή χωροταξική δουλειά.

Κάποιες λεπτομέρειες δείχνουν ελαφρώς παράταιρες μέσα στο γενικότερο premium ύφος, όμως όπως προείπαμε, εδώ δεν έχουμε ένα μικρότερο MT-10 SP, αλλά μια μοτοσυκλέτα που στέκεται ανάμεσα σε MT-09 και MT-10, κι έτσι μπορούμε να τις συγχωρέσουμε αρκετά, ειδικά όταν διατίθεται σε τόσο δυνατή τιμή.

Οι λεπτομέρειες που δεν μας τρέλαναν είναι ο LCD πίνακας οργάνων του MT-09, που έχει μείνει πίσω σε σχεδίαση και δεν τον σώζει το μαύρο φόντο, αλλά και οι διακόπτες για τον ίδιο λόγο.

Η ψηφιακή οθόνη του MT-09 SP παρέχει ενδείξεις κοντέρ και στροφομέτρου, στιγμιαίας και μέσης κατανάλωσης (η τελευταία κυμάνθηκε στα 5,8 λίτρα στα 100 χλμ), θερμοκρασίας περιβάλλοντος, οδομέτρου και 2 μερικών χιλιομετρητών, στάθμης βενζίνης, θερμοκρασίας κινητήρα και ρολογιού.

Αρνητική εντύπωση κάνει το ότι για να αλλάξει ενδείξεις στα όργανα ο αναβάτης πρέπει να πιέζει κουμπιά που βρίσκονται πάνω στην κονσόλα, αντί για να χειρίζεται κουμπιά στα γκριπ.

Μια ακόμα λεπτομέρεια που δεν ξέρω αν μου αρέσει ή όχι είναι τα 2 διαφορετικά κουμπιά για Modes και Traction Control. Από τη μία τα βρίσκεις εύκολα, από την άλλη αναρωτιέσαι αν θα ήταν πιο σωστό να συγκεντρωθούν όλες οι λειτουργίες σε ένα κεντρικό μενού με ένα μόνο κουμπί.

Όταν γυρίζεις τον κεντρικό διακόπτη στη θέση On, το Traction Control είναι πάντα σε λειτουργία, στο επίπεδο 1, όπως σε λειτουργία είναι και το ABS το οποίο ΔΕΝ μπορεί να απενεργοποιήσει ο αναβάτης -αντίθετα με το TCS.

Το Traction Control έχει 2 επίπεδα -και θέση off- ενώ θα αποδειχθεί σωτήριο σε πολλές περιπτώσεις, για παράδειγμα σε γλιστερό οδόστρωμα με κρύα ελαστικά, καθώς η αστραπιαία απόκριση του MT-09 SP μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε απότομη υπερστροφή ισχύος. Ο χειρισμός του TCS γίνεται από ένα κουμπί ειδικά για εκείνο, στο αριστερό γκριπ.

Η φαλτσέτα κόβει, απολαύστε υπεύθυνα

Η στάση οδήγησης δεν έχει αλλάξει σε σχέση με το MT-09, και το MT-09 SP τοποθετεί τον αναβάτη στην ίδια θέση «μέσα» στη μοτοσυκλέτα και όχι «πάνω», με το τιμόνι να βρίσκεται ψηλά, μπροστά, ενώ είναι πολύ φαρδύ. Τα μαρσπιέ είναι αρκετά μπροστά, κι έτσι η θέση οδήγησης είναι κάτι ανάμεσα σε «χαλαρά» και σε «cruising» modes, και δεν βοηθάει στη γρήγορη sport οδήγηση, ενώ ο αναβάτης γίνεται και… «αλεξίπτωτο» στα πολλά, και πρέπει να σφίξει γερά τη μοτοσυκλέτα με τα γόνατα για να μπορέσει να χαλαρώσει τις λαβές στο τιμόνι και να μην προκαλεί αστάθεια λόγω «μονόζυγου».

Επιπλέον, με αυτή τη γεωμετρία, ο αναβάτης δυσκολεύεται να φορτίσει τον μπροστινό τροχό, ο οποίος αισθάνεται ελαφρώς αποκομμένος, μακριά και δεν σου χαρίζει την εμπιστοσύνη που θα ήθελες στις στροφές. Σε αυτή την κατάσταση βοηθάει και το ελαστικό της Bridgestone (ίδιο με του MT-09), που δεν είναι όσο μαλακό θα το θέλαμε για τους κακούς ελληνικούς δρόμους.

Οι σφιχτές αναρτήσεις είναι καλές σε καλή άσφαλτο, αλλά σε γλιστερό σαθρό οδόστρωμα γίνεται εμφανές πως δεν συνεργάζονται με τον καλύτερο τρόπο, υπάρχει μια κάποια ανομοιογένεια μεταξύ τους.

Σε δρόμο με σαμάρια και λακκούβες το MT-09 SP αναπηδάει αρκετά, όμως όπως και σε όλες τις υπόλοιπες καταστάσεις η συμπεριφορά του είναι σαφώς καλύτερη από του standard MT-09.

Η σέλα είναι sport σε σχεδίαση και αφρώδες, και ενώ μέσα στην πόλη κάνει τη δουλειά της, σε μεγαλύτερες διαδρομές (άνω της μισής ώρας, ή των σαράντα πέντε λεπτών), ο αναβάτης θα πιαστεί λόγω της σκληρότητας της, ενώ έχει και κατηφορική κλίση που σε στέλνει στο ρεζερβουάρ σε κάθε φρενάρισμα. Υποτυπώδης είναι η σέλα του συνεπιβάτη, σκληρή και με μαρσπιέ που διπλώνουν υπερβολικά τα γόνατα, δίχως χειρολαβές , θα βολέψει για αστικές βόλτες, αλλά όχι για κάτι παραπάνω.

Το MT-09 SP διαθέτει quick-shifter στο κιβώτιο, shifter που είναι όμως τόσο σκληρό που τις πρώτες μέρες νόμιζα πως απλά… δεν λειτουργούσε. Θέλει αποφασιστικές δυνατές κινήσεις από το πόδι του αναβάτη, ενώ λειτουργεί μόνο στα ανεβάσματα. Το κιβώτιο είναι θετικό, αλλά σκληρό και κάνει ανατριχιαστικά δυνατό θόρυβο στις αλλαγές, τόσο από νεκρά σε πρώτη όσο και στις υπόλοιπες αλλαγές.

Το μπροστινό φρένο είναι δυνατό, όμως το πίσω μπλοκάρει εύκολα, με το ABS να μπαίνει συνεχώς σε λειτουργία, δυσχεραίνοντας το φρενάρισμα με το πίσω φρένο.

Στην κίνηση στην πόλη, το τιμόνι κόβει πολύ, όμως ο αναβάτης πρέπει να συνηθίσει το απότομο γκάζι και τα εύκολα γλιστρήματα από το πίσω ελαστικό.

Το Ride by Wire και ο ψεκασμός του MT-09 SP είναι κατά πολύ βελτιωμένα σε σχέση με το πρώτο μοντέλο, αν και δεν φτάνουν ακόμα την τελειότητα.

Εκεί που θα σε ενοχλήσουν τα παραπάνω είναι όταν πχ. Είσαι κουρασμένος και προσέχεις τις απότομες επιταχύνσεις στις μικρές κινήσεις του δεξιού καρπού, ή όταν θέλεις να κινηθείς με σταθερό γκάζι, στον αυτοκινητόδρομο. Σημειώστε πως οι καθρέπτες θολώνουν στα 120-130 χλμ/ώρα, καθώς εκεί ο κινητήρας διαθέτει κάποιους κραδασμούς.

Η μοτοσυκλέτα έχει τρεις χάρτες ανάφλεξης, για διαφορετική απόδοση, χάρτες που αλλάζουν ακόμα και εν κινήσει με το γκάζι κλειστό, με το κουμπί τους (Mode) να βρίσκεται στο δεξί γκριπ. Ο A είναι πολύ βίαιος και απότομος, και δεν βολεύει σε ασκήσεις ακριβείας -πχ. στη σούζα. Ο Β από την άλλη παραείναι εξευγενισμένος. Όχι μόνο η απόκριση είναι πολύ πιο ράθυμη, αλλά είχα την εντύπωση πως… αυξάνει και την διαδρομή του γκαζιού, για να έχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα. Μπορεί να κάνω και λάθος, και απλώς ο χάρτης να φιλτράρει υπερβολικά αυστηρά την παροχή ιπποδύναμης.

Ο Standard χάρτης θα βολέψει τους περισσότερους καθώς η απόκριση του γκαζιού με αυτόν είναι κάπου στη μέση.

Ο Α είναι ωραίος χάρτης για να νιώθεις την κτηνώδη απόδοση και ακαριαία απόκριση που έκαναν γνωστή τη μοτοσυκλέτα από γεννησιμιού της, και σου χαρίζει απλόχερα αδρεναλίνη, όμως με αυτόν τρως και πολύ… ξύλο, ενώ δεν έχεις και τον επιθυμητό έλεγχο ακριβείας σε κάποιες περιστάσεις.
Χρυσή φαλτσέτα, βαθύ κόψιμο

Για θηριοδαμαστές με στιλ

Η προσωπική μου άποψη είναι πως ενώ η Yamaha προσπάθησε να χαρίσει περισσότερο έλεγχο στο «θα σου δώσω κουτουλιά» πολεμικό MT-09, με τις νέες αναρτήσεις, μπορεί εν μέρει να το πέτυχε, όμως γενικότερα το MT-09 SP δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως μηχάνημα ακριβείας. Ούτε στη στάση οδήγησης, ούτε στην ισορροπία των αναρτήσεων, ούτε και στον μικρομετρικό έλεγχο του γκαζιού.

Τα παραπάνω χαρακτηριστικά δεν είναι απαραίτητα κακά για fighter μοτοσυκλέτα, καθώς η αδρεναλίνη και ο τσαμπουκάς που ξεχειλίζουν σε κάθε κίνηση του MT-00 SP, είναι από μόνα τους στοιχεία που εξιτάρουν και προκαλούν. «Θα το ελέγξω», «θα του δείξω εγώ», «τρέλανε με», «φόβισε με», κλπ. Κάπως σαν τα παλαιότερα GSXR-1100, όπου οι αναβάτες τους έχαιραν αίγλης ως «θηριοδαμαστές»!

Το χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει τελικά στο MT-09 SP δεν είναι οι βελτιωμένες αναρτήσεις, αλλά ο κινητήρας-τέρας, που παρέχει εθιστικά άγριες επιταχύνσεις από στροφή σε στροφή, και σε κάνει να παραμιλάς μέσα από το κράνος.

Μιλάμε για 104 απολαυστικά άλογα στον τροχό, που γίνονται εύκολα 120 με εξάτμιση, φίλτρο και πρόγραμμα, όπως έχουμε διαπιστώσει από τη συνεργασία μας με το PowerHouse Engineering.

Η φαλτσέτα λοιπόν μπορεί να έγινε χρυσή, όμως παραμένει φαλτσέτα, κόβει με το παραμικρό άγγιγμα, θέλει εκμάθηση στον χειρισμό, και παραμένει απαιτητική σε κάθε περίσταση.

Αξίζει τη διαφορά χρημάτων, περί τα 1.250 ευρώ, σε σχέση με τη βασική έκδοση MT-09; Μόνο το Ohlins πίσω αμορτισέρ κοστίζει περί τα 1.000 ευρώ, δίχως να υπολογίζουμε τα εργατικά έξοδα για την τοποθέτηση του. Η βαφή είναι σίγουρα μοναδική, ενώ βελτιωμένο είναι και το νέο KYB μπροστινό.

Πέρα από τη βαφή και τις στιλιστικές διαφορές, ο κάθε ιδιοκτήτης ΜΤ-09 μπορεί να βελτιώσει αντίστοιχα τη μοτοσυκλέτα του, με παραπλήσιο κόστος, ενώ αν προσθέταμε εμείς κάτι σε MT-09 ή MT-09 SP, θα ήταν ένα ζευγάρι πιο μαλακά ελαστικά, και μια σέλα με περισσότερο αφρώδες και πιο σωστή κλίση.

Φωτογραφίες κίνησης

Φωτογραφίες στατικές

Βίντεο δυναμομέτρησης

Τεχνικά Χαρακτηριστικά