Πώς να περιγράψεις μια εμπειρία οδήγησης όταν αυτή όχι μόνο ξεπερνά αλλά διαλύει τα όρια που έχεις συνηθίσει; Είτε θα καταλήξεις να χρησιμοποιείς τις πιο τρανταχτές υπερβολές λόγου, είτε θα προσπαθήσεις να ηρεμήσεις, για να περιγράψεις νηφάλια αυτό που έζησες. Εμείς θα προσπαθήσουμε να χρησιμοποιήσουμε αμφότερες τις μεθόδους, για να ικανοποιήσουμε και τους ξέφρενους ινδιάνους που χάνουν τα λόγια τους σε κάθε προσπάθεια εκλογίκευσης ενός τέτοιου φαινόμενου, αλλά και τους συγκροτημένους power-freaks. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Οι πρωτόπλαστοι

Ο Αδάμ και η Εύα τα περνούσαν φίνα στον Παράδεισο, που βρισκόταν στην Ασγάρδη -κάτι που λίγοι το γνωρίζουν. Γυμνοί και οι δύο, δίχως ντροπές και δίχως ανάγκη για ρούχα, αθάνατοι φυσικά, πάντα σε ιδανική ηλικία 20-30 ετών, με το θερμοστάτη να δείχνει συνέχεια ιδανικές θερμοκρασίες, σε έναν κόσμο όπου τα άγρια θηρία έτρωγαν φρούτα και χορταράκι και ερχόταν τακτικά για ζητιανέψουν λίγα χάδια από τους πρωτόπλαστους. «Να, εδώ, πίσω από το αυτάκι.»

Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Γεμάτη κοιλιά, μια πανέμορφη σύντροφος, καθημερινό σεξ, παντοτινό καλοκαίρι, κουνούπια που πίνουν πορτοκαλάδα αντί αίμα, λιοντάρια για κατοικίδια, θάλασσες χωρίς σκουπίδια και πλαστικά, ηρεμία πνεύματος και απουσία οποιασδήποτε μορφής βίας. Μια απόλυτη νιρβάνα.

Εδώ που τα λέμε, είχαν κι οι δυο τους να βαριούνται την τόση ηρεμία, και αναζητούσαν νέα ερεθίσματα. Κάτι να τους εξιτάρει λιγουλάκι, να τους προσφέρει λίγο κίνδυνο, λίγη βία και κάμποση αδρεναλίνη.

Ο Θεός όμως -που στην περίπτωση μας ήταν ο Όντιν- ούτε που να το ακούσει. «Δεν είστε με τα καλά σας. Η βία, ο κίνδυνος και η αδρεναλίνη είναι για τους Θεούς και μόνο, όχι για τα ροδαλά σας πωπουδάκια. Ασχοληθείτε λίγο με την κηπουρική, φτιάξτε κάνα lego, κάνα παζλ… τόσα επιτραπέζια σας έχω δώσει, κανένα δεν σας ενθουσιάζει πια;»

Τελικά κατάλαβαν πως τζάμπα ξόδευαν το σάλιο τους, ο Όντιν τους ήθελε για κατοικίδια ζωάκια, να τον ηρεμούν όποτε γύριζε από τον πόλεμο, όπου μαζί με τον γιο του τον Θωρ, και τον αδερφοποιτό τού Λόκι, ερχόταν για σπα και χαλάρωση πριν την επόμενη μάχη.

Για καλή τους τύχη, σε μια από τις τελευταίες τους κουβέντες για το συγκεκριμένο θέμα με τον Όντιν, παρών ήταν και ο Λόκι, όπου ως καταχθόνιος απατεώνας, είδε την ευκαιρία να κάνει τρελό στραπάτσο στον Όντιν.

Μόλις έφυγαν Όντιν και Θωρ, έπιασε ο Λόκι τους πρωτόπλαστους και τους είπε «άκουσα τι ζητήσατε από τον Όντιν, αλλά αυτός είναι εγωίσταρος και δεν πρόκειται να σας δώσει ούτε κομματάκι από τις συνήθειες των Θεών. Εγώ όμως, που είμαι καλός και συμπονετικός, δεν μπορώ να σας αφήσω παραπονεμένους. Ιδού λοιπόν.»

Και -τσουπ- βγάζει από την τσέπη του (ήταν τσέπη Sport-Billy), το σφυρί του Θωρ.

«Ωωω, μα, μα, τι να το κάνουμε αυτό; Εμείς δεν μπορούμε καν να το σηκώσουμε αυτό το θηρίο;»

«Μην σκάτε, θα το μεταμορφώσω σε κάτι πιο φιλικό και μανιτζέβελο. Θα έχει μεν τη δύναμη του σφυριού του Θωρ, αλλά θα μπορεί να το χρησιμοποιήσει ακόμα κι ένας πρωτόπλαστος.»

Και ψιθυρίζοντας κάτι μαγικά ξόρκια στα ιαπωνικά, ένας πράσινος καπνός ωσάν από διαβολεμένο burnout ξεκίνησε να τυλίγει το σφυρί του Θωρ, μέχρι που το κάλυψε τελείως.

Αφού συνήλθαν οι πρωτόπλαστοι από την έκπληξη και τον βήχα που τους έφερε ο καπνός, είδαν την ατμόσφαιρα να καθαρίζει, και από κάτω να αποκαλύπτεται μια μοτοσυκλέτα. Δεν θα το πιστέψετε, αλλά ναι.

Ήταν το Kawasaki Z H2.

«Τι ‘ναι τούτο;»

«Είναι μια μοτοσυκλέτα, από αυτές που καβαλάμε εμείς οι Θεοί. Περιμένετε λίγο, δεν τέλειωσα.»

Κάνει ο Λόκι 2-3 ξόρκια ακόμα, και τι να δουν. Άσφαλτος με κράτημα-γυαλόχαρτο απλώνεται τριγύρω, δημιουργώντας μια φανταστική διαδρομή με ανοιχτές παρατεταμένες στροφές, και ευθείες αμερικάνικου αυτοκινητόδρομου. Φυσικά βενζινάδικα βρισκόταν κάθε 100 χιλιόμετρα, και οι υπάλληλοι σου γέμιζαν το ρεζερβουάρ δωρεάν, καθαρίζοντας σου και τη ζελατίνα από το κράνος.

«Ιδού. Ο νέος σας Παράδεισος.»

Τέλος ο Λόκι έκανε 2-3 ταχύρυθμα σεμινάρια στους πρωτόπλαστους για να συνηθίσουν κράνη, μπότες και δερμάτινες φόρμες, και όλα ήταν έτοιμα.

Ακόμα όμως δεν μπορούσαν να συνηθίσουν τη θωριά του Ζ Η2.

«Λόκι, αυτό μοιάζει λίγο με αγριόχοιρο, ελαφρώς με αρκούδα, και ελάχιστα με ιπποπόταμο.»

«Έτσι πρέπει, γιατί συνδυάζει τις δυνάμεις όλων των παραπάνω.»

Τι να πουν, καβάλησαν το Ζ -εναλλάξ φυσικά, καθώς τα δικάβαλα είναι για τους ξενέρωτους- και ξεκίνησαν τις βόλτες.

Το βράδυ, σταμάτησαν να πάρουν μια ανάσα, καταιδρωμένοι, με ταχυκαρδίες, καφέ λωρίδες στο βρακί, και κατάκοποι από το ξεζούμισμα των αδένων αδρεναλίνης τους.

«Ρε συ Εύα, αυτό το πράγμα είναι του Διαβόλου.»

«Τι περίμενες ρε Αδάμ, αφού ο Λόκι το έφτιαξε.»
«Δεν είχα ιδέα τι χάναμε τόσες χιλιετίες.»

«Ούτε εγώ. Να βράσω την ειρήνη, την ηρεμία, να βράσω και τον Όντιν τον παλιομα...»

Δυστυχώς, πάνω στο «να βράσω και τον Όντιν τον παλιομα», -παφ- εμφανίζεται ο Όντιν από το πουθενά, όπως το είχε συνήθεια.

«Τι είπες Εύα παιδί μου;»

«Αυτό που άκουσες γεροξεκούτη, εγωίσταρε. Εσείς οι Θεοί κρατάτε για πάρτη σας τα καλά, και μας δίνετε εμάς τα σάπια ε; Όχι πια! Γιατί ξυπνήσαμε Όντιν, πάρτο χαμπάρι. Από εδώ και πέρα μόνο τουρμπίνες, σκάστρες, σούζες, παντιλίκια και γόνατα κάτω. Τα υπόλοιπα χάρισμα σου.»

Τι να πει κι ο Όντιν, ήταν μεγαλόψυχος και σου λέει, αφού αυτό θέλουν τα πετ μου, να μην τους χαλάσω χατίρι. Τους άφησε λοιπόν στον νέο Παράδεισο παρέα με το Z H2, να κάνουν ότι νομίζουν.

Μεγαλόψυχος μεν ο Όντιν, αλλά έπρεπε να τιμωρήσει και λιγάκι τα ζωάκια του, ώστε να δουν και την άσχημη πλευρά που είχε η επιλογή τους. Έτσι στέρησε από τους πρωτόπλαστους την αθανασία, τη φιλία με τα άγρια ζώα, την ειρήνη, ενώ τους χάρισε και τη δυνατότητα να τεκνοποιούν, για να τους βασανίσει ακόμα περισσότερο.

Ούτε που τους ένοιαξε. Εκείνοι χόρτασαν οδήγηση, σούζες και τρόμο μέχρι τα βαθιά τους γεράματα, αφήνοντας τη μοτοσυκλέτα κληρονομιά στα παιδιά τους.

Είχαν έτσι ζήσει λίγο σαν Θεοί κι εκείνοι, κι είχαν χαρεί μόνο όπως οι Θεοί γνωρίζουν. Με αδρεναλίνη, τρόμο και βία, οδήγηση μοτοσυκλέτας, και πάνω από όλα με την ευδαιμονία και το ουρλιαχτό του κομπρέσορα!

Take the red pill

«After this, there is no turning back. You take the blue pill - the story ends, you wake up in your bed and believe whatever you want to believe. You take the red pill - you stay in Wonderland, and I show you how deep the rabbit hole goes.»

Η παραπάνω κλασική φράση προέρχεται από την ταινία The Matrix, με το κόκκινο χάπι να συμβολίζει την αποκάλυψη μιας άσχημης αλήθειας. Στην περίπτωση μας, η άσχημη αλήθεια αφορά στο… πόσο βαρετοί φαίνονται οι ατμοσφαιρικοί κινητήρες μετά την εμπειρία οδήγησης που σου δίνει μια μοτοσυκλέτα με κομπρέσορα, όπως το Z H2!

Κι αν κανείς πάρει το κόκκινο χάπι, με τη μορφή του Z H2, θα διαπιστώσει πως η κουνελότρυπα πηγαίνει πολύ-πολύ μακριά…

Πίσω στην πεζή πραγματικότητα

Όπου ξεκινάμε να περιγράφουμε την εξωτερική εμφάνιση του Ζ Η2. Μια μοτοσυκλέτα επιθετική, αλλά και φουσκωμένη στο μπροστινό μέρος, από τη μια πλευρά λόγω του αεραγωγού (με πανέμορφη πράσινα σίτα στην εισαγωγή για να μη ρουφάει έντομα, σκουπιδάκια και… πουλιά) που οδηγεί στον κόκκινο σαλίγκαρο του κομπρέσορα, και από την άλλη δίχως λειτουργικό λόγο, παρά για ομοιομορφία στο design.

Το μπροστινό αλλά και το πίσω φωτιστικό σώμα φέρνουν σε εκείνον του κλασικού Ζ, πλαισιωμένα όμως από νέο κοστούμι, στα πρότυπα της οικογένειας Η2.

Το μάτι θα πέσει αμέσως στο ατσάλινο πράσινο πλαίσιο χωροδικτύωμα, και στη συνέχεια στο παρόμοιο υποπλαίσιο, χαρακτηριστικό «ξεσηκωμένο» από τα Η2. Σημειώστε πως το υποπλαίσιο δεν είναι βιδωτό αλλά κολλημένο στο πλαίσιο.

Οι διαστάσεις του Ζ Η2 είναι μπαμπάτσικες, αρχοντικές, μεγάλες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν τις λες υπερβολικές. Η Kawasaki κατάφερε έτσι να αποφύγει το φιάσκο του Suzuki B-King, που από συλφίδα στο concept στάδιο έγινε… εγκυμονούσα στο στάδιο παραγωγής. Συγκεκριμένα, το μήκος των 2.085 χιλιοστών και το πλάτος των 810 χιλιοστών είναι διαστάσεις που απαντώνται συχνά σε αντίστοιχες χιλιάρες ατμοσφαιρικές μοτοσυκλέτες.

Εκεί που εντυπωσιάζει το σφυρί του Θωρ είναι στο κοντό μεταξόνιο των 1.455 χιλιοστών και στην κάστερ των 24,9 μοιρών, νούμερα που του χαρίζουν φοβερή ευελιξία, παρά το μεγάλο βάρος της μοτοσυκλέτας που βρίσκεται στα 239 γεμάτα κιλά, 25 κιλά πάνω από το KTM 1290 Super Duke και 38 κιλά πάνω από το Ducati Streetfighter V4.

Διαφορετικές βέβαια οι κατευθύνσεις των παραπάνω υπέρ-μοτοσυκλετών, με τα KTM και Ducati να στοχεύουν περισσότερο στην απόδοση σε διαδρομή με στροφές και πίστα, και με το Kawasaki να βάζει πλώρη πρωτίστως για μια απαράμιλλα κτηνώδη απόδοση που εθίζει τον αναβάτη, και λιγότερο για χρόνους σε track-days και extreme στροφιλίκι.

Το Z H2 ξεχειλίζει από ποιότητα όσον αφορά στη βαφή, στη συναρμογή και στα εξαρτήματα, με ανάγλυφα όλα τα λογότυπα του, τόσο τα Kawasaki στο ρεζερβουάρ, όσο και τα Z H2 στην ουρά, αλλά και το εμβληματικό λογότυπο της φίρμας στο μπροστινό μέρος, λογότυπο που χαρακτηρίζει όλη τη σειρά Η2.

Ο τετρακύλινδρος εν σειρά κινητήρας είναι ογκώδης, ενώ κάνεις χάζι φυσικά τον σαλίγκαρο που βρίσκεται κρυμμένος στο μέσο της μοτοσυκλέτας, αλλά και το λογότυπο Super Charged πάνω του.

Η κοντή, ανασηκωμένη ουρά χαρίζει έξτρα επιθετικότητα, ενώ το σελάκι του συνεπιβάτη είναι μικρό και στενό κατά τα Superbike πρότυπα.

H ουρά και ο μικρός λασπωτήρας έχουν ως αποτέλεσμα τα νερά και οι λάσπες σε δυνατή βροχή να βρίσκουν τον δρόμο τους προς την πλάτη των επιβαινόντων, όμως μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος;

Το τελικό της εξάτμισης είναι ιδιαίτερα μεγάλο, όμως έχουμε δει και μεγαλύτερα, ενώ ο όγκος του είναι αναμενόμενος λόγω των νέων Euro 5 προδιαγραφών. Σίγουρα πάντως αυτό θα είναι και η πρώτη αλλαγή των ιδιοκτητών της μοτοσυκλέτας που ψάχνονται με βελτιώσεις. Λίγη προσοχή χρειάζεται να μην βρίσκει η σόλα της μπότας του αναβάτη στο τελικό.

Τα ελαστικά πρώτης τοποθέτησης είναι τα Pirelli Diablo Rosso III, με γρήγορη κορώνα που βοηθάει κατά πολύ στην ευελιξία, στη γρήγορη είσοδο και στην αστραπιαία αλλαγή κατεύθυνσης, δίχως όπως διαπιστώσαμε στη δοκιμή μας να έχουμε καμία παραχώρηση στην σταθερότητα.

Το ρεζερβουάρ είναι φαρδύ, και τα γόνατα του αναβάτη βολεύονται άριστα στις εσοχές του, ενώ η σέλα και η θέση οδήγησης του αναβάτη είναι εξαιρετικές σε άνεση για αναβάτη με ύψος 1.70, ενώ ίσως τα γόνατα να διπλώσουν λίγο παραπάνω από το ιδανικό στους ψηλούς.

Με το ύψος μου δεν είχα πρόβλημα να πατήσω ολόκληρο το πέλμα του ενός ποδιού κάτω, βγάζοντας λίγο το σώμα μου από τη σέλα, ενώ οι γωνίες στα χέρια είναι άνετες και σωστές.

Ο εξοπλισμός του Z H2 λάμπει από όπου κι αν χαζέψεις τη μοτοσυκλέτα, με το ανάποδο πιρούνι SFF-BP της Showa, και το μονό πίσω αμορτισέρ της ίδιας εταιρείας -αμφότερες οι αναρτήσεις είναι πλήρως ρυθμιζόμενες-, τις ακτινικές monobloc δαγκάνες M4.32 της Brembo που συνδυάζονται με τρόμπες της Nissin, τις εύκολα ρυθμιζόμενες μανέτες όσον αφορά στην απόσταση τους από τα γκριπ, στα καλοσχεδιασμένα δοχεία υγρών στο τιμόνι, στους νέους εργονομικούς διακόπτες, στο shifter για ανεβάσματα και κατεβάσματα, στο στιβαρό ψαλίδι που εμπνέεται από εκείνο του ZX-10RR, στην TFT έγχρωμη οθόνη, στο πανέμορφο κλειδί με το παλιό λογότυπο, στο cruise control, στα all-LED φώτα, κλπ.

Υπέρ-πλήρες interface με τον αναβάτη

Μόλις ο αναβάτης γυρίσει το κλειδί στον διακόπτη, η φωτεινότατη οθόνη των οργάνων σε καλωσορίζει, ενώ κατόπιν μπορείς να επιλέξεις μέσω του μενού δυο διαφορετικές απεικονίσεις, watchfaces, διατάξεις πληροφοριών, πείτε τις όπως θέλετε.

Σημειώστε πως οι δυο διαφορετικές απεικονίσεις έχουν διαφορετικές ενδείξεις (δύσκολο να χωρέσουν όλες σε μία, ενώ το ένα watchface είναι χοντρικά πιο «γκαζιάρικο» και το άλλο πιο «ταξιδιάρικο» σε ενδείξεις), ενώ δεν μπορείς να φτιάξεις μια δική σου custom όπως τη θέλεις. Μπορείς όμως να φτιάξεις custom οθόνη στο Smartphone σου, όταν το συνδέσεις με τη μοτοσυκλέτα!

Ο όγκος της πληροφορίας είναι μεγάλος, ενώ ο αναβάτης μπορεί να δει και διάφορες πληροφορίες για την λειτουργία του κομπρέσορα, όπως η πίεση (boost pressure) και η θερμοκρασία του (boost temperature).

Τα όργανα του Z H2 έχουν συνδεσιμότητα με Bluetooth, με την εφαρμογή Rideology της Kawasaki.

Κατά τη διάρκεια του τεστ δεν μπορούσα να αποφασίσω αν μου αρέσει η οθόνη επειδή είναι μικρή και δεν επιβάλλεται στο design της μοτοσυκλέτας, ή αν την ήθελα μεγαλύτερη για καλύτερη ευκρίνεια (μεγαλύτερη γραμματοσειρά), για να μην είναι τόσο στριμωγμένες οι ενδείξεις, και για μοναδικότητα λόγω της premium στόχευσης της μοτοσυκλέτας -είναι η ίδια TFT οθόνη που η Kawasaki τοποθέτησε σε όλη την κλίμακα των μοντέλων της το 2020.

Για να προβείς σε ρυθμίσεις πρέπει να έχεις και τα δυο χέρια στο τιμόνι, ώστε να πιέζεις το Select στο δεξί γκριπ, και τα Mode (πάνω-κάτω) και Reset (Back) στο αριστερό γκριπ.

Το στροφόμετρο δεσπόζει και στις δυο απεικονίσεις, με κόκκινο στις 12.000 rpm, ενώ η ύπαρξη IMU 6 DOF (Degrees of Freedom, ή βαθμών ελευθερίας, δηλαδή κίνηση 3 αξόνων και δείκτες pitch, roll και yaw) έδωσε στην Kawasaki την ευκαιρία να προσθέσει ενδείξεις τηλεμετρίας στα όργανα, όπως η μέγιστη κλίση δεξιά και αριστερά, αλλά και μια εικόνα της μοτοσυκλέτας σε κάτοψη, με μια μπλε μπάρα στη μέση, που μετακινείται κατά μήκος ανάλογα με το αν επιταχύνετε ή επιβραδύνετε.

Επίσης, μπορείτε μέσω της Rideology να καταγράψετε μια διαδρομή και να δείτε αργότερα τη διαδρομή σε χάρτη, με τις ταχύτητες σας, τις κλίσεις σας σε κάθε στροφή, τις στροφές κινητήρα σε κάθε στιγμή, την ταχύτητα κιβωτίου, τα σημεία επιτάχυνσης και επιβράδυνσης, την κατανάλωση, τη θερμοκρασία ψυκτικού, κ.α.. Ιδανικά θα θέλαμε και μια θύρα φόρτισης για το Smartphone, καθώς όταν έχεις ανοιχτά Bluetooth, GPS και δεδομένα, η μπαταρία δεν πρόκειται να αντέξει για πολύ.

Η εφαρμογή θέλει ακόμα fine-tuning, καθώς για παράδειγμα όταν αναγνώρισε τη μοτοσυκλέτα (η έναρξη της σύνδεσης γίνεται μέσω του μενού του Z H2, ώστε να πάρετε τον κωδικό που θα βάλετε στο Smartphone σας), έδειχνε φωτογραφία του Η2 SX, ενώ όταν πήγα να βάλω custom φωτογραφία, όπως σου δίνει τη δυνατότητα, η εφαρμογή «κράσαρε». Τέλος είχε κι ένα μενού κλειδωμένο, στο οποίο δεν κατάφερα να έχω πρόσβαση –πιθανώς work in progress. Στα όργανα θα δείτε και αν σας πήρε κάποιος τηλέφωνο ή αν σας έστειλε mail, ενώ δεν μπορείτε να δείτε ενδείξεις GPS στην οθόνη τους.

Το καλό είναι πως τουλάχιστον με το κλισιόμετρο, τα όργανα κρατούν τις μέγιστες ενδείξεις ακόμα και αν κλείσεις τον κεντρικό διακόπτη, μέχρι εσύ να αποφασίσεις να κάνεις reset.

Οι ενδείξεις περιλαμβάνουν στροφόμετρο και ταχύμετρο, ταχύτητα κιβωτίου, Riding Mode, οικονομική οδήγηση, θερμοκρασία κινητήρα αλλά και περιβάλλοντος, στιγμιαία και μέση κατανάλωση καυσίμου σε λίτρα ανά χιλιόμετρο ή λίτρα στα 100 χλμ., μέση ωριαία ταχύτητα, χρόνος οδήγησης, στάθμη βενζίνης με μπάρες, ολικός και δυο μερικοί χιλιομετρητές, μέγιστη κλίση δεξιά κι αριστερά, κατάσταση ηλεκτρονικών συστημάτων, σύνδεση Bluetooth, υπενθύμιση service, βολτόμετρο ρολόι, εναπομείναντα χιλιόμετρα μέχρι τον επόμενο ανεφοδιασμό, κλπ.

Όταν αλλάζεις mode ή watchface υπάρχει μια έξτρα πολυπλοκότητα που δεν κατάλαβα, καθώς πρέπει να πιέσεις για λίγη ώρα το Select ώστε να… ξεκλειδώσουν οι ενδείξεις, και να μπορείς να πηγαίνεις από τη μια στην άλλη.

Άπειρα ηλεκτρονικά βοηθήματα

Το Z H2 έρχεται κομπλέ με μια ολοκληρωμένη ομάδα ηλεκτρονικών βοηθών, που δουλεύουν αρμονικά, παρέχοντας ασφάλεια, προβλέψιμη συμπεριφορά και εκπληκτική φιλικότητα στη μοτοσυκλέτα.

Συγκεκριμένα στο Z H2 θα βρείτε τα εξής ηλεκτρονικά βοηθήματα:

• Riding Modes (Rain, Road, Sport, Rider), με το Rider να είναι το custom πρόγραμμα που φτιάχνεις στα μέτρα σου.
• IMU 6 βαθμών ελευθερίας (DOF) της Bosch, που παρέχει ακριβές πληροφορίες για τη θέση της μοτοσυκλλέτας σε KTRC και KIBS
• KTRC (Kawasaki Traction Control), ουσιαστικά ένα Cornering Traction Control τριών επιπέδων, που μπορεί και να απενεργοποιηθεί
• KCMF (Kawasaki Cornering Management Function), σύστημα που επιβλέπει τις λειτουργίες KTRC και KIBS
• KIBS (Kawasaki Intelligent anti-lock Brake System), ένα cornering ABS της Kawasaki που δεν απενεργοποιείται σε κανέναν τροχό
• KLCM (Kawasaki Launch Control Mode), για αγωνιστικές εκκινήσεις
• KQS (Kawasaki Quick Shifter) για αλλαγές ταχυτήτων δίχως συμπλέκτη (πάνω και κάτω)
• Electronic Cruise Control

Σημειώστε πως η Kawasaki δεν έχει ξεχωριστό σύστημα Wheelie Control, αλλά το περιλαμβάνει μέσα στα KCMF και KTRC.

Στο Rider mode μπορείς να ρυθμίσεις τόσο το επίπεδο του Traction Control (1-3 ή απενεργοποιημένο), όσο και της παροχής δύναμης (Full, Middle 75%, Low 50%), ενώ το Rider mode παραμένει ενεργό ακόμα και αν κλείσετε τον κεντρικό διακόπτη, γλιτώνοντας σε από κόπο να το σετάρεις κάθε φορά που ανοίγεις τη μοτοσυκλέτα.

Ήρωας από άλλο πλανήτη

Και φτάσαμε επιτέλους στις εντυπώσεις μας από την οδήγηση του σφυριού του Θωρ, το πρώτο σύγχρονο γυμνό μοντέλο παραγωγής με κομπρέσορα.

Από τη στιγμή που πάρει μπροστά ο κινητήρας ξέρεις πως από κάτω σου βρίσκεται κάτι πραγματικά μοναδικό. Το καταλαβαίνεις από τον ήχο της σκάστρας (βαλβίδα ανακούφισης) στο ρελαντί, ήχος που σταματά όταν ανοίξεις το γκάζι και ξεκινήσεις. Το καταλαβαίνεις μόλις ξεκινήσεις, από το πόσο αδιανόητα γεμάτος σε χαμηλές και μεσαίες στροφές είναι ο τετρακύλινδρος εν σειρά κινητήρας, διάταξη που κλασικά πάσχει σε αυτές τις στροφές. Το καταλαβαίνεις από την πρωτόγνωρη ώση που δέχεσαι σε μεσαίες και ψηλές στροφές, ώση που θυμίζει εκτόξευση, ή αν θέλετε Hayabusa που έχει πάρει αναβολικά! Και φυσικά το καταλαβαίνεις από το ανεπανάληπτο για γυμνή μοτοσυκλέτα παραγωγής σφύριγμα του κομπρέσορα! Ένα συγκλονιστικό «βζιιιιν-χσσσς» που σου παίρνει το μυαλό. Και φυσικά εδώ δεν μιλάμε για Turbo με το χαρακτηριστικό lag, καμία σχέση, ο κομπρέσορας γεμίζει την απόδοση παντού.

Ποιες λεπτομέρειες, τι να σας πω για τους καθρέπτες που δεν θολώνουν πουθενά, ποιο είναι το νόημα της αναφοράς στη μηδενική προστασία από τον αέρα, τι ουσία έχει ο συγκροτημένος λόγος, γιατί να σας πληροφορήσω πως μπορείς να απενεργοποιήσεις το immobilizer light και το shifter, ή πως μπορείς να ρυθμίσεις όπου θέλεις το shift light, ή πως τα ηλεκτρονικά του είναι για φίλημα, με το Traction Control να επεμβαίνει γλυκά δίχως να κόβει την απόδοση, τι νόημα έχουν όμως όλα αυτά, όταν μπορείς απλώς να ανοίγεις το γκάζι ξανά και ξανά καβάλα στο Ζ Η2, να ουρλιάζεις από τρόμο / χαρά / έκσταση και να τα ΞΕΧΝΑΣ ΟΛΑ! Πώς σε λένε, πού πηγαίνεις, τι ψάχνεις, τι είναι η ζωή… Βενζίνη να έχεις, και το Ζ Η2, όλα τα υπόλοιπα δεν σε νοιάζουν και δεν έχουν καμία σημασία.

Αν το Z H2 ήταν ναρκωτικό, θα ήταν ecstasy. Ατελείωτη έκσταση, κάθε φορά που ανοίγεις το γκάζι. Υπέροχες εκτοξεύσεις, που στρεβλώνουν τον χωροχρόνο, και κάνουν οποιαδήποτε άλλη μοτοσυκλέτα παραγωγής που κυκλοφορεί να φαντάζει λίγη, μικρή, ασήμαντη.

Ο ρυθμός της επιτάχυνσης μπορεί να κάνει πραγματικότητα ακόμα και τις πιο αστραπιαίες προσπεράσεις, προσπεράσεις που ούτε που φανταζόσουν πως μπορείς να κάνεις, ούτε κανείς άλλος παρακείμενος οδηγός τις περίμενε.

Η εκπληκτική επιτάχυνση, μαζί με τον ήχο του κομπρέσορα προκαλεί έως και τρόμο σε προπορευόμενους οδηγούς, όπως διαπίστωσα πολλάκις, καθώς πολλοί θα κάνουν ενστικτωδώς στο πλάι, ή ακόμα και θα… παρκάρουν στο πλάι, μέχρι να περάσει η καταιγίδα!

Κι αν βρείτε δρόμο ανοιχτό, και τολμήσετε να ανοίξετε το γκάζι στο όριο (εύκολο να το λες), θα βρεθείτε να προσπαθείτε μάταια να κρατήσετε στο έδαφος τον μπροστινό τροχό ακόμα και με τρίτη στο κιβώτιο (σηκώνεται δίχως συμπλέκτη), ενώ σε αυτή την επιτάχυνση ο ίδιος τροχός ίσα που πατάει κάτω σε 4η, 5η και 6η! Τι κι αν έχετε 240 και 250 χιλιόμετρα στο κοντέρ… το ίδιο κάνει για το κτήνος!

Φυσικά η εκμάθηση του Ζ Η2 πρέπει να είναι σταδιακή για όλους, με τη μοτοσυκλέτα της Kawasaki να θέλει χρόνο για να τη μάθεις και να μπορείς να εκμεταλλευτείς τη δύναμη της.

Κι εδώ ερχόμαστε στο δεύτερο εκπληκτικό χαρακτηριστικό του Ζ Η2, πέρα από την ατελείωτη υπερδύναμη του, που είναι η ασύλληπτη φιλικότητα του. Το Akashi κατάφερε να φτιάξει μια φανταστική μοτοσυκλέτα, με κορυφαίο στήσιμο, τρομερά φρένα και γραμμική όσο και προβλέψιμη παροχή ισχύος -όσο είσαι λογικός και δεν στρίβεις σαν ηλίθιος το γκάζι πριν του πάρεις τον αέρα.

Φτάσαμε έτσι να μιλάμε για μια μοτοσυκλέτα-τέρας, απόδοσης 197 Hp στον στρόφαλο, και 171+ hp στον τροχό, με ροπή που υπερβαίνει τα 12 κιλά, και με σκαλοπάτι ισχύος που είχα να συναντήσω από τις εποχές RG 500 Gamma, η οποία όμως μπορεί να συμπεριφερθεί κοσμίως και να μην κάνει κακό ακόμα και σε (λογικό πάντα) αναβάτη Α2 διπλώματος! Και ταυτόχρονα αποτελεί μοτοσυκλέτα ζωής για τον έμπειρο αναβάτη, που θα ανακαλύπτει συνεχώς νέα όρια και νέες δυνατότητες από το Ζ Η2.

Τρομερό επίτευγμα, που έχουμε δει στο παρελθόν και με άλλες μοτοσυκλέτες, όμως ποτέ πριν με μια μοτοσυκλέτα τέτοιας ισχύος και τέτοιας ιδιαιτερότητας –βλ. κομπρέσορας.

Η επίσκεψη μας στο δυναμόμετρο είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον, καθώς είδαμε πως όταν αφήναμε τη μοτοσυκλέτα να κρυώσει, εκείνη έβγαζε ολοένα και περισσότερα άλογα, όμως ήταν μια ζεστή μέρα, και δεν είχαμε την πολυτέλεια να περιμένουμε κι άλλο, καθώς έπρεπε να ανέβουν κι άλλες μοτοσυκλέτες στο τύμπανο.

Πιθανώς η απόδοση να ανέβαινε κι άλλο αν περιμέναμε να κρυώσει εντελώς το μοτέρ, ενώ στο τύμπανο φάνηκε καθαρά ο ηλεκτρονικός κόφτης που «φλατάρει» τη δύναμη ψηλά. Μιλώντας με ιδιοκτήτη H2, αλλά και ψάχνοντας τις σελίδες των βελτιωτών στο διαδίκτυο, είδαμε πως η απόδοση στο H2 ανεβαίνει από τους 197 ίππους στον τροχό στους… 240 με ηλεκτρονικές επεμβάσεις και εξάτμιση, και είμαστε σίγουροι πως το ίδιο δραματική θα είναι η αύξηση και στο Ζ Η2, από όποιον ιδιοκτήτη θέλει να ψαχτεί για ακόμα μεγαλύτερη απόδοση.

Όπως έχει, το Z H2 απεδείχθη δυνατότερο στο δυναμόμετρο του PowerHouse Engineering, τόσο από το Aprilia Tuono V4 1100 Factory του 2019 (164,34 Hp), όσο και από το KTM Super Duke του 2019 (160,57 Hp), ενώ τονίζουμε πως η φρενήρης απόδοση του Ζ Η2 στον δρόμο δεν αντικατοπτρίζεται εύκολα από τις παραπάνω διαφορές.

Σε προσπάθεια για επίτευξη τελικής, το Z H2 θα πιάσει γρήγορα τα 288 χλμ/ώρα στο κοντέρ όπου και επεμβαίνει γλυκά ο κόφτης, τελική που θα κρατήσει ακόμα και σε ανωφέρεια.

Προσπάθησα να κρατήσω αυτά τα χιλιόμετρα για ώρα, αλλά η μηδενική προστασία από τον αέρα, ακόμα κι αν σκύψεις και δαγκώσεις το ρεζερβουάρ, σύντομα εξουθένωσε σβέρκο, χέρια και πλάτη, ενώ σε κάποια στιγμή μου φάνηκε πως θα πάθαινα black-out λόγω της πίεσης, και παρέδωσα τα όπλα. Ναι, υπέροχη η υπερβολή, όμως θα πρέπει να είσαι μποντιμπιλντεράς για να καταφέρεις να κινείσαι για ώρα με τέτοιες ταχύτητες.

Η συνήθεια που προείπαμε πως χρειάζεται η μοτοσυκλέτα αφορά στην θέληση για εκμετάλλευση της ιπποδύναμης της, καθώς αν θέλεις απλώς να πας χαλαρή βόλτα, ούτε που θα καταλάβεις τη διαφορά με μια συμβατική μοτοσυκλέτα.

Αν όμως γυαλίζει το μάτι σου, θα πρέπει να μάθεις πρώτα να διαχειρίζεσαι τη σφαλιάρα της δύναμης, καθώς σε drift, στροφές και σούζα, τα πράγματα μπορεί να ξεφύγουν εύκολα από τον έλεγχο.

Προσοχή, δεν λέμε πως δεν μπορείς να επιδοθείς σε σούζες, rolling burnout ή drift, όμως θέλει συνήθεια για να δεις πού κορυφώνεται η δύναμη σαν παλιρροϊκό κύμα, ώστε να μπορείς να επιδοθείς σε καγκουριές είτε στην κορυφή του τσουνάμι, είτε αυτό έχει… περάσει, ώστε να είναι γραμμικές οι αντιδράσεις της μοτοσυκλέτας.

Και μια και μιλήσαμε για σούζα, η σούζα με το Ζ Η2 είναι το κάτι άλλο. Προσωπικά διαπίστωσα πως σηκώνεται με 4η στο κιβώτιο και με ελαφρύ τσίμπημα συμπλέκτη με 170 στο κοντέρ, ενώ είμαι σίγουρος πως κάποιος με μαύρη ζώνη στο αντικείμενο πιθανώς να το σηκώνει και με 5η ή ακόμα και με 6η! Άντε γεια.

Μπορείς να σηκώσεις τη μοτοσυκλέτα με σούζα, ή μπορεί να την αφήσεις… να σηκωθεί μόνη της στις πρώτες 3 σχέσεις, και όταν αλλάζεις σχέση, να δεις τον τροχό να πέφτει λίγο αλλά να μην ακουμπά στο έδαφος, και να σηκώνεται μετά και πάλι ψηλά. Τρελές καταστάσεις που σε γεμίζουν τρόμο ανάμικτο με θαυμασμό.

Μην ξεχάσω να αναφέρω την απόλυτη σταθερότητα σε όλες τις ταχύτητες, σε όλες τις επιταχύνσεις και ρεπρίζ, με μια γεωμετρία-όνειρο που κάνει περιττή την τοποθέτηση κάποιου σταμπιλιζατέρ -η μοτοσυκλέτα έρχεται χωρίς αυτό. Καμπές με 240 χλμ/ώρα στο κοντέρ και μεγάλη κλίση; Το έχουμε φίλτατε!

Ο κινητήρας αυτός έχει το απόλυτο triple threat, απόδοση, έλεγχο και ήχο σε επίπεδα που δεν υπάρχουν. Τέλος.

Πιάνοντας το κιβώτιο, η πρώτη μπαίνει ηχηρά, όμως κατά τα άλλα μιλάμε για υπέροχη αίσθηση, με θετικές και εύκολες αλλαγές, με πανεύκολη εύρεση νεκράς ακόμα και σταματημένος με σβηστό κινητήρα, και με πολύ καλό shifter, ειδικά στις αλλαγές προς τα πάνω.

Όσον αφορά στο κράτημα, το Ζ Η2 είναι παρά το βάρος του για μένα το καλύτερο Ζ που έχει κυκλοφορήσει, ενώ αποδίδω μεγάλο μέρος των ευσήμων στο πλαίσιο χωροδικτύωμα που δίνει ρέστα όσον αφορά τόσο στη συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας, όσο και στην πληροφόρηση του αναβάτη. Μιλάμε για απίστευτη αίσθηση από το μπροστινό, που σου δίνει τη δυνατότητα να πλαγιάζεις απότομα πριν τη στροφή και να δίνεις μεγάλες κλίσεις με φοβερή σιγουριά. Το μεγάλο και σωστό τιμόνι δίνει bonus στον έλεγχο, ενώ το κόψιμο του τιμονιού είναι καλό, αν και όχι ιδιαίτερα μεγάλο σε συνθήκες πόλης.

Το Ζ Η2 στρίβει ενιαία, δεν διαταράσσει την τροχιά του αν χρησιμοποιηθούν φρένα, ενώ σου δίνει τη δυνατότητα όταν το μάθεις, να βγαίνεις ντριφτάροντας και σουζάροντας από τις στροφές. Όταν στο όριο βρήκα κάποιες μικρές ελαστικότητες από τις αναρτήσεις, σκέφτηκα να τις ρυθμίσω, αλλά μετά άλλαξα γνώμη, καθώς ακόμα κι έτσι η μοτοσυκλέτα πήγαινε μπάλα, δίχως να ανησυχεί καθόλου τον αναβάτη.

Σε δρόμο με στροφές μπορείς να κινηθείς είτε με ροή, έχοντας 1-2 σχέσεις πάνω από την ιδανική στο κιβώτιο, είτε με φρενήρεις επιταχύνσεις και τρελά φρένα, αν κυνηγάς τη δύναμη.

Τα φρένα είναι εκπληκτικά, συνδυάζοντας κορυφαία δύναμη και υποδειγματική πληροφόρηση, με το ABS να μπαίνει σε λειτουργία μόνο σε οριακές καταστάσεις.

Η μέση κατανάλωση κατά τη διάρκεια της δοκιμής μας βρέθηκε στα 9,5 λίτρα στα 100 χιλιόμετρα, με την χαμηλότερη κατανάλωση που είδαμε να είναι 9,1 και την ψηλότερη 9,9, τιμές λογικές για τις επιδόσεις του Ζ Η2.

Βάλτε ντίζελ, κάνει καλό!

Καβάλα στο Z H2 κατά τις 8.30 το πρωί, πηγαίνω στην Kawasaki στον Κηφισό, για να "συνεφέρει" ο Αποστόλης με το διαγνωστικό εργαλείο τον εγκέφαλο της μοτοσυκλέτας, που λόγω της δυναμομέτρησης είχε μπει σε safe mode. Όντως το Ζ επανέρχεται άμεσα, και μετά από μια ανάλυση της πολύπλοκης λειτουργίας των οργάνων του, φεύγω με κατεύθυνση τον Άη Γιάννη τον Ρώσο στην Εύβοια.

Στη Χαλκίδα σταματώ για βενζίνη και καθώς η υπάλληλος έχει πολλή δουλειά, αποφασίζω να πάρω πρωτοβουλία, γεμίζοντας αφηρημένος τη μοτοσυκλέτα με…. πετρέλαιο -ευτυχώς δεν βάζω μπροστά τη μοτοσυκλέτα! Και τώρα;

Η ευγενέστατη υπάλληλος παίρνει τηλέφωνο το συνεργείο του Αντώνη Κατέβα -500 μέτρα πιο πέρα- για να αδειάσουν το ρεζερβουάρ και να σώσουμε την κατάσταση. Κι έρχεται ο υπάλληλος με το βαν να με πάρει… τον κοιτάζω... με κοιτάζει... ποιος είσαι, πού σε ξέρω;

Κι είναι ο Βάϊος ο Τσιγαράς, που αγωνιζόμασταν μαζί στους αγώνες ATV παλιά στην Terradura! Απίστευτο. Και πάμε στο συνεργείο και πιάνουμε την κουβέντα με τον Βάϊο και τον Αντώνη και θυμόμαστε ιστορίες, και μιλάμε για τους κοινούς γνωστούς, τις μοτοσυκλέτες και τις γουρούνες... και μετά ο Αντώνης δεν θέλει να δεχτεί ούτε ευρώ, παρόλο που έπρεπε να βγει το ρεζερβουάρ, να καθαριστεί, να μπει βενζίνη και να συναρμολογηθεί και πάλι! Τι υπέροχοι άνθρωποι. Τους ευχαριστώ πολύ και μέσα από το άρθρο αυτό.

Και φεύγω, και προλαβαίνω και τη βόλτα μου, και λιώνω στο στροφιλίκι μέχρι τον Άη Γιάννη και πίσω, και ευχαριστιέμαι και τη συγκλονιστική μοτοσυκλετάρα της Kawasaki που θέλει να μου ξεκολλήσει τα χέρια από τους ώμους σε κάθε επιτάχυνση, χορταίνω και ήχο από τον υπερσυμπιεστή και τη σκάστρα, κάνω και τη γυμναστική μου με τις φρενάρες της Brembo... και επιστρέφω Αθήνα τρισευτυχισμένος.

Μήπως να βάζω πετρέλαιο συχνότερα;

Ευτυχία είναι: να οδηγείς το Ζ Η2

Το Ζ Η2 είναι μια πραγματικά σπάνια μοτοσυκλέτα για λάτρεις της sport οδήγησης, από αυτές που βγαίνουν κάθε 5-10 χρόνια και επανατοποθετούν πήχεις και όρια. Αποτελεί το μοναδικό γυμνό, και ταυτόχρονα το φθηνότερο μοντέλο της οικογένειας Η2, με τιμές που ξεκινούν από τα 19.990 ευρώ για τη βασική έκδοση και διαφοροποιούνται προς τα πάνω σε 2 ακόμα εκδόσεις που αλλάζουν μόνο χρωματικά. Έτσι θα πληρώσετε 20.490 ευρώ για το special χρώμα Matt Grey, και 20.990 ευρώ για το special χρώμα Black Grey.

Με λίγα λόγια, αν έχετε τα ευρώ που απαιτούνται, και αν ψάχνετε μια μοτοσυκλέτα που να αποτελεί συνδυασμό του σφυριού του Θωρ με το απόλυτο ελιξίριο νεότητας, δεν χρειάζεται να ψάξετε αλλού, το Ζ Η2 είναι για εσάς.

Μια άφθαστα ολοκληρωμένη πρόταση που συνδυάζει εθιστικές, εξωπραγματικές επιδόσεις, υπέροχη sport συμπεριφορά, και δυνατότητα καθημερινής μετακίνησης δίχως το παραμικρό πρόβλημα.

Τεχνικά χαρακτηριστικά