Του Κώστα Γκαζή
Φωτογραφίες: Τάκης Μανιάτης

Κάθε φορά που κατεβαίνεις από τη σέλα του Hypermotard 939, στο μυαλό έρχεται αβίαστα το "Wild Thing" των Troggs. Με το Hyper, όσο πιο πολύ πιέζεις, τόσο μεγαλώνει το χαμόγελο, και τόσο περισσότερο παραμένει στα χείλη. Ο απόγονος του Hypermotard 821 απέκτησε τις αναγκαστικές Euro 4 προδιαγραφές για το 2016 και βελτιώθηκε στα σημεία, καταφέρνοντας να ενθουσιάζει και να εθίζει σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό από πριν. Wild thing, I think I love you.

Πρέπει να ομολογήσω πως η πρώτη επαφή με το Hypermotard 939 δεν ήταν ιδανική. Έχω ανέβει στην ψηλή σέλα που λέτε, και προσπαθώντας να ξεκινήσω ανακαλύπτω πως η τροφοδοσία χαμηλά απέχει αρκετά από το να χαρακτηριστεί άψογη. Στις πολύ χαμηλές στροφές το 939 δουλεύει μπερδεύοντας, ενώ τα πράγματα στις εκκινήσεις δυσκολεύει ο ασαφής συμπλέκτης με την On-Off συμπεριφορά. Καταλήγω έτσι να ανεβάζω αρκετές στροφές σε κάθε "ξεκίνα", για να αποφύγω κάποιο ντροπιαστικό "τσαφ". Προσπαθώντας να γλυκάνω την απόδοση και να αποκτήσω την πολυπόθητη ροή στην κίνηση, έχω τη φαεινή ιδέα να πιέσω ελαφρώς τη μανέτα του μπροστινού φρένου με απρόσμενο αποτέλεσμα. Οι δαγκάνες δαγκώνουν λυσσασμένα τους δίσκους, γονατίζοντας τη μοτοσυκλέτα, και δίνοντας κλωτσιά στη ροή που βγήκε από το παράθυρο. Ωπ! Steady on boy! Δεν ξεκινήσαμε καλά τη σχέση μας.

Ναι. Αλλά τελειώσαμε με τρέμουλο ευδαιμονίας, και ενθουσιασμό που χτύπαγε κόκκινο, δίχως να σταματήσει να ανεβαίνει ούτε και στην τελευταία ώρα οδήγησης της εβδομάδας δοκιμής. Πώς γένιν αυτό (copyright: Patrick Ogunsoto);! Τι μεσολάβησε; Τι ακολούθησε; Τι παίχτηκε ρε παιδί μου; Ηρεμήστε, ηρεμήστε... settle down, θα σας τα πω όλα.

Οπτικά; Bike Porn!

Ας ρίξουμε μια ματιά στην οπτική εξέλιξη του υπέροχου σε design Hypermotard, από το Hypermotard 821 που πρωτοπαρουσιάστηκε το 2013 (φωτό άνω) στο Hypermotard 939 του 2016 (φωτό κάτω).

Οπτικά το design παραμένει ως είχε, με τις αλλαγές να αφορούν σε συγκεκριμένες μόνο λεπτομέρειες. Σαφώς μεγαλύτερο το τελικό της εξάτμισης (Euro 4), ανακλαστικά στο πιρούνι (Euro 4), προσθήκη ψυγείου λαδιού για μεγαλύτερη αξιοπιστία, νέες χούφτες με ενσωματωμένα φλας, και διαφορετική ανάγλυφη εμφάνιση στον κινητήρα του νέου μοντέλου, είναι οι λεπτομέρειες που χτυπούν πρώτα στο μάτι.

Ο νέος κινητήρας

Ο νέος κινητήρας έχει ανεβάσει κυβικά, στα 937, αν και το marketing πρόσθεσε 2 ακόμη κυβικά στον τίτλο. Υπεύθυνη για την αύξηση της χωρητικότητας είναι η διάμετρος των κυλίνδρων του V2 των 90 μοιρών, από τα 88 στα 93 χιλιοστά. Η διαδρομή παρέμεινε ίδια στα 67,5 mm. Νέος είναι και ο στρόφαλος, με διάμετρο πείρου 42 mm. Νέα είναι τα πιστόνια, οι κύλινδροι και οι κυλινδροκεφαλές, και αυξημένη η συμπίεση στο 13,3:1. Ίδια έχουν παραμείνει τα σώματα του ψεκασμού 52 mm με το full ride-by-wire.

Το νέο Hypermotard διαθέτει, όπως και πριν, το ολοκληρωμένο πακέτο ηλεκτρονικών Ducati Safety Pack, που περιλαμβάνει ABS τριών επιπέδων, Traction Control 8 επιπέδων, και 3 Riding Modes, όπου κάθε Mode έχει διαφορετικές ρυθμίσεις σε όλα τα ηλεκτρονικά συστήματα, δίνοντας έτσι 3 διαφορετικούς χαρακτήρες στη μοτοσυκλέτα. Σημειώστε πως ο αναβάτης μπορεί να "καστομάρει" το Riding Mode που επιθυμεί, φέρνοντας το ΑΚΡΙΒΩΣ στα μέτρα του, με το σύστημα να διατηρεί στη μνήμη του τις επιθυμητές ρυθμίσεις.

Η Ducati αναφέρει πως κύριο μέλημα της, πέρα από την ικανοποίηση των Euro 4 προδιαγραφών ήταν η αύξηση της ροπής, και σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία το νέο Hypermotard 939 διαθέτει 10% περισσότερη μέγιστη ροπή από το προηγούμενο μοντέλο και 18% περισσότερη ροπή στις μεσαίες στροφές. Στα ίδια στοιχεία οι Ιταλοί αναφέρουν αύξηση ιπποδύναμης κατά 3 ίππους (113 hp / 9.000 rpm), αν και εμείς στη δυναμομέτρηση είδαμε το αντίθετο, με μια μείωση σχεδόν 2 ίππων στον τροχό.

Η προσθήκη ψυγείου λαδιού κάνει το Hypermotard 939 να μοιάζει από κάποιες γωνίες με το Streetfighter, ενώ η φίρμα αναφέρει πως το λάδι εγγυάται την υψηλή απόδση ακόμα και στις πιο απαιτητικές συνθήκες.

Ο υγρός συμπλέκτης είναι μεν περιορισμένης ολίσθησης, δεν έχει όμως σύστημα υποβοήθησης, με αποτέλεσμα να είναι αρκετά σκληρός στο τράβηγμα.

Τέλος, νέα είναι η 2 σε 1 εξάτμιση, με σωλήνες διαμέτρου 50 mm, νέα βαλβίδα, και νέο τελικό, ενώ ίδια παρέμειναν τα αραιά διαστήματα συντήρησης του Testastretta 11° κινητήρα, στα 30.00 χιλιόμετρα.

Ας πλησιάσουμε κοντά...

Πω πω πω... ναι. Εντυπωσιακό και αιχμηρό, κάτσε να μην... κοπώ όπως το αγγίζω -αιχμές και τσαμπουκάς. Ποιοτικά πλαστικά, ποιοτικά μέταλλα, άριστη συναρμογή, υψηλό φινίρισμα και αυτοκόλλητα με βερνίκι στο ρεζερβουάρ. Χωρίς βερνίκι τα αυτοκόλλητα στην ουρά. Κάποια καλώδια πιασμένα με ταινία ενοχλούν στο μάτι, στον κινητήρα, και θα θέλαμε σε μοτοσυκλέτα τέτοιου κύρους και τιμής να είχαν μαζευτεί καλύτερα από το εργοστάσιο. Οι Ιταλοί κατάφεραν να περάσουν ανώδυνα (οπτικά) τις Euro 4 για ρύπους, με το νέο τελικό να είναι μαζεμένο και όμορφο (με υπέροχο "κόψιμο" στο τέλος του). Το τιμόνι είναι φαρδύ, προσφέροντας άριστο έλεγχο και μοχλούς στα χέρια του αναβάτη. Το ψυγείο λαδιού δίνει έξτρα... βιομηχανικο τόνο στον κινητήρα, που πλέον θυμίζει... εργοστάσιο. Πολύ πιο όμορφη από το υπερβολικά σκέτο και λιτό στιλ του 821, η νέα ανάγλυφη υφή σε κυλίνδρους και κεφαλές.

Ο παρατηρητής σκαλώνει ευχάριστα στις εξής λεπτομέρειες. Πρώτα από όλα το design που κάνει το Hypermotard μοναδικά επιθετικό. Υπερθετικό μοτάρντ, όνομα και πράγμα. Πιο μεμονωμένα, στέκεσαι στο μονόμπρατσο ψαλίδι, με το ψηλά τοποθετημένο τελικό να αφήνει εκτεθειμένη στα βλέμματα την πλευρά που πρέπει να φανεί. Δεύτερο σημείο που χτυπάει στο μάτι, το πλαίσιο χωροδικτύωμα - Ducati και να το δείχνει! Τρίτο, η κοντή ουρά - χάρμα οφθαλμών. Και φυσικά η τεχνολογία. Ανάποδο πιρούνι, Monobloc ακτινικές δαγκάνες (Brembo M4-32 παρακαλώ), χυτές 10μπρατσες ζάντες, LED DRL φώτα, ψηφιακά όργανα, και μοναδικό κουμπί εκκίνησης με συρόμενο Kill Switch.

Θέση οδήγησης και εργονομία

Αρκετά το χαζέψαμε, μην το ματιάσουμε κιόλας, κλειδί στο χέρι, και πρώτο καβάλημα στη σέλα. Α. Ψηλό είναι -τουλάχιστον για αναβάτη με ύψος 1.70. Πατάω το ένα πόδι κάτω με τη μύτη, και με το σώμα ελαφρώς στο πλάι. Σχετικά βαρύ στις επιτόπιες μανούβρες με σβηστό μοτέρ (204 κιλά γεμάτο). Η σέλα σε τοποθετεί σε συγκεκριμένη θέση. Μπροστά-μπροστά -αισθάνεσαι πως βρίσκεσαι πάνω από τον μπροστινό τροχό- με επιθετική στάση και ανοιχτά χέρια. Το κοντό φτερό που φαίνεται-δεν-φαίνεται- όταν οδηγείς, εντείνει την αίσθηση του πόσο μπροστά είσαι τοποθετημένος.

Το υλικό και η δομή της σέλας δεν μου άρεσαν. Μαλακή, βουλιάζεις αρχικά, και κατόπιν σε σταθεροποιεί σε περίεργη στάση -εύκολα καταλήγει να είναι άβολη. Το κλειδί δεν εντυπωσιάζει με την εμφάνιση του (όπως π.χ. εκείνο του Multistrada), αλλά μην τρελαθούμε κιόλας, ένα κλειδί είναι, τη δουλειά του την κάνει.

Η ψηφιακή οθόνη των οργάνων έχει μπόλικη πληροφορία, αλλά με μικρή γραμματοσειρά, και έτσι οι ενδείξεις είναι σχετικά δυσδιάκριτες. Δυστυχώς το Hypermotard 939, όπως και το 821, ΔΕΝ διαθέτει ένδειξη στάθμης καυσίμου -ούτε και ένδειξη υπολοιπώμενων χιλιομέτρων μέχρι τον επόμενο ανεφοδιασμό (μετρήσαμε κατανάλωση από 5,7-6,5 λίτρα στα 100 χλμ. ανάλογα της οδήγησς). Αντίθετα, όταν μπείτε στη ρεζέρβα, ανάβει η προειδοποιητική λυχνία και ξεκινάει αυτόματα να μετράει χιλιόμετρα ένας χιλιομετρητής. 

Τα ηλεκτρονικά συστήματα του Hypermotard έχουν 2 σημαντικά ατού. Ρυθμίζονται εύκολα και διαισθητικά (δεν χρειάζεται να διαβάσεις manual), ενώ οι ρυθμίσεις που θα κάνεις αποθηκεύονται και παραμένουν δίχως αλλαγή, ακόμα και αν σβήσεις μοτέρ και βγάλεις κλειδί. Ρυθμίζεις λοιπόν τον χάρτη που προτιμάς (Sport, Touring ή Urban) το επίπεδο του ABS που προτιμάς (1, 2 ή Off) -δυστυχώς δεν υπάρχει Supermoto Mode, παρά μόνο στην πολύ ακριβότερη έκδοση Hypermotard SP ή πιθανώς και να διατίθεται στον έξτρα εξοπλισμό, ρυθμίζεις και το Traction Control (1-8 ή Off) και το σύστημα ΚΡΑΤΑΕΙ τις ρυθμίσεις σου για πάντα! Έτσι απλά.

Οι διακόπτες δείχνουν λίγο παλιοί τόσο σε design όσο και σε υλικό (η Ducati τους καθιέρωσε σχετικά πρόσφατα, τους είχε και το Hypermotard 821, όμως είναι μικροί, ασχημούληδες και όχι και τόσο εργονομικοί) ενώ οι καθρέπτες διαθέτουν ένα τμήμα από το οποίο τους πιάνεις δίχως να λερώνεις το γυαλί, ρυθμίζοντας τους εύκολα. Δυστυχώς όμως είναι μικροί σε μέγεθος, και με περιορισμένη ορατότητα. Η κόρνα κάνει αστείο ήχο, αλλά... μην ανησυχείτε, έχετε τον ήχο από το τελικό! Μπάσος, βαρύς, δυνατός -δίχως να είναι εκκωφαντικός-, υπέροχος. Μια ξερογκαζιά φτάνει για να δώσετε το στίγμα σας.

Τέλος, μηδαμινή προστασία από τα νερά παρέχουν τα φτερά, τα οποία σηκώνουν τα χέρια ψηλά με το καλημέρα, με τους τροχούς να στέλνουν εύκολα τα νερά του δρόμου σε πλάτη και κράνος.

Έχω και Hypermotard, πάμε μια βόλτα;

Σιγά μην βάλω συνεπιβάτη στο "υπέρ-μοτάρ" και μου χαλάσει την απόλαυση. Μόνος πηγαίνω βόλτα, σε μένα απευθύνω την ερώτηση. Βάζω μπροστά, και το υπέροχο μουγκρητό του V2 του Hypermotard 939 γεμίζει μουσική τον αέρα. Ένα μικρό ζέσταμα για να δουλέψει όσο το δυνατόν πιο σωστά χαμηλά το μοτέρ, και φύγαμε. Στην εκκίνηση παρατηρείται μια ελαφρά δυσκολία όπως προαναφέραμε, που αποφεύγεται με την εξοικείωση, την ιδιαίτερα σταδιακή απελευθέρωση του συμπλέκτη και το "τάισμα" του μοτέρ με ελαφρώς περισσότερες στροφές από ότι σε μια άλλη μοτοσυκλέτα. Έτσι αποφεύγουμε το σβήσιμο ή το απότομο τίναγμα μπροστά.

Το κιβώτιο είναι θορυβώδες, σκληρό και σφιχτό στο πόδι, απαιτεί μια σχετική πίεση από το μποτάκι του αναβάτη, είναι όμως και ακριβέστατο, δίχως νεκρές. Μια μικρή -μικρή όμως- δυσκολία ίσως συναντήσετε στην εύρεση νεκράς.

Στην καθημερινή μετακίνηση στο κέντρο της Αθήνας με χαλαρούς ρυθμούς, σε έρημους ή μποτιλιαρισμένους δρόμους, το Hypermotard 939 υποφέρει από την τροφοδοσία (τινάγματα στο άνοιξε-κλείσε του γκαζιού και δυσκολία διατήρησης σταθερών στροφών), από τον σκληρό συμπλέκτη, το μακρύ γρανάζωμα, και από το μπροστινό ακαριαίο φρένο που απαιτεί προσχή ειδικά αν έχετε βγάλει το ABS εκτός λειτουργίας. Η ζέστη που βγάζει το μοτέρ είναι αρκετή, δίχως όμως να γίνεται υπερβολική. Το φαρδύ τιμόνι με τις χούφτες παρέχει ευελιξία και άριστο έλεγχο, δυσκολεύει όμως τα πράγματα στην πολύ πυκνή κίνηση, καθώς απαιτεί προσχή για να μην βρει στους καθρέπτες των αυτοκινήτων. Δυνατά σημεία του 939 στην πόλη είναι το τιμόνι που κόβει πολύ (άνετοι επιτόπιοι ελιγμοί), ο δυνατός και εύστροφος κινητήρας που προσφέρει δυνατές επιταχύνσεις και ρεπρίζ, και τα μαλακά ελαστικά.

Οκ λοιπόν, ας το παραδεχτούμε. Σε χαλαρούς ρυθμούς στο κλεινόν άστυ και σε ρυθμούς βόλτας, το Hypermotard 939 ΔΕΝ είναι η ιδανική επιλογή μοτοσυκλέτας (tip: στην πόλη δοκιμάστε το Urban mode, δουλεύει πιο γλυκά). Ούτε όμως και στο ταξίδι με σταθερό γκάζι θα βολευτείτε όσον αφορά σε τροφοδοσία, καθώς ακόμα και στα 100-120 χλμ/ώρα, όσο κι αν κρατάτε σταθερό το γκάζι, η μοτοσυκλέτα θα επιταχύνει ελαφρώς, θα κόβει μετά, και ξανά απ' την αρχή. 

Αρκετά όμως με το relax. Ώρα να ανοίξει το γκάζι... και να ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΘΕΙ η μοτοσυκλέτα από Doctor Jekyll σε Mr Hyde -και λίγα λέμε!

Έχεις Hypermotard; Άνοιξε το γκάζι ρε πουλάκι μου!

Άλλο μοντέλο, άλλες καταστάσεις, άλλη συμπεριφορά, άλλο επίπεδο, άλλος ψυχισμός, άλλη γλύκα, άλλα κόλπα. Αρκεί να ανοίξεις το γκάζι, να το ανοίγεις, να το κρατάς ανοιχτό, να δίνεις, να μην σταματάς, να φωνάζεις από λύσσα και ενθουσιασμό μέσα από το κράνος, και να κρατιέσαι γερά!

Το μη-ρυθμιζόμενο πιρούνι της Kayaba, μαζί με το πλαίσιο και το πίσω αμορτισέρ της Sachs αποδίδουν ονειρικά, με σφιχτή και δεμένη αίσθηση, δίχως να γίνονται πουθενά κούτσουρα, και δίχως να σε ταλαιπωρούν σε σαμάρια και λακκούβες. Όσο ανοίγεις το γκάζι, τόσο δουλεύουν καλύτερα, από την πόλη στον επαρχιακό, ακόμα και στην πίστα. Στιβαρότητα, πληροφόρηση και εμπιστοσύνη: 20 στα 10!

Η γεωμετρία είναι ιδανική, παρέχοντας απίστευτη ευελιξία και ταχύτατες αλλαγές κατεύθυνσης, με υποδειγματική σταθερότητα βράχου σε όλες τις ταχύτητες. Από την πόλη, μέχρι στροφές όλα κάτω με 180-200 χλμ/ώρα.

Με το γκάζι ανοιχτό, τα φρένα-άγκυρες αποκτούν νόημα, έχουν την αίσθηση που θέλεις, και τη δύναμη που χρειάζεσαι. Και τα Pirelli Diablo Rosso II ρουφάνε το μεδούλι από κάθε είδους άσφαλτο, χαρίζοντας άφθαστο κράτημα σε όλες τις συνθήκες!

Traction Control και ABS λειτουργούν καλά σε βροχή, αστικές συνθήκες και γλιστερό οδόστρωμα, ενώ απενεργοποιούνται εύκολα και γρήγορα για να πάρεις την οδηγική παράνοια που χρειάζεσαι.

Σε ανοιχτό δρόμο, το κοντέρ θα δείξει μέχρι κι 220-225 χλμ/ώρα -τόσα πρόλαβα να δω- αν και η προστασία από τα στοιχεία είναι ανύπαρκτη, και τέτοιες ταχύτητες θα γυμνάσουν για τα καλά το σβέρκο σας, ο οποίος θα λυγίσει σχετικά γρήγορα.

Είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε το 939 σε πίστα -καρτ μεν, αλλά με πολύ καλή άσφαλτο δε- και το αποτέλεσμα ήταν υπέροχο. Εκπληκτική συμπεριφορά, ευελιξία, ταχύτατες αντιδράσεις, ενιαία αίσθηση, υπέροχα φρένα, άριστος ο συμπλέκτης περιορισμένης ολίσθησης στα κατεβάσματα, μεγάλη απόσταση από το έδαφος που απομάκρυνε τα μαρσπιέ από την άσφαλτο τα οποία δεν θα βρουν εύκολα για να εμποδίσουν τον αναβάτη να εξερευνήσει τα όρια. Η μεγάλη απόσταση από το έδαφος είναι bonus και στην καθημερινότητα, με το Hypermotard 939 να βρίσκει ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΑ ανεβοκατεβαίνοντας ακόμα και στα πιο ψηλά πεζοδρόμια!

Ότι και να πούμε για το Hypermotard 939 στην οριακή οδήγηση θα είναι λίγο. Η μοτοσυκλέτα είναι χειρουργικό εργαλείο, παρέχοντας απλόχερα οδηγική παράνοια, με σούζες στις πρώτες 3 ταχύτητες, και με κορυφαίο κράτημα, φρένα και συμπεριφορά.

Σούζες, endo, drift και burnout αποτελούν εύκολα πιάτα στο μενού του Hypermotard 939, χαρίζοντας στον ενθουσιώδη αναβάτη το κερασάκι στην τούρτα.  

Θάνατος στα cafeteria bikes. Ζήτω η Sport οδήγηση!

Εντάξει, ο τίτλος είναι κάπως απόλυτος και εμείς δεν είμαστε -πολύ- απόλυτοι. Η πανέμορφη εμφάνιση του Hypermotard 939 θα μπορούσε να κάνει πολλούς να το κάνουν δικό τους μόνο και μόνο για να το οδηγήσουν χαλαρά, μέχρι την πλατεία και τον επόμενο freddo τους. Είναι απόλυτα κατανοητό. Η μοτοσυκλέτα είναι want, είναι need, είναι κ**λα (κάνουμε και αυτό-λογοκρισία, αμ πως), κάνει τα γόνατα να λύνονται, και τα σαγόνια να κρεμάνε. Είναι κούκλα (πολιτικώς ορθό), είναι αρρώστια (επί τω λαϊκώτερον). Οι cafeteria lovers και οι χαλαρά κινούμενοι αναβάτες ας προσέξουν πάντως, καθώς λόγω τροφοδοσίας το πιθανότερο είναι να υποφέρουν κινούμενοι ράθυμα σε αστικές συνθήκες. Βέβαια μπρος στα κάλλη τί είναι ο πόνος -είπαμε, καταλαβαίνουμε!

Για τα αρρωστάκια, για τους λάτρεις της ταχύτητας, για τους φαν της sport (της Hyper-sport) οδήγησης, για τους οπαδούς των μεγάλων Super-Ντούπερ-Χάιπερ-Motard μοτοσυκλετών, για τους αναβάτες που ακούν "οδήγηση δίχως αύριο" και "με την ταυτότητα στα δόντια" και ευφραίνεται η καρδούλα τους, το Hypermotard 939 θα αποδειχθεί κολασμένος δαίμονας σε κάθε γρήγορη διαδρομή, χαρίζοντας αξέχαστες εμπειρίες, τόνους αδρεναλίνης, φόβο και παράνοια με τη σέσουλα, να διηγείστε γύρω από τη φωτιά σε όλη τη φυλή και να σας κοιτάνε με μάτια γουρλωμένα σαν πιατάκια του καφέ. Wild Thing. I think I love you. 

Μπρααααααααααπ!!!

Τεχνικά χαρακτηριστικά

Βίντεο & Φωτογραφίες δυναμομέτρησης

Δείτε το βίντεο της δυναμομέτρησης του Ducati Hypermotard 939 στο δυναμόμετρο του Power House Engineering παρακάτω.

Παρακάτω δείτε το αποτέλεσμα της δυναμομέτρησης σε φωτογραφία. 97,18 Hp στους 2 πρώτους χάρτες, και 69,09 Hp στον Urban χάρτη.

Στην τελευταία εικόνα, δείτε τη διαφορά μεταξύ Hypermotard 821 και Hypermotard 939. To συγκεκριμένο Hypermotard 939 υπολείπονταν σε απόλυτη ιπποδύναμη κατά 1,75 Hp σε σχέση με το Hypermotard 821 που είχαμε μετρήσει στο παρελθόν (στα επίσημα νούμερα η Ducati ανακοινώνει απόδοση αυξημένη κατά 3 Hp, κάτι όμως που εμείς δεν παρατηρήσαμτε -το αντίθετο). Βλέπουμε παράλληλα πως η καμπύλη ιπποδύναμης του 939 είναι μετατοπισμένη σε χαμηλότερες στροφές. Δυστυχώς δεν μετρήσαμε ροπή, για να επιβεβαιώσουμε ή να διαψεύσουμε τις δηλώσεις της Ducati για αύξηση 10% σε σχέση με το 821.

Φωτογραφίες οδήγησης

Φωτογραφίες λεπτομερειών

Ευχαριστούμε τους υπεύθυνους της Speed Force για την παραχώρηση της πίστας για τις ανάγκες της φωτογράφησης.