Είναι μαζί μας από το 2014 και έχει αισίως πουλήσει πάνω από 55,000 κομμάτια παγκοσμίως. Ο λόγος για τη σειρά Scrambler της Ducati, η οποία επανήλθε στη ζωή με διττό ρόλο. Ο πρώτος είναι μάλλον προφανής, καθώς εξυπηρετεί την πασίδηλη μόδας αυτής της δεκαετίας για ο,τιδήποτε νεο-ρετρό.

Παράλληλα ωστόσο προσφέρει μια προσιτή πόρτα εισόδου στον κόσμο της Ducati, συνδυάζοντας φιλική συμπεριφορά και ανάλογες επιδόσεις με μια τιμή αγοράς που δεν απευθύνεται μόνο σε βαθιές τσέπες. Τρανή απόδειξη αυτής της συνιστώσας είναι η μετέπειτα παρουσίαση της αντίστοιχης σειράς Sixty2 με κινητήρα 400 cc.

Ανανέωση στη λογική οδό

Για το 2019 η Ducati εύλογα δεν άλλαξε τίποτε δραστικό στο Scrambler 800 της, μα αυτό δε σημαίνει πως το άφησε και ως είχε. Άκουσε τους πελάτες της τα προηγούμενα χρόνια και σχεδίασε μια σειρά από επεμβάσεις που πολύ απλά έρχονται να ολοκληρώσουν τη μοτοσυκλέτα δίχως να της αλλάζουν το DNA.

Η αρχή γίνεται στην εμφάνιση, με νέα πλαϊνά αλουμινένια πλαϊνά καπάκια στο ρεζερβουάρ που αλλάζουν κατά βούληση. Νέες είναι και οι αλουμινένιες ζάντες 10 ακτίνων σε μαύρο φινίρισμα, με την ίδια σκοτεινή απόχρωση να περιβάλλει κινητήρα και ψαλίδι.

Μια σημαντική αλλαγή αφορά στη σέλα, για την οποία η εικόνα είναι κάπως μπερδεμένη. Εξηγούμαι: η Ducati λέει πως είναι μια νέα χαμηλή σέλα που επανασχεδιάστηκε με πιο ίσιο προφίλ για να βολέψει τους πάντες προσφέροντας άνεση και εύκολη πρόσβαση στο έδαφος.

Προσωπικά για τον υπογράφοντα, τα 182 εκατοστά μου συναντούσαν σοβαρό πρόβλημα στην πρότερη σέλα του Scrambler καθώς με έβαζε πολύ χαμηλά, με το τιμόνι πολύ ψηλά και τα γόνατα σε γωνία που δε βόλευε καθόλου το μπαμπάτσικο σουλούπι μου.

Τώρα στα τεχνικά στοιχεία της μοτοσυκλέτας η σέλα εμφανίζεται να είναι μόλις 8 χιλιοστά ψηλότερη (798 mm, από 790 στο προηγούμενο μοντέλο), αλλά δυσκολεύομαι να αντιληφθώ πώς μια τόσο μικρή διαφορά με ψήνει πως κάθομαι αρκετά ψηλότερα. Πλέον στην πράξη το τιμόνι δε μου φαίνεται αφύσικα ψηλό και τα πόδια μου έρχονται σε πιο φυσιολογική γωνία και αναπόφευκτα εντοπίζω τη διαφορά κυρίως στο αφρώδες της σέλας, το οποίο προφανώς είναι λιγότερο ενδοτικό. Στο τέλος αυτό που πρέπει να μας μείνει είναι πως η αλλαγή κρίνεται ως κάτι παραπάνω από πετυχημένη, όπου κι αν οφείλεται.

Μια άμεσα αντιληπτή αλλαγή εντοπίζεται στον προβολέα που εξοπλίστηκε με LED φώτα ημέρας, ή Daytime Running Lights (DRL) στυλιζαρισμένα στην αισθητική του Scrambler 1100.

Στο στρογγυλό όργανο προστέθηκε - επιτέλους - στάθμη καυσίμου και ένδειξη σχέσης κιβωτίου, ενώ υπάρχει και πρόβλεψη για σύνδεση με το Ducati Multimedia System, εφόσον φυσικά αγοραστεί ως έξτρα το ανάλογο Bluetooth module που επιτρέπει τη διασύνδεση με έξυπνο τηλέφωνο.

Νέοι είναι και οι διακόπτες, ενώ ο συμπλέκτης έγινε πλέον υδραυλικός με ρυθμιζόμενη μανέτα.

Τέλος, οι αναρτήσεις του έχουν φρέσκο σετάρισμα και το πακέτο του Scrambler 800 ολοκληρώνεται με την καλοδεχούμενη αναβάθμιση στα φρένα του με την εξαιρετική μονάδα Bosch 9.1 MP Cornering ABS.

Πάμε ποδηλατάδα

Ελπίζω να μην παρεξηγηθεί ο τίτλος που επέλεξα για τη δοκιμή, πάντως μετά από μια βδομάδα με το Scrambler 800 Icon στην Αθήνα ειλικρινά σκεφτόμουν πως αυτό είναι πραγματικά αυτό που λέμε "ποδηλατάκι".

Ο συνδυασμός χαμηλής θέσης οδήγησης, μαζεμένων διαστάσεων, φαρδιού τιμονιού και ροπάτου και γραμμικού κινητήρα κάνουν το Scrambler ιδανικό για καθημερινή χρήση.

Χωράει παντού, δεν τρομάζει πουθενά, έχει όση δύναμη χρειάζεται για να σε ξεκολλήσει από τα δύσκολα και να διασκεδάσει χωρίς να πρέπει απαραιτήτως να μαζέψει τρελά νούμερα στο κοντέρ. Τα μαλακά Pirelli MT60RS γραπώνουν άριστα την άσφαλτο και ο άψογα ρυθμισμένος δικύλινδρος κινητήρας με τον μαλακό και ακριβή συμπλέκτη κάνουν κάθε μετακίνηση να μοιάζει με ξεκούραστη, ευχάριστη βόλτα.

Xρησιμοποιεί τον ίδιο αερόψυκτο V2 desmodue κινητήρα 803 cc με το Monster 797, μόνο που σε αυτή του τη μορφή έχει να κινήσει μια μοτοσυκλέτα που ζυγίζει σχεδόν 20 κιλά λιγότερα και αυτό είναι κάτι που δεν κρύβεται.

Μάλιστα, είναι ένας βασικός υπεύθυνος παράγοντας του γιατί η χρήση ενός μόνο δίσκου μπροστά αποδεικνύεται επαρκής για τον χαρακτήρα του, αφού θα πρέπει να πας πολύ ψηλά την ένδειξη του κοντέρ για να νιώσεις σημάδια αδυναμίας από το φρένο. Τώρα δε, με το νέο Cornering ABS της Bosch, μπορείς ακόμη πιο άφοβα να ξεζουμίσεις τη δεξιά μανέτα.

Αυτά του τα χαρακτηριστικά αναδεικνύονται στον μέγιστο βαθμό εντός πόλης, αλλά δεν περιορίζονται μόνο εκεί. Σε ένα πιο ανοικτό στροφιλίκι έχει πολλά περιθώρια για διασκέδαση, με τις βασικές του αναρτήσεις να δουλεύουν αρκετά καλά και τα μαλακά λάστιχα να συμβάλλουν στην αίσθηση ασφάλειας.

Δεν υπάρχουν διαθέσιμες ρυθμίσεις για τις αναρτήσεις, πλην προφόρτισης πίσω, αλλά αυτό είναι μάλλον μικρό κακό στην περίπτωση του Scrambler, αφού η ελαφριά μοτοσυκλέτα στήνεται σε ένα ιδανικό σημείο ισορροπίας ανάμεσα σε μαλακές ρυθμίσεις για άνεση και επαρκείς αποσβέσεις για στοιχειώδες παιχνίδι.

Έτσι κι αλλιώς, οι διαθέσεις για σπορτίβικα κόλπα στην άσφαλτο περιορίζονται από τη θέση οδήγησης, η οποία δεν προδιαθέτει και τόσο για ξυσίματα, όσο για χαλαρές και ξεκούραστες βόλτες. Αρκεί να καβαλήσεις για λίγο ένα Monster για να αντιληφθείς τη διαφορά που μπορεί να κάνει η θέση οδήγησης και μόνο.

Αν τώρα θέλουμε να μιλήσουμε για ταξίδι και αυτοκινητόδρομο, εκεί το πράγμα αλλάζει άρδην. Η ίδια θέση που τόσο βολεύει στην πόλη, εδώ σε βάζει σε μια στάση εσταυρωμένου με το στήθος σε ρόλο ανεμοφράκτη. Αν στο μενού σου προβλέπονται και τακτικά χιλιόμετρα σε εθνικές οδούς προτείνουμε ανεπιφύλακτα μια ζελατίνα που να καλύπτει τουλάχιστον το στήθος.

Από κει και πέρα, αν και το ρεζερβουάρ του είναι μάλλον μικρό με 13.5 λίτρα χωρητικότητα, με μια μέση κατανάλωση της τάξης των 6.5 λίτρων ανά 100 χιλιόμετρα το Scrambler 800 Icon θα πλησιάσει τα 200 χιλιόμετρα αυτονομίας, αρκεί φυσικά να μην ψάχνεις να βρεις την τελική του διαρκώς.

Η οποία παρεμπιπτόντως φτάνει εύκολα τα 200 km/h στο κοντέρ, αλλά δε θα πάει και πολύ πιο μακριά - λογικότατα όλα και εδώ.

Scrambler σημαίνει κίνηση παντού

Θα έχετε δει τις φωτογραφίες και τα βίντεο της Ducati με το Scrambler να γράφει παντιλίκια στα χώματα. Είναι στην ίδια τη φύση της άτυπης κατηγορίας των scrambler μοτοσυκλετών να συνδυάζουν, να ανακατεύουν (scramble) αν θέλετε την κίνηση σε κάθε λογής έδαφος, αλλά η αμείλικτη αλήθεια είναι πως η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα δεν προορίζεται για κίνηση εκτός δρόμου.

Όπως συνέβαινε από το πρώτο μοντέλο του 2014 (και δεν έχει αλλάξει στο παραμικρό), με το καζανάκι της εξάτμισης ακριβώς κάτω από τον κινητήρα η ελάχιστη απόσταση από το έδαφος είναι απειλητικά μικρή.

Προσθέστε και τις αναρτήσεις με σχετικά μαλακές ρυθμίσεις και διαδρομές πιο κοντά στη λογική της ασφάλτου (150 mm) και ιδού το πρώτο θέμα: με λίγη πίεση σε ανώμαλο έδαφος θα βρει κάτω.

Η ίδια η θέση οδήγησης δεν βολεύει πολύ για όρθια στάση του σώματος, τουλάχιστον για το δικό μου μπόι, αφού δύσκολα βρίσκω το ρεζερβουάρ για να γραπώσω με τα γόνατα, με τις όποιες συνέπειες στον έλεγχο της μοτοσυκλέτας, ενώ πρέπει να σκύβω και πολύ, παρά το αρκετά ψηλό τιμόνι.

Τέλος, το ABS χωρίς δυνατότητα απενεργοποίησης ολοκληρώνει την περιγραφή του γιατί αυτή η Scrambler δεν ενδείκνυται για να εξερευνήσεις την Πίνδο από χώμα.

Σε απλές συνθήκες, όπως το να κάνεις μια απλή χωμάτινη βόλτα σε εύκολες διαδρομές ή το να φτάσεις σε μια κρυμμένη παραλία, θα ανταπεξέλθει μα χαρά. Ως εδώ το μικρό του βάρος, οι μαζεμένες διαστάσεις, το κατιτίς παραπάνω στις διαδρομές των αναρτήσεων και τα λάστιχα της Pirelli θα σου επιτρέψουν να περάσεις εύκολα, αλλά αν λ.χ. είσαι δικάβαλος μπορεί να βρεις κάτω με την κοιλιά της μοτοσυκλέτας (δηλαδή το καζάνι της εξάτμισης) χωρίς καν να το πιέσεις, απλά επειδή πέρασες από μια μεγαλούτσικη λακκούβα ή εξόγκωμα. Θέλει προσοχή.

Από την άλλη, αυτά τα λιγοστά εξτραδάκια που θα εξυπηρετούσαν τον διπλής χρήσης χαρακτήρα της αποδεικνύονται υπερόπλα στη φαρέτρα της καθημερινότητας. Οι τρεις πόντοι στις διαδρομές των αναρτήσεων θα σε χαροποιήσουν περισσότερο στις λακκούβες της πόλης και θα κάνουν τις αναρτήσεις πιο φιλικές και ελεήμονες στο στροφιλίκι, το ψηλό τιμόνι σε συνδυασμό με το χαμηλό βάρος και τις μικρές διαστάσεις το κάνουν να μοιάζει με ένα ζωηρότατο commuter 73 ίππων.

Τα πετάλια που λέγαμε...

Κάπως έτσι φτάνουμε στο επιμύθιο του Ducati Scrambler 800 Icon, μια μοτοσυκλέτα που αναμφίβολα ευεργετήθηκε τα μάλα από τις αλλαγές των Ιταλών για το 2019.

Ευχαριστήθηκα περισσότερο απ' όλα τη νέα σέλα που έσβησε τα παράπονά μου από το προηγούμενο μοντέλο (όπου πρακτικά δε χωρούσα), ένιωσα πολύ καλύτερα με το πολύ ανώτερο Cornering ABS και οπωσδήποτε εξυπηρετήθηκα με τα πλουσιότερα όργανα, κυρίως από τη στάθμη βενζίνης και δευτερευόντως από την ένδειξη σχέσης κιβωτίου.

Την απόλαυσα όσο λίγες άλλες μοτοσυκλέτες στην καθημερινότητα της πόλης, παίζοντας σε κάθε είδους δρόμο και χορταίνοντας με την αποτελεσματικότητα της απλότητας. Ντίζες στο γκάζι, απουσία ενοχλητικών ηλεκτρονικών όπως το traction control, μόνο ουσία κι ένας υπέροχος κινητήρας που ξεχειλίζει ελαστικότητα και δικύλινδρο ήχο.

Η τιμή του είναι σε ευθεία αναλογία με το σηματάκι που κουβαλά στο ρεζερβουάρ και η οποία το κάνει σε κάποιες συγκρίσεις να δείχνει ακριβό. Ενίοτε μάλιστα προκαλεί και εύλογες απορίες, όπως για παράδειγμα ποια ακριβώς είναι η λογική του να χρεώνεις το πορτοκαλί χρώμα 150 ευρώ περισσότερα από το κίτρινο.

Ανεξαρτήτως τιμής πάντως - μιας και το συγκεκριμένο ζήτημα εισέρχεται βαθειά στο σύμπαν του υποκειμενικού - το Scrambler 800 Icon είναι σε όλα του, πλην της κυριολεξίας, ένα ποδηλατάκι για την καθημερινότητα, μια μοτοσυκλέτα διασκεδαστική που δε θα σε απογοητεύσει όσο γνωρίζεις τι παίρνεις και τι να περιμένεις από αυτήν.

Τεχνικά Χαρακτηριστικά