Αφήνοντας πίσω μας την Αθήνα, είχαμε βάλει στόχο τον Αθανάσιο Διάκο, στα Βαρδούσια, όπου θα συναντιόμασταν με τους αναβάτες που είχαν επιλέξει να φτάσουν εκεί μέσω Παρνασσού, διανύοντας αρκετά χιλιόμετρα χώμα, την πρώτη ημέρα της εκδρομής.
Εμείς, βράδυ, επιλέξαμε την παλιά εθνική οδό προς Θήβα και μετά Λιβαδειά - Τιθορέα - Μπράλο, για να καταλήξουμε στον προορισμό μας μέσω Παύλιανης. Το αυτόματο Africa Twin 1100 γουργούριζε αλλάζοντας ταχύτητες στο τουριστικό mode ''Tour'', χωρίς να χρειάζεται να ασχολούμαι με το κιβώτιο, με τα LED φώτα του να απλώνουν τη δέσμη τους στον θεοσκότεινο επαρχιακό δρόμο. Είχαμε επιλέξει το τελευταίο σαββατοκύριακο του περιορισμού, οπότε οι δρόμοι ήταν άδειοι, ενώ εμείς μπορούσαμε να κυκλοφορούμε νόμιμα για δημοσιογραφική δουλειά.
Ανηφορίζοντας από τον Μπράλο προς την Παύλιανη και τον Αθανάσιο Διάκο, ''πατάμε'' μέχρι το τέλος τα χωμάτινα ελαστικά του Africa στην άσφαλτο και φτάνουμε αργά στην πλατεία του χωριού, όπου μας περιμένει η παρέα. Για καλή μας τύχη, μία ταβέρνα είναι ανοιχτή και αναγκαστικά τρώμε κάτι παϊδάκια, κάτι σαλάτες που μας περίμεναν και το γυρνάμε στις μπύρες. Είχαμε μαζί μας προμήθειες για μαγείρεμα, που τελικά το πρώτο βράδυ δεν χρειάστηκαν.
Ενώ όλοι οι φίλοι έχουν στήσει σε ένα πλάτωμα κοντά στα καταφύγια των Βαρδουσίων, επιλέγουμε να κοιμηθούμε στην πλατεία, μιας και δεν θα είχαμε ευκαιρία να απολαύσουμε τόσο το χωριό, άδειο από κόσμο. Μαζί με εμάς, μόνο λιγοστοί κάτοικοι βρίσκονται στα σπίτια τους - οι μόνιμοι τον Χειμώνα είναι 15, σήμερα έπρεπε να έχει 2000 άτομα κανονικά! Έτσι απολαμβάνουμε μία υπέροχη δροσερή βραδιά στην έρημη πλατεία, στρώνουμε στρωματσάδα παραμερίζοντας τις καρέκλες και τα τραπέζια της ταβέρνας και κοιμόμαστε με θέα τ' αστέρια!
Το πρωινό μας βρίσκει να απολαμβάνουμε το καφεδάκι μας πάλι στην πλατεία του Αθανάσιου Διάκου και να ξεκινάμε την βόλτα μας με την υπόλοιπη παρέα, προς τα καταφύγια. Περνάμε από εκεί, βγάζουμε τις απαραίτητες φωτογραφίες και συνεχίζουμε στα Μουσουνιτσιώτικα λιβάδια, με πορεία προς την Αρτοτίνα. Ο δρόμος είναι ανοιχτός, κάτι ασυνήθιστο για την εποχή, αφού λίγες μέρες πριν, είχε περάσει μπουλντόζα και είχε καθαρίσει από πέτρες, βράχια και πεσμένα δέντρα.
Η συγκεκριμένη έκδοση του Africa 1100 δεν περιλαμβάνει σχάρα για φόρτωμα και με δυσκολεύει στο δέσιμο των αποσκευών, ενώ το tank bag που έχω επιλέξει για συμπλήρωμα μου κάνει τη ζωή δύσκολη.
Μέχρι στιγμής όλα βαίνουν καλώς, έχω ρυθμίσει το Africa στο menu off road, έχω επιλέξει το κατώτερο στάδιο του Traction Control, το ABS στο Off Road και απολαμβάνω βόλτα. Το Traction δεν με ενοχλεί, οι αναρτήσεις δουλεύουν εκπληκτικά, η θέση οδήγησης είναι απίθανη για όρθια στάση σώματος. Παρά το ότι είμαι φορτωμένος, δεν αντιμετωπίζω πρόβλημα.
Παίζοντας στο γρασίδι και προσπαθώντας να ανέβω εκτός δρόμου σε ένα ανηφορικό σημείο, διαπιστώνω ότι το Traction Control επεμβαίνει αρκετά και αναγκάζομαι να σταματήσω την προσπάθεια.
Κόβω το τιμόνι αριστερά, ώστε να γυρίσω προς τα πίσω και, αφού γυρίζω, κόβω δεξιά για να κατέβω ξανά κάτω. Όμως, η μοτοσυκλέτα έχει νεκρά στο κιβώτιο, μιας και ο διακόπτης πατήθηκε από το tank bag, κατά το στρίψιμο! Προσπαθώ να φρενάρω και έχει μπει το αφάλτινο mode, από το menu, πάλι από το tank bag, όταν έκανα στροφή προς τα πίσω, με το τιμόνι αριστερά!
Σταματάω αμέσως, βγάζω το tank bag, το δένω πίσω και αρχίζω να οδηγώ χωρίς πρόβλημα
Έχω το Sport στις ρυθμίσεις, ενώ κατεβάζω σχέσεις πατώντας τα κουμπιά στον αριστερό διακόπτη και αυτό με βολεύει πολύ. Δεν χρειάζεται να ασχοληθώ καθόλου με αλλαγή ταχυτήτων, μιας και απουσιάζει τελείως ο εναλλάκτης στο πόδι, ούτε υπάρχει συμπλέκτης. Άρα λιγότερη δουλειά για μένα, ευκολότερη οδήγηση, απροβλημάτιστη ακόμη και στο χώμα.
Τα λιβάδια είναι καταπράσινα, τα ζώα μαζεμένα στις στάνες, οπότε περνάμε άνετα και, ενώ η παρέα συνεχίζει ακάθεκτη για Αρτοτίνα, έχουμε το πρώτο σκασμένο λάστιχο το οποίο και επισκευάζουμε άμεσα.
Με την Αρτοτίνα, συναντιόμαστε με την παρέα στην Γραμμένη Οξυά, όπου τίποτα δεν είναι ανοιχτό και απογοητευόμαστε προς στιγμήν. Το καφέ όμως ανοίγει και μας περιποιείται με ότι διαθέτει, κι έτσι το πρώτο μας διάλειμμα περνάει ευχάριστα. Αντιμετωπίζουμε και πρόβλημα με μία μοτοσυκλέτα και τα παιδιά από το καφέ μας εξυπηρετούν αμέσως, φροντίζοντας μάλιστα για την ασφαλή επιστροφή του αναβάτη προς το τρένο που φεύγει από το Λιανοκλάδι!
Οι υπόλοιποι συνεχίζουμε προς το Γαρδίκι από άσφαλτο, ενώ συνεχίζουμε την χωμάτινη διαδρομή με στόχο τα Κοκκάλια. Διασχίζουμε την Σαράνταινα, ανεβαίνουμε στα λιβάδια και τις κορυφογραμμές και πλέον βρισκόμαστε σε σημείο που βλέπουμε δεξιά το Γαρδίκι και τα Πουγκάκια από μακριά και αριστερά την δύση, το Κρίκελο.
Σταματάμε για φωτογραφίες στα λιβάδια, απολαμβάνουμε τη φύση και μπροστά μας έχουμε την ανηφόρα που οδηγεί στο ψηλότερο σημείο, στην κορυφή των 1716 μέτρων, όπου βρίσκεται και η ανάλογη πινακίδα για την μάχη με τους Γαλάτες, στην θέση Κοκκάλια. Η μάχη που έγινε το 279 π.χ. ανάμεσα στους Αιτωλούς και τους Ευρυτάνες εναντίων των Γαλατών υπήρξε καθοριστική για τον νικητήριο αγώνα των Ελλήνων εναντίων των κατακτητών. Οι Γαλάτες που είχαν ως στόχο το Μαντείο των Δελφών, επιτέθηκαν στους Έλληνες στο στενό των Θερμοπυλών και έπειτα συνέχισαν στα σημερινά Κοκκάλια, όπου βρέθηκαν αντιμέτωποι με 8.000 Αιτωλείς, Καλλιείς και Ευρυτάνες. Από τη σύγκρουση που κράτηση μέρες και επέφερε σημαντικές απώλειες για τους κατακτητές, έμειναν απειράριθμα κόκκαλα στην περιοχή, εξ ου και το όνομά της αργότερα.
Εγώ προσπαθούσα να ανέβω στην τελευταία ανηφόρα, για να απολαύσω το θέαμα από εκεί, αλλά το Africa δυσανασχετούσε, ''κόβοντας'' την απόδοση σε κάθε σαμαράκι ή λακκούβα που συναντούσα. Ανοιγόκλεινα το γκάζι, χοροπηδούσα στη σέλα, μέχρι που πήρα φόρα από τον απέναντι λόφο για να ανέβω τελικά οριακά, τη στιγμή που οι υπόλοιποι ανέβηκαν χαλαρά με ελάχιστη δυσκολία στο τελευταίο σαθρό κομμάτι!
Άξιζα έναν καφέ λοιπόν και δεν θα έχανα με τίποτα τη θέα από το ψηλότερο σημείο, χαζεύοντας από ψηλά και μακριά τα Πουγκάκια, αλλά και τα γύρω βουνά μέχρι όπου έπιανε το μάτι. Καφεδάκι, άραγμα, χαλάρωμα, για να ακολουθήσει μία πολύ όμορφη χωμάτινη και έπειτα ασφάλτινη διαδρομή προς τον Άγιο Νικόλαο, για να συναντηθούμε με τους υπόλοιπους στο βενζινάδικο στο Καρπενήσι.
Ανεφοδιασμός και έναρξη διαδρομής ξανά, και μιας και η ώρα έχει περάσει και έχει έρθει το απόγευμα, επιλέγουμε να κινηθούμε από την ασφάλτινη διαδρομή προς τα Φιδάκια, μιας και το χωμάτινο πέρασμα από την Χελιδόνα θα μας καθυστερούσε και είχαμε ήδη χορτάσει οδήγηση. Οι υπόλοιποι επέλεξαν την Χελιδόνα, αλλά εμείς απολαύσαμε στροφιλίκι μέχρι τα Φιδάκια, αλλά και τα εκπληκτικά σπιτικά φασολάκια, πίτες και χόρτα, ήπιαμε και τις μπύρες μας, με θέα την λίμνη Ταυρωπού από ψηλά. Δεν θα το χάναμε με τίποτα αυτό, αφού χωμάτινη εκδρομή για μας, δεν σημαίνει σώνει και καλά να γεμίσουμε το κοντέρ με χιλιόμετρα, αλλά να γεμίσουμε μπαταρίες και από την απόλαυση που προσφέρουν τα μέρη που επισκεφτόμαστε.
Συνεχίζουμε προς το σημείο κατασκήνωσης, στα Αμπελάκια, σταματάμε και βγάζουμε εκπληκτικές φωτογραφίες με θέα την λίμνη Ταυρωπού, την γέφυρα Επισκοπής, με τον ήλιο να βυθίζεται στις κορυφογραμμές και το Africa να κάνει το μοντέλο.
Συνεχίζουμε στην ιδιαίτερου φυσικού κάλλους διαδρομή με το αυτόματο κιβώτιο να μας χαλαρώνει και φτάνουμε στην γέφυρα κάτω από τα Αμπελάκια, όπου θα διανυκτερεύαμε. Ένας χώρος ιδανικός για camping, με δέντρα και αμμοχάλικο ιδανικό για στήσιμο σκηνής, με το ποτάμι να περνάει δίπλα μας.
Ξεκουραζόμαστε, έρχεται και το φαγητό - delivery από τα Φιδάκια και γύρω από την φωτιά γελάμε και περνάμε απίθανα.
Η επόμενη μας βρίσκει να απολαμβάνουμε τον καφέ μας δίπλα στο ποτάμι, μη θέλοντας να αφήσουμε πίσω μας αυτό το ωραίο σημείο. Οι ''βιαστικοί'' ξεκινούν τη διαδρομή, ανεβαίνοντας από χώμα για τον Κρέντη, για ανεφοδιασμό καυσίμου, ενός εμείς αφιερώνουμε το χρόνο μας στο καφεδάκι και στην απόλαυση του τοπίου. Ακολουθεί ασφαλτάδα με φωτογραφίες και στροφές μέχρι τη γέφυρα Επισκοπής και από εκεί στον Κρέντη, όπου συναντιόμαστε ξανά όλοι. Βάζουμε καύσιμα, φτάνουμε στα Άγραφα όπου τσιμπάμε "κάτι τις" στη Νεροτριβιά και από κει ξεκινάμε για τα ''ψηλά''. Μία μοτοσυκλέτα έχει αντίθετη άποψη και μένει εκεί περιμένοντας οδική βοήθεια, ενώ εμείς επιλέγουμε να αλλάξουμε κάπως τη διαδρομή και να περάσουμε από αλπικά κομμάτια, οδηγώντας προς τη Μαυρομάτα. Η διαδρομή γνωστή για τις ομορφιές που προσφέρει, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, απλά με πέτρα σε κάποια σημεία που ενδέχεται να δυσκολέψει το πέρασμα ή να προξενήσει ζημιές σε λάστιχα.
Εμείς φτάνουμε στη Μαυρομάτα, πίνουμε το νεράκι μας και επιλέγουμε να κινηθούμε από άσφαλτο προς την Σπερχειάδα, που θα ήταν και το τέλος της διαδρομής.
Λίγο πριν τη Δάφνη, στρίβουμε για τη Μεταμόρφωση Σωτήρα και από εκεί περνάμε στην άσφαλτο που θα μας οδηγήσει προς τους Δομιανούς και την Αγία Παρασκευή. Ατελείωτες στροφές με εκπληκτική θέα, ένα συνεχόμενο luna park για μεγάλα παιδιά, με τα τρακτερωτά λάστιχα να μας συνοδεύουν μέχρι το τέλος της διαδρομής τους σε κάθε στροφή. Το Africa πλαγιάζει με την σκέψη, στέκεται με ασφάλεια στη γραμμή που επιλέγω, τα κουμπιά του αυτόματου κιβωτίου με βοηθούν να κατεβάζω σχέσεις για υποβοήθηση στο φρενάρισμα και να ανεβάζω μέσα στην στροφή, υπό κλίση. Άριστο. Αλλάζουμε σαμπρέλα σε μία μοτοσυκλέτα, συνεχίζουμε την απολαυστική οδήγηση και φτάνουμε τελικά βράδυ στην Άνω Φτέρη, όπου και το σημείο κατασκήνωσης.
Το φαγητό μας περιμένει και εδώ, παραγγελία από πριν και, αφού γεμίζουμε το στομάχι μας, επιλέγουμε να επιστρέψουμε Αθήνα αργά το βράδυ.
Και όπως λέει και το ρητό, "όποιος νύχτα περπατεί, λάσπες και σκατά πατεί", εμείς αλλάξαμε τρεις μπροστινές σαμπρέλες μέχρι τις 05:00 το πρωί, για να διαπιστώσουμε ότι είχε σκιστεί η φακαρόλα (σ.σ. το λάστιχο που εφάπτεται στις ακτίνες του τροχού), και τρύπαγε τη σαμπρέλα σε συγκεκριμένο σημείο!
Και μετά απ' όλα αυτά, και την ταλαιπωρία που έχω τραβήξει στις ανηφόρες με το Traction Control, έρχεται η σφαλιάρα από τους μηχανικούς της Honda:
- "Μα το Traction απενεργοποιείται τελείως".
- "Μα όχι ρε παιδιά, αφού στο "Off Road" δεν βγαίνει παρά ρυθμίζει μέχρι το λιγότερο παρεμβατικό 1".
- ''Κι όμως, αν πας στο "Tour" σου δίνει την επιλογή να το ρυθμίσεις στο 0 (μηδέν), απενεργοποιώντας το τελείως!''
- "Και πρέπει να ξέρω ότι θα πρέπει να πάω στο Tour ρε παιδιά; Τι σχέση έχει αυτή η ρύθμιση εκεί;"
- "Μα μπορείς να κάνεις copy το layout στο Off Road και να έχεις αυτές τις ρυθμίσεις διαθέσιμες εκεί!"
RTFM - Read The Fucking Manual γαμώτ!
