Αλλά εδώ μιλάμε για κάτι διαφορετικό, για δρόμους όπου ακόμα και η στατική παρουσία σου σε αυτούς εγκυμονεί κινδύνους. Υπάρχουν διάφοροι δρόμοι με πολύ υψηλό βαθμό επικινδυνότητας στον πλανήτη και εμείς διαλέξαμε τέσσερις από αυτούς (συν κάτι που δεν είναι δρόμος) και σας τους παρουσιάζουμε:

1. Canning Stock Route -  Αυστραλία 



Πρόκειται για έναν χωματόδρομο μήκους 1.850 χιλιομέτρων, που συνδέει την πόλη (ο Θεός να την κάνει πόλη, χωρίο είναι επί της ουσίας...) Wiluna, στην Δυτική Αυστραλία, με το Halls Creek (εντάξει αυτό είναι λίγο μεγαλύτερο) στην Βόρεια Επικράτεια της χώρας. Τι μεσολαβεί ανάμεσα τους; Το περίφημο Οutback της Αυστραλίας, δηλαδή μια ζώνη χαμηλής και αραιής βλάστησης, με θερμοκρασίες που κυμαίνονται από “καμίνι” μέχρι “κόλαση”! Η διαδρομή διασχίζει και τρεις περιοχές χαρακτηρισμένες ως ερήμους, την Gibson (όχι τις κιθάρες) και τις Great & Little Sandy. Πανδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, εστιατόρια και καφέ, δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα σε όλο το μήκος της διαδρομής, ενώ τα σημεία ανεφοδιασμού μπορεί να απέχουν μεταξύ τους ακόμα και 600+ χιλιόμετρα. Οπότε για νερό, φαγητό, προμήθειες και βενζίνη, βασίζεστε αποκλειστικά στα δικά σας αποθέματα και ας μην συζητήσουμε τι γίνεται σε περίπτωση βλαβών... 



Αλλά δεν είναι μόνο όλα αυτά, έχει και συνέχεια... η αμμώδης κατά κανόνα σύσταση του δρόμου κρύβει πολλές παγίδες, ενώ  τα αγκάθια των ξεραμένων θαμνοειδών που ευδοκιμούν στην περιοχή, τρυπάνε για πλάκα τα λάστιχα. Για κερασάκι στην τούρτα, αναλογιστείτε επίσης ότι σε κάθε λίστα με τα Top-10 πιο δηλητηριώδη και επικίνδυνα είδη ερπετών και εντόμων στον κόσμο, τα... έντεκα από αυτά βρίσκονται στην Αυστραλία! Έδεσε το “γλυκό”... 

Δείτε Video ΕΔΩ 

2. Ο Δρόμος των Κοκάλων – Σιβηρία 



Πάμε τώρα σε ένα εντελώς αντίθετο αλλά εξίσου τρομακτικό σκηνικό, τoν Δρόμο των Κοκάλων, στην Ανατολική Σιβηρία, που συνδέει την πόλη Nizhny Bestyakh στην ενδοχώρα, με το λιμάνι Magadan  στην Οχοτσκική Θάλασσα. Ο μήκους 1.705 χιλιομέτρων δρόμος, ακολουθεί στο μεγαλύτερο μέρος του την κοίτη του ποταμού Λένα και ουσιαστικά αποτελεί μια αποψιλωμένη λωρίδα της Ταίγκα τύπου βλάστησης, δηλαδή φανταστείτε κάτι σαν μια μεγάααααααλή σε μήκος αντιπυρική ζώνη. Τον χειμώνα, με τις θερμοκρασίες να φλερτάρουν με τους -50 βαθμούς, τα πάντα είναι παγωμένα και ουσιαστικά σε πολλά σημεία η διάσχιση γίνεται μέσα στην κοίτη του ποταμού Λένα. Αλλά επειδή η ροή του νερού συνεχίζεται κάτω από το στρώμα πάγου, σε πολλά σημεία το στερεό κάλυμμα μπορεί να υποχωρήσει (συμβαίνει συχνά) και τότε έχεις 50% πιθανότητες να πνιγείς και 50% πιθανότητες να πεθάνεις από υποθερμία. Διαλέγεις και παίρνεις.



Το καλοκαίρι (τρόπος του λέγειν καλοκαίρι...) όπου ο πάγος και το χιόνι υποχωρούν, αποκαλύπτεται μια άλλη “πτυχή” το δρόμου, αυτή της αβυσσαλέας λάσπης, στην οποία κολλάνε για πλάκα ακόμα και τα πιο εξοπλισμένα 4Χ4 οχήματα. Τα περάσματα μέσα από την κοίτη του ποταμου δυσκολεύουν πολύ και οι γέφυρες... δεν είναι σίγουρο ότι έχουν απομείνει ως γέφυρες μετά το πέρασμα του χειμώνα. Αυτή την περίοδο επίσης, έχουν ξυπνήσει οι αρκούδες και πεινάνε. Πολύ. Γιατί όμως ονομάστηκε “Δρόμος των Κοκάλων”; Το επίσημο όνομα του δρόμου είναι R504 Kolyma Higwhay αλλά η διάνοιξη του ξεκίνησε το 1932 και ολοκληρώθηκε το 1953 πάντα με την “χρήση” εργατικού δυναμικού από τα σιβηρικά γκούλαγκ, όπου η ΕΣΣΔ συγκέντρωνε τους αντιφρονούντες του σοβιέτ. Όπως καταλαβαίνετε οι συνθήκες δεν ήταν και οι καλύτερες δυνατές, με πολύ κόσμο να πεθαίνει κατά την διαδικασία διάνοιξης και να θάβετε πρόχειρα στο πλάι του δρόμου. Τα οστά όλων αυτών των άτυχων ανθρώπων λοιπόν, έρχονται στην επιφάνεια κατά καιρούς, εξ ου και το ανατριχιαστικό όνομα, που ταιριάζει “γάντι” στον R504! 

Δείτε Video ΕΔΩ

3. Pamir Highway – Κεντρική Ασία 



Εδώ περνάμε σε ένα άλλο level δυσκολίας. O δρόμο αυτός, είναι ουσιαστικά το μοναδικό πέρασμα από το “τείχος” των οροσειρών Παμίρ και Ιμαλαϊών, που υψώνεται ανάμεσα στην Κίνα και στο Αφγανιστάν. Πρόκειται για ένα από τα υψηλότερα πάσα του κόσμου, με μέρος της διαδρομής να βρίσκεται στα 4.665 μέτρα (!). Οπότε ένα το κρατούμενο, υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες να παρουσιάσει κανείς αδιαθεσία από το μεγάλο υψόμετρο. Ο δρόμος διέρχεται από χώρες όπως το Ουζμπεκιστάν, το Κιργιστάν και Τατζικιστάν και αν υπάρχει κάτι κοινό σε αυτές, πέραν των -σταν καταλήξεων στα ονόματα τους, είναι ότι καμία τους δεν φημίζεται για τις υποδομές της. Οπότε ο δρόμος έχει τα μαύρα του τα χάλια και οι άσχημες καιρικές συνθήκες, οι συχνές κατολισθήσεις και το ... ψωφόκρυο, επιδεινώνουν την κατάσταση και επιφυλάσσουν εκπλήξεις! Δυο τα κρατούμενα. Τρίτο και καλύτερο (κρατούμενο), μια άλλη ονομασία του δρόμου είναι “Heroin Highway” και όχι τυχαία, καθώς από αυτή την διαδρομή περνάει ένα μεγάλο ποσοστό της ηρωίνης που παράγει το Αφγανιστάν, για να παραληφθεί από τα παγκόσμια καρτέλ που την διακινούν στον κόσμο.



Όπως καταλαβαίνετε, ο κόσμος που κυκλοφορεί εκεί πάνω δεν είναι ακριβώς του κατηχητικού και οι πιθανότητες να βρεθεί κανείς σε  βαθύ χαντάκι λόγο “λάθος ώρας σε λάθος σημείο” είναι πολύ μεγάλες. Επίσης οι κλοπές και οι  απαγωγές σε δυτικούς τουρίστες και ταξιδιώτες για λύτρα, παίζουν καλή μπαλίτσα στα ποσοστά, ενώ στα βουνά αυτά δρουν και διάφορες αυτονομιστικές, παρακρατικές και θρησκευτικές ομάδες, των οποίων οι προσθέσεις απέναντι στους ξένους, δεν είναι ακριβώς φιλικές. Η αστυνομία και ο στρατός έχουν βέβαια πολύ ισχυρή παρουσία με συχνές περιπολίες κατά μήκος της διαδρομής αλλά -ποιος θα το περίμενε;- λέγεται ότι οι αξιωματούχοι των σωμάτων αυτών είναι από τους πλέον διεφθαρμένους στον κόσμο. Οπότε ακόμα και να βγει κανείς ζωντανός από εκεί μέσα, θα τον έχουν ταράξει στα “χαράτσια” και θα του έχουν πάρει και τα σώβρακα!

Δείτε Video ΕΔΩ 

4. Ο Δρόμος του Θανάτου (Yungas)– Βολιβία



Εδώ πρόκειται για τον πιο δημοφιλή επικίνδυνο δρόμο, ο οποίος παίζει σταθερά στα σχετικά θέματα παγκοσμίως. Δεν είναι βέβαια θέμα ατζέντη και promotion, o Δρόμος του Θανάτου στην Βολιβία έχει κερδίσει με το σπαθί του την φήμη και το όνομα του! Συνδέει την La Paz της Βολιβίας, την “ψηλότερη”  πρωτεύουσα του κόσμου, στα 3.640 μέτρα, με το χωρίο Coroico, στα... πεδινά των 1.525 μέτρων. Με μήκος 69 χιλιόμετρα είναι κυρίως κατηφόρι (ή ανηφόρι, εξαρτάται πως τον πας) και έχει χαραχτεί πάνω στο εξαιρετικά τραχύ ανάγλυφο της ανατολικής όψης στο κεντρικό τμήμα των Άνδεων.



Ο δρόμος είναι διπλής κυκλοφορίας, με το πλάτος του σε πολλά σημεία να μην ξεπερνά τα 3,2 μέτρα, ενώ χώροι στάθμευσης και απλωσιές δεν υπάρχουν πουθενά. Στην μια πλευρά έχεις έναν κάθετο βράχο και στην άλλη μια εξίσου κάθετη χαράδρα, της οποίας το βάθος φτάνει μέχρι και τα 600 μέτρα! Αν πέσεις, έχεις πολύ χρόνο για να αντιληφθείς ότι πέφτεις δηλαδή... Φυσικά πρόκειται για κακό χωματόδρομο, μπαριέρες υπάρχουν ελάχιστες και αυτές είναι υποτυπώδεις, ενώ οι συχνές βροχοπτώσεις διαβρώνουν τμήματα του δρόμου και προκαλούν κατολισθήσεις. Η περίπτωση του να κατεβαίνει υπερφορτωμένο λεωφορείο με “τελειωμένα” φρένα από την La Paz και κάποιος να ανεβαίνει, είναι πολύ συχνή και δεν είναι το μόνο ανατριχιαστικό σενάριο  που μπορεί να συμβεί. Για αυτό και κάθε χρόνο, σκοτώνονται 200-300 άνθρωποι από τις πτώσεις στην απύθμενη χαράδρα, με τον Δρόμο του Θανάτου να ανακηρύσσεται και επίσημα ως η πιο επικίνδυνη διαδρομή του κόσμου.      

Δείτε Video ΕΔΩ (Δυστυχώς με άσχημη εξέλιξη...)

5. Darién Gap – Κεντρική Αμερική



Τελευταίο αφήσαμε ένα δρόμο... που δεν είναι δρόμος! Το περίφημο Darién Gap είναι μια περιοχή στα σύνορα Παναμά και Κολομβίας, η οποία καλύπτεται από πυκνή βλάστηση τύπου δάσους της βροχής, έλη και βουνά. Είναι ίσως το μοναδικό μέρος στον κόσμο που... αντιστέκεται ακόμα και σήμερα σθεναρά στην όποια προσπάθεια διάνοιξης δρόμου και είναι και ο λόγος που δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί η μεγάλη Παναμερικανική Οδός, που θα (θα...) συνδέσει την Βόρεια με την Νότια Αμερική. Στο Darién Gap είναι από πολύ δύσκολο μέχρι αδύνατο να ανοιχθεί δρόμος, καθώς η οργιώδης και ταχύτητα αναπτυσσόμενη βλάστηση θα απαιτούσε συνεργεία να δουλεύουν νυχθημερόν για να κρατηθεί αυτός ανοικτός. Παράλληλα, η μορφολογία του εδάφους και οι εναλλαγές σε αυτό, από έλος, σε δάσος της βροχής, με αρκετά ορεινά περάσματα, εκτοξεύει το κατασκευαστικό κόστος στα ύψη και ούτε ο Παναμάς, άλλα ούτε και η Κολομβία δεν θέλουν να το αναλάβουν, χώρια που τα έχουν “σπάσει” εδώ και χρόνια πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα.



Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν ανακύψει και αλλά ζητήματα, αφού μελέτες έχουν καταδείξει ότι μια πιθανή διάνοιξη δρόμου στην περιοχή θα επέφερε σημαντική περιβαλλοντική υποβάθμιση και θα κατέστρεφε ένα πολύ σημαντικό οικότοπο με σπάνια χλωρίδα και πανίδα, ο οποίος μεταξύ άλλων αποτελεί και τόπο κατοικίας για μερικές από τις τελευταίες αυτόχθονες φυλές του πλανήτη. Άλλο ένα αποτρεπτικό στοιχείο είναι ότι μέσα στην πυκνή ζούγκλα το Κολομβιανό καρτέλ έχει στήσει αρκετές... δομές επεξεργασίας κόκας και ok, προφανώς αυτοί οι τύποι δεν χαίρονται και πολύ άμα δουν ξένους να σκάνε μέσα από τις φυλλωσιές. Για να μην το κουράζουμε, δρόμος στο Darién Gap, δεν πρόκειται να ανοιχθεί ποτέ, αυτό όμως δεν εμπόδισε στο παρελθόν κάποιους να αποπειραθούν την διάσχιση του με διάφορα μέσα. Πέραν της πεζοπορίας, ο πρώτος άνθρωπος που κατάφερε να περάσει το Darién Gap με τροχούς, ήταν ο Βρετανός ποδηλάτης Ian Hibell, το 1972, στο ταξίδι του από την Νότια προς την Βόρεια Αμερική. Παρεμπιπτόντως, ο Hibell, ο οποίος γύριζε τον κόσμο με ποδήλατο για 40 χρόνια, σκοτώθηκε σε τροχαίο, στην ΕΟ Αθηνών Λαμίας στο ύψος της Νέας Κηφισιάς το 2008, όταν κάποιος τον παρέσυρε με το αυτοκίνητο του και τον εγκατέλειψε στον δρόμο (ο οδηγός συνελήφθει αργότερα). Άλλη μια “λαμπρή” στιγμή της νεοελληνικής ιστορίας...


RIP Ian Hibell 1934-2008

Η πρώτη διάσχιση με μηχανοκίνητο όχημα (αναφερόμαστε σε πλήρη διάσχιση και όχι τμηματική) έγινε το 1986, από τους Loren Upton και Patty Mercier οι οποίο και χρειάστηκαν 741 ημέρες (!) για να καλύψουν τα 201 χιλιόμετρα της διαδρομής, με ένα CJ-5 Jeep Willys. Μαζί τους, ταξίδεψε την ίδια περίοδο και ο Ed Culberson, με BMW R80GS, όντας ο πρώτος άνθρωπος που διέσχισε το Darién Gap με μοτοσυκλέτα. Ο Culberson ταξίδεψε για λίγο με το ζευγάρι των τετράτροχων, για να ακολουθήσει σύντομα την δική του, ξεχωριστή διαδρομή μέσα στην ζούγκλα. Darién Gap λοιπόν, ο δρόμος πουν δεν είναι δρόμος και ελπίζουμε να μην γίνει ποτέ!
ΕΔΩ