Χάρη στη διαίσθησή του και μέσα από τις επιχειρηματικές και τεχνικές του ικανότητες, καταφέρνει να κάνει το εργοστάσιο του ένα από τα πιο σημαντικά και γνωστά στον τομέα της ξυλουργικής, έχοντας κάποια στιγμή περισσότερους από 300 εργαζόμενους και εξάγοντας τα προϊόντα του σε 40 χώρες!
Αλλά το μεγαλύτερο πάθος του Giancarlo, από όταν ήταν έφηβος, είναι η μοτοσυκλέτα, και δεν το ξεχνά ποτέ, έχοντας συμμετοχές και ο ίδιος σε αγώνες regularity. Κάπως έτσι, μέσα στο εργοστάσιο του, δημιουργεί ένα μικρό συνεργείο για μοτοσυκλέτες, και παράλληλα ξεκινά να συλλέγει και σημαντικά δίκυκλα.
Στα τέλη του 1960, ξεκινά να σχεδιάζει και να κατασκευάζει αγωνιστικές μοτοσυκλέτες. Οι μοτοσυκλέτες του σημειώνουν μεγάλες αγωνιστικές επιτυχίες στην δεκαετία του 1970, με πολλές νίκες παγκοσμίως, και με την κατάκτηση τεσσάρων Παγκοσμίων Πρωταθλημάτων μεταξύ 1975 και 1977, τρία στα 125 και ένα στα 250 κυβικά.
Ανάμεσα στους αναβάτες που αγωνίζονται με τις μοτοσυκλέτες του Morbidelli είναι και ο πατέρας του Valentino Rossi, Graziano! Αξιοσημείωτο ήταν το γεγονός πως την εποχή που τα ιαπωνικά εργοστάσια είχαν εκατοντάδες μηχανικούς να δουλεύουν στις αγωνιστικές τους ομάδες, η ομάδα του Morbidelli απασχολούσε μια χούφτα μόλις μηχανικών, που στην μικρή χρονικά αγωνιστική της ιστορία κατάφεραν να φέρουν 4 Παγκόσμιους Τίτλους στο «εργοστάσιο»!
Στα τέλη του 1970, ο Giancarlo ξεκινά να υποστηρίζει τον γιο του, Gianni, που ξεκινά την καριέρα του ως αγωνιζόμενος αυτοκινήτου, στην αρχή με αγωνιστικό καρτ, μέχρι που φτάνει να αγωνίζεται στην F1, αρκετά χρόνια αργότερα.
Ο Giancarlo συνεχίζει να ακολουθεί και να υποστηρίζει τον Gianni σε όλους τους αγώνες του, με τον γιο του να καταφέρνει να βρεθεί ακόμα και στο βάθρο με το μονοθέσιο της Ferrari, ενώ πιο πρόσφατα μετακινήθηκε στους αγώνες Touring Cars με την Alfa-Romeo.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Giancarlo αποφασίζει να πουλήσει το εργοστάσιο με τα μηχανήματα ξυλουργικής για να αφοσιωθεί απολύτως στο μεγάλο του πάθος, τη μοτοσυκλέτα.
Το 1994 ξεκινά να σχεδιάζει και να κατασκευάζει μια σειρά μοτοσυκλετών για κυκλοφορία στον δρόμο, στα 850 κυβικά εκατοστά, με έναν V8 κινητήρα, εντυπωσιακές στα χαρτιά, με υψηλότατη τιμή για την εποχή, και ιδιαίτερες, άσχημες θα λέγαμε, όσον αφορά στο design του στούντιο Pininfarina -απίστευτο γεγονός, αν αναλογιστεί κανείς πως οι αγωνιστικές μοτοσυκλέτες Morbidelli ήταν πραγματικά πανέμορφες.
Μάλιστα οι αντιδράσεις του κοινού στον σχεδιασμό της ήταν τόσο έντονες, που ο Morbidelli με τη βοήθεια της Bimota ξανασχεδίασε τη μοτοσυκλέτα δύο φορές τα επόμενα τέσσερα χρόνια, όμως και οι δυο επόμενες εκδόσεις, το 1996 και το 1998, παρέμειναν το ίδιο άσχημες με την πρώτη.
Η V8 ήταν μια μοτοσυκλέτα με υγρόψυκτο κινητήρα V8 90 μοιρών με χωρητικότητα 847 κ.εκ. με, με 4 εκκεντροφόρους και 32 βαλβίδες, κιβώτιο 5 ταχυτήτων, και τελική μετάδοση με άξονα. Η επίσημη ιπποδύναμη βρισκόταν στους 100, το στεγνό βάρος έφτανε τα 200 κιλά και η τελική ταχύτητα (επίσημα νούμερα πάντα) έφτανε τα 249 χλμ/ώρα.
Οι μοτοσυκλέτες αυτές θα παραγόταν σε μόλις 12 κομμάτια ετησίως, αν και η παραγωγή, τουλάχιστον με τους ρυθμούς που είχε σχεδιάσει ο Giancarlo, δεν ξεκίνησε ποτέ. Ο Morbidelli ολοκλήρωσε τελικώς τη συναρμολόγηση τεσσάρων μόλις V8 , συμπεριλαμβανομένου και του πρωτότυπου, και σύντομα απέκτησαν όλες συλλεκτική αξία.
Η V8 μοτοσυκλέτα του Morbidelli μπαίνει στα βιβλία Guinness World Records το 2001 ως η πιο ακριβή μοτοσυκλέτα του κόσμου, κοστίζοντας τότε περί τις 90.000 λίρες Αγγλίας, ενώ εκτέθηκε στα μουσεία Guggenheim της Νέας Υόρκης, του Μπιλμπάο και του Λας Βέγκας, και φυσικά στο μουσείο Morbidelli.
Το 1999, ο Giancarlo, που συλλέγει μοτοσυκλέτες από όταν ήταν νέος, δημιουργεί ένα μουσείο μοτοσυκλετών, το Morbidelli Museo στο Πέζαρο, μουσείο που καλύπτει έκταση 3.000 τετραγωνικών μέτρων, με εκθέματα 350 μοναδικές μοτοσυκλέτες, κατασκευής από το 1900 έως την δεκαετία του 1980.
Το μουσείο αυτό ήταν το αποτέλεσμα 25ετούς έρευνας και συνεργασίας με συλλέκτες και ειδικούς του χώρου από όλο τον κόσμο.
Δυστυχώς το 2019, με τον Giancarlo Morbidelli στο νοσοκομείο, η οικογένεια του αποφάσισε να κλείσει το μουσείο και να δώσει ολόκληρη την συλλογή για δημοπρασία.
Η ιστορία της αγωνιστικής ομάδας του Morbidelli εξιστορείται στο ντοκιμαντέρ «Morbidelli – μια ιστορία αντρών και γρήγορων μοτοσυκλετών» του 2014, από τους σκηνοθέτες Jeffrey Zani και Matthew Gonzales.
Το ντοκιμαντέρ περιέχει σκηνές από το Tourist Trophy του 1972, εκεί που δυστυχώς έχασε τη ζωή του ο αγωνιζόμενος Gilberto Parlotti της ομάδας του Morbidelli, και από τις σεζόν του 1976 και του 1977, από αγώνες στην πόλη του Πέζαρο την δεκαετία του 1950, και πολλά ακόμα. Εκεί θα δείτε και συνεντεύξεις από τους αναβάτες Eugenio Lazzarini, Alberto Ieva, Pier Paolo Bianchi, Mario Lega και Graziano Rossi. Μπορείτε να παραγγείλετε το DVD από την Duke Video, ΕΔΩ.
Ο Giancarlo Morbidelli πέθανε στο νοσοκομείο του Fano στις 10 Φεβρουαρίου του 2020, σε ηλικία 86 ετών. Ήταν άρρωστος εδώ και κάποιο καιρό, ενώ πίσω του άφησε τη γυναίκα του, Augusta και τα δυο του παιδιά, τον Gianni και τη Letizia Morbidelli.
Rest in Peace Giancarlo.
