Ο Rex McCandless, ήταν ένας αφανής και παραγνωρισμένος εφευρέτης και αυτοδίδακτος μηχανικός, του οποίου οι δημιουργίες επηρέασαν και άλλαξαν σε μεγάλο βαθμό την μοτοσυκλέτιστική βιομηχανία. Κορυφαία στιγμή της καριέρας του, θεωρείται η σχεδίαση και κατασκευή του “featherbed” πλαισίου, το οποίο βελτίωσε σε πολύ μεγάλο βαθμό την οδηγική συμπεριφορά των μοτοσυκλετών, ενώ παραλλαγές του χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα.
Ο McCandless σε ένα υπερελαφρύ - gyro ελικόπτερο που είχε σχεδιάσει
Γεννημένος το 1951 στην Βόρειο Ιρλανδία, ο McCandless, εκδήλωσε από πολύ μικρή ηλικία ενδιαφέρον για την μηχανολογία, ενώ στράφηκε στις μοτοσυκλέτες, όταν μια θεία του, του έκανε δώρο μια Raleigh του 1923. Ο Rex, από την εφηβεία του ακόμα είχε αποκτήσει την φήμη του εξαίρετου μηχανικού, ενώ τα χρήματα που κέρδιζε από τις επισκευές και τα service, τα έριχνε όλα –που αλλού;- στις μοτοσυκλέτες, αποκτώντας συνεχώς νέα μοντέλα.
Φυσικά δεν άργησε να του μπει και το “μικρόβιo” των αγώνων, στους οποίος συμμετείχε ενεργά, ως αγωνιζόμενος, κερδίζοντας μάλιστα το βρετανικό πρωτάθλημα ταχύτητας στα 500 κ.εκ., το 1940. Ωστόσο η πραγματική του κλίση ήταν αυτή του μηχανικού και έτσι, το 1943 αποσύρεται από τους αγώνες και ανοίγει ένα μηχανουργείο στο Belfast, στο οποίο μεταξύ άλλων επιδίδεται και στην υλοποίηση μερικών ιδεών που είχε.
Norton Manx 500, μια αγωνιστική με featherbed πλαίσιο
Το 1949, “χτίζει” μια αγωνιστική μοτοσυκλέτα, χρησιμοποιώντας κινητήρα και περιφερειακά από μοντέλα της Norton, πάνω σε ένα πλαίσιο δικής του σχεδίασης και κατασκευής. Το πλαίσιο αυτό ήταν μακράν πιο άκαμπτο, ελαφρύ και αξιόπιστο, σε σχέση με οτιδήποτε άλλο υπήρχε εκείνη την εποχή και οι αναβάτες που το δοκιμάζουν, κάνουν λόγο για “επανάσταση”, αφού η αίσθηση που εισπράττουν από αυτό σημειώνει τεράστια άλματα προόδου σε ότι αφορά στην στιβαρότητα, στην σταθερότητα και τελικά στην ασφάλεια.
Το νέο αυτό πλαίσιο, τους επιτρέπει να κινούνται ταχύτερα, να φρενάρουν αργότερα και γενικά αλλάζει προς το πολύ καλύτερο, τον τρόπο οδήγησης τους. Η ονομασία “fatherbed” δηλαδή “πουπουλένιο υπόστρωμα” δίνεται από τον γνωστό αγωνιζόμενο της εποχής Harold Daniell ο οποίος ανάφερε ότι το πλαίσιο, παρά το ότι είναι πολύ άκαμπτο, είναι επίσης και πολύ φιλικό.
Featherbed πλαίσιο
Τι είναι το πλαίσιο featherbed; Ουσιαστικά, αυτό που σήμερα αποκαλούμε “διπλό, κλειστό σωληνωτό πλαίσιο”. H σχεδίαση αυτού του τύπου, προσφέρει στιβαρή σύνδεση του πιρουνιού με το ψαλίδι αλλά και μια πολύ σταθερή έδραση για τον κινητήρα, ο οποίος ουσιαστικά “περικλείεται" μέσα στο πλαίσιο.
Η Norton εντυπωσιάζεται από το πλαίσιο αυτό και σπεύδει άμεσα να αποκτήσει τα δικαιώματα της χρήσης του. Οι αγωνιστικές Norton αποκτούν άμεσα ένα σημαντικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, ενώ το πλαίσιο αυτό χρησιμοποιείται με επιτυχία ακόμα και σε αγώνες off-road και sidecar.
Φυσικά γίνεται πρόταση στον McCandless για μόνιμη συνεργασία με την Norton αλλά ο ίδιος δεν δέχεται την πρόσκληση αφού προτιμά να δουλεύει μόνος και χωρίς περιορισμούς. Ο McCandless τα χρόνια που ακολουθούν εξελίσσει συνεχώς το featherbed πλαίσιο, ενώ καταπιάνεται και με άλλα πεδία, εκτός της μοτοσυκλέτας, όπως με την αυτοκίνηση και την αεροπλοΐα, όπου και πάλι καινοτομεί και πρωτοπορεί με τις ιδέες του, οι οποίες όμως για διάφορους λόγους, δεν υλοποιούνται σε ευρύτερη κλίμακα.
Πλαίσιο από Honda CB 750 Four, με εμφανέσταστη Featherbed αρχιτεκτονική
Ο μεγάλος αυτός μηχανικός και εφευρέτης, πέθανε το 1992, αφήνοντας πίσω του ένα σημαντικό έργο, το οποίο άλλαξε ριζικά τον κόσμο της μοτοσυκλέτας. Η αρχιτεκτονική του πλαισίου του, αντιγράφηκε κατά κόρον από όλους τους κατασκευαστές και επί δεκαετίες αποτελούσε το “standard” στην δομική σχεδίαση των μοτοσυκλετών. Για παράδειγμα, αξίζει να αναφερθεί ότι μια πολύ σημαντική και ιστορική μοτοσυκλέτα, το CB 750 Four της Honda που παρουσιάστηκε το 1969 και αποτέλεσε την αρχή της Ιαπωνικής κυριαρχίας, έφερε ένα “καραμπινάτο” featherbed πλαίσιο με ενισχύσεις στον λαιμό.
