Δεύτερον, η αντικατάσταση του τρέχοντος στόλου με οχήματα μηδενικών ρύπων μόνο καλό θα κάνει στο περιβάλλον. Ναι, ξέρω τι θα πείτε, πως για να παραχθεί η επιπλέον ηλεκτρική ενέργεια θα δουλέψει η Μεγαλόπολη και το Λαύριο και η Κοζάνη υπερωρίες καίγοντας ό,τι πιο βρώμικο υπάρχει, λιγνίτη.
Σύμφωνοι, μα το ίδιο γίνεται και όταν βάζεις από ένα κλιματιστικό σε κάθε δωμάτιο, ή όταν αντικαθιστάς την 32άρα τηλεόραση με 50άρα “γιατί φτήνυνε”, ή όταν το σύγχρονο κινητό σου έχει μεγαλύτερη υπολογιστική ισχύ και μπαταρία από το προ δεκαετίας laptop σου.
Πόσους φορτιστές κουβαλούσες στις διακοπές σου πριν 5-10 χρόνια;
Όλα αυτά απαιτούν επιπλέον ηλεκτρική ενέργεια, αλλά δε μας πειράζει γιατί τα βαφτίζουμε “ανάπτυξη” που ως γνωστόν είναι καλή, είναι πρόοδος. Το λεν και στις ειδήσεις άλλωστε.
Η ουσία είναι πως οι Ι.Χ. οδικές μεταφορές έχουν πολύ μικρό ίχνος στην παγκόσμια μόλυνση. Τα αεροπλάνα, πλοία και τραίνα θα κάνουν πολύ μεγαλύτερη διαφορά αν γίνουν επίσης ηλεκτροκίνητα, ακόμη δε περισσότερο αν γυρίσει και η βιομηχανία. Τα μηχανάκι σου είναι απλά μια σταγόνα στον ωκεανό.
Για να μην πιάσουμε την σοβαρότερη πηγή παραγωγής αερίων του θερμοκηπίου: την κτηνοτροφία. Η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, ευθύνεται και μια δεύτερη, πολύ μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή, καθώς καθημερινά ξεριζώνουμε δάση για να γίνουν βοσκοτόπια – βλέπε δάσος Αμαζονίου λ.χ. Όλα στον βωμό του να βρίσκουμε 300 διαφορετικά κονσερβαρισμένα προϊόντα κρέατος στο σούπερ μάρκετ. Ανάπτυξη είναι κι αυτή. Απλά όχι δική σου και δική μου.
Εκτός της παγκόσμιας ρύπανσης, υπάρχει και η τοπική. Το μικροκλίμα της πόλης σου (ειδικά αν αυτή είναι χτισμένη μέσα σε ένα λεκανοπέδιο) θα βελτιωθεί δραματικά αν όλα τα Ι.Χ. οχήματα γίνουν ηλεκτρικά. Ουδεμία αμφιβολία επ’ αυτού και αυτός από μόνος του είναι ένας λόγος ικανός να οδηγήσει την εξέλιξη εκεί που πάει σήμερα.
Κάθε βήμα, ακόμη κι αν ξεκινάμε με το 1 ή το 10% της παγκόσμιας ρύπανσης, είναι κάτι θετικό. Έχοντας κάνει αυτό, μπορείς μετά να πεις και στον επόμενο πως “ήρθε η σειρά σου”.
Εγώ όμως έχω άλλο πρόβλημα με την ηλεκτρική μοτοσυκλέτα.
Ρίξτε μια ματιά τριγύρω να δείτε τι κυκλοφορεί. Ελάχιστοι παραδοσιακοί κατασκευαστές ασχολούνται με το είδος, αφήνοντας το πεδίο σε έναν κόσμο επιχειρηματιών που χτες πουλούσαν κατσαρόλες κι αύριο έπιπλα. Ενδιάμεσα είδαν φως και μπήκαν.
Για να φτιάξεις ένα startup – ελληνιστί μια νεόφυτη εταιρεία – που φτιάχνει ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες αρκεί να πάρεις από το ράφι έτοιμες μπαταρίες, ηλεκτροκινητήρα και έναν controller, συν τα τριγύρω – αναρτήσεις, φρένα, προβολάκια, διακόπτες, σέλες, ρόδες κλπ. Το 99% όσων κυκλοφορούν εκεί έξω συνίστανται σε συλλογές έτοιμων εξαρτημάτων, μπαταρίες Samsung και LG, ηλεκτρομοτέρ Bosch.
Πολλά από αυτά τα σχέδια δε τα κοιτάς και σκέφτεσαι “είναι δυνατόν αυτό το πράγμα να το σχεδίασε μοτοσυκλετιστής;”
Στην ουσία, οι μόνοι καταρτισμένοι μηχανικοί που χρειάζονται είναι δύο, ο ηλεκτρολόγος και ο κατασκευαστής του πλαισίου. Εξ αυτών, μόνο ο δεύτερος χρειάζεται να έχει γνώση του τι είναι και πώς οδηγιέται μια μοτοσυκλέτα. Ο άλλος μπορεί ελεύθερα τα απογεύματα να συνεχίσει να επισκευάζει ψυγεία και κινητά.
Την τελευταία δεκαετία έχω γνωρίσει και συζητήσει με πολλούς κατασκευαστές ηλεκτρικών μοτοσυκλετών στις διεθνείς εκθέσεις του εξωτερικού. Απειροελάχιστοι εξ αυτών είχαν πρότερη σχέση με τη μοτοσυκλέτα. Απλά είδαν μια ευκαιρία και ασχολήθηκαν.
Πριν μερικά χρόνια αυτό ήταν αδύνατο. Ήθελε πολλά λεφτά και εξειδικευμένους τεχνίτες για να σχεδιάσεις από λευκό χαρτί μια μοτοσυκλέτα, να φτάσεις στο επίπεδο να έχεις υπερ-περίπλοκους κινητήρες που δουλεύουν αξιόπιστα για εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα εκτελώντας με απόλυτη νομοτέλεια έναν κύκλο καύσης (εισαγωγή, συμπίεση, καύση, εξαγωγή) κάθε 24 χιλιοστά του δευτερολέπτου – παράδειγμα με βάση έναν τετράχρονο κινητήρα που γυρνά στις 10,000 σ.α.λ.
Όλα τα ρομαντικά καμπανάκια του μυαλού μου βαρούν συντονισμένα, καθώς σκέφτομαι πως η παγκόσμια πρωταθλήτρια MotoGP του 2040 θα μπορούσε άνετα να είναι, ξέρω γω, η Delonghi.
Ίσως να είναι απλά η διαπίστωση πως γερνάω, ή να ισχύει αυτό που λέει ένας νόμος της αγοράς: σε κάθε τεχνολογική επανάσταση, οι κυρίαρχοι της προηγούμενης τεχνολογίας βυθίζονται μαζί της αρνούμενοι να αποδεχτούν την αλλαγή. Kodak.
Αλλά η ουσία είναι πως οι μελλοντικοί κατασκευαστές μοτοσυκλετών δύσκολα θα ξαναβγάλουν θρύλους όπως ο Fabio Taglioni. Τι είναι αυτό που θα κάνει την ηλεκτρική μοτοσυκλέτα της μιας εταιρείας καλύτερη από την άλλη; Ποια η θέση του σημερινού καλού μηχανικού σε έναν κόσμο προκατασκευασμένων ηλεκτρικών εξαρτημάτων;
Ο κόσμος της μοτοσυκλέτας θα αλλάξει άρδην τις επόμενες δύο δεκαετίες και για τη δική μου γενιά μάλλον η αλλαγή θα πέσει λίγο δύσπεπτη.
Ας το πάρουμε πάντως απόφαση πως ζούμε ιστορικές στιγμές. Αν μη τι άλλο, είμαστε η γενιά που θα βιώσει το τέλος του κινητήρα εσωτερικής καύσης.
