Το όνομα Bonneville σημαίνει πολλά περισσότερα για την Triumph από απλώς μια ιστορική μοτοσυκλέτα του ένδοξου παρελθόντος. Από την αναβίωση της εταιρείας υπό τον John Bloor το 1986 και την πρώτη σύγχρονη τρικύλινδρη και τετρακύλινδρη γκάμα, η άφιξη των νέων Bonneville στις αρχές της δεκαετίας του 2000 ήταν αυτή που προσέφερε στην Triumph τη best seller σειρά που θα λειτουργούσε ως ατμομηχανή για την απογείωσή της.

Η οικογένεια των Bonneville ενισχύθηκε με τον μεγάλο δικύλινδρο των 1,200 κυβικών εκατοστών το 2016, γεννώντας μια δεύτερη γκάμα μετά τα 900άρια. Η πιο πρόσφατη ανανέωση υλοποιήθηκε στα τέλη του 2021 και στη μαρκίζα ανέγραφε: προσαρμογή στις Euro 5.

Η αναπόφευκτη αυτή συμμόρφωση δεν άλλαξε σχεδόν καθόλου το κορμί της Τ120, καθώς μιλάμε για μια διαχρονική πια σιλουέτα που διατηρήθηκε ατόφια από το 2000 και για τρεις γενιές Bonneville – 790, 865 και 900 cc.

Οι δε μαγικές λεπτομέρειες που έχει σκαρώσει η Triumph στην ομάδα των 1,200 cc, όπως τα σώματα του ψεκασμού που έχουν μασκαρευτεί εξωτερικά ως καρμπυρατέρ εποχής, ή την πλήρη εξαφάνιση καλωδιώσεων, σωληνώσεων, ακόμη και του ψυγείου για τα μάτια της καθαρής εμφάνισης, ευτυχώς παραμένουν στη Euro 5 γενιά.

Οι αλλαγές που διαχωρίζουν το μοντέλο των τελευταίων ευρω-προδιαγραφών ξεκινούν από τον κινητήρα, τον High Torque δικύλινδρο σε σειρά 1,200 cc, ο οποίος δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά σε απόδοση, απλώς έχει ρυθμιστεί για τα επίκαιρα όρια εκπομπών. Είναι προφανές πως ένας νέος κινητήρας που πρωτοπαρουσιάστηκε το 2016 θα είχε σχεδιαστεί με γνώμονα την εύκολη προσαρμογή και στις επόμενες (τουλάχιστον) προδιαγραφές.

Στην τελευταία αυτή εξέλιξη του 2022 ο δικύλινδρος έχει έναν νέο, ελαφρύτερο στρόφαλο και αντικραδασμικούς άξονες, ενώ και ο συμπλέκτης τροποποιήθηκε λίγο για να ταιριάξει στα νέα δεδομένα.

Αυτά γλιτώνουν λίγη μάζα από το Τ120, αλλά λίγο συμβάλλουν στα 7 κιλά που συνολικά μας λέει η Triumph πως ξεφορτώθηκε η μοτοσυκλέτα.

Πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαδικασία αυτή αναλαμβάνουν οι νέες αλουμινένιες ζάντες, ενώ σε μικρότερο βαθμό προσφέρει και το αναβαθμισμένο μπροστινό σύστημα φρένου της Brembo.

Στα εξοπλιστικά η Triumph έφερε το σύστημα cruise control στον βασικό εξοπλισμό και επαναπρογραμμάτισε τα προφίλ των δύο riding modes (road και rain) σύμφωνα με το Euro 5 κούρδισμα του κινητήρα.

Το στάνταρ πακέτο περιλαμβάνει ακόμη συμπλέκτη με υποβοήθηση για ξεκούραστες αλλαγές, immobiliser ενσωματωμένο στο κλειδί, παροχή φόρτισης USB κάτω από τη σέλα, LED φως ημέρας (DRL) καθώς και έτοιμη την καλωδίωση για ενδεχόμενη εγκατάσταση των προαιρετικών θερμαινόμενων γκριπ.

Οι τελευταίες αλλαγές αφορούν την εμφάνιση, με νέα γραφικά στις πλάκες των δύο στρογγυλών ρολογιών και επίσης νέα χρωμιωμένα μεταλλικά σήματα Triumph εκατέρωθεν του δοχείου καυσίμου.

Αυτό που δεν άλλαξε, ευτυχώς, είναι ο μοναδικός χαρακτήρας αυτής της μοτοσυκλέτας. Στη High Torque εκδοχή αυτού του δικύλινδρου κινητήρα, σε αντιδιαστολή με τον High Power που συναντάμε σε άλλες μοτοσυκλέτες όπως οι Thruxton και Scrambler, θυσιάζεται λίγη ιπποδύναμη για να δοθεί έμφαση στη ροπή που μεγιστοποιείται μόλις στις 3,500 σ.α.λ. με κάτι λιγότερο από 11 χιλιογραμμόμετρα, ενώ είναι πανταχού παρούσα από πολύ χαμηλά.

Εδώ είναι όλη η ουσία, αυτή η φυσική ποσότητα είναι που συμπυκνώνει τη γοητεία της Bonneville T120 και χαρτογραφεί τον τρόπο οδήγησής της, η ροπή.

Αυτός ο κινητήρας, σε όλες τις εκδοχές που έχει στήσει γύρω του η Triumph, ξεχωρίζει για τον τρόπο που καταφέρνει να χωρέσει έναν ολόκληρο κόσμο σε μια στενή σχετικά μπάντα του στροφόμετρου.

Βλέπεις τα κόκκινα στις 7,000 και σκέφτεσαι πως δε θα πηγαίνει βήμα, η πλάκα θα τελειώνει νωρίς και λοιπές τέτοιες εξυπνάδες του αδαούς. Μετά καβαλάς και όλα αλλάζουν. Κατ’ αρχήν έχουμε επιτάχυνση από τις 1,500 στροφές, η λέξη σκορτσάρισμα δεν υπάρχει καν στη γλώσσα που μιλά η Bonneville.

Στη συνέχεια έχουμε διάρκεια με απίθανη γραμμικότητα. Αν ανοίξεις το γκάζι χορταστικά, ανακαλύπτεις πως, όσο κι αν μοιάζει με μια πολύ σικάτη κυρία, θα προσπαθήσει κυνικά να σου τεντώσει τα χέρια και δε θα σταματήσει μέχρι να μπεις στα κόκκινα, έχοντας πλησιάσει τα 200 km/h με έκτη στο κιβώτιο.

Αρκεί πάντως μια φορά να προσπαθήσεις να “σπάσεις” όλες τις σχέσεις και να την πας μέχρι όσο πάει για να αντιληφθείς πως καμιά Bonneville από το 2000 και μετά δε φτιάχτηκε για τέτοια γούστα. Όταν ηρεμήσει ο δεξιός καρπός, όταν αρχίσει να ερωτοτροπεί με τη γκαζιέρα αντί να προσπαθεί να την πνίξει, τότε αρχίζουν να ρέουν οι ζάχαρες από τις εξατμίσεις της Τ120.

Η πεμπτουσία αυτής της μοτοσυκλέτας είναι η χαλαρή οδήγηση, οι βόλτες με μία πάνω στο κιβώτιο και τη βελόνα του στροφόμετρου να μην ξεμακραίνει από τις 4,000 σ.α.λ., να οδηγείς με τη ροπή και όχι με την ισχύ.

Όλα δουλεύουν καλύτερα πάνω στην Τ120 οδηγώντας ήρεμα, οι αναρτήσεις, τα φρένα, ακόμη και ο ήχος που βγαίνει από τα δύο τελικά-τορπίλες είναι σαφώς σαγηνευτικότερος στις χαμηλομεσαίες παρά στις ψηλές.

Και, όταν λέω “ήρεμα”, δεν εννοώ απαραιτήτως και αργά. Στις 3,000 με έκτη γυροφέρνεις τα 100 km/h, ενώ κάθε απότομο άνοιγμα του γκαζιού είναι ικανό να καταπιεί ο,τιδήποτε θες να προσπεράσεις χωρίς καν να σκεφτείς τι σχέση έχεις στο κιβώτιο.

Από την παραπάνω περιγραφή μπορεί ήδη να συμπεράνει κανείς θεωρητικά πως η Bonneville T120 και ο High Torque 1200άρης της δεν διψούν και πολύ για βενζίνη. Στην πράξη, υπό φυσιολογικές συνθήκες η μέση κατανάλωση δύσκολα περνά τα 6 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα.

Θα πρέπει πάντως να ομολογήσω πως δεν μου φάνηκαν ιδιαίτερα αισθητές οι αλλαγές της Euro 5 γενιάς στον κινητήρα. Ίσως να φταίει και το ότι είχα αρκετό καιρό να καβαλήσω μια μεγάλη Bonneville πριν έρθει στα χέρια μου η τάξη του 2022 – πρώτα η Scrambler 1200XC και τώρα αυτή. Παραμένει το ίδιο απολαυστικός όπως την πρώτη φορά που είχα την τύχη να τον οδηγήσω - και όλες τις επόμενες.

Ομοίως δεν αισθάνθηκα και άλλες αλλαγές στην Τ120, γνώριμη θέση οδήγησης με άνετες γωνίες και άφθονο χώρο για αναβάτη και συνεπιβάτη, η ίδια αρκετά βαριά αίσθηση στον δρόμο. Τα 236 υγρά κιλά της μοτοσυκλέτας παραμένουν κάμποσα και μετά τη δίαιτα, αλλά ευτυχώς εδώ δεν έχουμε να κρυφτούμε πίσω από σπορ προσποιήσεις.

Για τον χαρακτήρα αυτής της μοτοσυκλέτας το βάρος σπάνια θα βγει στο προσκήνιο, καθώς η θέση οδήγησης είναι σε φιλικότατο υψόμετρο για να επιτρέπει στιβαρό μοχλό στα πόδια και το κέντρο βάρους ανάλογα χαμηλό ώστε και η αίσθηση της μάζας να είναι σχετικά αφανής.

Στον δε ανοικτό δρόμο είναι απλά απολαυστική η οδήγηση καθώς τα κιλά της Τ120 της χαρίζουν απαράμιλλη σταθερότητα και, σε συνδυασμό με το μεταξένιο δούλεμα του κινητήρα, η όλη εμπειρία μοιάζει με χαμηλή πτήση σε μαγικό χαλί.

Αν της ζητήσεις το κάτι παραπάνω στη στροφή δε θα σου αρνηθεί. Το σύνολο είναι σωστά ζυγισμένο και νιώθεις ένα με τη μοτοσυκλέτα, αλλά βέβαια τα όρια θα τεθούν από διάφορα μέρη των περιφερειακών.

Αν την αρχίσεις σε απότομες εναλλαγές κλίσεων και απότομα φρένα στην είσοδο της στροφής και άλλα τέτοια κόλπα, θα σε φρενάρουν λίγο τα λάστιχα που δεν έχουν τη σπορ πληροφόρηση που θες πλαγιασμένος, λίγο τα δύο αμορτισέρ με τις μικρές πλεύσεις τους.

Το μπροστινό διαβάζει καλά τον δρόμο και τα φρένα της Brembo κάνουν τη δουλειά τους σωστά όσο δε ζορίζονται στο όριο. Αν όμως προσπαθήσεις να τα “πνίξεις” με τριψήφια χιλιόμετρα στο κοντέρ, θα χρειαστεί πολλή δύναμη στη μανέτα για να πάρεις ό,τι έχουν να δώσουν οι δύο διπίστονες δαγκάνες ενάντια στην αδράνεια 236 κιλών.

Περιθώρια διασκέδασης έχει η Bonneville T120, αλλά δε φτιάχτηκε για να κυνηγά Speed Triple σε στροφιλίκια.

Θα πρέπει να ομολογήσω πως κάθε φορά που καβαλώ μια μοτοσυκλέτα με αυτόν τον δικύλινδρο της Triumph επαναβεβαιώνω την πεποίθησή μου πως είναι ένας από τους πιο απολαυστικούς κινητήρες που κυκλοφορούν στην παγκόσμια πιάτσα σήμερα.

Το γλυκό μπουμπουνητό που στολίζει τη νομιμότητα με απειλητικά μπάσα, η βελούδινη λειτουργία του κινητήρα σε σχεδόν όλο το εύρος του, η διάρκεια της απόδοσης και, πάνω απ’ όλα, η ροπή-λάστιχο· τα πάντα πάνω σε αυτή τη μοτοσυκλέτα προκαλούν για βόλτα, σε φωνάζει από το γκαράζ να βγείτε έξω, έστω και άσκοπα.

Η σειρά των σύγχρονων Triumph Bonneville πιθανότατα είναι η κύρια υπεύθυνη για την τρέχουσα μόδα των νεο-ρετρό, των σύγχρονων κλασικών μοτοσυκλετών. Και η οικογένεια των Bonneville με τον κινητήρα των 1,200 cc αποτυπώνει σε μέταλλο την ωριμότητα που αναπόφευκτα φέρνουν δύο δεκαετίες εξέλιξης.

Πολλοί προσπαθούν να την αντιγράψουν, μα το έργο τους είναι πολύ δύσκολο. Η Triumph έχει το μυστικό συστατικό για τη συνταγή του τέλειου εγγλέζικου κλασικού roadster και την εκτελεί πλέον στην εντέλεια.

Στην τιμολόγηση τα χαλάμε λιγάκι, αλλά τι να κάνεις, η αυθεντικότητα κι η μοναδικότητα κοστίζουν.

Εξοπλισμός δοκιμής Moto Pegasus

Κράνος: Yohe 981 SV G04
Τζάκετ: Seventy Degrees SD-JR69

Τεχνικά Χαρακτηριστικά