Του Θοδωρή Ξύδη

Φωτογραφίες: Βασίλης Κωστάκος

Η νέα αιχμή του δόρατος της Ducati στα modern classics, το σχεδιασμένο από την αρχή Scrambler 1100, παίζει στα ίσια με τον ρετρό ανταγωνισμό άνω του λίτρου προσφέροντας παράλληλα και μία επιλογή στην οποία μπορούν να “αποφοιτήσουν” με χαρά οι κάτοχοι των μικρότερων μελών της οικογένειας.

Best seller από κούνια

Η επιτυχία της σειράς Scrambler είναι δεδομένη για την Ducati. Από το 2015 που μπήκε στην παραγωγή μέχρι και το τέλος του 2017, η ρετρό μοτοσυκλέτα της ιταλικής εταιρίας έχει μπει στα σπίτια 46.000 αναβατών και αναβατριών δείχνοντας με τον καλύτερο τρόπο πως η Ducati έπεσε διάνα με την παρουσίασή του. Με το 400άρι να καλύπτει τους αρχάριους αναβάτες και το 800άρι, στις διάφορες εκδόσεις του, όλους τους άλλους, ήταν θέμα χρόνου να δούμε και ένα μεγαλύτερο Scrambler από τους Ιταλούς. Έτσι γεννήθηκε το 1100, σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις προς το παρόν, ως ένα μοντέλο για εκείνους που τα θέλουν όλα πιο πολύ αλλά προπάντων θέλουν μια μοτοσυκλέτα με την εμφάνιση της Scrambler.

Έκδοση Sport

Το Sport αποτελεί την 3η εκδοχή του μεγάλου Scrambler μετά από την στάνταρ έκδοση «1100» και το 1100 Special. Ξεχωρίζει και από τα δύο χάρη στο μαύρο ματ χρώμα του –μόνο για το Sport- και τα διπλά κίτρινα σιρίτια που ξεκινούν από το εμπρός φτερό, προχωρούν κατά μήκος του ρεζερβουάρ και σταματούν στο μικροσκοπικό πίσω φτεράκι. Το κίτρινο χρώμα κάνει την εμφάνισή του και στα πλαϊνά του ρεζερβουάρ. Η επένδυση της σέλας που έχει φτιαχτεί ειδικά για αυτό το μοντέλο είναι επίσης διαφορετική σε σχέση με τις άλλες δύο εκδόσεις. Το Sport διαχωρίζει πλήρως την θέση του στον τομέα των αναρτήσεων που προέρχονται από την Ohlins -Marzocchi και Kayaba για πιρούνι και αμορτισέρ αντίστοιχα στις άλλες δύο εκδόσεις. Παράλληλα χαμηλότερο σε σχέση με αυτές είναι και το τιμόνι για μια πιο επιθετική θέση οδήγησης, με τελευταίο σημείο διαφοροποίησης, σε σχέση μόνο με το Classic, τους χυτούς αλουμινένιους τροχούς, έναντι των ακτινωτών.

 Big Brotha (Ο μεγάλος αδερφός)

Το 1100 είναι πραγματικά ο μεγάλος αδερφός σε σχέση με το "μικρό" Scrambler καθώς παρουσιάζεται μεγαλύτερο σε διαστάσεις και πιο “ψωμωμένο”. Αυτό που βλέπεις δεν απέχει από την πραγματικότητα. To νέο ρεζερβουάρ με την γνωστή σχεδίαση είναι μεγαλύτερο κατά ενάμισι λίτρο σε σχέση με των μικρότερων Scrambler. Η σέλα είναι επίσης ψηλότερη με την απόσταση από το έδαφος να φτάνει τα βολικά 810 χλστ. Είναι παράλληλα και 43 χλστ. πιο πλατιά στο σημείο του μέγιστου πλάτους της που φτάνει συνολικά στα 265 χλστ. Το μέγιστο πλάτος του 1100 ανέρχεται στα 895 χλστ., συν 50 χλστ. σε σχέση με την μικρότερη Scrambler. Την εικόνα συμπληρώνουν το νέο ψαλίδι που συμβάλλει στο σημαντικά μεγαλύτερο μεταξόνιο του 1100 έναντι του 800 (1.514 χλστ, έναντι 1.436-1.445 χλστ. στις περισσότερες εκδόσεις του 800), αλλά και το πιρούνι με τα μεγαλύτερα κατά επτά χλστ. σε διάμετρο καλάμια. Highlight που δεν αφήνει παράλληλα περιθώρια για να μπερδέψετε το 1100 με το 800 είναι φυσικά τα δύο τελικά της εξάτμισης που βγαίνουν ψηλά, σε αντίθεση με το ένα και χαμηλό των μικρότερων εκδόσεων.

Η ποιότητα κατασκευής βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα, τα πλαστικά γενικά απουσιάζουν και μόνο τα σωληνάκια που περνούν πάνω από τα όργανα θα ενοχλήσουν αισθητικά, καθώς από ό,τι φαίνεται δεν υπήρχε χώρος να περάσουν από κάπου αλλού. Σαν Ducati που σέβεται τον εαυτό του το 1100 έχει αρκετά σημεία για να χαζέψεις, πόσο μάλλον στην Sport έκδοση της δοκιμής με την εξαιρετική σπορ διχρωμία, το εμπρός φτεράκι με τα ενσωματωμένα προστατευτικά για τα καλάμια αλλά και την πιρουνάρα της σουηδικής εταιρίας.

Άνετο και καθημερινό

Η αλλαγή μεγέθους που παρουσιάζει το 1100 έναντι του 800 έχει οδηγήσει και σε μία διαφορετική θέση οδήγησης που θα βολέψει ακόμη καλύτερα τους μεγαλόσωμους αναβάτες χωρίς να προβληματίσει τους μικρότερους σε μέγεθος. Η απόσταση της σέλας από τα μαρσπιέ έχει αυξηθεί και αυτό δημιουργεί πιο άνετες γωνίες στα γόνατα και το μεγαλύτερο πλάτος της σέλας εγγυάται πολλά περισσότερα χιλιόμετρα από αυτά που διανύετε στην καθημερινότητά σας πριν αρχίσετε να νιώθετε κούραση. Το τιμόνι έχει επίσης “μετακομίσει” πιο μπροστά κάτι που φαίνεται ακόμη πιο έντονα στο Sport. Ίσως το στάνταρ τιμόνι των άλλων δύο εκδόσεων που βρίσκεται και λίγο πιο ψηλά να ταιριάζει καλύτερα στην θέση οδήγησης του μεγάλου Scrambler, για όλους. Παράλληλα το όμορφο ρεζερβουάρ χωρίς εσοχές δεν σου επιτρέπει να το σφίξεις δυνατά και μόνο η αντιολισθητική επένδυση της σέλας φροντίζει να σε κρατά σε ένα σημείο.

Στο στρογγυλό όργανο που γνωρίζουμε από τις μικρότερες Scrambler έχει προστεθεί μια επιπλέον οθονίτσα υγρών κρυστάλλων που παρουσιάζει νέες και μεγαλύτερες ενδείξεις στα μάτια του αναβάτη, μεταξύ των οποίων η ταχύτητα, η λειτουργία των φώτων ημέρας, η επιλεγμένη ταχύτητα και η ένδειξη για ανοιχτό σταντ.

Γενικά οι ενδείξεις που παρουσιάζονται στον πίνακα πληροφοριών είναι σχετικά λίγες για μία μοτοσυκλέτα αυτής της τιμής (λείπει για παράδειγμα η μέση κατανάλωση) με την Ducati να λαμβάνει μάλλον εσκεμμένα αυτή την απόφαση λόγω και του πιο απλού και ρετρό χαρακτήρα της μοτοσυκλέτας της. Τα χειριστήρια είναι γνωστά και από άλλα μοντέλα της ιταλικής εταιρίας. Δεν απαιτούν πολύ χρόνο για να τα συνηθίσετε και τα δάκτυλα σας τα βρίσκουν πολύ εύκολα, έχοντας σαν σύμμαχο και τις ρυθμιζόμενες μανέτες για το φρένο και τον συμπλέκτη.

Παρόλο που αυτό το Ducati μικροδείχνει, ζυγίζει 206 κιλά γεμάτο, σύμφωνα με την Ducati. Η αίσθηση που δίνει ωστόσο είναι παραπάνω από ικανοποιητική με τις μάζες να έχουν κατανεμηθεί σωστά. Κανένα πρόβλημα δεν θα αντιμετωπίσετε στους ελιγμούς ανάμεσα στα αυτοκίνητα με τον συμπλέκτη να είναι παράλληλα αρκούντως προοδευτικός ενώ το ηλεκτρονικό γκάζι δίνει πάντα αυτό που θα του ζητήσεις.

Γλυκιά παράδοση

Σαν μεγάλος αδερφός το Scrambler 1100 ξεχωρίζει και στον τομέα του κινητήρα, ο οποίος έχει κοινά χαρακτηριστικά με εκείνον του μικρότερου 800ριού, είναι ωστόσο ένα καινούριο μηχανικό σύνολο που βασίζεται σε αυτό του 1100 EVO του Monster: αερελαιόψυκτος, με δύο βαλβίδες στο κύλινδρο που κινούνται από το γνωστό δεσμοδρομικό σύστημα της ιταλικής εταιρίας αλλά και δύο μπουζί, ο ιταλικός V2 είναι 276 κ.εκ. μεγαλύτερος σε χωρητικότητα και φέρει ένα σώμα ψεκασμού αντί των δύο του μοτέρ που χρησιμοποιήθηκε ως βάση του. Ουσιαστικά η ύπαρξη των περισσότερων κυβικών εκατοστών φροντίζει από μόνη της για την δημιουργία διαφοράς στην απόδοση, με την Ducati να μην κυνηγά τα απόλυτα νούμερα και την ανακοινώσιμη ισχύ να βρίσκεται στους 86 ίππους, μόλις 11 περισσότερους σε σχέση με τους 75 του 800ριού.

Ο κινητήρας έχει προικιστεί και με τρία διαφορετικά προγράμματα διαχείρισης της τροφοδοσίας, Active, Journey και City, με την ισχύ να παραμένει στο μέγιστο στα δύο πρώτα και να διαφέρει μόνο ως προς την απόκριση του γκαζιού. Στο City η δύναμη πέφτει στους 75 ονομαστικούς ίππους και η απόκριση γίνεται ακόμη πιο… ευγενική. 

Στο δυναμόμετρο ο κινητήρας του Scrambler έδειξε 75,3 ίππους ένα νούμερο μάλλον αναμενόμενο σε σχέση με εκείνο που ανακοινώνει η Ducati. Η αλήθεια είναι ότι από ένα μοτέρ σχεδόν 1.100 κ.εκ. περιμέναμε κάτι παραπάνω στον τομέα της ιπποδύναμης που θα διαχώριζε το μεγάλο Scrambler περισσότερο από το μικρό και σε αυτό το κομμάτι. Στην πραγματικότητα ωστόσο η διαθέσιμη ισχύς και ακόμη περισσότερο η ροπή κάνουν την διαφορά και είναι παράλληλα ό,τι χρειάζεται κανείς για να κινηθεί γρήγορα εντός και εκτός πόλης αλλά και να το διασκεδάσει στον επαρχιακό.

Ο τρόπος που λειτουργεί η τροφοδοσία του V2 κινητήρα είναι εξαιρετικός, η ροπή έρχεται σε γενναιόδωρες δόσεις από χαμηλά και αφήνει τον αναβάτη να επιδοθεί άφοβα στις συνεχόμενες και γρήγορες αλλαγές ταχυτήτων πριν το στροφόμετρο ξεπεράσει τις 4.000 σ.α.λ. Ο αναβάτης απολαμβάνει παράλληλα εξαιρετική ηχητική υπόκρουση από τα δύο τελικά της εξάτμισης. Για άλλη μια φορά η Ducati έδωσε τα ρέστα της σε αυτόν τον πολύ σημαντικό τομέα για τον χαρακτήρα του Scrambler με το χαμόγελο να κάνει την εμφάνισή του στο πρόσωπο του αναβάτη τόσο στο χούφτωμα του γκαζιού όσο και στο κλείσιμο. Το μόνο που ενοχλεί στην κίνηση στην πόλη, όταν οι θερμοκρασία ξεπεράσει τους 28-30 βαθμούς Κελσίου είναι τα τεράστια ποσά θερμότητας που εκλύει ο κινητήρας, ειδικά όταν περιμένεις στο φανάρι. Το κιβώτιο παρουσιάζεται δεκτικό και σχετικά μαλακό στις αλλαγές ταχυτήτων, ωστόσο ο επιλογέας με τις μεγάλες διαδρομές δεν αρέσκεται στις πολύ γρήγορες αλλαγές, κατά τις οποίες θα ανακαλύψετε και μερικές νεκρές ανάμεσα στις ταχύτητες. Τέλος, η μέση κατανάλωση κυμάνθηκε σε φυσιολογικά για την χωρητικότητα του μοτέρ επίπεδα και δεν ξεπέρασε τα 6,8 λίτρα στα 100 χιλιόμετρα.

Με έμφαση στην συμπεριφορά

Μπορεί το 1100 να ακολουθεί σχεδόν πιστά την αισθητική των μικρότερων αδελφών μοντέλων, όμως το πλαίσιο και οι αναρτήσεις είναι ολοκαίνουρια. Το ατσάλινο χωροδικτύωμα που αγκαλιάζει τον κινητήρα συνδυάζεται με ένα επίσης νέο αλουμινένιο ψαλίδι με το αφαιρούμενο υποπλαίσιο να είναι επίσης κατασκευασμένο από αλουμίνιο. Με κάστερ στις 24,5 μοίρες, ίχνος στα 111 χλστ. και το μεταξόνιο στα 1.514 χλστ., πέρα από την απαιτούμενη στιβαρότητα, το πλαίσιο έχει σαν στόχο να δώσει έναν προοδευτικό και φιλικό χαρακτήρα στο Scrambler με έμφαση στην σταθερότητα. Και τα καταφέρνει.

Στο Sport οι αναρτήσεις προέρχονται από την Ohlins -Marzocchi και Kayaba για πιρούνι και αμορτισέρ αντίστοιχα στις άλλες δύο εκδόσεις. Το ανεστραμμένο πιρούνι, με καλάμια διαμέτρου στα 48 χλστ. (45 χλστ. το Marzocchi), είναι πλήρως ρυθμιζόμενο, ενώ το αμορτισέρ φέρει ρυθμίσεις για την προφόρτιση του ελατηρίου και την απόσβεση επαναφοράς. Η διαδρομή και για τους δύο τροχούς ανέρχεται στα 150 χλστ. Τέλος, νέας σχεδίασης –με έμπνευση το flat track- είναι και οι χυτοί αλουμινένιοι τροχοί του μεγάλου Scrambler με τον μπροστά να φτάνει τις 18 ίντσες, ενώ ως ελαστικά πρώτης τοποθέτησης η Ducati έχει χρησιμοποιήσει τα εξαιρετικά Pirelli MT60 RS.

Ηλεκτρονικά συστήματα

Traction Control και Cornering ABS

Το Scrambler 1100 είναι το πρώτο μοντέλο της σειράς που φέρει στον εξοπλισμό του Traction Control το οποίο έχει καλιμπραριστεί ειδικά για αυτό το μοντέλο. Το εν λόγω Ducati Traction Control (DTC) ρυθμίζεται σε τέσσερα διαφορετικά επίπεδα παρεμβατικότητας με το πρώτο να είναι και αυτό που επεμβαίνει λιγότερο, ενώ δίνει τη δυνατότητα στον αναβάτη του να το απενεργοποιήσει, με την ρύθμιση να παραμένει και αφότου γυρίσετε τον κεντρικό διακόπτη στο “Off”. Από τον εξοπλισμό δεν λείπει φυσικά ούτε το ABS, το οποίο ανήκει στην Bosch και είναι η έκδοση 9.1 ΜP. Χάρη στην ύπαρξη της IMU τα χαρακτηριστικά λειτουργίας του είναι προηγμένα αφού προσαρμόζεται σύμφωνα και με την κλίση της μοτοσυκλέτας, είναι δηλαδή Cornering ABS ενώ δεν μπορεί να απενεργοποιηθεί από τον αναβάτη. Και τα δύο ηλεκτρονικά συστήματα ασφάλειας της Scrambler 1100 λειτουργούν πολύ καλά και στις ελληνικές συνθήκες με σύμμαχο και την πρόσφυση που προσφέρουν τα ελαστικά της Pirelli.

Για βόλτες και παιχνίδια

Το 1100 φτιάχτηκε για αυτούς που θέλουν ένα Scrambler που να τα έχει όλα. Πιο εντυπωσιακό σε εμφάνιση από τα μικρότερα Scrambler  χάρη στις ανασηκωμένες εξατμίσεις και τα κορυφαία περιφερειακά, έχει απολέσει κάτι από την ανάλαφρη αίσθηση του μικρότερου αδερφού αλλά το έχει αναπληρώσει με ωριμότητα στο δρόμο. Η άνεση βρίσκεται σε υψηλότερα επίπεδα χάρη και στην μεγαλύτερη σε διαστάσεις σέλα αλλά και την ποιοτικότερη λειτουργία των αναρτήσεων. Το Scrambler 1100 παρουσιάζεται την ίδια στιγμή πιο γρήγορο και σαφώς πιο “στριφτερό” αφού και τα φρένα είναι πολύ πιο δυνατά αλλά και οι αναρτήσεις έχουν σαφώς πιο ποιοτική λειτουργία, αντάξια του σήματος που φέρουν. Θα το ευχαριστηθείτε σίγουρα σε χαλαρές παραλιακές βόλτες, αλλά και όταν ανάψουν τα αίματα το Scrambler θα δηλώσει "παρών" και δεν θα πει όχι σε καμία επιθυμία σας με μπροστάρη των αερόψυκτο κινητήρα με το εξαιρετικό soundtrack. Η ελαστικότητα είναι πολύ καλή για μεγάλο αερόψυκτο desmo αφού από τις 2.000 περίπου σ.α.λ. μπορεί να κινείσαι με 6η στο κιβώτιο και να ανοίγεις απλά το γκάζι. Ροπή υπάρχει από εκεί η οποία κάνει έντονα την εμφάνισή της από τις 4.000 και μετά με την λειτουργία του μεταξύ 4.000-8.000 να είναι χαρακτηριστική Ducati με πλούσια αποθέματα ροπής που έρχονται σε σωστές δόσεις και επιτρέπουν δυνατή έξοδο από τις στροφές χωρίς να ταλαιπωρείται αδίκως το πίσω ελαστικό. Το πρόγραμμα οδήγησης "Active" είναι και η καλύτερη ρύθμιση για να πάρετε πραγματικά αυτά που έχει να σας δώσει το συγκεκριμένο μοτέρ, με άμεση αλλά γλυκιά παροχή ισχύος σε κάθε άνοιγμα του γκαζιού. Το Urban κρατείστε το για κίνηση στους δρόμους της πόλης, ειδικά αν έχει βρέξει, με το μεσαίο “Journey” να είναι μάλλον αχρείαστο για τις δικές μας συνθήκες.

Χώμα εννοείται ότι θα πατήσετε με την διασκέδαση σε πατημένο χωματόδρομο να είναι ανάλογη των ικανοτήτων σας. Τα μικρά και μεγάλα παντιλίκια δίνουν και παίρνουν και το Scrambler νιώθει πολύ φυσικά στο να τα εκτελεί. Το πιρούνι της Ohlins είναι εξαιρετικό και σε αφήνει να το εμπιστευτείς από την πρώτη κιόλας στιγμή. Το αμορτισέρ ακολουθεί κατά πόδας και μαζί δημιουργούν ένα ομοιογενές σύνολο που θα αφήσει τον αναβάτη του να χαρεί το Scrambler στο επαρχιακό σε συνδυασμό με τα πάντα εξαιρετικά Pirelli MT60.

Τα φρένα ταιριάζουν επίσης εξαιρετικά στον χαρακτήρα της μοτοσυκλέτας τόσο αισθητικά όσο και σαν αποτέλεσμα. Οι ακτινικά τοποθετημένες δαγκάνες της Brembo σε συνδυασμό με τους μεγάλους δίσκους προσφέρουν την δύναμή τους σούπερ προοδευτικά και δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα με τις ταχύτητες που αναπτύσσει η μοτοσυκλέτα ακόμη και αν χρειασστεί να φρενάρετε δυνατά από την τελική της Scrambler που βρίσκεται λίγο πάνω από τα 210 χλμ./ώρα με τα σημάδια κόπωσης να μην κάνουν την εμφάνισή τους ακόμη και σε παρατεταμένη χρήση με πολύ υψηλές θερμοκρασίες.

 Μερικοί το προτιμούν… Scrambler

Η Scrambler 1100 είναι μια μοτοσυκλέτα που καταφέρνει να ξεχωρίζει για την αισθητική της αλλά και για τα νέα πράγματα που φέρνει στο τραπέζι σε σχέση με τα υπόλοιπα μέλη της γνωστής πλέον οικογένειας αλλά και της κατηγορίας του. Περισσότερη δύναμη, καλύτερα φρένα, υψηλότερου επιπέδου αναρτήσεις -ακόμη και αν δεν μιλάμε για την έκδοση Sport- και απολαυστική ροπή από ένα μοτέρ που ενθουσιάζει και με τον ήχο που παράγει. Όλα αυτά βέβαια έχουν και τις ανάλογες απαιτήσεις στα σέρβις, σε σχέση με το μικρότερο και σαφώς πιο καθημερινό 800άρι που συνοδεύεται και από μία σαφώς πιο προσιτή τιμή. Γενικά το 1100 είναι μια μοτοσυκλέτα με τον δικό της γοητευτικό χαρακτήρα που ήρθε για να δώσει νέο ενδιαφέρον στην κατηγορία των μεγάλων modern classics και να σταθεί στα ίσια απέναντι σε πιο καθιερωμένες μοτοσυκλέτες όπως είναι οι Triumph Bonneville, η σειρά RnineT της BMW και φυσικά τα 4κύλινδρα μοντέλα της Honda και της Kawasaki. Έχει όλα τα φόντα και προσόντα για να διεκδικήσει το δικό του μερίδιο στην κατηγορία και κάτι μας λέει ότι δεν θα δυσκολευτεί καθόλου να το βρει.

Φωτογραφίες Κίνησης

Φωτογραφίες Λεπτομερειών

Φωτογραφίες Στατικές

Τεχνικά Χαρακτηριστικά