Η λίστα των παγκόσμιων πρωταθλητών της Yamaha δεν είναι μεγάλη, με τον Fabio Quartararo να είναι ο τελευταίος που πρόσθεσε το όνομά του σε αυτή.
Μπορεί βέβαια να είναι ο τελευταίος, ωστόσο έχει όλο το μέλλον μπροστά του για να κατακτήσει κι άλλος τίτλους με τους μπλε.
Και γιατί όχι, να πλησιάσει και να μοιάσει σε μερικά από τα «ιερά τέρατα» που κατάκτησαν τίτλο με μοτοσυκλέτα της Yamaha!
Ας θυμηθούμε λίγα πράγματα γι’ αυτούς…
GIACOMO AGOSTINI – 1975
Δεν χωρά αμφιβολία ότι ο Ago είναι μία από τις πιο θρυλικές μορφές που πέρασαν από τις πίστες.
Έχει τα περισσότερα πρωταθλήματα από κάθε άλλον, 15 στο σύνολο, αλλά και τα ρεκόρ με τις περισσότερες νίκες και τα περισσότερα βάθρα.
Για πολλούς, είναι ο αδιαμφισβήτητος κάτοχος του τίτλου G.O.A.T. για τους αγώνες μοτοσυκλέτας.
Βέβαια μεσουράνησε και κυριάρχησε με την MV Agusta, ωστόσο – προς το τέλος της καριέρας του πια –κατάφερε να πάρει τον τίτλο και με την Yamaha το 1975.
Την προηγούμενη σεζόν, πάλι με μοτοσυκλέτα της Yamaha, ο Agostini αναδείχθηκε και πάλι παγκόσμιος πρωταθλητής, αλλά αυτή τη φορά στην κατηγορία των 350cc.
Το ωραίο στη σχέση του Ago με την Yamaha, είναι ότι ως ιδιοκτήτης ομάδας, με μοτοσυκλέτες της Yamaha, είχε περισσότερες επιτυχίες, παρά ως οδηγός!
Το 1982 ανέλαβε τα ηνία της Marlboro Yamaha Factory και με τον Eddie Lawson ως οδηγό, κατάφερε να πάρει τρεις τίτλους στη μεγάλη κατηγορία!
VALENTINO ROSSI – 2004, 2005, 2008, 2009
Τι κάνεις όταν είσαι ο καλύτερος πιλότος του κόσμου, έχεις πάρει τρεις τίτλους στη σειρά (συμπεριλαμβανομένου και του τελευταίου της εποχής των 500cc) και τον πρώτο στη νέα εποχή των τετράχρονων;
Αν το όνομά σου είναι Valentino Rossi, αποφασίζεις να δοκιμάσεις τις δυνάμεις σου – και να απαντήσεις μ’ αυτόν τον τρόπο στους αμφισβητίες – πηγαίνοντας σε μια χειρότερη μοτοσυκλέτα!
Μια απόφαση που μόνο λάθος δεν αποδείχθηκε, με τον μυθικό Ιταλό πιλότο να κερδίζει δύο συνεχόμενους αγώνες με διαφορετικές μοτοσυκλέτες και να κάνει το ίδιο και με τίτλους!
Αν συνυπολογίσουμε τις νίκες με την Yamaha και τους τίτλους, τα βάθρα, αλλά κυρίως την αίγλη και τη δόξα, τότε δεν χωρά αμφιβολία ότι κανείς άλλος δεν έχει πετύχει περισσότερα για την Yamaha από τον χαρισματικό Ιταλό!
WAYNE RAINEY – 1990, 1991, 1992
Προερχόμενος από τους flat track αγώνες στο Αμερικάνικο πρωτάθλημα, ο Wayne Rainey εντοπίστηκε από τον Kenny Roberts και έκανε το ντεμπούτο του στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στα μέσα της δεκαετίας του ’80.
Τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα και μόνο το 1990 έδειξε τι πραγματικά άξιζε, κατακτώντας τον τίτλο από τον Kevin Schwantz, με τον οποίον θα έδινε ομηρικές μάχες.
Παρά τις προσπάθειες του συμπατριώτη του, ο Rainey επανέλαβε τους θριάμβους του και το 1991 αλλά και το 1992.
Την επόμενη χρονιά ήταν αρκετά μπροστά στη βαθμολογία, με τρεις αγώνες να απομένουν, όταν εκείνο το «καταραμένο» κερμπ (σχεδιασμένο για αγώνες αυτοκινήτων) τον οδήγησε σε ένα σοβαρό τραυματισμό και σε μόνιμη παράλυση από τη μέση και κάτω…
Μπορεί να μην είχε καταφέρει να κατακτήσει τους τίτλους του Rossi, ή να μην είχε την απίστευτη πορεία στους αγώνες του Ago, ωστόσο αναμφίβολα ήταν ένας εκ των κορυφαίων που ανέβηκαν σε μοτοσυκλέτα της Yamaha.
EDDIE LAWSON – 1984, 1986, 1988
Ένας ακόμα από τους Αμερικανούς της «χρυσής» γενιάς, που πρωταγωνίστησε μερικά χρόνια πριν από τον Wayne Rainey.
Και αυτός προήλθε από τους flat track αγώνες, με την επιτυχία να του «χτυπά» την πόρτα αρκετά γρήγορα.
Μόλις τη δεύτερή του σεζόν, το 1984, κατάφερε να κατακτήσει τον πρώτο του τίτλο, δείχνοντας το ταλέντο του.
Ήταν οδηγός του Giacomo Agostini και σε διάστημα πέντε ετών κατάφερε να πάρει τρεις τίτλους, μία δεύτερη θέση και μία τρίτη!
Οι αντίπαλοί του μόνο τυχαίοι δεν ήταν, αφού χρειάστηκε να τεθεί αντιμέτωπος με οδηγούς όπως ο Mamola, ο Freddi Spencer, ο Wayne Gardner και ο ανερχόμενος Wayne Rainey.
Κι όταν οι κακές γλώσσες, που υπάρχουν ανεξαρτήτως εποχής, έλεγαν ότι ο Αμερικανός ήταν καλός επειδή είχε καλή μοτοσυκλέτα, άλλαξε το 1989 και πήγε στην Honda, κατακτώντας και πάλι τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή.
JORGE LORENZO – 2010, 2012, 2015
Αυτό που κάνει τον Jorge Lorenzo να ξεχωρίζει σε αυτή τη λίστα, δεν είναι τόσο ο αριθμός των τίτλων του με την Yamaha, αλλά το ποιον κέρδισε για να πάρει το τελευταίο του πρωτάθλημα.
Παραμένει ως σήμερα ο μόνος που νίκησε τον Marc Marquez στη διάρκεια μιας ολόκληρης σεζόν, με τον Ισπανό της Honda να είναι 100% έτοιμος από φυσικής κατάστασης.
Πάλεψε και κέρδισε και τον Valentino Rossi στα πρώτα του χρόνια στην ομάδα, ενώ ήταν ένας από τους λίγους που κατάφεραν να κερδίσουν τον εκπληκτικό Casey Stoner.
Και μόνο να φανταστούμε μπορούμε τι θα είχε καταφέρει αν έμενε στην Yamaha, με την οποία οι σχέσεις του χειροτέρεψαν από το 2015 και μετά…
KENNY ROBERTS – 1978, 1979, 1980
Η αρχή της ιστορίας του Kenny Roberts στα GP είναι πολύ ωραία. Ο Αμερικανός κυριαρχούσε – που αλλού – στους flat track αγώνες στην πατρίδα του, όταν αποφάσισε να έρθει στην Ευρώπη.
Πως πήρε την απόφαση; Ο Barry Sheene έλεγε τότε ότι αν έκανε το βήμα, δεν θα αποτελούσε ιδιαίτερη απειλή…
Κι όταν το άκουσε ο “King” Kenny, πήρε την απόφαση, ήρθε στα GP και αμέσως πήρε τρία πρωταθλήματα, με το πρώτο του να το κατακτά ως rookie!
Ήταν ο πρώτος μιας σειράς Αμερικανών που εντυπωσίαζαν εκείνα τα χρόνια και οι οποίοι, είναι αλήθεια, επισκίασαν στη συνέχεια τον Roberts. Ονόματα όπως του Mamola, του Spencer, ή του Lawson, έθεσαν τέλος στην κυριαρχία του «βασιλιά».
Πάντως και αυτός, όπως ο Agostini, έγινε ιδιοκτήτης ομάδας και με πιλότο τον Wayne Rainey και μοτοσυκλέτα της Yamaha, κατέκτησε άλλους τρεις παγκόσμιους τίτλους.
FABIO QUARTARARO – 2021
Από παιδάκι ακόμα, ο Fabio Quartararo είχε όλα τα εφόδια για να πρωταγωνιστήσει. Για διάφορους λόγους όμως, ο πρώτος του παγκόσμιος τίτλος άργησε πολύ και ήρθε μόλις φέτος.
Η φετινή του πορεία και η σταθερότητα-ωριμότητα που έδειξε όλη τη χρονιά, παραμένει παροιμιώδης.
Ωστόσο το paddock και το MotoGP δεν έχει επιστρέψει στα καλύτερά του. Στην pro-Covid εποχή, αλλά και στην Marc Marquez-εποχή. Ο Γάλλος ήδη κάνει δηλώσεις, σαν άλλος Joan Mir πέρυσι, λέγοντας πόσο ανυπομονεί να κονταροχτυπηθεί με τον Ισπανό.
Για την ώρα έχει μία από τις καλύτερες μοτοσυκλέτες στο grid και με την τεράστια αλλαγή στη νοοτροπία του, είναι το φαβορί για τον τίτλο και την επόμενη χρονιά.
