Tου Thierry Sarasyn 
Mετάφραση / Επιμέλεια: Κώστας Γαμβρούλης 
Φωτογραφίες: ZERO Motorcycles 

Παρά το ότι μετράει μόλις δώδεκα χρόνια λειτουργίας, η Zero Motorcycles θεωρείται μια “γηραιά”  εταιρεία στον χώρο των ηλεκτροκίνητων μοτοσυκλετών! Σε ένα πεδίο όπου οι εξελίξεις τρέχουν με απίστευτη ταχύτητα, το μακρινό 2006 θεωρείτε “εποχή του λίθου” και η χρονική απόσταση που το χωρίζει από το σήμερα υπεραρκετή για να αποκομισθεί πολύτιμη εμπειρία. Αυτή η εμπειρία και όλη η εξέλιξη μιας… ντουζίνας ετών, μεταφέρθηκαν αυτούσιες στο τελευταίο μοντέλο της Ζero, το DSR Black Forest Edition.

Μισή εμπειρία μοτοσυκλέτας;

 Αυτό αναρωτιόμουν στα τελευταία δεκαπέντε λεπτά δοκιμής της μοτοσυκλέτας, στην Νοτιοδυτική Γερμανία, κοντά στον Μέλανα Δρυμό, απ όπου και το μοντέλο  “δανείζεται” το όνομα του (Black Forest). Είναι αδιαμφισβήτητα μοτοσυκλέτα - αλλά όχι όπως την ξέραμε. Χωρίς ήχο, χωρίς κραδασμούς, χωρίς μυρωδιά βενζίνης και λαδίου, χωρίς καυσαέρια. Είναι μια αφαιρετική προσέγγιση θα έλεγα, αυτό που οι αγγλοσάξονες ονομάζουν “less is more”. Το “More” όμως, σε ότι αφορά στην ηλεκτροκίνητα οχήματα και δη στις μοτοσυκλέτες, είναι κάτι παραπάνω από επιθυμητό σε έναν συγκεκριμένο τομέα: την αυτονομία.



Η Zero, δεν αλλάζει τα δεδομένα με αυτή την μοτοσυκλέτα, δεν εξαλείφει το μεγαλύτερο μειονέκτημα αυτού του είδους οχημάτων, δεν μπορεί ακόμη να αντιμετωπίσει στα ίσα τα βενζινοκίνητα στο θέμα της αυτονομίας. Ωστόσο καταφέρνει, για πρώτη ίσως φορά, να ανάγει την αυτονομία στα επίπεδα του αποδεκτού. Αν συνδυάσει λοιπόν κανείς τα πλεονεκτήματα της ηλεκτροκίνησης, με την αποδεκτή πλέον αυτονομία, τότε αντιλαμβάνεται ότι οι μηχανικοί της Zero, κατάφεραν να δημιουργήσουν το πιο ανταγωνιστικό και “βιώσιμο” ηλεκτροκίνητο δίτροχο που κατασκευάστηκε ποτέ!

e-Adventure κανείς;

H έκδοση Black Forest βασίζεται στο Zero DSR, μια μοτοσυκλέτα που η εταιρεία χαρακτηρίζει ως “παντός δρόμου”. Mε την προσθήκη τριβάλιτσου (αλουμινίου), πιο άνετης σέλας, ψηλότερης ζελατίνας, προστατευτικών κάγκελων, LED προβολέα και προστατευτικής γρίλιας σε αυτόν, έχουμε την πρώτη ηλεκτροκίνητη μοτοσυκλέτα, που… τολμά τον χαρακτηρισμό “Adventure”. Γράφουμε “τολμά”, αφού οι συνειρμοί που δημιουργούνται στο άκουσμα “Αdeventure μοτοσυκλέτα”, είναι τοπία στη μέση του πουθενά, όπου η ύπαρξη δικτύου ηλεκτρικού ρεύματος και σταθμών φόρτισης, ακούγεται σαν ανέκδοτο. Οι περισσότερες Adventure βέβαια, σπανίως βγαίνουν από τα στενά όρια της πόλης και τα ταξίδια τους περιορίζονται σε ακτίνα όπου ο πολιτισμός (και το ρεύμα) δεν απουσιάζουν. Ας έχει…

Που θα φτάσω μαζί της;

Για να γεμίσει πλήρως η μπαταρία (από εντελώς άδεια), απαιτούνται εννέα ώρες με απλό φορτιστή συνδεδεμένο στο οικιακό δίκτυο. Πόσο μακριά σας πάει αυτό το φορτίο; Κατά την διάρκεια του test και οδηγώντας γρήγορα σε ορεινά στροφιλίκια, η αυτονομία ήταν περίπου στα 160 χιλιόμετρα. Στην εθνική όπου το γκάζι άνοιγε πολύ και με διάρκεια, ήταν μικρότερη και στην πόλη μεγαλύτερη. Η Zerο προσφέρει την δυνατότητα να τοποθετηθεί μια έξτρα μπαταρία στην μοτοσυκλέτα, αυξάνοντας την μέση αυτονομία στα 220 χιλιόμετρα.



Ερώτημα: Μπορεί λοιπόν κάποιος, να ακολουθήσει σε ένα ταξίδι, με την συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα την παρέα του, που οδηγά Africa Twin και V-Strom και 1090 Αdventure; Όχι, αλλά αν στην διαδρομή υπάρχουν σταθμοί φόρτισης ηλεκτροκίνητων οχημάτων και η παρέα αρέσκετε σε αραχτούς, συχνούς καφέδες, κάτι μπορεί να γίνει. Συνδεδεμένη με τον Quick Charger φορτιστή σε ένα σταθμό e-ανεφοδιασμού, η μοτοσυκλέτα θα γεμίσει την μπαταρία της κατά το ήμισυ σε μια ώρα και πλήρως, σε δύο ώρες. Κατά την διάρκεια της δοκιμής, δεν μείναμε από ενέργεια και αυτό γιατί οι άνθρωποι της Zero είχαν τοποθετήσει σταθμούς ανεφοδιασμού σε στρατηγικά σημεία.

Και όμως, πείθει…

Αυτές οι τιμές αυτονομίας και χρόνων φόρτισης, είναι καλές για ηλεκτροκίνητη μοτοσυκλέτα, αλλά δεν έχουν καμία τύχη απέναντι στο μέσο Adventure μοντέλο με κινητήρα εσωτερικής καύσης, στο “περιπετειώδες” ταξίδι. Αν αποφύγουμε όμως τις συγκρίσεις αυτές και θεωρήσουμε την κατάσταση με μια ρεαλιστική ματιά, λαμβάνοντας υπόψη τη χρήση  που επιφυλάσσει ο μέσος αναβάτης σε ένα Adventure μοντέλο, τότε τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα. Για καθημερινή μετακίνηση, ακόμα και σε περιαστικές διαδρομές, η φόρτιση μπορεί να γίνεται ανά 2 με 3 ημέρες. Το ταξίδι του ΣΚ απαιτεί απλά ένα προγραμματισμό και κάποια σύνεση είναι αλήθεια, αλλά δεν είναι ακατόρθωτο.

Εδώ, πέρα από το “δεν είναι ακατόρθωτό”, μπαίνει και άλλη μια συνισταμένη, ότι το ταξίδι, η μετακίνηση με την DSR Black Forest Edition, είναι απόλαυση, κάτι που μπορεί να ειπωθεί ως χαρακτηρισμός για την ποιότητα οδήγησης, για πολύ λίγες ηλεκτροκίνητες μοτοσυκλέτες. Το συγκεκριμένο μοντέλο, είναι το πρώτο ηλεκτροκίνητο που με πείθει, όπως έπεισε και άλλους συναδέλφους στην δοκιμή. Θα μπορούσα να το αγοράσω! Το μεγάλο επίτευγμα της Zero, είναι ότι αυτή η επιθυμία δεν δημιουργήθηκε λόγο “πράσινης – οικολογικής” συνείδησης. Εντάξει, προσπαθώ όσο μπορώ να μην μολύνω το περιβάλλον, κάνω ανακύκλωση αλλά ποτέ δεν θα αγόραζα ένα μέσο προσωπικής μετακίνησης,  επειδή έχει μηδενικούς ρύπους. Η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα μου άρεσε ξεκάθαρα λόγω των οδηγικών της χαρακτηριστικών. Τυγχάνει επίσης να είναι ηλεκτροκίνητη και να παράγει μηδενικούς ρύπους. Ωραία.

H ροπή της αρκούδας!

Οι 69 ίπποι δεν λένε και πολλά πράγματα, τα 14,8 κιλά ροπής όμως, εντυπωσιάζουν! Για να έχετε ένα μέτρο σύγκρισης, η ροπή ενός KTM 1290 Super Duke R, είναι 14,4 κιλά, στις 7.000 σ.α.λ. Στο DSR Black Forest Edition όμως, αποδίδονται από την αρχή περιστροφής του ηλεκτρικού μοτέρ, το οποίο “χτίζει” την ισχύ του απόλυτα γραμμικά. Η επιτάχυνση είναι εξαιρετική, μέσα σε 3 δεύτερα έχεις πιάσει τα 100 χλμ./ώρα, χωρίς συμπλέκτη, αλλαγή ταχυτήτων και μηχανικούς θορύβους από την μετάδοση. Ο πρωτεύων άξονας οδηγείται άμεσα στον πίσω τροχό μέσω ενός ιμάντα. Όλη αυτή η… ησυχία, ξενίζει και απαιτεί ένα διάστημα προσαρμογής, σε ταχύτητες άνω των 100 χλμ./ώρα, το μόνο που ακούει κανείς είναι ο ήχοι που παράγονται από την κύλιση των ελαστικών, ένα ελαφρύ βουητό από τον κινητήρα και φυσικά τον αέρα. 

Χωρίς κινητήρα εσωτερικής καύσης, ο αέρας είναι αρκετά ενοχλητικός σαν ήχος, ξεχωρίζει, για αυτό και η χρήση ωτασπίδων πάνω σε ηλεκτροκίνητες μοτοσυκλέτες, είναι επιτακτική, σε βαθμό που δεν το συναντάς σε συμβατικά μοντέλα. Το πλαίσιο, οι αναρτήσεις και τα φρένα, κάνουν αρκετά καλά την δουλειά τους και έχουν ταιριάξει πολύ μεταξύ τους, χωρίς κάποιο στοιχεία να υπολείπεται σε σχέση με τα άλλα. Ειδικά τα φρένα έφαγαν πολύ… ζόρι στα κατηφορικά κομμάτια και δεν έδειξαν κανένα απολύτως σημάδι κόπωσης. Το βάρος των 212 κιλών είναι μικρό για ηλεκτροκίνητη αυτής της αυτονομίας και κατανέμεται ομοιόμορφα μπροστά και πίσω.

Οδηγικών εντυπώσεων συνέχεια

Ο οδηγός έχει στην διάθεση του τρία riding modes, με το “Eco” να κάνει αυτό που υπονοεί το όνομα του, οικονομία στην ενέργεια της μπαταρίας, “κόβοντας” βέβαια ένα μέρος στην ισχύος. Για κίνηση μέσα στη πόλη, όπου οι απαιτήσεις δεν είναι μεγάλες, αποδείχθηκε ιδανικό. Το “Sport” mode απελευθερώνει όλη την ισχύ του μοτέρ και υπάρχει και επίσης κα η επιλογή Custom, όπου επιτρέπεται η ρύθμιση κάποιων παραμέτρων από τον οδηγό. Από αυτές, η πιο ενδιαφέρουσα και χρήσιμη είναι η ρύθμιση που αφορά το φρένο του κινητήρα. Στην standard ρύθμιση, το φρένο από τον κινητήρα θυμίζει δίχρονο μοτέρ όταν κλείνει κανείς το γκάζι. Επιλέγοντας περισσότερο φρένο, όχι μόνο η μοτοσυκλέτα θυμίζει στη συμπεριφορά της μια συμβατική με τετράχρονο μοτέρ, αλλά φορτίζει και την μπαταρία μέσω του συστήματος regenerative brake. Μπορεί κανείς να παρακολουθεί μέσω γραφημάτων στην οθόνη αυτή την ανταλλαγή ισχύος και ενέργειας, όπως επίσης και τα παραγόμενα επίπεδα ισχύος και ροπής από το μοτέρ.

Η Zero δηλώνει ότι η μοτοσυκλέτα δε χρειάζεται Traction Control. Tα 14,8 κιλά ροπής όμως, και μάλιστα διαθέσιμα με το “καλημέρα σας”, είναι από μόνα τους ένα επιχείρημα για να διαφωνήσει κανείς. Μπορεί σε στεγνό και καλής ποιότητας οδόστρωμα να μην δημιουργείτε πρόβλημα, όμως στην περίπτωση που συνδυαστούν κακής ποιότητας βρεγμένη άσφαλτος και αναβάτης με μικρή εμπειρία, να υπάρξει σοβαρό θέμα. Θα θέλαμε λοιπόν η Zero να συμπεριλάβει το Traction Control στην λίστα του εξοπλισμού ασφαλείας, προσθέτοντας το, στο πολύ καλό standard ΑΒS, που κάνει άψογα την δουλειά του. Μάλιστα υποπτευόμαστε ότι λόγω της αμιγούς ηλεκτρικής / ηλεκτρονικής φύσης της μοτοσυκλέτας, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσω… update.

Τιμή αγοράς, κόστος χρήσης και συμπέρασμα

Η τιμή της μοτοσυκλέτας ανέρχεται στα 22.400 ευρώ (στις αγορές Βελγίου και Ολλανδίας) για την standard έκδοση και στα 25.00 ευρώ για την έκδοση με το σύστημα ταχείας φόρτισης “Charge Tank”. Δεν την λες προσιτή σε καμία περίπτωση! Ωστόσο το κόστος μια πλήρους φόρτισης είναι 2 ευρώ και τα έξοδα συντήρησης και αναλωσίμων ελάχιστα σε σύγκριση με μια συμβατική μοτοσυκλέτα με κινητήρα εσωτερικής καύσης.



Όλα αυτά σημαίνουν ότι η σε αντίθεση με άλλες μοτοσυκλέτες, η χρήση της Zero DSR Black Forest, είναι μια διαδικασία απόσβεσης του κόστους αγοράς της. Ανάλογα του πόσο, που και πως οδηγά κανείς, αυτό μπορεί να έχει μια ιδιαίτερα βαρύνουσα σημασία και να αποφέρει όντως ένα έμμεσο κέρδος στην τσέπη. Δεν ισχύει για όλους τους αναβάτες όμως στον ίδιο βαθμό και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να εξεταστεί σοβαρά από τους υποψήφιους αγοραστές.

Φωτογραφίες

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•