Το Monster 797 αποτελεί το εισαγωγικό μοντέλο στον κόσμο των ιταλικών Τεράτων και την ίδια στιγμή εκείνο που έρχεται πιο κοντά από όλα στην αρχική σύλληψη, αφού είναι και αερόψυκτο, το μοναδικό πλέον Monster με αυτό το χαρακτηριστικό.

Ιστορία μου αμαρτία μου

Η ιστορία μας αρέσει και στην προκειμένη περίπτωση χρειάζεται για να γίνει ευκολότερα κατανοητή η σημασία του Monster για την Ducati αλλά για τους δύο τροχούς γενικότερα. Γιατί χωρίς αυτό, η Ducati μπορεί και να μην υπήρχε σήμερα, τουλάχιστον όχι στη μορφή που την ξέρουμε.

Το Monster αποτελεί “παιδί” του Miguel Galluzzi, ο οποίος στα τέλη της 10ετίας του 80 εργαζόταν για την Cagiva, μαμά εταιρία της Ducati, και βρισκόταν υπό την καθοδήγηση του μεγάλου μηχανικού, Massimo Bordi. “Το μόνο που χρειάζεται (για μια μοτοσυκλέτα) είναι μια σέλα, ένα ντεπόζιτο, ο κινητήρας, δύο ρόδες και τιμόνι”, έλεγε ο Galluzzi και με τη σχεδίαση του Monster πέτυχε να δημιουργήσει ακριβώς αυτό: μια μοτοσυκλέτα χωρίς περιττά σχεδιαστικά στοιχεία, μίνιμαλ αισθητικής, όπου το ντεπόζιτο και ο κινητήρας καταφέρνουν να ξεχωρίσουν, όπως άλλωστε κάνει και το χαρακτηριστικό πλαίσιο χωρο-δικτύωμα.

Αυτό φαίνεται άλλωστε ακόμη και από το αρχικό σχέδιο που έδωσε στο αφεντικό του ο Galluzzi, όπως βλέπετε και εσείς στο σκίτσο, με κλειστό πίσω τροχό και ακτινωτό μπροστά (!), συμβατικό πιρούνι και ασυνήθιστα ψηλά τοποθετημένο εμπρός φανάρι. Muscle-bike, naked, streetfighter (μια λέξη άγνωστη τότε), το πρώτο Monster είχε κάτι από όλα (το αμερικανοθρεμμένο μυαλό του Galluzi δεν κρύβεται) και αυτό ήταν που το έκανε να ξεχωρίζει από οτιδήποτε άλλο είχε τότε δύο τροχούς.

Μετά από εξέλιξη του αρχικού σχεδίου η μοτοσυκλέτα παρουσιάστηκε στην έκθεση της Κολωνίας το 1992 και το 1993 μπήκε στην παραγωγή με αερόψυκτο δικύλινδρο κινητήρα στα 900 κ.εκ. (από το τότε Supersport), πλαίσιο χωροδικτύωμα (από τα 851/888), χυτούς αλουμινένιους τροχούς και ανεστραμμένο πιρούνι.

Ένα χρόνο μετά ακολούθησε το 600 ή “Monsterino” όπως το αποκαλούν χαϊδευτικά οι Ιταλοί, έτσι ακριβώς όπως μπορούμε να αποκαλούμε και το σημερινό 797. Τα Monster έγιναν αμέσως επιτυχία, μάγεψαν τον δίτροχο κόσμο με την εμφάνισή τους, μπήκαν σε μουσεία μοντέρνας τέχνης και επηρέασαν και όλους τους άλλους κατασκευαστές δίνοντας νέα πνοή αλλά και ταυτότητα στην κατηγορία των naked μοτοσυκλετών, ανεπίσημα και στα streetfighter. Βγήκαν σε διάφορες εκδόσεις και κυβισμούς και απέκτησαν σιγά-σιγά και υγρόψυκτα μοτέρ.

Η πρώτη ριζική αλλαγή στο σχέδιο του Monster έγινε 15 ολόκληρα χρόνια μετά, το 2008, από τον Ν. Αφρικανό Pierre Terblanche. Ψηλά οι εξατμίσεις, κάτω από την ουρά, υβριδικό πλαίσιο (ατσάλινο χωροδικτύωμα μέχρι τη μέση, χυτές πλάκες αλουμινίου από εκεί κει πίσω) ήταν δύο από τα νέα γνωρίσματα μιας μοτοσυκλέτας που κράτησε σε μεγάλο βαθμό την ταυτότητα της πρώτης γενιάς. 

Το ίδιο έγινε και με την επόμενη γενιά, το 2014 που μας ακολουθεί μέχρι και σήμερα. Σε αυτήν είδαμε μια σημαντική μείωση στο μέγεθος του χαρακτηριστικού ατσάλινου πλαισίου: αιτία ο νέος Testastretta κινητήρας, ο οποίος έπαιζε και το ρόλο του πλαισίου, χάρη στην εξαιρετική του στιβαρότητα. Όχι τόσο μίνιμαλ όσο το πρώτο αλλά άμεσα αναγνωρίσιμο και αυτό σαν Monster.

Σχεδίαση και ποιότητα

Δεν υπάρχει περίπτωση να περάσει το νέο Monster 797 από μπροστά σου και να το μπερδέψεις με μοντέλο άλλου κατασκευαστή. Όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τα Τέρατα είναι εδώ και σε σχέση με τα υγρόψυκτα αδερφάκια του το “797” παρουσιάζει μία ακόμη πιο ενισχυμένη εικόνα, που το φέρνει πιο κοντά στις ρίζες του και στο αρχικό μοντέλο. Ο λόγος γίνεται για το κατακόκκινο και ολοκαίνουριο πλαίσιο χωροδικτύωμα, το οποίο βγάζει μάτια και σχεδιάστηκε ειδικά για τη συγκεκριμένη μοτοσικλέτα.

Το πλαίσιο είναι… ολοκληρωμένο αφού ξεκινά από μπροστά και φτάνει έως και πίσω, με το υποπλαίσιο να έχει κολληθεί απευθείας επάνω του και τον κινητήρα να μην παίζει ενεργό ρόλο στην προσφερόμενη στα επίπεδα στιβαρότητας.

Στοιχείο που κάνει επίσης εντύπωση είναι ο προβολέας που προέρχεται από τον μεγάλο αδερφό “1200” δίνοντας μεγαλύτερη αίγλη στο entry level μοντέλο αλλά και η ουρά που μοιάζει με των άλλων Monster αλλά έχει ανασχεδιαστεί πάλι ειδικά για το 797.

Με άλλα λόγια μόνο φτωχός συγγενής δεν είναι το 797, στο κομμάτι της σχεδίασης, σε σχέση με τα υπόλοιπα σύγχρονα Monster. Οι Ιταλοί περιμένουν πολλά από αυτό και κάνουν προβλέψεις για πωλήσεις της τάξης των 5.000 μονάδων ετησίως. Μικρό νούμερο σε σχέση με αυτά που βλέπουμε από άλλους κατασκευαστές αλλά η Ducati σε σχέση με τους άλλους είναι ένας κατασκευαστής μπουτίκ με περίπου 55.000 πωλήσεις παγκοσμίως το 2016.

Το “797” έχει προσεχθεί και στον τομέα της ποιότητας. Οι Ιταλοί είναι μια premium μάρκα και αυτό σημαίνει υψηλότερη τιμή σε σχέση με το μέσο όρο αλλά και μοναδικά χαρακτηριστικά που συνοδεύονται από προσεγμένες λεπτομέρειες και ποιότητα κατασκευής αντίστοιχη της τιμής. Σε γενικές γραμμές το 797 δείχνει πολύ προσεγμένο. Ποιοτική αίσθηση από τα χειριστήρια –με το αριστερό επίσης ειδικά σχεδιασμένο για τη συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα- με την βαφή τόσο στο χαρακτηριστικό ρεζερβουάρ όσο και στο πλαίσιο να δείχνει έτοιμη για να αντέξει το τεστ του χρόνου. Προσοχή έχει δοθεί και στην εμφάνιση των καλωδίων τα οποία έχουν κρυφτεί επιμελώς και δεν χαλούν τις καθαρές γραμμές του Monster. Τριγμοί και λοιπά παρατράγουδα απλά λάμπουν διά της απουσίας του εντείνοντας την αίσθηση ποιότητας που λαμβάνεις από την μοτοσυκλέτα.

Χρηστικότητα και αίσθηση σπορ

Ιδιαίτερο βάρος έδωσαν οι άνθρωποι της Ducati και στην εργονομία του νέου τους μοντέλου. Θέλουν η μοτοσυκλέτα τους να δίνει τη σπορ αίσθηση ενός Ducati, θέλουν όμως να είναι χρηστική και φιλικότατη στην καθημερινή χρήση για όλους τους αναβάτες, ειδικά για εκείνους που έρχονται απευθείας από τον κόσμο των scooter και των μικρότερων μοτοσυκλετών, αλλά και για εκείνους που επιστρέφουν στους δύο τροχούς έπειτα από απουσία ετών. Στο “797” η θέση οδήγησης είναι ελαφρώς σπορ με τον αναβάτη να φτάνει εύκολα την μπάρα του τιμονιού, πατώντας παράλληλα κάτω με αυτοπεποίθηση αφού η σέλα απέχει από το έδαφος 805 χλστ. Σε σχέση με το πιο σπορ “821”, το τρίγωνο που σχηματίζει η σέλα, το τιμόνι και τα μαρσπιέ είναι πιο όρθιο. Τα γόνατα δημιουργούν εδώ μεγαλύτερες γωνίες προς όφελος της άνεσης, ενώ το τιμόνι είναι ελαφρώς πιο κοντά στον κορμό του αναβάτη.

Η μεγάλη LCD οθόνη που έχει αναλάβει τον ρόλο του πίνακα πληροφοριών είναι ευανάγνωστη προσφέροντας τις απαραίτητες ενδείξεις στα μάτια του αναβάτη. Για μία ακόμη φορά, σε ένα ακόμη Monster ο δείκτης βενζίνης απουσιάζει, ενώ το ίδιο ισχύει και για την ένδειξη αυτονομίας με τις απουσίες να συμπληρώνονται από την ένδειξη ταχύτητας στο κιβώτιο. Μόνο το λαμπάκι της “ρεζέρβας” υπάρχει για να υπενθυμίσει στον αναβάτη ότι ήρθε η ώρα του ανεφοδιασμού.

Η οθόνη χωρίζεται σε τρία μέρη. Στο πάνω μέρος φιλοξενούνται οι κλασικές και απαραίτητες λυχνίες (φλας, λειτουργία ABS, κινητήρα, ένδειξη λαδιού και βενζίνης, νεκρά, κινητήρας και μεγάλη σκάλα) αλλά και το shift light που προειδοποιεί για να αλλαγή ταχύτητας. Κατεβαίνοντας ακολουθεί το στροφόμετρο-μπάρα και έπειτα βλέπουμε την οθόνη να “χωρίζεται” σε δύο μικρότερες. Ανάμεσά σε αυτές και το στροφόμετρο βρίσκεται το ταχύμετρο. Η δεξιά οθόνη παρέχει πληροφορίες για την μέση ταχύτητα και χρόνο ταξιδιού, ενώ η αριστερή παρουσιάζει το ρολόι και τους μερικούς χιλιομετρητές.

Η οθόνη έχει χώρο και για άλλες πληροφορίες τις οποίες μπορεί να εκμεταλλευτεί ο αναβάτης μέσω του Ducati Multimedia System και του έξτρα blue tooth. Έτσι μπορεί να βλέπει πληροφορίες για το κινητό του (να βλέπει πότε λαμβάνει κλήσεις για παράδειγμα) αλλά και για το media player που διαθέτει.

Πλαίσιο και αναρτήσεις

Όπως είπαμε και νωρίτερα το πλαίσιο χωροδικτύωμα του Monster 797 είναι καινούριο και έχει σχεδιαστεί για τη συγκεκριμένη μοτοσικλέτα. Είναι ιδιαίτερα ελαφρύ (είχαμε την ευκαιρία να το διαπιστώσουμε αυτό με τα ίδια μας τα χέρια) και τα γεωμετρικά του χαρακτηριστικά το κάνουν βρίσκονται μεταξύ φιλικότητας και δυναμικής συμπεριφοράς. Για του λόγου το αληθές το μεταξόνιο ανέρχεται στα 1.435 χλστ. η κάστερ στις 24 μοίρες και το ίχνος στα 90 χλστ. Το βάρος του “797” έχει διατηρηθεί σε λογικά επίπεδα και ανέρχεται στα 193 κιλά, με όλα τα υγρά αλλά και γεμάτο το ατσάλινο ντεπόζιτο των 16,5 λίτρων.

Προσεγμένες είναι οι λύσεις που έχει δώσει η Ducati στο τομέα των αναρτήσεων. Μπροστά βλέπουμε το ανεστραμμένο Kayaba πιρούνι του Monster 821, με διάμετρο καλαμιών στα 43 χλστ. Δεν φέρει ρυθμίσεις και εσωτερικά έχει διαφορές σε σχέση με εκείνο του 821, ώστε να ταιριάξει καλύτερα στη συγκεκριμένη μοτοσικλέτα. Νέο είναι και το αλουμινένιο ψαλίδι με τα δύο μπράτσα, ενώ το αμορτισέρ μπορεί να ρυθμιστεί τόσο ως προς την προφόρτιση όσο και ως προς την απόσβεση επαναφοράς.
Τροχοί και φρένα

Εντυπωσιακές είναι οι προδιαγραφές των φρένων, ειδικά αν σκεφτεί κανείς τόσο το βάρος της μοτοσυκλέτας όσο και την ισχύ που παράγει ο αερόψυκτος κινητήρας. Δύο δίσκοι με διάμετρο 320 χλστ. συνεργάζονται με ακτινικά τοποθετημένες μονομπλόκ δαγκάνες της Brembo (M4.32) για ένα αποτέλεσμα που αποτελεί …overkill! Οι τροχοί είναι επίσης νέοι, χυτοί και αλουμινένιοι και σχεδιαστικά είναι όμοιοι με εκείνους που βλέπουμε και στο 821.

Κινητήρας

Ο αερόψυκτος Desmodue (με δύο δηλαδή βαλβίδες ανά κύλινδρο) των 803 κ.εκ. μπορεί να αποτελέσει από μόνος του αιτία για να κάνει ένας φανατικός φίλος της Ducati δικό του το Monster. Ο λόγος είναι γνωστός και απλός: είναι αερόψυκτος, ο μοναδικός σε Monster αυτή τη στιγμή (λογικά κα ιστο μέλλον), καλύπτει τις προδιαγραφές Euro 4 και δείχνει υπέροχα μέσα στο κόκκινο πλαίσιο της Ducati. Χρησιμοποιεί σώματα ψεκασμού 50 χλστ. και η ισχύς του ανέρχεται στους 75 ίππους στις 8.250 σ.α.λ., με την ροπή να αγγίζει τα επτά χιλιογραμμόμετρα στις 5.750 σ.α.λ. Ακόμη πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι το 80% της ροπής αποδίδεται ήδη από τις 3.500 σ.α.λ. κάτι που βοηθά τόσο στην απρόσκοπτη κίνηση όσο και στο περιορισμό της χρήσης του κιβωτίου.

Μιλώντας για το κιβώτιο να αναφέρουμε ότι οι Ιταλοί έχουν χρησιμοποιήσει συμπλέκτη με χαρακτηριστικά μονόδρομης λειτουργίας ο οποίος υποβοηθά και τη μανέτα, πολύ σημαντικό για την καθημερινή μετακίνηση, ειδικά στο μποτιλιάρισμα. Τα service του κινητήρα πραγματοποιούνται κάθε 12.000 χλμ.

Εκδόσεις και χρώματα

Δύο είναι οι εκδόσεις στις οποίες θα είναι διαθέσιμο το Monster 797: η στάνταρντ και η PLUS, με την δεύτερη να φέρει επιπλέον ένα μικρό μασκάκι αλλά και κάλυμμα για τη σέλα του συνεπιβάτη, ώστε να μοιάζει με μονόσελο.

 

Παράλληλα, το 797 θα είναι διαθέσιμο σε τρεις διαφορετικούς χρωματικούς συνδυασμούς με τους δύο να μοιράζονται το κόκκινο πλαίσιο και τους κόκκινους τροχούς. Ο πιο εντυπωσιακός και ακριβός είναι αυτός με το λευκό ματ ρεζερβουάρ και εμπρός φτερό, υπάρχει ο παραδοσιακός, με κόκκινο ρεζερβουάρ αλλά και μία έκδοση όπου τα πάντα είναι βαμμένα μαύρα. Η συγκεκριμένη έκδοση αρχικά δεν έχει προβλεφτεί για παραγωγή, κάτι που έγινε τελικά κατόπιν παραγγελίας της Ducati Αμερικής. Καλύτερα για μας αφού μία ακόμη χρωματική επιλογή (ειδικά μαύρη) είναι πάντα ευπρόσδεκτη.

Φωτογραφίες λεπτομεριών-στατικές Ι

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

Φωτογραφίες λεπτομεριών-στατικές IΙ

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•