Σήμερα στις 06:00 το πρωί, ο Κωσταντίνος Μητσάκης έβαλε μπροστά την μοτοσυκλέτα του και αναχώρησε για τον “Γύρο του Κόσμου σε 80 Ημέρες”. Η έμπνευση που προήλθε από το αντίστοιχο βιβλίο του Ιούλιου Βερν, έγινε πραγματικότητα και οι τροχοί του Κωσταντίνου θα αφήσουν τα χνάρια τους στα περισσότερα μέρη του πλανήτη.

Την Πέμπτη 16 Ιουνίου  στις 5 το απόγευμα έγινε η παράδοση της μοτοσυκλέτας ΚΤΜ 990 adventure στον Κωσταντίνο Μητσάκη. Ο κύριος Μητσάκης, διατηρώντας χαμηλό προφίλ, περιέγραψε την διαδρομή που πρόκειται να ακολουθήσει και αναφέρθηκε στην  τετραετή εμπειρία του με την ΚΤΜ 990, πάνω στην σέλα της οποίας έχει ήδη διανύσει 80.000 χιλιόμετρα σε κάθε είδους τερέν, ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών. Οι υπεύθυνοι τις εταιρείας που παρίσταντο αλλά και ο ίδιος, συνομίλησαν με τον κόσμο που βρέθηκε στην παρουσίαση και απάντησαν στις ερωτήσεις τους.

Το ηλεκτρονικό περιοδικό Bikeit βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει στους αναγνώστες του ότι περίπου κάθε δέκα ημέρες, θα παρακολουθεί το ταξίδι του Κωσταντίνου Μητσάκη και θα δημοσιεύει νέα και φωτογραφικό υλικό, από κάθε σημείο του πλανήτη όπου θα βρίσκεται.
Λίγο πριν αναχωρήσει για το μοναδικό του ταξίδι, ο κος Μητσάκης μας άνοιξε την καρδιά του σχετικά με τις δυσκολίες, τις ιδιαιτερότητες, αλλά και την μοναδικότητα του ταξιδιού.

Αλλαγή σχεδίων

Bikeit: Είχες κανονίσει να φύγεις Δευτέρα βράδυ, με το καράβι, για Χίο, και από εκεί να περάσεις στην Τουρκία. Γιατί τελικά αναχωρείς οδικώς;

Κωσταντίνος Μητσάκης: Το βράδυ έχει μία ιδιαιτερότητα. Φεύγεις στις 19:00 και φτάνεις στις 03:30 στην Χίο. Εκεί δεν έχεις κάτι να κάνεις και περιμένεις μέχρι τις 08:30 στα καφενεία μέχρι να φύγει το καράβι για απέναντι. Είναι πολύ κουραστικό να είσαι άυπνος όλο το βράδυ και χρειάζεσαι δύο μέρες για να συνέλθεις μετά. Ενώ οδικώς, μπορεί να κάνεις χιλιόμετρα, αλλά τουλάχιστον κανονίζεις εσύ το πρόγραμμά σου και τελικά είναι πιο ξεκούραστο το πέρασμα στην Τουρκία.

Bikeit: Τι έχει αλλάξει στα αρχικά σου σχέδια;

Κ.Μ.: Ήθελα να περάσω από την Συρία αλλά λόγω της εμπόλεμης κατάστασης έχουν αλλάξει κάποια πράγματα. Περίμενα όλο αυτό τον καιρό για να πάρω βίζα ή να με περάσουν από τη χώρα με συνοδεία αλλά τελικά δεν μου έδωσαν βίζα λόγω επικινδυνότητας.

Bikeit: Ποια διαδρομή θα ακολουθήσεις αρχικά;

Κ.Μ.: Οι πρώτες τέσσερις μέρες αφορούν το πέρασμα από την Τουρκία, απ’ όπου θα περάσω Κύπρο, και από κει στην Χάιφα, στο Ισραήλ, προκειμένου να αποφύγω την Συρία. Μετά το Ισραήλ μπαίνω στην Αίγυπτο, με στόχο να περάσω Αφρική.
Υπολογίζω στο πρώτο δεκαήμερο να έχω φτάσει στο Ασουάν, στα σύνορα με το Σουδάν.

Bikeit: Ποιος είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο αποφάσισες να κάνεις ένα τόσο δύσκολο ταξίδι;

Κ.Μ.: Κάθε ένας που ταξιδεύει και του αρέσουν τα ταξίδια, ψάχνει κάτι διαφορετικό. Όταν έχεις κάνει αμέτρητα χιλιόμετρα ψάχνεις κάτι πιο συναρπαστικό. Ο γύρος του κόσμου είναι το όνειρο κάθε ταξιδιώτη. Το πώς θα το κάνει, με τι όχημα, ποιες διαδρομές θα ακολουθήσει και πως θα τις συνδέσει, είναι στο χέρι του κάθε ενός, όπως και σε πόσες μέρες.

Ο γύρος του κόσμου για δεύτερη φορά!

Bikeit: Έχεις κάνει ξανά το γύρο του κόσμου, πολλά χρόνια πριν.

Κ.Μ.: Είχα ξανακάνει το γύρο του κόσμου το 1996 από το βόρειο ημισφαίριο, ξεκινώντας από Αθήνα, Βουλγαρία, Ουκρανία, Ρουμανία, Ρωσία, Σιβηρία, Αλάσκα, Καναδά, ΗΠΑ, Γερμανία Αυστρία, Ιταλία και επιστροφή Ελλάδα. Αυτή τη φορά αποφάσισα να το κάνω από την κάτω μεριά, μιας και μου αρέσει πιο πολύ.

Bikeit: Ποιο ήταν το δυσκολότερο κομμάτι της διαδρομής τότε;

Κ.Μ.: Το δύσκολο ήταν να περάσουμε την Σιβηρία. Ήμασταν οι πρώτοι ξένοι που διασχίσαμε την Σιβηρία οδικώς, και τότε δεν αφήνανε ξένους να περάσουν, παρά με τρένο. Επίσης, ήμασταν πρωτοπόροι τότε στην χάραξη της πορείας, γιατί δεν μπορούσαμε να βρούμε πληροφορίες για διαδρομές, μιας και τότε δεν υπήρχε internet. Πηγαίναμε σε απάτητα μέρη. Ούτε GPS, ούτε πληροφορίες από κάποιον που το είχε ξανακάνει.

Bikeit: Σε σχέση με άλλους ταξιδιώτες που έχουν συνοδεία και γυρίζουν ταινίες τα ταξίδια που κάνουν, τι διαφορά υπάρχει με σένα;

Κ.Μ.: Το σημαντικότερο είναι πως δεν υπάρχει βοήθεια και όλα περνάνε από τα χέρια μου. Από την εύρεση της διαδρομής, την γραφειοκρατία, την προετοιμασία της μοτοσυκλέτας, την επισκευή της όταν και αν χρειαστεί, την προσωπική μου φροντίδα και το φαγητό. Όταν έχεις υποστήριξη είναι τελείως διαφορετικά. Είναι μία δουλειά στην οποία κάθε μέρα εργάζεσαι οδηγώντας και απολαμβάνοντας απλά το ταξίδι. Δεν έχεις όμως την αίσθηση της εξερεύνησης και αυτό είναι που με διεγείρει.

Δύσκολη προετοιμασία

Bikeit: Ποιες ήταν οι ετοιμασίες που έκανες και που δυσκολεύτηκες περισσότερο;

Κ.Μ.: Οι γενικότερες προετοιμασίες αφορούν περισσότερο στα έγγραφα, στα χαρτιά της μοτοσυκλέτας, να είσαι εντάξει γραφειοκρατικά. Αν κάτι λείπει, μπορείς να κολλήσεις για μέρες σε ένα σημείο και να μην μπορείς να προχωρήσεις.
Στην μοτοσυκλέτα, που είναι δοκιμασμένη και τις προηγούμενες χρονιές, δεν έγιναν παρεμβάσεις.
Τα cargo επίσης, οι μεταφορικές με τις οποίες θα μεταφέρουμε την μοτοσυκλέτα από Ήπειρο σε Ήπειρο ήταν ένα σημαντικό και πολύπλοκο θέμα.

Bikeit: Από άποψη διαδρομής;

Κ.Μ.: Είναι διαδρομές που τις έχω ξανακάνει αποσπασματικά και τις ξέρω, που θα βρω βενζίνη, αν χρειαστώ κάτι. Απλά θα συνδέσω κάποια νέα κομμάτια ώστε να γίνει πιο ομαλά η μετάβαση. Για παράδειγμα, δεν έχω περάσει ποτέ από την Βραζιλία και τον Αμαζόνιο, όπως και σε ένα μικρό κομμάτι λίγο μέσα στις Άνδεις, αλλά και μία παρακαμπτήριο στην κεντρική Αφρική, στο Μαλάουι.

Bikeit: Αν χρειαστείς κάτι, τι θα κάνεις, τι έχεις προβλέψει;

Κ.Μ.: Υπάρχουν κάποιοι κώδικες επικοινωνίας, αν δεν βρω κάτι εκεί, θα επικοινωνήσω με την εδώ αντιπροσωπεία. Για μένα, αν χρειαστώ κάτι προσωπικά, θα πάω στην πρεσβεία, όπου βρίσκεται ουσιαστικά ο ομφάλιος λώρος με την Ελλάδα.

Bikeit: Ποια είναι τα σημαντικότερα προβλήματα όταν ταξιδεύεις μόνος;

Κ.Μ.: Είναι η μοναξιά που σε τσακίζει τις περισσότερες φορές καθ’ οδών. Όλα τα άλλα τα παραβλέπεις, πιστεύεις ότι θα τα αντιμετωπίσεις και αν έχεις εμπειρία, θα την βρεις την λύση. Ταξιδεύω 26 χρόνια με την γυναίκα μου την Όλγα, και τώρα είναι πολύ περίεργο να είσαι μόνος. Είτε δύο μέρες είτε 80, είναι δύσκολο να περάσει η μέρα. Δεν βρίσκεις κάποιον να μιλήσεις, να μοιραστείς εμπειρίες και αυτό είναι το πιο δύσκολο. Το πιο απλό: Βλέπεις κάτι που σου αρέσει και δεν μπορείς να το πεις. Νιώθω την ανάγκη να μιλήσω και αν βρω κάποιον στο δρόμο, σίγουρα δεν θα κλείσω στόμα για δύο ώρες!

Καλύτερες και χειρότερες στιγμές

Bikeit: Τι έχει αλλάξει από την προηγούμενη φορά που έκανες το γύρο του κόσμου, το 1996;

Κ.Μ.: Από το τελευταίο ταξίδι, το 1996, έχουν αλλάξει σημαντικά πράγματα σε όλο τον πλανήτη. Όταν ξεκινάς από την Ελλάδα με τέτοια οικονομική κρίση, είναι περίεργα, γενικά, στην συγκεκριμένη περίπτωση, δεν φεύγω με τις καλύτερες προϋποθέσεις ψυχολογικά. Όταν όμως απομακρύνεσαι από την Ελλάδα, μπαίνεις στο στοιχείο του ταξιδιού και κοιτάς την πραγματικότητα που βιώνεις. Είναι το ίδιο σαν να κλείνεις την τηλεόραση και να μην έχεις επαφή με τα δρώμενα. Όμως, όταν τα μηνύματα από την χώρα δεν είναι θετικά, τότε είναι το πρόβλημα.

Bikeit: Ποια είναι η χειρότερη στιγμή για σένα σε αυτό το ταξίδι;

Κ.Μ.: Η χειρότερη ώρα είναι η ώρα του χωρισμού. Αποθηκεύεις εικόνες στο μυαλό, παίρνεις μαζί φωτογραφίες, και φεύγεις. Όταν σου λέει το παιδί “μπαμπά μην φεύγεις”, θέλεις να κάτσεις πίσω. Φεύγω επίτηδες το πρωί που θα κοιμάται ο γιός μου και έτσι είναι πιο εύκολο. Θα του δώσω ένα φιλί και αντίο, γιατί αν με κρατήσει από το πόδι και μου ζητήσει να μείνω, θα είναι πραγματικά δύσκολο.

Φωτογραφίες