Του Τάκη Μανιάτη

Όλες οι συνεντεύξεις έχουν σημαντικό ενδιαφέρον, μιας και, κυρίως ο δημοσιογράφος, μαθαίνει πράγματα από τη ζωή του “συνεντευξιάζοντα”, τα οποία αργότερα συντάσσει και δημοσιεύει. Αυτή τη φορά, η πρόσκληση για φαγητό, με τον Ricky Carmichael, αποτελούσε μία αφορμή για να προχωρήσουμε την συνέντευξη σε διαφορετικό επίπεδο, να αποκτήσουμε φιλικές σχέσεις, όσο αυτό είναι δυνατόν, και να διαπιστώσουμε την αληθινή πλευρά του πρωταθλητή. Πόσο αληθινή μπορεί να είναι βέβαια αυτή η πλευρά, όταν αυτός βρέθηκε στην Ελλάδα προσκεκλημένος της Monster Energy, προκειμένου να παραστεί στο Athens Supercross, και η παρουσία του στο ίδιο τραπέζι με τους ίδιους δημοσιογράφους, είναι μέρος της δουλειάς;

Ένας απλός πρωταθλητής

Κι όμως, ο Ricky Carmichael, είναι τόσο απλός που εξέπληξε άπαντες με την φιλικότητα και απλή συμπεριφορά του. Για όλα τα παραπάνω, αυτό το άρθρο διαφέρει από τις “στημένες” όλο ερωτήσεις συνεντεύξεις, και επικεντρώνεται στον χαρακτήρα του ανθρώπου που στα 32, έχει κερδίσει 16 τίτλους στο AMA Supercross και motocross, είναι ο κορυφαίος στην ιστορία του sport, και φανταστείτε, , έχει σταματήσει τους αγώνες και τα τελευταία πέντε χρόνια!

Ένας τόσο σημαντικός αναβάτης, στην Αμερική είναι πολύ δύσκολο να προσεγγιστεί. Ήταν πολύ γνωστή η “προστασία” που είχε στους αγώνες, ώστε να μην τον πλησιάζει ο κόσμος, κάτι το οποίο αν το δεις από την δική του οπτική γωνία, είναι απολύτως λογικό. Ήταν αναβάτης ρομπότ, μία καλορυθμισμένη μηχανή με στόχο να κερδίζει. Και αυτό έκανε. Και όσο το έκανε, έπρεπε να μένει μακριά απ’ όλους και όλα, ώστε να επικεντρώνεται στο στόχο. Την προκαθορισμένη ημερομηνία και ώρα όμως, ήρθε στο ραντεβού μας χαλαρός, ντυμένος τόσο απλά που δεν προκαλούσε ούτε καν στο μάτι. Ένα τζινάκι, αθλητικό παπούτσι, πουκάμισο “ριχτό” απ’ έξω, μιας και τα έχει πάρει τα κιλάκια του. “Από τότε που σταμάτησα τους αγώνες μοτοσυκλέτας, άρχισα να απολαμβάνω πράγματα που δεν έκανα σε όλη μου τη ζωή. Τρώω αρκετά καλά, μου αρέσει το κρέας και τα burgers, ενώ δεν μπορώ να αντισταθώ στις μπύρες. Πίνω ένα καφάσι! Τα ψάρια δεν τα συμπαθώ, βαριέμαι να τα καθαρίζω και να τρώω ελάχιστο ψαχνό, ενώ με το κρέας, απολαμβάνω φαγητό.”

Καθόλου δεν μας έκανε εντύπωση, μιας και στο τραπέζι, του είχε γυρίσει το μάτι με τα πιάτα που ερχόντουσαν από τα γκαρσόνια. Οι υπεύθυνοι της Monster energy τον πήγαν για φαγητό κυριλέ, αλλά αυτός είναι “δικό” μας παιδί. Σαβουριάζει τα πάντα!

Γελάγαμε όταν τον παρότρυνα να πάμε για burgers, κάτι που αν δεν είχε την συγκεκριμένη υποχρέωση, θα το είχε κάνει σίγουρα!

Διατροφή και supercross

“Πόσο σε βοήθησε o ο Aldon Baker, ο προσωπικός σου γυμναστής, για να βελτιώσεις την απόδοση στο supercross” τον ρώτησα κάποια στιγμή, και του φάνηκε πραγματικά περίεργο που γνώριζα τον συγκεκριμένο άνθρωπο και την ιστορία γύρω από αυτό.
“Ήταν μία περίοδος που πήγαινα πολύ καλά στο motocross” είπε ο Ricky, αλλά το supercross ήταν ένας νέος στόχος για μένα. Ήμουν γρήγορος, ήξερα σίγουρα να οδηγάω καλά, αλλά έπρεπε να βελτιώσω την αντοχή μου για τέτοιες συνθήκες.

Ήθελα αμεσότητα, εκρηκτικότητα και για να επιτευχθούν αυτά, έπρεπε να χάσω κιλά. Ο Aldon με βοήθησε να αδυνατίσω, έχασα εννιά κιλά, κι έτσι, κάνοντας ποδήλατο και γυμναστική, αλλά και πάρα πολλή και σκληρή προπόνηση, κατάφερα να πετύχω το στόχο μου και να κερδίσω τον τίτλο του supercross.”

“Τότε”, τον ρώτησα, “είχες πετύχει εικοσιτέσσερις νίκες σε αντίστοιχους αγώνες, κόντρα στον μεγαλύτερο αναβάτη του supercross, Jeremy Mc Grath. Τον νίκησες στα ίσα, σε όλο το πρωτάθλημα. Πως ένιωσες;”
Αφού το χαμόγελο έφτασε μέχρι τα αυτιά, απάντησε σχετικά: “Όταν ήμουν μικρότερος, έβλεπα τον Jeremy σαν ήρωα, και ήταν δύσκολο να φανταστώ ότι θα τρέχαμε κάποια στιγμή και θα τον κέρδιζα. Ήταν ένα όνειρο να τρέξουμε μαζί, πολύ περισσότερο που τον κέρδισα και πήρα εγώ την θέση του στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου.”

Συνεχόμενες επιτυχίες

…”είχες δύο άκρως επιτυχημένες χρονιές με μόνο νίκες. Το 2002 με τον McGrath, και στα 125, το 1998. Πως ένιωσες που τις δύο αυτές χρονιές δεν κατάφερε κανείς να σε νικήσει;”

“Πραγματικά”, είπε ο Ricky, “δεν μπορώ να θυμηθώ πως ένιωσα, γιατί γενικά όλα αυτά τα χρόνια κέρδιζα. Σίγουρα όμως η πρώτη μου επιτυχημένη χρονιά, το 1998, ήταν η καλύτερη μιας και ήταν και η πρώτη. Αλλά, κάθε αγώνας και κάθε σεζόν είναι διαφορετική, κι έτσι, όλα τα χρόνια έχουν αξία για μένα. Ο μεγαλύτερος φόβος μου άλλωστε, όλα αυτά τα χρόνια, ήταν να μην χάσω σε κάποιον αγώνα. Έτρεχα με άγχος, ώστε να κερδίσω. Δεν ήθελα τίποτε άλλο.”

Γυρίσαμε το χρόνο λίγο πίσω, για να τον ρωτήσω… “στα δεκαέξι σου, ήσουν κάτοχος 67 ερασιτεχνικών πρωταθλημάτων. Πως νιώθει ένα παιδί αυτή της ηλικίας όταν έχει κάνει τέτοιο κατόρθωμα; Πως ένιωσες όταν αμέσως μετά μεταπήδησες στους pro, στο επαγγελματικό πρωτάθλημα, το 1996;”

“Σίγουρα ήταν μεγάλο κατόρθωμα να έχω τόσους τίτλους μέχρι το 1996. Όμως, το επαγγελματικό πρωτάθλημα ήταν κάτι τελείως διαφορετικό. Ξεκίνησα εκεί, από την αρχή. Σαν να μην έχω καμία εμπειρία, γιατί πραγματικά δεν είχα καμία εμπειρία σε αυτό το πρωτάθλημα, ήμουν νέος εκεί. Είχα την αυτοπεποίθηση ότι οδηγάω γρήγορα, αλλά ήξερα ότι έπρεπε να δουλέψω σκληρά για να διακριθώ, κάτι που έκανα.”

Έπειτα όμως, φτάσαμε στο τέλος της καριέρας λίγο απότομα είναι η αλήθεια, μετά από τόσες επιτυχίες: “Ποιος είναι ο σημαντικότερος λόγος για κάποιον αναβάτη, να εγκαταλείψει την ενεργό δράση στα 26 του χρόνια; Πόσο σε επηρέασε αυτή η απόφαση, να σταματήσεις τους αγώνες;”

“Κάποιος σημαντικός λόγος δεν υπάρχει, απλά κάποια στιγμή “γεμίζεις” και λες, φτάνει, δεν θέλω άλλο. Για μένα, ήταν η κατάλληλη απόφαση, την κατάλληλη στιγμή. Σταμάτησα και δεν με ένοιαζε καθόλου αν θα χάσω αγώνες την επόμενη χρονιά, αν θα κάνω κάτι άλλο, τι στιγμή που όλοι θα τρέχουν. Εντάξει, ίσως να με ενόχλησε λίγο, αλλά αυτό συνέβη μετά από τα δύο χρόνια απουσίας από τους αγώνες. Γενικά, έχω πιεστεί πάρα πολύ στη ζωή μου ακολουθώντας συνέχεια ένα ιδιαίτερα βαρύ πρόγραμμα, κι έτσι, έψαχνα διέξοδο, και πραγματικά ηρέμισα.”

“Πραγματικά Ricky, με τι ασχολείσαι αυτά τα χρόνια, τι σε γεμίζει στη ζωή σου;”

“Συμμετέχω στο πρωτάθλημα αυτοκινήτων Nascar κι έτσι πάλι εμπλέκομαι στους αγώνες, από άλλη πλευρά όμως. Είναι ωραίο να βρίσκεσαι μέσα σε αυτοκίνητο, νιώθεις ότι δεν κινδυνεύεις καθόλου, κρυμμένος πίσω από το roll bar. Είναι πολύ διαφορετικό, να είσαι εκτεθειμένος για δύο δεκαετίες, και ξαφνικά, να σε ακουμπάνε, να σε χτυπάνε, και να μην καταλαβαίνεις τίποτα! Έχω βέβαια συμβόλαιο με την Suzuki και την Fox, κι έτσι συνεχίζω να βοηθάω στην εξέλιξη των μοτοσυκλετών, και του εξοπλισμού.

“Μίλησε μου λίγο για την σχολή που έχεις, RCU - Ricky Carmichael University.”

“Ναι, παράλληλα έχω και μία σχολή οδήγησης, στην οποία, είμαστε έξι αναβάτες, οι περισσότεροι παλιοί αγωνιζόμενοι, κυρίως φίλοι. Μεταξύ αυτών είναι ο Chad Reed, ο Jeff Emig, αλλά και η μητέρα μου Jeannie η οποία είναι υπεύθυνη για την οργάνωση και όλα τα διάφορα πράγματα που απαιτούνται.

“Γιατί δεν έχεις χρησιμοποιήσει ποτέ το νούμερο 1 αλήθεια; Ποια είναι η ιστορία του 4 που “φοράς” συνέχεια;”

“Είναι τελείως απλό το θέμα. Κάποτε, σε ηλικία 7 ετών, δεν είχα κάποιο συγκεκριμένο νούμερο στην μοτοσυκλέτα μου, και έβαζα ένα τριψήφιο. Όταν με ρώτησαν τι νούμερο θέλω, τους είπα, θέλω αυτό που έχει ο θείος μου, ο οποίος έτρεχε τότε. Είχε το 4, και το υιοθέτησα, και από τότε, το θεωρώ γούρικο!”

Του χρόνου πάλι εδώ

Σε γνωστό παραλιακό εστιατόριο, στον Πειραιά, ο Ricky απόλαυσε την παρέα των Ελλήνων δημοσιογράφων, απάντησε με κέφι σε όλες τις ερωτήσεις, ενώ μέσα σε αυτές, εμφανίστηκε και η τρέλα του με την θάλασσα.
“Μου αρέσει πολύ η θάλασσα, έχω ένα σκάφος 40 πόδια, μάρκας Sea Ray, και απολαμβάνω τις βόλτες μου μαζί με τα δύο μου παιδιά (σ.σ. δίδυμα, 4,5 ετών, αγόρι και κορίτσι). Θα μου άρεσε πολύ να πάω βόλτα στα νησιά σας, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει χρόνος και το πρόγραμμα είναι αυστηρό. Πήγαμε σήμερα στην Ακρόπολη όπου μου άρεσε πολύ η ενέργεια που σου βγάζει το μέρος. Έχουμε κανονίσει επίσης να πάμε στο μουσείο της Ακρόπολης, αλλά και στο Σούνιο, ώστε να δούμε όσα περισσότερα αξιοθέατα μπορούμε.

Κι έτσι, ο Ricky Carmichael πέρασε από τη χώρα μας, είδε πράγματα που του άρεσαν πολύ και υποσχέθηκε ότι την επόμενη χρονιά, εκτός από το ότι θα οδηγήσει στην πίστα του Athens Supercross, θα κάνει και μία βόλτα στα ελληνικά νησιά για να απολαύσει την μοναδική μας φιλοξενία.

Φωτογραφίες

• 
• 
• 
• 
• 
• 
•