Του Τάκη Μανιάτη

Ένα από τα σκληρότερα Rally του κόσμου πραγματοποιείται στην Αυστραλία κάθε χρόνο, και πολλοί διάσημοι αναβάτες το επιλέγουν για προετοιμασία για το Dakar. Φέτος, ο Cyril Desrpes το τίμησε με την παρουσία του αλλά, μετά από έναν τραυματισμό, τερμάτισε 7ος. Ωστόσο, εμείς το παρακολουθούσαμε με αγωνία μιας και η συμμετοχή ενός Έλληνα ομογενή, βρισκόταν στην κορυφή: Ο John Maragozidis από την Ελλάδα, κέρδισε το Australasian Safari πάνω σε μία Quad ιδιοκατασκευή, βασισμένη σε  πλαίσιο της Polaris IRS Outlaw και κινητήρα προερχόμενο από Yamaha TRX 850!

Η σχέση με την Ελλάδα και τα Quads

Bikeit: Ποια είναι η σχέση σου με την Ελλάδα;

John Maragozidis: Οι γονείς μου είναι Έλληνες μετανάστες στην Αυστραλία. Ο πατέρας μου ζούσε σε ένα μικρό χωριό κοντά στη Θεσσαλονίκη, τη Γερακαρού και η καταγωγή της μητέρας μου είναι από την Καστοριά. Εγώ γεννήθηκα στην Αυστραλία και είμαι Ελληνο-Αυστραλός. Μιλάω πολύ καλά τα ελληνικά, όμως δεν τα καταφέρνω πολύ καλά στο να τα διαβάζω ή να τα γράφω.

Bikeit: Επισκέπτεσαι συχνά τη χώρα μας;

J.M.: Πολύ θα το ήθελα, δυστυχώς όμως, η τελευταία μου επίσκεψη ήταν το 1977! Σχεδιάζω όμως να ξανάρθω στο εγγύς μέλλον. Υπάρχουν μήπως καλοί cross country αγώνες για quads στην Ελλάδα παρεμπιπτόντως;;

Bikeit: Αλήθεια, θα ήθελες να λάβεις μέρος σε έναν αγώνα rally στην Ελλάδα;
J.M.: Ναι, παρακαλώ! (σ.σ. είμαστε ήδη σε συζητήσεις για να συμμετάσχει στο Evia Rally Raid την ερχόμενη άνοιξη)

Bikeit: Ποια είναι η σχέση σου με τους αγώνες rally;

J.M.: Μου αρέσουν πάρα πολύ και έχω λάβει μέρος σε πολλά navigational rallies εδώ στην Αυστραλία.

Bikeit: Πόσα χρόνια τώρα μετράει η συμμετοχή σου σε αγώνες γενικότερα και σε ποιους;

J.M.: Είμαι ενεργά αγωνιζόμενος εδώ και 20 χρόνια. Στην αρχή συμμετείχα σε drag racing, έπειτα σε off road, motocross και speedway.

Bikeit: Πώς προέκυψε η απόφασή σου να λάβεις μέρος σε αγώνες quad;

J.M.: Από μικρό παιδί μου άρεσαν τα trikes και τα quads. Τώρα πλέον μόνο τα quads.  Έκανα και ένα πέρασμα από τα dragsters πριν πολλά χρόνια, αλλά δεν με ικανοποίησαν, ο αγώνας αυτός κρατούσε μόλις 9 δευτερόλεπτα. Οι αγώνες που παίρνω μέρος τώρα διαρκούν πολλές ώρες κι αυτό είναι τέλειο για εμένα.

Bikeit: Πόσα χρόνια οδηγείς quad;

J.M.: Από δεκατεσσάρων χρονών και ακόμα μου αρέσει!

Δυσκολίες στην προετοιμασία

Bikeit: Ποιες είναι οι δυσκολίες σε τέτοιους αγώνες αντοχής;

J.M.: Ένας αγώνας σαν το Australasian safari είναι σαν 20 αγώνες endurο ή 120 αγώνες motocross, απανωτά. Το όχημά σου πρέπει να είναι αξιόπιστο και να είσαι σωματικά και ψυχικά δυνατός. Επίσης, θα πρέπει να μπορείς να κάνεις όλες τις επιδιορθώσεις με τα λιγότερα δυνατά εργαλεία και ακόμη, να μπορείς να κοντρολάρεις τα συναισθήματά σου. Δεν μπορείς να συμπεριφέρεσαι σαν «πριγκίπισσα» εκεί έξω, γιατί πολύ απλά, κανείς δεν σε ακούει και κανείς δεν ενδιαφέρεται!

Bikeit: Και πώς προετοιμάζεις το quad σου για τον αγώνα;

J.M.: Διπλοτσεκάρουμε τα πάντα, βάζουμε κόλλα σε κάθε βίδα και παξιμάδι για να μην χαλαρώσει, είμαστε σίγουροι ότι τίποτα δεν θα πάει στραβά, τουλάχιστον από την δική μας πλευρά, γιατί στους αγώνες ποτέ δεν ξέρεις.

Bikeit: Τι σκεφτόσουν κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας σου για τον αγώνα και μέχρι τη στιγμή που στάθηκες στη γραμμή της εκκίνησης;

J.M.: Για εμένα, το μεγαλύτερο κομμάτι του safari ήταν η προετοιμασία του. Τα ατελείωτα ξενύχτια στο συνεργείο, κόβοντας, τρυπώντας, συγκολλώντας. Οι αμέτρητες ώρες της προπόνησης. Όταν στάθηκα στη γραμμή της εκκίνησης, αισθάνθηκα ανακούφιση. Η οδήγηση ήταν το εύκολο και διασκεδαστικό κομμάτι. Αυτή ήταν η ανταμοιβή μου για όλο το χρόνο που ξόδεψα στην προετοιμασία.

Σκληρή προετοιμασία, σκληρά συναισθήματα

Bikeit: Τι είδους πρόγραμμα ακολουθείς για την προπόνησή σου, προκειμένου να ανταπεξέλθεις σε έναν 7ήμερο αγώνα αντοχής;

J.M.: Ακολουθώ πρόγραμμα fitness, τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα, επίσης τρώω μόνο βιολογικά τρόφιμα και απέχω από τη ζάχαρη, την καφεΐνη και τη σοκολάτα.

Bikeit: Ποιες ήταν οι σκέψεις και τα συναισθήματά σου, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος του Australasian safari, καθώς και τη στιγμή της νίκης σου;

J.M.: Πριν τον αγώνα σκεφτόμουν «Σοβαρά, θα το κάνω εγώ αυτό τώρα; Έχω όλα όσα χρειάζομαι; Έχω συμπληρώσει σωστά τα χαρτιά μου; Τι θα γίνει αν…..;». Ήμουν συνέχεια σε κατάσταση πανικού και πολύ στρεσαρισμένος με τα πάντα.

Κατά τη διάρκεια του safari τα συναισθήματά μου ήταν ανάμικτα, γιατί γινόντουσαν τόσα πολλά κάθε μέρα. Ας πούμε, αισθανόμουν μεγάλη χαρά όταν προσπερνούσα μια μοτοσυκλέτα, ή αισθανόμουν απογοήτευση όταν έβλεπα να με προσπερνούν κι εγώ ήμουν σταματημένος με βλάβη. Και άλλα συναισθήματα ήταν στο πρόγραμμα, όπως τρομάρα, γιατί έπεσες σε λακκούβα με φοβερά μεγάλη ταχύτητα και είσαι τυχερός που τη γλύτωσες, ή ανησυχία γιατί ξέρεις ότι ακόμα και τη στιγμή που προηγείσαι, αυτό μπορεί να μη διαρκέσει για πολύ. Το βασικό μου συναίσθημα όμως, όλες αυτές τις ημέρες του safari ήταν ευγνωμοσύνη. Πραγματικά, αισθάνομαι ευγνώμον που μπόρεσα να λάβω μέρος σε μια τέτοια διοργάνωση. Και σε οποιαδήποτε διοργάνωση για την ακρίβεια.
Μετά τον αγώνα, κυριαρχεί η αίσθηση της πληρότητας και της επιτυχίας. Ήμουν χαρούμενος που τελείωσε, αν και στην πραγματικότητα δεν ήθελα να είχε τελειώσει γιατί ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία.

Σχέδια για το μέλλον

Bikeit: Τι άλλαξε στη ζωή σου μετά τη νίκη σου; Είναι ευκολότερο για εσένα τώρα να βρεις χορηγούς και τι ανταπόκριση είχες από τον κόσμο;

J.M.: Στη ζωή μου δεν άλλαξε κάτι συγκεκριμένο. Είναι σχετικά πιο εύκολο πλέον να βρω χορηγούς, αλλά οι καιροί είναι δύσκολοι για όλους μας και πλέον έχω σταματήσει να ψάχνω. Προτιμώ να υποστηρίζω όσους με στήριξαν κι εμένα και με φρόντισαν. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν υπέροχη όμως. Ελπίζω με αυτό που κατάφερα να ενέπνευσα κι άλλους ανθρώπους να συμμετάσχουν σε ένα μεγάλο αγώνα, όπως το Australasian safari, είναι εμπειρία ζωής.

Bikeit: Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον;

J.M.: Θα ήθελα να μπορώ να συνεχίσω να αγωνίζομαι για πολύ καιρό ακόμα. Θέλω να εξελίξω το quad περισσότερο. Είναι ένα δυνατό όχημα, αλλά υπάρχουν ακόμα μερικές αλλαγές που θα ήθελα να κάνω. Επίσης σχεδιάζουμε να φτιάξουμε ένα support truck για τέτοιου είδους αγώνες, κάνει τη ζωή σου λίγο πιο εύκολη.

Bikeit: Να περιμένουμε και μια συμμετοχή σου στο Dakar, φέτος ή στο μέλλον;

J.M.: Αυτό είναι βέβαιο! Το μόνο που χρειάζομαι είναι να μαζέψω τα χρήματα.

Bikeit: Τι συμβουλή έχεις να δώσεις, μέσα από την εμπειρία σου, σε κάποιον που σκέφτεται να συμμετάσχει σε έναν αγώνα τέτοιου βαθμού δυσκολίας όπως το Australasian safari;

J.M.: Να μην φοβηθεί να ζητήσει βοήθεια. Οι περισσότεροι αγωνιζόμενοι σε τέτοιες συνθήκες είναι πολύ πρόθυμοι στο να προσφέρουν βοήθεια ο ένας στον άλλον. Και απλά να το κάνει.

Μία μεγάλη οικογένεια

Bikeit: Κατά τη διάρκεια του safari, υπήρξαν για εσένα και στιγμές που πραγματικά να φοβήθηκες και υπό ποιες συνθήκες;

J.M.: Σε 4.500 χιλιόμετρα, οι στιγμές το φόβου ήταν πάρα πολλές! Και πώς να μην είναι άλλωστε. Για εμένα, το πιο τρομακτικό ήταν όταν συναντούσα ζώα στη διαδρομή και ειδικά καγκουρό. Τα καγκουρό είναι επικίνδυνα γιατί είναι τεράστια και πετάγονται μπροστά σου από το πουθενά. Μάλιστα, αρκετοί από τους φίλους μου που συμμετείχαν, δεν κατάφεραν να τερματίσουν εξαιτίας των καγκουρό. Επίσης, στιγμή φόβου είναι όταν σε προσπερνάει αυτοκίνητο και δεν το έχεις δει ότι είναι δίπλα σου. Αυτό ακόμη και τώρα με τρομάζει!

Bikeit: Ποια είναι η γνώμη σου για τους συναγωνιζόμενους σου στο Australasian safari και υπάρχει κάποιος από αυτούς που ξεχώρισες;

J.M.: Θεωρώ όλους του συναγωνιζόμενους, φίλους μου. Είμαστε μια μεγάλη οικογένεια αγωνιζόμενων στην έρημο και πρέπει να φροντίζουμε ο ένας τον άλλο. Οι περισσότεροι βρεθήκαμε εκεί για την εμπειρία. Όπως είπε και ο μηχανικός μου, «η νίκη είναι κάτι, αλλά ο τερματισμός, είναι το παν!». Για εμένα, οι πιο ξεχωριστοί αγωνιζόμενοι ήταν εκείνοι που είχαν πάντα ένα χαμόγελο στα χείλη, οι περισσότεροι δηλαδή.

Φωτογραφίες