Του Απόστολου Μιστιλόγλου

Φωτογραφίες: Τάκης Μανιάτης

Moto Guzzi V100 Mandello Τιμή: Από 15.499 ευρώ (έκδοση S: Από 17.999 ευρώ)

Το ρετρό έχει τα όρια του – Ναι, το είπα και ξεκινάω κείμενο για μοτοσυκλέτα έτσι, μέσα σε μία εποχή που η λατρεία του παρελθόντος, δείχνει να γίνεται εμμονή. Η Moto Guzzi είναι συνδεδεμένη όσο ελάχιστες εταιρείες, με την παράδοση της, κάτι που φαίνεται και από τη γκάμα της. V7, V9 και V85 παραμένουν αυθεντικά μεν… συντηρητικά δε, εν έτει 2023. Και, με το κλείσιμο ενός αιώνα ύπαρξης το 2021, ακόμα και η Moto Guzzi κατάλαβε ότι καλή η παράδοση, αλλά κοιτάμε και μπροστά. Το πρώτο μοντέλο του νέου αιώνα, είναι το V100 Mandello. Μια μοτοσυκλέτα η οποία κλείνει με κρότο τον 1^ο τόμο της ιστορίας της Moto Guzzi, παίρνει την ανεξίτηλη πένα στα χέρια της και ξεκινά να γράφει τον δεύτερο.

Αναφορές στην αεροπορία παντού

«Κοίτα ρε πως γράφει στο φακό!» αναφωνεί χαμογελαστός με κάθε ευκαιρία ο κ. Τάκης Μανιάτης, στην φωτογράφηση του Mandello και εγώ δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω. Η μορφή του είναι επιβλητικά δυναμική,  χωρίς υπερβολές αλλά με ορατό τον διάκοσμο α λα αεροπορία. Το πίσω φωτιστικό σώμα είναι διαμορφωμένο σε δύο κυκλικά τμήματα που θυμίζουν εξαγωγές κινητήρων αεριώθησης. Η τριπλή μικρή γρίλια, στα πίσω πλαϊνά πλαστικά θυμίζει κάτι από μαχητικό αεροσκάφος, αλλά το σημείο προσοχής είναι τα… ηλεκτρονικά πτερύγια αεροδυναμικής προστασίας, στο εμπρός φέρινγκ. Η V100 Mandello είναι η πρώτη μοτοσυκλέτα παραγωγής που φέρει ένα τέτοιο σύστημα, με τα πτερύγια να διακρίνονται εύκολα στο κοστούμι και να πλαισιώνονται από γράμμωση έντονου χρώματος, ακόμα μία αναφορά στα αεροσκάφη: Στα οποία, πολλές φορές, κόκκινο χρώμα πλαισιώνει ή βάφει τις κινούμενες επιφάνειες τους, για να τις κάνει πιο ορατές στο πλήρωμα εδάφους.

Εμείς δοκιμάσαμε την έκδοση S, η οποία διαφοροποιείται μεταξύ άλλων και στα χρώματα, αλλά και στις αναρτήσεις Ohlins με την «χρυσή» πινελιά τους. Τι να πει κανείς, για το «κουκλί» μονόμπρατσο πίσω, την κομψότητα των τεράστιων αυλών εξάτμισης σε κοινή θέα, του πολύ όμορφου άξονα μετάδοσης-ψαλιδιού, αλλά και της περίτεχνης απόκρυψης των υποδοχών για βαλίτσες. Το μπροστινό φωτιστικό σώμα έχει ένα look «τριπλού» προβολέα, τον οποίο υποβαστάζει το LED φωτιστικό ημέρας σε σχήμα αετού. Συνολικά, αν και το μοντέλο έχει έναν αέρα 90s, είναι οπωσδήποτε το πιο μοντέρνο σχεδιαστικά μοντέλο της Moto Guzzi. Πολύ ψηλά έχει τοποθετηθεί ο πήχης της ποιότητας κατασκευής, με την Guzzi να επιδεικνύει ότι τίποτα δεν αφέθηκε στην τύχη.

Ο κινητήρας του επόμενου αιώνα

Δεν ασχολούνται όλοι με τα παρασκήνια της μηχανολογικής ανάπτυξης μιας νέας μοτοσυκλέτας, αλλά εμείς πιστεύουμε ότι ο νέος κινητήρας της Mandello είναι τόσο σημαντικός, που αξίζει μία εκτενέστερη αναφορά. Είναι σχεδιασμένος από λευκό χαρτί και αγκαλιάζει την τεχνολογία της υγρόψυξης, με τα σημαντικά πλεονεκτήματα της. Τοποθετημένος ΦΥΣΙΚΑ κατά τον διαμήκη άξονα της μοτοσυκλέτας, ο νέος δικύλινδρος είναι κοντύτερος κατά 103 χιλιοστά από τον small block του V85 TT και ελαφρύτερος από τον πάλαι ποτέ 1200 8V, που ήταν και ο τελευταίος κινητήρας Guzzi με 4βάλβιδες κεφαλές –μέχρι τώρα. Ο νέος V2 φτάνει τα 1.042 κ.εκ. και τα εσωτερικά κινούμενα μέρη του έχουν μειωμένη την ροπή αδράνειας τους κατά 50% σε σχέση με τον 1200 8V, ενώ πολλές ακόμα τεχνικές λεπτομέρειες κεντρίζουν το ενδιαφέρον του κάθε nerd της μηχανολογίας.

Για παράδειγμα, υπάρχει μία περιστρεφόμενη άτρακτος στο εσωτερικό του κινητήρα που αντισταθμίζει την τάση κλίσης της μοτοσυκλέτας, με το άνοιγμα του γκαζιού –το χαρακτηριστικό γνώρισμα που όσοι έχουν οδηγήσει Moto Guzzi και παλιότερες BMW ξέρουν. Δεν το εξαφανίζει τελείως, όμως, κάτι που στο τέλος δρα υπέρ του χαρακτήρα. Ο υγρός, πολύδισκος συμπλέκτης έχει μετακομίσει… τέρμα πίσω, σχεδόν έξω από το μοτέρ καθιστώντας την οποία επέμβαση σε αυτόν εύκολη -δεν χρειάζεται πια να… κατεβάσετε κινητήρα! Για να λειτουργήσει όπως πρέπει, η Moto Guzzi χρησιμοποίησε ένα ιδιαίτερο σύστημα ομοαξονικών ατράκτων και γραναζιών, για να τον συνδέσει με το κιβώτιο ταχυτήτων. Στην δεξιά πλευρά, πέρα από την μίζα, διακρίνεται η χρήση ενός κεντρικού δυναμό αυτοκινητικού τύπου, που παίρνει κίνηση από ιμάντα και τροχαλία που βρίσκεται έξω από το μοτέρ. Για να μην το… κουράσουμε, σκεφτείτε ότι ο κινητήρας σηκώνει ένα άρθρο από μόνος του.

Η Moto Guzzi ανακοινώνει απόδοση 115 ίππων και 10,7 kgm ροπής, στις 8.700 και 6.750 σ.α.λ. αντίστοιχα, με τον κόφτη στις 9.500 στροφές και το 82% της ροπής διαθέσιμο ήδη στις 3.500 στροφές! Στο δυναμόμετρο, ήμασταν σε θέση να επιβεβαιώσουμε τα 105,26 άλογα στον πίσω τροχό, με εντυπωσιακή γραμμικότητα απόδοσης (δείτε και το διάγραμμα). Και για το τέλος, ο κινητήρας παίζει και τον ρόλο ενεργού στοιχείου στο πλαίσιο, ενώ πάνω του στηρίζονται και τα μαρσπιέ του αναβάτη, όπως φυσικά και το περίβλημα του άξονα μετάδοσης που ντουμπλάρει ως ψαλίδι, για την πίσω ανάρτηση.    

Ιταλική φιλοξενία

Ανεβαίνεις στην θέση οδήγησης και ίσως ξαφνιαστείς λίγο, από την πρώτη αίσθηση της εργονομίας: Το V100 σε βάζει να σκύψεις κάπως προς τα εμπρός και το τιμόνι της δεν είναι το φαρδύτερο που θα συναντήσεις σε παρόμοιας μορφής μοτοσυκλέτες. Αν πιάσεις το… υπονοούμενο, ήδη αισθάνεσαι τα σπορ γονίδια της δεσποινίδος. Ο χώρος για τα γόνατα είναι άπλετος και η σέλα είναι πραγματικά απίστευτη σε σχήμα, υφή, απτή ποιότητα και άνεση. 2μιση ώρες οδήγηση χωρίς να αισθανθείς το παραμικρό, αλλά και χωρίς να χάνεις την επαφή με την μοτοσυκλέτα, είναι κάτι, όσο να’ ναι! Και η πίσω σέλα, είναι παρόμοια άνετη, ενώ ο συνεπιβάτης δεν ανυψώνεται σε άβολο βαθμό (κάτι που τρομάζει πολλούς ανθρώπους), ούτε δυσκολεύεται να κρατηθεί από τις λαβές πίσω.

Το «κόκπιτ» περιλαμβάνει  ένα σετ ποιοτικότατων διακοπτών, την κλασική πλέον οθονάρα TFT του Piaggio Group, ενώ η ζελατίνα είναι ρυθμιζόμενη ηλεκτρικά. Η έκδοση S που δοκιμάζουμε εδώ, έχει και θερμαινόμενα γκριπ στον βασικό εξοπλισμό, όπως και αισθητήρες πίεσης ελαστικών, αλλά και την πλατφόρμα συνδεσιμότητας με κινητό τηλέφωνο Moto Guzzi MIA. Κάτι που θα θέλαμε σίγουρα, είναι μια θύρα USB μπροστά, κοντά στο τιμόνι, αφού η μοναδική της V100 βρίσκεται κάτω από το πίσω σελάκι.

Είναι σαφές ότι η Guzzi τονίζει την λέξη Sport περισσότερο από την Touring, τουλάχιστον στο αρχικά προσφερόμενο πακέτο εξοπλισμού. Ήτοι, αν θέλεις να οργώσεις την γη και χρειάζεται βαλίτσες κλπ, η V100 έχει τριβάλιτσο, σέλα αναβάτη και συνεπιβάτη comfort, επιλογή θερμαινόμενης σέλας αναβάτη, ψηλότερη ζελατίνα, ακόμα και κεντρικό σταντ, στα εξτρά.

Μερικοί το προτιμούν… πιο άγουρο

Αλλά αυτό που ξεχωρίζει ανά πάσα στιγμή, όσο χρησιμοποιείς την V100, είναι ο χαρακτήρας της. Πήρα το πρώτο δείγμα μου, εκκινώντας την Mandello στην παραλαβή. Ο δικύλινδρος πήρε ζωή, κουνώντας ολόκληρη την μοτοσυκλέτα λίγο αριστερά και απελευθερώνοντας έναν βρόντο από την εξάτμιση, σε βαθμό που σε ξαφνιάζει. Μέρος της γοητείας της κάθε μοτοσυκλέτας είναι ο ήχος της και ο V2 είναι η «πεμπτουσία». Χάρη στα 815 χιλιοστά της σέλας από το έδαφος, τα πόδια μου πατούν στιβαρά κάτω και δεν αγχώνομαι καθώς ανασηκώνω τα 233 κιλά της V100 από το σταντ. Το βάρος είναι υπαρκτό, αλλά το ζύγισμα πάρα πολύ καλό, κάτι που διαπιστώνεις από τα πρώτα μέτρα. Και εκεί έρχεται ο… χαρακτήρας να σου χτυπήσει την πόρτα. Στην μανέτα του συμπλέκτη αισθάνεσαι τους παλμούς ανάφλεξης του μοτέρ, την στιγμή που κουμπώνεις 1^η στο αρκετά σκληρό σασμάν, με αρκετό θόρυβο. Ευτυχώς η εκκίνηση γίνεται χωρίς κανένα σκορτσάρισμα, ενώ όσο οδηγείς, δεν καταλαβαίνεις ότι έχεις να κάνεις με… άξονα. Ούτε τζόγοι, ούτε τραβήγματα, ούτε τίποτα –σε λίγες μόνο περιπτώσεις τον ακούσαμε λίγο, κυρίως όσο «παίζαμε» με τον συμπλέκτη σε στενή κίνηση εντός πόλης.

Το V100 πατάει τους τροχούς του με τρομερή στιβαρότητα και η αίσθηση του μπροστινού είναι υποδειγματική –Ohlins, γαρ-, αν και σε ρυθμούς πόλης και χαμηλές ταχύτητες είναι βαρύτερη από το ιδανικό. Ίσως το πιρούνι, θα ήθελε λίγο λιγότερη προφόρτιση ελατηρίου από την εργοστασιακή ρύθμιση. Εντάξει, έχεις να κάνεις με χιλιάρα και το παραβλέπεις εν μέρει. Όταν μπορείς να ξεκινήσεις από στάση με 2^α στο σασμάν και οι ρεπρίζ εκτελούνται σε χρόνο… σκέψης, τα ξεχνάς όλα εύκολα. Μέσα στην πόλη, χρησιμοποιήσαμε την χαρτογράφηση Rain πιο πολύ από όλες: Μαλακώνει τόσο την λειτουργία του μοτέρ, όσο και των αναρτήσεων, οι οποίες όμως παραμένουν αρκετά σκληρές σε κάθε περίπτωση. Και αυτό διότι είναι έτοιμες για σπορ χρήση –θα είχε ενδιαφέρον, να δοκιμάσουμε και την «απλή» έκδοση του V100, για να δούμε τι διαφορά κάνουν οι πιο «συμβατικές» αναρτήσεις της. Το Traction control λειτουργεί πολύ καλά στους κάκιστους δρόμους μας χωρίς απότομα κοψίματα και η απόκριση του γκαζιού σε «συνδέει» απευθείας με τα πιστόνια του κινητήρα. Όλα τα ηλεκτρονικά μπορούν να ρυθμιστούν στα μέτρα του αναβάτη.

Τα φρένα της Brembo πραγματικά σε ΣΟΚΑΡΟΥΝ με την δύναμη τους και στις περισσότερες περιπτώσεις, αρκεί ένα χάδι στην μανέτα και το πεντάλ για να επιβραδύνεις. Το quickshifter θέλει λίγη δουλίτσα όσον αφορά τη ρύθμιση του, αλλά το συνηθίζεις σε λίγες βόλτες. Κάθεσαι στο φανάρι και ανοίγεις ξερόγκαζα, με την V100 να ταλαντώνεται από τη ροπή του μοτέρ και αναλογίζεσαι, ότι μια τέτοια μοτοσυκλέτα θέλει ανοικτό δρόμο για να ξεδιπλώσει το ταλέντο της.

Che piacere!

«Τι απόλαυση!» στα ιταλικά. Έξω από την πόλη, το V100 ανοίγει τα φτερά του και σου δείχνει περί τίνος πρόκειται. Και, ειδικά στην έκδοση S που οδηγήσαμε, η λειτουργία των αναρτήσεων της Ohlins παίζουν καίριο ρόλο. Όλα στο sport: Ο κινητήρας αγριεύει, οι αναρτήσεις σφίγγουν και το μόνο που θες, είναι μια επαρχιακή διαδρομή με πολλές στροφές. Τα περιθώρια πρόσφυσης του V100 είναι τεράστια και η φόρα που μπορεί να κουβαλήσει υπό κλίση ξεπερνά τις δυνατότητες του μέσου οδηγού. Χάρη στο εκπληκτικό πιρούνι, μπορείς να οδηγήσεις επιθετικά στις εισόδους, πιάνοντας τον ταύρο από τα κέρατα, ενώ στο άνοιγμα του γκαζιού μετά το apex, ο κινητήρας αναλαμβάνει τον ρόλο: Βρυχάται από το φιλτροκούτι και εκτοξεύει το V100 στην επόμενη στροφή, όσο εσύ σκέφτεσαι: Οδηγώ Moto Guzzi ή Ducati; Κι όμως! Οι φρενάρες της Brembo θυμίζουν κάτι από supersport όταν τα πιέζεις στα όρια τους, προκαλώντας σου μορφασμούς έκπληξης, όσο πασχίζεις να διαχειριστείς τα G επιβράδυνσης που τρως στο κορμί σου. Αυτά τα φρένα, πρέπει να γίνουν υποχρεωτικά δια νόμου, σε ΚΑΘΕ μοτοσυκλέτα επιδόσεων στον κόσμο.

Όταν οι στροφές τελειώσουν, γυρίζεις την χαρτογράφηση στο Tour και εξερευνάς την ταξιδιωτική πλευρά του V100 στον αυτοκινητόδρομο. Βάζεις cruise control και ξεκουράζεις τον δεξί σου καρπό, την ώρα που δοκιμάζεις τις θέσεις της (μαμά) ζελατίνας και των αυτόματων πλαϊνών πτερυγίων. Όσον αφορά την πρώτη, θα θέλαμε περισσότερη ανεμοκάλυψη από το στήθος και πάνω, είναι η αλήθεια, μιας και το V100 μπορεί να ταξιδεύει σταθερά με μεγάλη ταχύτητα αν το θέλετε –είδαμε 240+ στο κοντέρ, αν μας ρωτάτε για τελική. Την κατάσταση βελτιώνει το άρτια σχεδιασμένο φέρινγκ, που κρατά τον αέρα μακριά από το κορμί και τα πόδια. Τα αυτόματα πτερύγια κάνουν πράγματι δουλειά, απομακρύνοντας την ροή του αέρα περίπου 10 εκατοστά ακόμα από τον αναβάτη. Δεν πέσαμε σε συνθήκες βροχής ή έντονου ψύχους για να δούμε κατά πόσο κρατούν μακριά και τα στοιχεία της φύσης, τουλάχιστον όμως δεν είναι εντελώς… διακοσμητικά. Τι κατανάλωση βενζίνης έγραψε, μας ρωτάτε; Απαντάμε: Σε μέσο κύκλο, κάνοντας κυριολεκτικά τα πάντα μέσα σε μία εβδομάδα και διανύοντας σχεδόν 1.000 χλμ (!!), μετρήσαμε 7,4 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα. Λογικότατη τιμή για καπριτσιόζικο 1000αρι.

Αν μπορείς να ζήσεις μαζί της, αγόρασε την χθες

Παρέδωσα το V100 με σωρεία συναισθημάτων να με κατακλύζουν: Ενθουσιασμό που την οδήγησα, λύπη που την δίνω πίσω, ικανοποίηση που η μοτοσυκλέτα αυτή υπάρχει. Αν αυτός είναι ο επόμενος αιώνας της Moto Guzzi, μετρήστε με και εμένα μέσα. Μια μοτοσυκλέτα που ξεχειλίζει χαρακτήρα αλλά είναι καθόλα σύγχρονη, προσφέρει καταπληκτική συμπεριφορά στο δρόμο, ενώ όσο δεν ξεχνάς ότι οδηγείς μία 1000άρα, μπορείς να την χρησιμοποιείς και κάθε μέρα. Μπορεί να έχει ακόμα κάποια στοιχεία… αγουρίδας (δεν είναι εύκολο να σχεδιάζεις μία μοτοσυκλέτα από το μηδέν), αλλά δεν είναι τόσα ώστε να σε αποπροσανατολίσουν από το… μέλι. Αξίζει τα λεφτά της; Το σίγουρο είναι ότι, στην αρχική της τιμή, δεν ξεφεύγει από τα δεδομένα της κατηγορίας. Στην έκδοση S, το «χρυσό ατού» που ακούει στο όνομα Ohlins δεν γίνεται να αγνοηθεί. Είναι απλό: Αν όσα διαβάζεις, σε ελκύουν και θέλεις να ζήσεις την εμπειρία του Mandello (del Lario), αγόρασε το χθες.

Εξοπλισμός δοκιμής: Moto Market

• Κράνος Airoh GP 550 S
• Μπουφάν: Nordcode Raptor
• Γάντια: Nordcode Glenn II
• Παντελόνι: Nordcode Dias
• Μποτάκια: Eleveit Town WP

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ