Της Δήμητρας "Τζο" Λαδά

Έχοντας γνώση του τι πρόκειται να έχω στα χέρια μου για την επόμενη εβδομάδα, μπορώ να πω πως ανυπομονούσα. Οι συνθήκες προμηνύονταν ιδανικές: Τα καθημερινά μου τοπικά πήγαινε-έλα στη δουλειά, μια-δυο φορές κοντινή διαδρομή από Αττική Οδό μέχρι το Κρυονέρι για προπόνηση, ίσα για τη γλύκα δηλαδή και το Σάββατο βόλτα με τα κορίτσια μέχρι τα Καμένα Βούρλα και πίσω. Δε θα μπορούσα να ζητήσω ιδανικότερη μοτοσυκλέτα από την KTM RC390 για τις δραστηριότητές μου αυτές, εάν δε, μπορούσα να χωρέσω κι ένα track day μέσα σε αυτές τις επτά ημέρες θα ήμουν η βασίλισσα του χωριού.

Παπί που έπεσε στ’ αναβολικά

Συγκρίνοντας λοιπόν την RC390 με παπί, αυτό συμβαίνει μόνο για τον εξής λόγο για τον οποίον σχεδόν ταυτίζονται: Την ευκολία με την οποία μπορούν να οδηγηθούν. Ναι, η RC 390 έχει συμπλέκτη κι είναι μια μεσαία, ολοκληρωμένη μοτοσυκλέτα και μάλιστα με "σκυφτή" θέση οδήγησης, και η σύγκριση δεν βρίσκεται εκεί. Εννοώ πως μπορεί να την οδηγήσει ο αρχάριος, ο νέος, ο άπειρος. Με συμπλέκτη σχεδόν αστεία μαλακό κι ένα αντίστοιχο σασμάν, ίσως νομίσεις ότι σε κοροϊδεύω αν σου πω πως "πετάς" ρε παιδί μου εκεί μέσα κάποια σχέση και πας. Αλήθεια το λέω. Τόσο ελαστική στην χρήση. Αν θες βέβαια και quickshifter, θα πρέπει να προσθέσεις 253euro στον προυπολογισμό μιας και έρχεται ως έξτρα κι εμείς δεν το είχαμε στην συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα.

Όμως, δεν έχω οδηγήσει πιο γραμμικό κινητήρα. Είναι σαν να οδηγείς σε βιντεοπαιχνίδι, με γκαζιέρα κονσόλας παιχνιδιών. Αν και δείχνει να έχει χάσει κάπως από την ζωντάνια του στις χαμηλές στροφές, από τις 4.500σ.α.λ. και μετά δεν έχει και πολλή σημασία τι σχέση έχεις στο κιβώτιο. Ανοίγεις το γκάζι κι "ακούει" γραμμικά, χωρίς να κρεμάσει και χωρίς, από την άλλη, να σε τρομάξει. Φτάνοντας στις 6,500σ.α.λ. κάνει το "τσαφ" και σου λέει, "αφού το ζήτησες, θα το έχεις", επιταχύνοντας ήπια. Στις 7.200σ.α.λ. κάνει το ένα κλικ παραπάνω και σε "τραβάει" ως τις 9.000σ.α.λ., σημείο όπου σύμφωνα με την εταιρία είναι και το peak της ιπποδύναμης, στους 44 ίππους. Υπεύθυνα για την επιθετική λειτουργία είναι σαφώς το επανασχεδιασμένο φιλοτροκούτι που προσφέρει 40% περισσότερο αέρα και η νέα πανέμορφη -look MotoGP εξάτμιση, αλλά και η νέα απαραίτητη διαφορετική χαρτογράφηση, που φέρνουν ένα νούμερο ικανό να μετατρέψει κάθε σου βόλτα στο απόλυτο παιχνίδι.

Έξω από τα τείχη

Βγαίνοντας λοιπόν από το πλαίσιο των τοπικών μετακινήσεων, θέλησα να ξυπνήσω το αγωνιστικό πνεύμα της RC. Βρήκα λοιπόν πως με 3η σχέση στο κιβώτιο, ήδη από τις 4,500σ.α.λ. θα σου δείξει τις γρήγορες διαθέσεις της. Εκεί θα έχεις και την ευκαιρία να νιώσεις τη συμπεριφορά του ονειρικού πλαισίου, το οποίο έχει επανασχεδιαστεί για να χάσει 1,5 κιλό βάρους χωρίς αυτή η απώλεια να επηρεάσει αρνητικά τη συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας. Ήξερα πως, από άποψη πλαισίου, θα μείνω ευχαριστημένη, αφού συμμετείχα με RC390 στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ταχύτητας το 2020, όπου αν μη τι άλλο, μπόρεσα να δω και να κρίνω τη μοτοσυκλέτα και υπό συνθήκες πίεσης (σ.σ. Πρωταθλήτρια Ταχύτητας SS300 - 2022). Όμως δεν περίμενα να είναι τόσο πολύ εμφανές αυτό σε συνθήκες βόλτας. Η είναι ''ένα πράγμα", μία μάζα που σε κάθε άγγιγμα του γκαζιού θα σε ακούσει και μπορείς άφοβα να κάνεις προσπεράσεις με το ένα χέρι κάνοντας ένα κλικ στο δεξί καρπό. Η αλλαγή κλίσης και η σταθερότητα με την οποία ''κάθεται'' στις μοίρες που έχεις επιλέξει είναι παροιμιώδης, που μόνο σε αγωνιστική κατασκευή παραπέμπει. Κι όμως, το κάνει πανεύκολα, χωρίς να έχεις το απαραίτητο αγωνιστικό παλμαρές για να της το δείξεις.

Ώρα για ταξίδι

Μια μοτοβόλτα μόνο για κορίτσια, με τις φίλες μου από τις Moto Femmes,  λοιπόν, ήταν η αφορμή για να βγω από το comfort zone μου και να πάω ένα μικρό ταξίδι. Εκατόν ογδόντα χιλιόμετρα να πάμε παρέα κι άλλα τόσα να γυρίσω μόνη, αφού τα κορίτσια θα επέστρεφαν την επομένη μέρα. Θα πέρναγα καλά με την RC 390 την ανάλογη ώρα; Όπως απεδείχθη, ναι.

Μιας και η βόλτα μας δεν είχε σκοπό να δείξουμε ποια την έχει μεγαλύτερη (τη μοτοσυκλέτα), παρά τις πολυκύλινδρες μοτοσυκλέτες και τετραψήφιους κυβισμούς, η RC 390 δεν είχε πρόβλημα να βρίσκεται στο μπροστινό γκρουπ καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδρομής, με κομμάτια που μας προκαλούσαν να το ανοίξουμε λιγουλάκι. Πάντα όμως με πνεύμα ομαδικότητας τα "ξεσπάσματά" μας ήταν μικρά και μετά συγκεντρωνόμασταν πάλι όλες μαζί. Γι΄ αυτό και την τελική της μοτοσυκλέτας την ανακάλυψα στο γυρισμό, μόνη μου κάπου στην ευθεία της Θήβας. Το πλήρως ψηφιακό κοντέρ έδειξε 174χ.α.ω. στις 9.900σ.α.λ., σκυμμένη τέρμα "ψαράκι" μέσα στην πολύ μικρή ζελατίνα και με το σαγόνι του κράνους κολλημένο στο ρεζερβουάρ. Αγωνιστική στάση σώματος απαραίτητη, και 44 ίπποι με σωστό γρανάζωμα, για μία εξαιρετική τελική ταχύτητα. Και απόλυτη σταθερότητα μέχρι εκείνο το σημείο.

Θα πω για τη ζελατίνα του fering. Ολοκληρώνει τον νέο μοντέρνο σχεδιασμό της μοτοσυκλέτας, αποτελώντας ένα κοσμητικό κομμάτι της. Αν και είναι φαρδιά, δυστυχώς δεν είναι ψηλή κι έτσι δεν προσφέρει πολύ καλή προστασία από τον αέρα σε συνθήκες ταξιδιού και παραμορφώνει την εικόνα μέσα από αυτήν, οπότε για το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής επέλεξα τα μάτια μου να είναι πάνω από το ύψος της ζελατίνας. Καθώς δεν πήγαινα και με 200, αυτό δεν έπαιξε ρόλο στην κατάσταση του αυχένα μου μετά το ταξίδι.

Την πρώτη πλευρά του RC, αυτήν του παπιού που περιέγραψα στην αρχή τη βρήκα μπροστά μου και στο ταξίδι. Συγκεκριμένα, μόλις φτάσαμε στα Καμένα Βούρλα. Είχα γεμίσει τα 13,7lt του ρεζερβουάρ με βενζίνη στο ξεκίνημα, έκανα 182 χιλιόμετρα κι είχα spare άλλα 90, όπως με καμάρι με πληροφορούσε η οθονάρα μου. Εξαιρετική αυτονομία, αν σκεφτεί κανείς τον τρόπο οδήγησης.

The Look

Από που να το πιάσεις και πού να το αφήσεις, δηλαδή; Αφού λέγαμε για την οθονάρα, ας το πιάσουμε από εκεί. Παρά το γεγονός ότι οι αλλαγές γενικώς με ταράζουν κι έχω μάθει στην "oldschoolιά" μου έκανε εντύπωση το πόσο μου άρεσε η οθόνη των οργάνων, που μοιάζει με τεράστιο κινητό. Ίσως γιατί έχουμε εν μέρει εξοικειωθεί με αυτή την εικόνα, κλίκι-κλίκι όλη μέρα από πάνω από το κινητό, όμως φαίνεται αντικειμενικά πανέμορφη κι ελαφριά. Άσε που μου επιτρέπει να αλλάξω σε Supermoto mode για να μπορέσω να driftάρω και προσαρμόζεται μόνη της στις συνθήκες φωτισμού. Διαθέτει επίσης σύστημα Traction Control που μπορεί να απενεργοποιηθεί, το οποίο όμως δεν μας χρειάστηκε ποτέ. Όλα ελέγχονται από τον αριστερό διακόπτη πανεύκολα

Η ΚΤΜ έκανε μεγάλες αλλαγές, όπως προείπαμε στο πλαίσιο αλλά και στο σώμα των fairing, που πλέον αποσυναρμολογούνται με μεγαλύτερη ευκολία, έχουν  φαρδύνει στο μπροστινό μέρος για μεγαλύτερη προστασία υιοθετόντας το στυλ του LED προβολέα που έχουμε δει στα μεγάλα Duke - εδώ όμως ο προβολέας κρύβεται έντεχνα από την διάφανη ζελατίνα. έχει διατηρηθεί η κοφτή ουρά, η οποία δεν αποτελείται αυτούσια από σκληρό foam, όπως στον προκάτοχό του, παρά έχει πάρει πάνω στα πλαστικά το σελάκι του συνεπιβάτη. Αυτό, όπως και η σέλα του αναβάτη, είναι κατασκευασμένα από swede υλικό, τόσο όμορφο και ποιοτικό, όσο και άνετο. Αξίζει να σημειωθεί πως το υποπλαίσιο είναι νέο, πλέον αφαιρούμενο, όπως και τα μαρσπιέ του συνεπιβάτη. Για τους χρωματικούς συνδυασμούς σε βαθύ πορτοκαλί και βαθύ μπλε electric, τι να πούμε; Πιο MotoGP πεθαίνεις! 

Το ρεζερβουάρ μεγάλωσε σε χωρητικότητα κατά 4 λίτρα, πράγμα που έφερε αναγκαστικά τη θέση οδήγησης πιο πίσω αλλά δε μεγάλωσε το φάρδος του στο σημείο που κουμπώνουν τα γόνατα. Μ’ αυτή τη αλλαγή φαίνεται ιδανικό για κάποιον αναβάτη που θα ήταν καμιά δεκαριά πόντους πιο ψηλός από το 1,64 μου.

Νέας σχεδίασης είναι και οι ελαφρύτεροι τροχοί όπως και το σύστημα των αναρτήσεων. Αχ, εκεί δώσαν ρέστα, παιδιά: Πλήρως ρυθμιζόμενο ανεστραμμένο μπροστινό της WP, APEX, με παραπομπή στις χωμάτινες καταβολές της εταιρίας με τη συμπίεση στην αριστερή μπουκάλα και την επαναφορά στη δεξιά. Ρυθμίζεις με το χέρι! Ρυθμιζόμενη και η ανάρτηση της WP στο πίσω μέρος, σε επαναφορά και προφόρτιση ελατηρίου, για να την φέρεις εκεί που θες. Κομψότατο και το "δισκάκι" διαμέτρου 320mm με ακτινικής τοποθέτησης δαγκάνα τεσσάρων εμβόλων μπροστά, με το σύστημα της ByBre να γλυτώνει άλλα 960 γραμμάρια βάρους στο σύνολο των 155kg βάρους της μοτοσυκλέτας, με άδειο το ρεζερβουάρ.

Παραφωνία στην όλη υπόθεση το αντικειμενικά άσχημο καζανάκι της εξάτμισης, που όμως κρύβεται έξυπνα και πρέπει να το ψάξεις για να το δεις. Και επιπρόσθετα, προσθέτει πόντους στην αλλαγή κατεύθυνσης, συμβάλλοντας στο κέντρο μάζας της μοτοσυκλέτας

Act like a lady

Μια τόσο κομψή και προσεγμένη στην τελευταία λεπτομέρεια, κυρία, δε θα μπορούσε να μην έχει και άψογους τρόπους. Πραγματικά, το ταξίδι με την RC 390 στην αμφισβητούμενη πραγματικότητα των ελληνικών δρόμων, δημιούργησε για μένα μια νέα πραγματικότητα συμπεριφοράς μοτοσυκλέτας.

Κατ΄ αρχάς κι αφού μόλις πριν λίγο μιλήσαμε για κιλά, το ζύγισμα της είναι τέτοιο που δεν θα τα καταλάβεις, θα το περάσεις για τουλάχιστον 20-30 κιλά ελαφρύτερο.

Σε ταξίδι με σταθερή ταχύτητα τα 150χ.α.ω.αποδείχθηκε βράχος, με τα σαμαράκια του δρόμου να κάνουν το μπροστινό να "σαπουνιάζει" ελαφρά στην ευθεία και την αίσθηση αυτή να μεταφέρεται και πίσω σε στροφές με σαμαράκια.

Όμως η αίσθηση αυτή "καπελώνεται" άμεσα από κάτι μαγικό, όταν, ενώ νιώθεις αυτή την ελαφρά ασάφεια, παράλληλα να νομίζεις πως το κακοφτιαγμένο αυτό οδόστρωμα έχει μαγνήτες που τραβάνε τους τροχούς σου στην άσφαλτο, δίνοντάς σου αυτοπεποίθηση. Να την, λοιπόν τη δουλειά στην πλαισιάρα και τις αναρτήσεις, που λέγαμε, εδώ είναι. Δύσκολο να την κάνεις να βγει από τη γραμμή που κινείσαι, να χάσει πρόσφυση.

Η αίσθηση της πέδησης καταπληκτική, όσο κι αν πίεσα σε συνθήκες πόλης δε χρειάστηκε να ενεργοποιηθεί το ABS και δεν έχασα την αίσθηση της μοτοσυκλέτας ούτε για δευτερόλεπτο. Το δικάναλο Cornering ABS της Bosch 9.1MP είναι άριστο στη λειτουργία του, σε σημείο που δεν σκέφτεσαι ποτέ την παρεμβατικότητα του. Στο νέο μοντέλο πλέον δεν απενεργοποιείται, αλλά είναι κάτι που όσο και αν το πιέσεις, πραγματικά δεν θα σε ενοχλήσει. Αν όμως θέλεις να ''παίξεις'', υπάρχει πάντα η επιλογή supermoto mode, που απενεργοποιεί την λειτουργία του στον πίσω τροχό. Με τον μαλακό συμπλέκτη ολίσθησης PASC που επιτρέπει κατεβάσματα σχέσεων χωρίς φόβο μπλοκαρίσματος, ο τρόπος φρεναρίσματος σου εμπνέει εμπιστοσύνη, άσε που μπορείς να ντριφτάρεις όπου θες άφοβα!

Τρεις μοτοσυκλέτες σε μία

Έστω ότι ψάχνεις μοτοσυκλέτα για την καθημερινή σου μετακίνηση. Όμως θα σου άρεσε να κάνεις το καλοκαίρι κοντινές εξορμήσεις για μπανάκια, διήμερα με παρέα ή και χωρίς. Έλα όμως που φλερτάρεις και με την ιδέα της πίστας και δε θα έλεγες όχι σ’ ένα track day. Τώρα τα μπλέξαμε.

Λάθος! ΤΩΡΑ είναι που τα ξεμπλέξαμε. Η  KTM RC 390 είναι φτιαγμένη για να σου προσφέρει και τις τρεις αυτές πλευρές του μοτοσυκλετισμού, σε μία πραγματικά μοναδική μοτοσυκλέτα. Δεν είναι απλά Ready to Race. Είναι τρεις μοτοσυκλέτες στο γκαράζ σου, με 7.590euros. Δέξου την πρόκληση!

Τεχνικά χαρακτηριστικά