Κείμενο: Σπύρος Τσαντήλας

Φωτογραφίες: Βασίλης Κωστάκος, Σπύρος Τσαντήλας

Σε ένα ωραιότατο χτύπημα της τύχης, η έκδοση DX του TMax έπεσε στα χέρια μου πάνω που ετοιμαζόμουν για ένα διήμερο οδικό ταξίδι για δουλειά στα Τρίκαλα, οπότε δημιουργήθηκε μια ιδανική συναστρία: το τουριστικά εξοπλισμένο TMax θα με συνόδευε σε ένα εξπρές ταξιδάκι κάμποσων εκατοντάδων χιλιομέτρων.

Ό,τι πρέπει δηλαδή για να δούμε μιαν άλλη πλευρά του TMax, σαφώς διαφορετική από αυτή του προηγούμενου μοντέλου που είχα δοκιμάσει, του SX Sport Edition.

Περίπου 800 χιλιόμετρα αργότερα, μετά και από μια μακρά παράκαμψη μέσω Δελφών στην επιστροφή, το TMax DX είχε πολλά να πει για τις εκτός πόλης ικανότητές του.

Εξοπλιστικά

Κάτω από τα γνώριμα κοστούμια του TMax, η έκδοση DX δεν έχει τεχνικές διαφορές από το SX. Μοιράζονται την απολύτως ίδια βάση, ήτοι πλαίσιο, αναρτήσεις, κινητήρα, μετάδοση και φρένα.

Η θέση οδήγησης είναι επίσης πανομοιότυπη και οι όποιες διαφορές εντοπίζονται σε εξοπλισμό, όπου ξεχωρίζει η μεγάλη και ηλεκτρικά ρυθμιζόμενη ζελατίνα.

Προσθέτουμε το σύστημα cruise control και τέλος βάζουμε την πάντα καλοδεχούμενη προσθήκη θερμαινόμενων γκριπ και σέλας.

Όπως είναι προφανές, τίποτε από τα παραπάνω δεν αλλάζει κάτι στη δυναμική συμπεριφορά του TMax, αλλά δε χρειάζεται κανείς να τα δοκιμάσει για να αντιληφθεί πως σε επίπεδα τουριστικής (και όχι μόνο) άνεσης προσθέτουν πολύτιμους πόντους.

Όσον αφορά σε επιβάρυνση στη ζυγαριά, η Yamaha δίνει το DX μόλις 3 κιλά παραπάνω από το SX Sport Edition, τίποτε το σπουδαίο όταν μιλάμε για ένα σύνολο 216 κιλών.

Στον ανοικτό δρόμο

Δε θα σας κουράσω με τις ικανότητες του DX στην πόλη, καθώς το TMax είναι γνωστή αξία και τα έχουμε πει αναλυτικά στη δοκιμή του SX.

Ας αφιερώσουμε λοιπόν λίγο παραπάνω χώρο στην τουριστική του πλευρά. Η οποία είναι τουλάχιστον εντυπωσιακή.

Αρχικά δοκίμασα για αρκετή ώρα στην Εθνική Οδό το πρόγραμμα Τ, το οποίο υποθέτω πως σημαίνει Touring. Εδώ η απόκριση στο γκάζι είναι πιο γλυκιά και μοιάζει σαν να αποδίδει λιγότερα άλογα στον τροχό, όμως στην πράξη το TMax, είτε με το S ή με το T πρόγραμμα, τελικιάζει στα 180.

Αυτό που αλλάζει είναι ο τρόπος που φτάνει ως εκεί, καθώς με το Τ-mode ο κινητήρας δεν είναι τόσο πρόθυμος να περάσει πάνω από τα 140 km/h. Αν επιμείνεις στο γκάζι θα το κάνει και θα φτάσει ως το τέλος του κοντέρ κανονικότατα.

Υπό αυτή την έννοια, το πρόγραμμα Τ δεν είναι απαραιτήτως ούτε πιο οικονομικό σε καύσιμο, αφού μπορεί να κάνει ό,τι και με το S, ωστόσο βρήκα σε αυτό μια σπουδαία χρησιμότητα. Με βοηθούσε να ταξιδεύω σε πιο νόμιμες ταχύτητες, καθώς με τον S χάρτη όποτε δεν κοιτούσα το κοντέρ σκαρφάλωνα στα 160 χωρίς να το θέλω.

Αντιθέτως, με το Τ μπορούσα να ταξιδεύω χωρίς να ασχολούμαι με το κοντέρ, αφού το TMax κρατούσε χαλαρά μια μουαγιέν 120-140 χωρίς να μου ξεφεύγει παραπάνω.

Στο ταξίδι λοιπόν το TMax έκαιγε γύρω στα 6 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα, μια τιμή που εύκολα μπορεί να ανέβει αρκετά πάνω από τα 7 αν θες να κινείσαι πιο κοντά στην τελική του.

Αεροδυναμικώς η ζελατίνα που ρυθμίζει με κουμπάκια από το τιμόνι είναι απλά ένα θεόσταλτο δώρο. Συγκριτικά με την πολύ κοντή του SX, εδώ ακόμη και στην πιο χαμηλή θέση έχεις μια αξιοπρεπή προστασία που μπορεί να μετατραπεί σε αρχοντική αν σηκώσεις τον ανεμοθώρακα στην πιο ψηλή θέση.

Ενδεικτικά να αναφέρω πως το ύψος μου είναι 182 εκατοστά και ουδέποτε σήκωσα τη ζελατίνα τέρμα πάνω. Κάπου στη μέση της διαδρομής της ήμουν πλήρως καλυμμένος από τον αέρα και δεν έφταναν στο κράνος μου ούτε τα πάσης φύσεως μυγάκια που συνήθως κάνουν το τέλος μιας ανοιξιάτικης βόλτας στην εξοχή να μοιάζει με τη νύχτα του αγίου Βαρθολομαίου (των εντόμων).

Στο στροφιλίκι

Η διαδρομή προς Τρίκαλα έγινε εν πολλοίς από τον αυτοκινητόδρομο, αλλά στην επιστροφή το πλάνο είχε μια παράκαμψη από Φωκίδα. Όπερ σημαίνει πως φτάνοντας στη Λαμία πήρα τη στροφή για Μπράλο και ανεβοκατέβηκα την υπέροχη φιδίσια διαδρομή που οδηγεί στη Γραβιά και την πίσω πλαγιά του Παρνασσού.

Εκεί το TMax ξεδίπλωσε την άλλη εγνωσμένη του χάρη: να στρίβει λες και είναι σπορ μοτοσυκλέτα. Ξαπλώνει βαθειά και έχει το σπουδαίο προσόν να σου επιτρέπει διορθώσεις μέσα στη στροφή δίχως δράματα και άγχη.

Τα δυνατά και γραμμικά φρένα του είναι πάντα εκεί για να σώσουν την κατάσταση και η συνεργασία του με τα εξαιρετικά Dunlop Roadsmart III φαντάζει ιδανική. Τουλάχιστον έτσι την αντελήφθην σε μια διαδρομή όπου ξεκίνησα με τη λογική "πάμε μια βόλτα" και, ως συνήθως, στο τέλος της έμοιαζε λες και έτρεχα αγώνα.

Στο κατέβασμα του Μπράλου έπεσε και το σκοτάδι, δίνοντάς μου την ευκαιρία να αναγνωρίσω άλλο ένα σημαντικό προσόν του TMax, τα άριστα φώτα του. Η πλατιά και δυνατή δέσμη ήταν σύμμαχος στη διάθεσή μου να κρατήσω έναν καλό ρυθμό, παρότι βρισκόμουν σε ένα ορεινό στροφιλίκι που ούτε γνωρίζω καλά, ούτε και φυσικά είχε πουθενά περιβάλλοντα φωτισμό.

Αν ήταν κάτι να ζητήσω από τη Yamaha, θα τους έλεγα πως ήρθε η ώρα και για κάποιου είδους φώτων που να ανάβουν στο εσωτερικό της στροφής, μιας και το TMax πλαγιάζει τόσο βαθειά που ενίοτε αυτό χάνεται στο σκοτάδι.

Και, μιας και μιλάμε για σκοτάδι στα βουνά, κάπου εδώ αποδείχθηκε στην πράξη πόσο χρήσιμη είναι η θαλπωρή από τα θερμαινόμενα γκριπ και τη σέλα. Τα καλοκαιρινά γάντια που φορούσα όλη μέρα δε χρειάστηκε να βγουν το βράδυ, ενώ για το ζεστό κάθισμα νομίζω πως τα σχόλια περιττεύουν. Παράδεισος!

Επιστροφή και αποτίμηση

Σε ένα ταξίδι που είχε όλα τα φόντα να εξελιχθεί σε κουραστική περιπέτεια λόγω της πίεσης χρόνου, το TMax ήρθε να μετατρέψει τη διαδρομή σε ευχάριστη, ξεκούραστη και ενίοτε απολαυστική διαδικασία.

Η ανιαρή Εθνική Οδός, την οποία συνήθως βαριέμαι σε βαθμό αποτροπιασμού, πέρασε γρήγορα και εύκολα, όχι επειδή πήγαινα τόσο γρήγορα, αλλά επειδή έφτασα στα Τρίκαλα ξεκούραστος, χωρίς να έχω πιαστεί πουθενά και όλα αυτά δίχως να έχω ταξιδέψει σε ταχύτητες αυτοφώρου.

Η συνολική κατανάλωση με όλα μέσα (πόλη, εθνική, επαρχιακό) δεν πέρασε ξανά τα ίδια 6-6.2 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα που είχα μετρήσει και με το SX.

Επιπλέον, είχα φορτώσει τα μισά μου πράγματα κάτω από τη σέλα και το καλύτερο ήταν πως η επιστροφή μου στην Αθήνα δεν περιελάμβανε ως πρώτη προτεραιότητα να καθαρίσω τα ρούχα μου από χιλιάδες πεθαμένα ζωύφια.

Μετά από 18 χρόνια του TMax στην πιάτσα, η Yamaha πλέον το έχει εξελίξει σε τέτοιο βαθμό που ψάχνω να βρω κάτι που να μη μου άρεσε, έστω μια πρόταση για βελτίωση, και βρίσκω μόνο πως δε θα με χαλούσε ένα ζεύγος cornering lights.

Κι επειδή ξέρω πως κάποιοι θα σπεύσουν να προσθέσουν "και περισσότερα άλογα", γνώμη μου είναι πως όσα έχει φτάνουν και περισσεύουν. Σίγουρα οι 46 ίπποι δεν είναι νούμερο για να τρελαίνεσαι, αλλά είναι υπεραρκετοί για τις ανάγκες ενός maxi scooter που δείχνει 180 στο κοντέρ και τα πιάνει μέχρι κεραίας.

Η σπορ πλευρά του θα σε κερδίσει με το πρώτο στροφιλίκι που θα διασχίσεις μαζί του, στην πόλη θα κάνει τη δουλειά του και στον αυτοκινητόδρομο θα προσφέρει άνεση που λίγες μοτοσυκλέτες μπορούν να ματσάρουν. Τι άλλο να ζητήσουμε;

Τεχνικά Χαρακτηριστικά

Φωτογραφίες κίνησης

Φωτογραφίες λεπτομερειών

Φωτογραφίες στατικών