Της Τζο Λαδά

Μια γνώριμη φιγούρα προβάλλει και πάλι στους ελληνικούς δρόμους. Έχουν περάσει 17 ολόκληρα χρόνια από τότε που το πρώτο Liberty “απελευθερώθηκε” στο φυσικό του περιβάλλον, που δεν είναι άλλο από τους δρόμους της πόλης. Με έναν επανασχεδιασμό το 2004 κι άλλον έναν το 2009, μπορούμε να πούμε πως όταν οι εξελίξεις τρέχουν, η Piaggio δεν λείπει από το προσκήνιο. Παλιό κι αγαπημένο, λοιπόν, το Liberty 150 ie ρετουσάρεται, πουδράρει τη μύτη του και μας... επαναπαρουσιάζεται!

Αισθητική από mama Italia

Με επανασχεδιασμένες ορισμένες λεπτομέρειες, όπως το μπροστινό φανάρι και τα φλας, το Liberty δείχνει να έχει κάνει ένα ανεπαίσθητο lifting ώστε να δείχνει νέο, χωρίς όμως ν΄αποβάλλει την ωριμότητά του. Έτσι, οι χρωμιωμένες λεπτομέρειες γύρω από το φανάρι, τα φλας και τη γραβάτα “δένουν” άμεσα στο μάτι με τους καθρέφτες και τις μανέτες, το πλαίσιο του λιτού λευκού πίνακα οργάνων και το χερούλι του ντουλαπιού της ποδιάς. Το διακριτικό ασημί χρώμα συνεχίζει ομαλά στην κομψή χειρολαβή του συνεπιβάτη και “σβήνει” προς τα κάτω με ασημί ζάντες 10 ακτίνων, όπου συναντάμε τα άνετα μαρσπιέ συνεπιβάτη, το αμορτισέρ και το μπροστινό σύστημα, καταλήγοντας στο πολύ κομψό προστατευτικό της εξάτμισης.

Το καφέ-γκρίζο χρώμα της μοτοσυκλέτας της δοκιμής, το επονομαζόμενο και “Marrone Onix” στις χρωματικές παλέττες της Piaggio, δε μπορεί παρά να μου αποπνεύσει την αίσθηση του ανδρικού κοστουμιού στο σύνολο. Σα να βλέπω μπροστά μου έναν νέο επιχειρηματία, με το σιδερωμένο του κοστούμι, τη μαύρη του γραβάτα και το ασημένιο του πανάκριβο ρολόι. Είμαι σίγουρη πως αυτό ακριβώς ήθελε να πετύχει η Piaggio στα σχεδιαστήρια.

 Στυλ: check. Επιδόσεις: Check.

Μπορώ να πω πως όταν μιλάμε για το Liberty, μιλάμε για ένα μικροκαμωμένο scooter, πράγμα το οποίο δεν του φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Μη να ΄ναι οι διαμέτρου 15” τροχοί μπροστά και 14” πίσω, και το ψηλωμένο, από το προηγούμενο μοντέλο, μπροστινό φτερό που μου δημιουργούν αυτή την οφθαλμαπάτη; Γιατί καθώς εναποθέτω τα οπίσθιά μου στη βολικότατη μαύρη ματ αντιολισθητική του σέλα αντιλαμβάνομαι πως το ύψος αυτής είναι ιδανικά χαμηλωμένο στα 790 χιλιοστά, πράγμα το οποίο μου επιτρέπει να πατήσω κάτω άνετα και με τα δύο πόδια στην άσφαλτο. Thumbs up!

Όταν θα τα ανεβάσω όμως στο πάτωμα της ποδιάς, θ’ αντιληφθώ ότι το Liberty έχει πέσει σε ολίγη δίαιτα, καθώς τα πατουσάκια μου “κοιτάνε” προς τα έξω και οι μύτες των ποδιών μου περισσεύουν από το πάτωμα. Θα μου πάρει λίγη ώρα να το συνηθίσω αυτό και να επανατοποθετήσω τα πόδια μου μέσα στην ποδιά, προς αποφυγήν ακουσίου πεντικιούρ από διερχόμενο αυτοκίνητο. Και καθώς διερωτώμαι “προς τι η δίαιτα, οέο;” κινούμενη προς τον προορισμό μου, η απάντηση στο ρητορικό μου αυτό ερώτημα θα έρθει ευθύς αμέσως, με το πρώτο συναπάντημα με σχεδόν σταματημένη φορτηγάρα στη μέση της Πειραιώς, περιτριγυρισμένης από αμέτρητα επίσης σχεδόν σταματημένα αυτοκίνητα στην αγαπημένη και γνώριμη κίνηση του αθηναϊκού μεσημεριού, φυσικά σε αμφότερες τις πλευρές της εν λόγω φορτηγάρας. Χωρίς να το πολυσκεφτώ, θα περάσω, ω! του θαύματος, ανάμεσά τους, εκεί που ούτε καρφίτσα δεν θα φανταζόσουν ότι θα περάσει, και θα εκλάβω το ζηλόφθονο βλέμμα των ταλαίπωρων αυτοκινητιστών. Να θυμηθώ να πω στη μάνα μου να με ξεματιάσει!.

Πολύ μου άρεσε αυτό, τόσο που σχεδόν θα ξεχάσω πως εκτός από το κορμάκι μου δε μπορώ να μεταφέρω σχεδόν τίποτε άλλο με το Liberty, καθώς ο χώρος κάτω από τη σέλα είναι αστεία μικρός, για αδιάβροχα και διάφορα μάντζαλα παρομοίου όγκου. Ομοίως και το ντουλαπάκι στο εσωτερικό της ποδιάς, που πολύ με είχε φτιάξει με το ως άνω αναφερθέν κομψό χερουλάκι του. Ανοίγοντάς το όμως, μπορώ να πω πως μένω με τη χαρά κι εναποθέτω τα χαρτιά μου και κάνα κλειδί σπιτιού – χωρίς μπρελόκ. Στο πάτωμα θα είναι κουτό να μεταφέρω κάτι, αφού παρ’ όλο που είναι επίπεδο χωράνε μόνο τα πόδια μου και αν δεν εκμεταλλευτώ όλο το, μεγάλο ομολογουμένως, μήκος της σέλας, θα βρεθώ με τα γόνατα να χτυπάνε στην ποδιά. Αλλά, όπως λένε και οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι, “You win some, you lose some”. Στην περίπτωση του Liberty κερδίζεις χρόνο και χάνεις χώρο. Ευχαριστώ πολύ, θα πάρω το χρόνο, αφού αυτός είναι και ο μόνος που δεν αναπληρώνεται με τίποτα. Όσο για το χώρο, μπορώ να του φορέσω μια βαλιτσούλα (είτε άβαφη είτε στα χρώματα του οχήματος, όπως μας πληροφορεί η Piaggio) ή και να φορέσω εγώ ένα σακιδιάκι εν πάσει περιπτώσει και να πω κι ένα τραγούδι κατά τη διάρκεια. Ιταλικό, κατά προτίμηση, ένεκα του στυλ που πάω να πλασάρω, οδηγώντας το Liberty.

 Αισθητική από mama Italia

Τη βασική αλλαγή την έκανε η Piaggio στον κινητήρα, εισάγοντας και στην οικογένεια των Liberty την κεφαλή τριών βαλβίδων οι οποίες έχουν και βελτιωμένο χρονισμό, όπως προτέρως είχε κάνει σε άλλα μοντέλα της, όπως η Vespa LX/S και το Fly. Ο αερόψυκτος ψεκαστός κινητήρας υπόσχεται να κρατήσει την κατανάλωση στα 1,8lt/100km (αν δεν υπερβαίνεις τα 50km/h) και την ιπποδύναμη στους 9,64hp στις 7750rpm του, επιδόσεις βελτιωμένες σε σχέση με τον διβάλβιδο προκάτοχό του.

Σε αίσθηση δε διαφέρει πολύ από την εμφάνισή του: κινείται ως ένας προσεγμένος και καλοντυμένος κύριος που δεν έχει χρόνο να χάσει, αλλά δεν θα ρισκάρει να τσαλακώσει το καλό του κοστούμι στη διαδρομή. Έτσι λοιπόν, η απροβλημάτιστη συμπεριφορά κινητήρα και κλασσικού ατσάλινου σωληνωτού πλαισίου θα ικανοποιήσουν τον τύπο του καθημερινού αστού αναβάτη.

Οι αναρτήσεις απαρτίζονται από το κλασικό κι αγαπημένο δίδυμο του τηλεσκοπικού πιρουνιού διαδρομής 76mm μπροστά και του μονού αμορτισέρ (με ρυθμιζόμενη προφόρτιση ελατηρίου), πίσω. Λειτουργούν επίσης αρκετά ικανοποιητικά, κερδίζοντας σε στιβαρότητα αλλά… τραντάζοντας σε ορισμένες περιπτώσεις την ιδιοσυγκρασία του αναβάτη. Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν άφησαν επίγευση αστάθειας, με αποτέλεσμα να συγκαταλέγονται στα θετικά στοιχεία του συνόλου.

Στα φρένα τώρα υπήρχε μια μικρή σύγχυση, καθώς ενώ το μπροστινό σύστημα δίσκου διαμέτρου 240mm μπροστά με δαγκάνα δύο εμβόλων συμπεριφέρεται άψογα, μας τα χαλάει λίγο το ταμπούρο των 140mm πίσω. Κι αυτό γιατί είναι αρκετά διαφορετικά σε αίσθηση και θέλουν αρκετές “εργατοώρες” για να τα συνηθίσει κανείς. Η απλή λύση “δίσκος μπροστά και πίσω” θα ήταν σαφώς προτιμότερη, έστω κι αν αυτό “τσίμπαγε” λιγάκι ακόμη την τιμή των 2.085 ευρώ απόκτησης του Liberty.

 Αγαπημένο στην Ευρώπη

Το Liberty αγαπήθηκε από το 1997 για τους μεγάλους τροχούς του, την ομαλή του συμπεριφορά, την ευκολία μετακίνησης αλλά και την οικονομία
που προσφέρει. Η τέταρτη, πλέον, γενιά “3V” υπόσχεται ακόμη περισσότερα με τις βελτιώσεις που έχει υποστεί, ενώ θα μπαίνει προγραμματισμένα στο συνεργείο κάθε 10.000 χιλιόμετρα, πράγμα που ξαλαφρώνει λίγο τον ιδιοκτήτη του, όσον αφορά το κόστος συντήρησής του.

Προσφέρει ένα συνολικό πακέτο ικανοποιητικότατων επιδόσεων, εξαιρετικού στυλ κι εξοικονόμησης χρόνου, χάρη στις μελετημένες διαστάσεις του. Τώρα μένει απλά να διαλέξετε ανάμεσα στις τέσσερις “κοστουμάτες” αποχρώσεις (μπλε Blu Midnight, λευκό Bianco Perla, μαύρο Nero Graffite και καφέ Marrone Onix της δοκιμής) και να επωφεληθείτε των ευέλικτων οικονομικών προγραμμάτων της Piaggio με 0% προκαταβολή κι εξοφληση έως και σε 72 δόσεις, προκειμένου να κάνετε το Liberty δικό σας

Τεχνικά χαρακτηριστικά

Φωτογραφίες οδήγησης

Στατικές φωτογραφίες