Κακά τα ψέμματα κανείς δεν αγοράζει scooter στα 125 κ.εκ. για τις επιδόσεις, το κράτημα ή τα εντυπωσιακά περιφερειακά του. Τα ζητούμενα είναι πρακτικότητα, ευκολία στην οδήγηση, οικονομία και απροβλημάτιστη συμβίωση. Αυτό που θα μπορούσε να προστεθεί, χωρίς να διαταράξει την ισορροπία αυτών των χαρακτηριστικών, είναι η ενδιαφέρουσα σχεδίαση και δεδομένου ότι η νεορετρό τάση είναι στα πολύ πάνω της πολλοί κατασκευαστές ποντάρουν σε αυτό εισάγοντας κλασικίζουσες γραμμές και ρετρό στοιχεία στα μοντέλα τους.

Η Peugeot το πήγε... στο τέρμα με την σειρά των Django 125/150, τα οποία διακρίνονται πρωτίστως για την εμφάνιση τους. Η Γαλλική εταιρεία έχει ένα παρελθόν στα scooter, αφού από την δεκαετία του 1950 δραστηριοποιείται στην κατηγορία, ωστόσο στην προκειμένη περίπτωση το σημείο αναφοράς είναι η ιταλική σχολή των κλασικών Lambretta. Δεν πρόκειται βέβαια για πιστό αντίγραφο αλλά για κάτι “εμπνευσμένο” από τα συγκεκριμένα scooter, το οποίο όσοι δεν έχουν το απαραίτητο υπόβαθρο γνώσεων και παραστάσεων, το εντάσσουν στην americana αισθητική της αυτοκινητοβιομηχανίας  αντίστοιχης περιόδου, στις ΗΠΑ. 



Σε κάθε περίπτωση, όλοι συμφωνούν στο ότι το Django είναι πανέμορφο και οι ερωτήσεις έπεφταν βροχή όσο καιρό οδηγούσα το scooter, ενώ οι ματιές καρφωνόντουσαν πάνω του. Αυτό που αποτέλεσε έκπληξη πάντως, ήταν ότι ενώ στερεοτυπικά περίμενα το μεγαλύτερο ενδιαφέρον να εκδηλώνεται από το ασθενές φύλλο, τελικά και ο ανδρικός πληθυσμός δεν πήγε πίσω. Ακόμα και εποχούμενος σε “τουμπανιασμένο” streetfighter ενθουσιάστηκε αντικρίζοντας το δίπλα του σε φανάρι. 

Πέραν από όμορφο όμως, το Django είναι επίσης και καλοφτιαγμένο, με εντυπωσιακά καλή συναρμογή όλων αυτών των μεγάλων πλαστικών επιφανειών που συνθέτουν το “κοστούμι” του. Η αίσθηση που σου αφήνει είναι αυτή της ποιοτικής κατασκευής χωρίς να παρατηρείται κανένα ψεγάδι.

Η κατασκευαστική δομή, δεν διαφέρει σε σχέση με αυτή που συναντά κανείς στην πλειονότητα των scooter της κατηγορίας και τα περιφερειακά είναι στο σύνολο τους συμβατικά, χωρίς κάτι να ξεχωρίζει. Τα περισσότερα στοιχεία πάντως υπηρετούν, πέραν του βασικού τους ρόλου, την εμφάνιση, από τις 12 ιντσών ζάντες και τα δίχρωμα ελαστικά, μέχρι τους καθρέπτες και τις χειρολαβές του συνεπιβάτη. 



Στον τομέα της πληροφόρησης, έχουμε την μοναδική ασύμβατη με την φιλοσοφία του Django προσθήκη, αφού στο κέντρο ενός αναλογικού ταχύμετρου, δεσπόζει μια ψηφιακή μονόχρωμη οθόνη. Φυσικά αυτό δεν ακυρώνει σε καμία περίπτωση την γοητεία του μοντέλου και η ένδειξη της στάθμης καυσίμου είναι αν μη τι άλλο πολύ χρήσιμο σε αυτή την κατηγορία. 

Κάτω από την σέλα του scooter θα χωρέσει ένα jet κράνος και κάποια μιρκοπράγματα ενώ συμπληρωματικά, υπάρχουν και δυο ντουλαπάκια χαμηλά στην ποδιά, με τα πορτάκια τους να ανοίγουν αλά “φτερά γλάρου”. Ο χώρος που προσφέρουν δεν είναι πάρα πολύς, στο ένα εξ αυτών άλλωστε βρίσκεται η τάπα βενζίνης (υπάρχει επίσης και παροχή ρεύματος), το καλό όμως είναι ότι κλειδώνουν. 

Το επίπεδο πάτωμα και γάντζος στην ποδιά, προσθέτουν αρκετούς πόντους στις μεταφορικές δυνατότητες, οι οποίες υποστηρίζονται επίσης από την πολύ όμορφη πτυσσόμενη σχάρα στο μπροστινό μέρος. 



Ο προερχόμενος από την SYM αερόψυκτος μονοκύλινδρος κινητήρας, αποδίδει 10,2 ίππους, από 124,6 κ.εκ. Προσφέρει όση ισχύ χρειάζεται για να κινηθεί σβέλτα το scooter μέσα στην πόλη και σε πιο ανοικτές διαδρομές, θα “τραβήξει” το ταχύμετρο εύκολα σε ταχύτητες άνω των 100 χλμ./ώρα. Ο δε τρόπος λειτουργίας του, που είναι πολιτισμένος και χωρίς τρύπες ή κενά στα απόδοση, δένει άψογα με την αίσθηση του Django, που είναι άνετη, με τις αναρτήσεις να αποσβένουν γλυκά τις κακοτεχνίες του οδοστρώματος. 

Το Dgango είναι χαμηλό και με μεγάλο μεταξόνιο και αυτό αντισταθμίζει σε μεγάλο βαθμό την “νευρικότητα” των μικρών τροχών. Η “σπιρτάδα” στις αλλαγές κατεύθυνσης και η ευελιξία δεν λείπουν, αλίμονο άλλωστε, για αστικό scooter πρόκειται, ωστόσο συνδυάζονται ιδανικά με σταθερότητα και αίσθηση ασφάλειας, ακόμα και σε περιαστικές διαδρομές με το γκάζι στο τέρμα. 



Τα συνδυασμένα φρένα λειτουργούν πολύ καλά προσθέτοντας και αυτά με την σειρά του πόντους στην πραναφερθείσα αίσθηση ασφάλειας που αισθάνεται κανείς στην σέλα του. Μιας και αναφέρθηκε η σέλα να σημειωθεί ότι αυτή είναι πολύ άνετη τόσο για τον οδηγό όσο και για τον συνεπιβάτη, ενώ οι προσφερόμενοι χώροι, επαρκούν για δύο άτομα. 

Η χαμηλή απόσταση της σέλας από το έδαφος και ο “ήπιος” χαρακτήρας του Django, δεν θα φοβίσουν νεοφερμένους στον χώρο των δύο τροχών και ειδικά τις κοπέλες κάθε ηλικίας που αποτελούν φυσικά και ένα μεγάλο μέρος του target group στο οποίο απευθύνεται το scooter.



Μοναδικό ψεγάδι στην συγκεκριμένη περίπτωση, είναι ότι τα χειριστήρια του Django και η τοποθέτηση μερικών διακοπτών μακριά από τα grip ταιριάζουν περισσότερο σε μεγάλες παλάμες. 
Σε ότι αφορά στην κατανάλωση, αυτή κυμάνθηκε σταθερά κάτω από τα 4 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα, με τα 3,6 λίτρα να αποτελούν την μέση τιμή που καταγράψαμε. Καθόλου άσχημα. 



Τι έχουμε λοιπόν εδώ; Ένα scooter το οποίο καλύπτει αρκετά καλά τις δεδομένες απαιτήσεις τις κατηγορίας. Πρακτικότητα, άνεση, οικονομία και ασφάλεια στον δρόμο. Το “+” του Django σε όλα αυτά, είναι η εκπληκτική του εμφάνιση και αν αυτή συμπλέει με τα αισθητικά σας πρότυπα, τότε πραγματικά πρόκειται για μια πολύ καλή και ξεχωριστή πρόταση στην κατηγορία. Τα 2.490 ευρώ που κοστίζει, κρίνονται πολύ λογικά, δεδομένης της ποιότητας και της διαφορετικότητας του.

Τεχνικά χαρακτηριστικά