Του Τάκη Μανιάτη
Ένα από τα δυσκολότερα αθλήματα
Συνηθίζεται να δείχνουν οι διοργανωτές των αγώνων τα καλύτερα πλάνα από κάθε event, και είναι κάτι απολύτως λογικό. Λίγος τηλεοπτικός χρόνος, σύντομη περιγραφή, η ανάγκη να προσφέρουν τηλεοπτικό υλικό που να σε μαγνητίζει και να σε κρατάει καρφωμένο πάνω του για λίγο. Γιατί όσο αυξάνεται η ώρα περιγραφής, τόσο γίνεται βαρετό. Και αυτή είναι μία μεγάλη αλήθεια, που ουσιαστικά ενδιαφέρει μόνο τους πολύ ψαγμένους γύρω από το συγκεκριμένο άθλημα.
Ο αγώνας Rally Dakar δεν είναι ίδιος με κανέναν άλλο αγώνα στον πλανήτη. Είναι ο κορυφαίος στα μηχανοκίνητα sport, νούμερο 2 στα extreme sports που μπορείς να κάνεις στη Γη, με το νούμερο 1 να θεωρείται η ανάβαση στην κορυφή του Everest, παρά το ότι κάποιες ομάδες τοποθετούν τους αγώνες αυτοκινήτων στην 8η θέση, με 1η, την ταυρομαχία. Σύμφωνα με τον συγγραφέα Ernest Hemingway, “υπάρχουν μόνο τρία αθλήματα: Η ταυρομαχία, τα μηχανοκίνητα και η ορειβασία. Τα υπόλοιπα είναι απλά παιχνίδια”. Όπως και να έχει, αυτή η 15νθήμερη μάχη στην έρημο, δεν έχει καμία λογική για τους κοινούς θνητούς. Ξεπερνάει τα όρια του ανθρώπινου σώματος σίγουρα, αλλά το βασικότερο, τεντώνει στις άκρες αυτά του εγκεφάλου, προσπαθώντας να διατηρήσει τις ισορροπίες για όλες τις ημέρες του αγώνα, από την αρχή έως το τέλος.
Και όλα τα παραπάνω ενδέχεται να παίρνουν ένα σοβαρό κομμάτι δημοσιογραφικής κάλυψης από τα ενδιαφερόμενα μέσα σε όλο τον κόσμο, με την απήχηση να είναι τεράστια. Videos, φωτογραφικό υλικό, social, ενημερώσεις και αποτελέσματα με live tracking, οπότε ο θεατής, αναμφίβολα καλύπτεται.
Το bivouac και τα δικαιώματα
Αυτό που δεν είναι δυνατόν να φανεί, ούτε να καλυφθεί με κάποιο τρόπο, αλλά πρέπει να το ζήσεις για να καταλάβεις το μέγεθός του, είναι το bivouac. To bivouac – το στρατόπεδο συγκέντρωσης στα γαλλικά, αφού από εκεί κρατάει τις ρίζες του Rally Dakar, είναι ο χώρος στον οποίο συγκεντρώνονται όλες οι ομάδες και διαμένουν κάθε μέρα.
Στο φετινό Rally Dakar είχαμε την τύχη να ταξιδέψουμε στην Σαουδική Αραβία, στο Yanbu, και να μείνουμε τρεις μέρες στο bivouac, κάτι το οποίο δεν είναι ούτε εύκολο να συμβεί, και ούτε και φτηνό.
Καταρχάς, μιλάμε για έναν οριοθετημένο χώρο στην μέση της ερήμου, στην μέση του “πουθενά”, ή σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, μέσα σε πόλεις – ειδικά στην αρχή ή τέλος του αγώνα, στον οποίο χώρο η πρόσβαση γίνεται μόνο με “βραχιολάκι” ή ειδική κάρτα. Θα πρέπει δηλαδή με κάποιον τρόπο να είσαι μέρος του αγώνα για να είσαι εκεί, και οι επισκέψεις, απαγορεύονται. Ούτε περνάς τυχαία και μπαίνεις να δεις, ούτε αγοράζεις εισιτήριο μερικών euro και μπαίνεις να δεις τις ομάδες. Δεν μπαίνεις.
Αν μπεις, αυτή η είσοδος, για τους “εκτός αγώνα”, δεν είναι δωρεάν. Οι ομάδες, έχουν συγκεκριμένο προσωπικό που είναι δηλωμένο ώστε να μπορεί να μπαινοβγαίνει εκεί, οί συγγενείς που έχουν δηλώσει για επίσκεψη. Οι υπόλοιποι, όπως π.χ. οι δημοσιογράφοι, πληρώνουν. Το κόστος για την είσοδο, ανέρχεται στα 300euro (!!) την ημέρα και περιλαμβάνει την διατροφή και τα κοινόχρηστα μπάνια / τουαλέτες, αλλά και την διαμονή σε δική σου σκηνή, σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο. Thats it. Ένα οικονομικό φίλτρο το οποίο κρατάει τους περίεργους μακριά, κι έτσι, όποιος θέλει να μάθει για τον αγώνα, θα πρέπει να το μάθει αναγκαστικά από τα συνεργαζόμενα κανάλια της οργάνωσης, που έχουν πληρώσει και τα ανάλογα δικαιώματα. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως, όλες οι φωτογραφίες που κυκλοφορούν αλλά και τα video, είναι πληρωμένα στην διοργάνωση, και πως απαγορεύεται από τους αναβάτες ακόμη και να χρησιμοποιούν Go Pro στα οχήματά τους!
Είσαι αγωνιζόμενος και θέλεις φωτογραφίες σου; Πληρώνεις. Θέλεις φωτογραφίες δικές σου για προσωπική χρήση; 2.000euro. Θέλεις για εταιρική χρήση; Άλλη τιμή. Θέλεις video για να δείχνεις στην οικογένειά σου; 750euro. Θέλεις video για commercial χρήση; Άστο καλύτερα, εκεί θα τα σκάσεις χοντρά.
Ένα μεταφερόμενο χωριό
Βέβαια η οργάνωση έχει φροντίσει ώστε να μεταφέρει τις δικές της ομάδες φωτογράφων και εικονοληπτών σε συγκεκριμένα σημεία – στα καλύτερα, για να έχουν το καλύτερο οπτικοακουστικό υλικό. Και φυσικά, υπάρχει ανάλογη ειδοποίηση στα roadbook, ώστε οι αναβάτες / οδηγοί, να γνωρίζουν ότι συναντούν σημείο με φωτογράφους, και να ετοιμάζονται ανάλογα αν θέλουν να κάνουν καμιά μαγκιά.
Και αυτό είναι το ένα κομμάτι, που κανείς δεν γνωρίζει, αναφορικά με τα δικαιώματα και την προβολή των συμμετεχόντων.
Το άλλο, είναι το bivouac καθεαυτό.
Ο χώρος του bivouac είναι ξεκάθαρα αυτό που λέει το όνομά του, και για να το καλουπώσουμε, πρόκειται για ένα μικρό χωριό διαστάσεων 1000x500 μέτρα, και μάλλον λέω λίγο, αλλά μέτρο μαζί μου δεν είχα για να το μετρήσω. Όλο περιφραγμένο με κάγκελα, με ξεχωριστό χώρο εξωτερικά για την στάθμευση των 11 ελικοπτέρων, με τα δύο από αυτά να είναι νοσοκομειακά, και τα υπόλοιπα να διαθέτουν και νοσοκόμο / ράντσο, για αερομεταφορά, σε περίπτωση που χρειαστεί. Αυτά, ακολουθούν εναλλάξ όλη μέρα την διαδρομή, μοιράζοντας τον εναέριο χώρο και σταθμεύοντας ενδιάμεσα για να καλύπτουν όλη τον αγώνα.
Δίπλα τους, χώρος ανεφοδιασμού καυσίμων, με βυτιοφόρα να εξοπλίζουν τις αντλίες με τις οποίες γεμίζουν όλα τα οχήματα καύσιμο. Το καύσιμο, είναι παροχή της οργάνωσης και περιλαμβάνεται στην – πανάκριβη – συμμετοχή.
Στον κυρίως χώρο, περιλαμβάνονται τεράστιες τέντες για το εστιατόριο, τους δημοσιογράφους, το νοσοκομείο, την τηλεόραση, καθώς και οι τουαλέτες, τα μπάνια, τα φορτηγά HD για το μοντάζ, οι χώροι για τις απονομές, οι lounge χώροι για άραγμα και οι τέντες τύπου βεδουϊνου για καφέ και τσάι.
Σε παρακείμενους χώρους βρίσκονται χωρισμένες οι εργοστασιακές και ιδιωτικές ομάδες, των μοτοσυκλετών, των αυτοκινήτων, των φορτηγών, των SSV, των ATV.
Στις εργοστασιακές ομάδες των μοτοσυκλετών, δεν μπαίνεις μέσα, ούτε περπατάς κοντά τους, αφού απαγορεύονται φωτογραφίες και ενόχληση – τα δικαιώματα που λέγαμε, συν το ότι οι άνθρωποι εκεί, δουλεύουν πάνω στα οχήματα για να μπορέσουν να πετύχουν τους στόχους τους. Δεν θέλουν παρείσακτους.
Ολονύχτια προετοιμασία
Όλα τα παραπάνω, στον συγκεκριμένο χώρο, στο χωριό του bivouac, αφορούν τα 4.000 (!!!) άτομα που ζουν εκεί καθημερινά και εργάζονται / οδηγούν για το Rally Dakar! Ένα χωριό το οποίο κοιμάται σε σκηνές, αυτοκινούμενα τροχόσπιτα, τροχοβίλες – για την ελιτ των αυτοκινήτων κυρίως, όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας.
Όταν οι αναβάτες / οδηγοί επιστρέψουν στο bivouac στο τέλος της ημέρας, οι μηχανικοί αναλαμβάνουν την επισκευή του οχήματος και την συντήρησή του για να μπορέσει να συνεχίσει την επόμενη ημέρα. Και η επισκευή και οι δοκιμές, μπορούν να γίνονται ακόμη και στις 12 το βράδυ, αλλά και στις 4 το πρωί, με τα οχήματα να κυκλοφορούν και να δοκιμάζονται συνεχώς μέσα στη νύχτα.
Μέχρι να ξημερώσει η νέα μέρα, και να βρει στο δρόμο ήδη τους πρώτους αγωνιζόμενους που θα έχουν ξεκινήσει για το συνδετικό κομμάτι του αγώνα που θα τους οδηγήσει νωρίς στην αρχή της ειδικής διαδρομής.
Και εκεί αρχίζει ένας νέος αγώνας, αυτή τη φορά για τους ανθρώπους της διοργάνωσης. Όλα αυτά τα προαναφερθέντα που περιλαμβάνονται στο bivouac, θα πρέπει να μεταφερθούν στο επόμενο σημείο όπου θα συναντήσουν το “χωριό” οι αγωνιζόμενοι, όταν θα φτάσουν στο τέλος της ίδιας ημέρας, κάτι το οποίο μπορεί να βρίσκεται ακόμη και 500 χιλιόμετρα μακριά!
Πως το καταφέρνουν αυτό;
Η διοργάνωση έχει δύο σετ “χωριά” από τα προαναφερθέντα υλικά, με το ένα να στήνεται τις μονές μέρες και το άλλο τις ζυγές, με αποτέλεσμα, όταν οι αγωνιζόμενοι ξεκινούν την αγωνιστική ημέρα, να τους περιμένει ήδη στημένο το άλλο σετ στον τερματισμό. Αυτό στο οποίο έμειναν χτες, θα ξεστηθεί και θα αποτελέσει το χωριό της επόμενης ημέρας, κάπου αλλού.
Ένας τρελός κόσμος
Όλοι οι εργαζόμενοι, αλλά και τα υλικά, θα μεταφερθούν με μεταγωγικά αεροπλάνα, αφού η διοργάνωση φροντίζει πάντα να στήνει τα bivouac σε σημείο όπου θα υπάρχει κοντινή πρόσβαση σε αεροδρόμιο, πολιτικό ή στρατιωτικό.
Ένας τρελός κόσμος, ένα απίστευτο χωριό, μία τρομερά συντονισμένη ομάδα, μία διοργάνωση που δεν συγκρίνεται με καμία άλλη σε μέγεθος, αποτελούν τον κορυφαίο θεσμό του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ότι σχετικό και αν έχεις δει, είναι πραγματικά λίγο, μπροστά στο Rally Dakar, και ένα ταξίδι εκεί, είναι πραγματικά ταξίδι ζωής. Και αν βάλεις στην εξίσωση ότι υπάρχουν εταιρίες που διοργανώνουν παράλληλη εκδρομή για παρακολούθηση του αγώνα από χώμα, τότε αρχίζουν και μπαίνουν στο μυαλό διαβολικές ιδέες!
