Του Τάκη Μανιάτη
Όταν το 1979 ξεκινούσε ο θρυλικός αγώνας Paris – Dakar, με αφετηρία το Παρίσι και τερματισμό το Dakar, κανείς δεν φανταζόταν ότι θα γινόταν ο σημαντικότερος και σκληρότερος αγώνας του κόσμου. Ποιος θα φανταζόταν λοιπόν ότι ο Thierry Sabine, ο άνθρωπος που συνέβαλε την ιδέα και αργότερα θα σκοτωνόταν έπειτα από πτώση ελικοπτέρου, θα είχε σημαδέψει τόσο βαθιά την αγωνιστική κοινότητα, μετατρέποντας μία “βόλτα” στην έρημο, στο δυνατότερο brand name που θα ταξίδευε πλέον σε διαφορετικές Ηπείρους;
Πλέον, το Dakar, εκτός από τις κατηγορίες μοτοσυκλετών, αυτοκινήτων, SSV και φορτηγών, διαθέτει και μία ξεχωριστή κατηγορία στα δίτροχα, την Original by Motul.
Αυτή η κατηγορία είναι ουσιαστικά η γνήσια κατηγορία συμμετοχής στο Rally Dakar, γιατί ο αναβάτης συμμετέχει με το ίδιο σκεπτικό με το οποίο ξεκίνησε το Rally Paris – Dakar, τότε, το 1979.
Εκεί θέλησε να δοκιμάσει τις δυνατότητές του ο Έλληνας αναβάτης, Βασίλης Μπούδρος, θέτοντας εαυτόν σε όλες τις δοκιμασίες ενός γνήσιου αγώνα, τρέχοντας χωρίς υποστήριξη. Μόνος, ως αναβάτης και μηχανικός, με την Husqvarna Rally 450FR της DNA Filters, στοχεύοντας στον τερματισμό, ώστε να δοκιμάσει σε πραγματικές συνθήκες το νέο φίλτρο αέρα που σχεδίασε η πρωτοπόρα ελληνική εταιρία. Κάτι εξαιρετικά δύσκολο του οποίου την δυσκολία όσο και να προσπαθείς να συλλάβεις, δεν θα τα καταφέρεις, ακόμη και αν είσαι εκεί, όπως ήμασταν εμείς.
Για να καταλάβουμε τις διαφορές ανάμεσα στην κατηγορία μοτοσυκλετών Dakar και στην Original by Motul, που ονομάζεται και male moto, αρκεί να εστιάσουμε σε συγκεκριμένα σημεία.
Ο αγώνας, παραμένει ίδιος, η ίδια διαδρομή, οι ίδιες ειδικές, τα ίδια χιλιόμετρα. Αυτό που αλλάζει είναι ότι ο αναβάτης της κατηγορίας Dakar, “απλά” οδηγάει στον αγώνα. Στο τελείωμα του αγώνα, αφήνει την μοτοσυκλέτα στην ομάδα, και πάει στο ξενοδοχείο, στο αυτοκινούμενο, στο τροχόσπιτο, όπου τέλος πάντων έχει επιλέξει να μένει. Κάνει το μπανάκι του, κοιμάται, τρώει, ξεκουράζεται σε άνετες συνθήκες, και την επόμενη το πρωί, ανεβαίνει πάλι στην μοτοσυκλέτα του και οδηγάει την διαδρομή. Οι μηχανικοί, έχουν αναλάβει την μοτοσυκλέτα, την έχουν ετοιμάσει, έχουν αλλάξει λάστιχα, λάδια, ότι άλλο χρειαστεί, και την έχουν έτοιμη για παραλαβή.
Στην Original by Motul που συμμετείχε ο Βασίλης Μπούδρος, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Ο αναβάτης έχει ένα πολύ συγκεκριμένο πρόγραμμα – ρουτίνα, για κάθε μέρα. Καταρχάς βρίσκεται μέσα σε μία ομάδα αναβατών που έχουν την ίδια τρέλα, και σε δικό τους χώρο μέσα στο bivouac, εκεί που βρίσκεται παρκαρισμένο το φορτηγό της Motul. Κοιμάται σε σκηνή, πίσω από το φορτηγό όπως όλοι, ξυπνάει στις 05:00, μαζεύει την σκηνή του, το υπόστρωμα και το sleeping bag, τα οποία φέρουν τα νούμερά του, και τα αποθέτει σε ειδικά κουτιά που αργότερα θα φορτωθούν στο φορτηγό.
Μέσα στην επόμενη ώρα, θα πρέπει να φορέσει τον εξοπλισμό του, να φάει πρωϊνό, να πάει στην τουαλέτα, να καβαλήσει την μοτοσυκλέτα και να ξεκινήσει την διαδρομή.
Φανταστείτε το εξής: Ξεκινάει με 5-7 βαθμούς, νύχτα, για να διανύσει μία απόσταση 200 χιλιομέτρων στην άσφαλτο – είναι η liason, το συνδετικό κομμάτι που θα τον οδηγήσει στην ειδική διαδρομή, στο χώμα όπου γίνεται η χρονομέτρηση. Ας υποθέσουμε ότι ξεκίνησε από την Αθήνα, και θα φτάσει στην Πάτρα. Το πρωί, ο Βασίλης φορούσε πάνω από την στολή του χοντρό μπουφάν μοτοσυκλέτας, χοντρά γάντια, διαφορετική μάσκα για να βλέπει, καθώς και πρόσθετες κλειστές χούφτες neopren στο τιμόνι, για προστασία από το κρύο. Όλα αυτά, τα τοποθετούσε σε μία υφασμάτινη τσάντα με το νούμερο του, την οποία παρέδιδε στην διοργάνωση, για να τα βρει ξανά στο bivouac το απόγευμα της ίδιας μέρας.
Ένα βυτίο περίμενε τους αγωνιζόμενους πριν την έναρξη της ειδικής διαδρομής για ανεφοδιασμό, και έπειτα, ξεκινούσε η χρονομέτρηση.
Φανταστείτε λοιπόν τώρα, μία ειδική διαδρομή, που ξεκινάει από την Πάτρα, και καταλήγει στις Πρέσπες, από χώμα, όπου εκεί θα έπρεπε να φτάσει ο Βασίλης Μπούδρος το βράδυ. Ας μην αναλύσουμε την μέρα, με οδήγηση σε αμμόλοφους, σε πετρώδη εδάφη, όπου θα έπρεπε εν μέσω πλοήγησης, να φυλάει την μοτοσυκλέτα του, για να καταφέρει να φτάσει στον τερματισμό.
Και μόλις έφτανε, τον περίμενε μπροστά από το φορτηγό της Motul, που είχε κάνει ήδη την διαδρομή από άσφαλτο, το “πακέτο” του. Ένα χαλάκι και ένα stand για να τοποθετήσει την μοτοσυκλέτα του, το κουτί με τα εργαλεία του, και μία καρέκλα για να ξεκουραστεί. Τότε, μετά τις 17:00 το απόγευμα, ξεκινούσε η προετοιμασία της μοτοσυκλέτας, αμέσως μετά τον τερματισμό της ημέρας. Συντήρηση με αλλαγή λαδιών, φίλτρων, φίλτρου αέρα, αλλαγή ελαστικών – είχε δύο σετ τροχών τα οποία ετοίμαζε από την προηγούμενη για να τα βρει έτοιμα ώστε να αλλάξει μόνο ζάντες. Και φυσικά, ότι άλλο πρόβλημα είχε δημιουργηθεί έπειτα από κάποια πτώση.
Τα χιλιόμετρα καθημερινά πάρα πολλά, οπότε ήταν πολύ εύκολο να προκληθεί κάποια ζημιά και να χρειαστεί επισκευή η μοτοσυκλέτα.
Μετά από τις επισκευές και τον έλεγχο, ο Βασίλης είχε να βγάλει την στολή του, να στήσει σκηνή / υπνόσακο / υπόστρωμα, να πάει για μπάνιο – αν άντεχε, να πάει για φαγητό, και να ξεκουραστεί για την επόμενη μέρα. Και μέσα σε όλα αυτά, είχε την αντοχή και ψυχολογική δύναμη να “βγει” live, και να ενημερώσει τους φίλους και γνωστούς, αλλά και την οικογένεια του, για την ημέρα που πέρασε και τα προβλήματα που αντιμετώπισε.
Το επόμενο ξημέρωμα, θα ξεκινούσε από τις “Πρέσπες’’, να γυρίσει πάλι στην “Αθήνα¨, με τον ίδιο τρόπο, και αυτό, να το κάνει για δύο εβδομάδες συνεχόμενα!
Δύναμη ψυχής, αντοχή στις δύσκολες συνθήκες, μοναξιά, και φυσικά απρόβλεπτες καταστάσεις που θα έπρεπε να αντιμετωπίσει καθημερινά. Και με τον παράμεσο του αριστερού χεριού σπασμένο τις τρεις τελευταίες μέρες! Ούτε από την άσφαλτο δεν θα το έκανα!
Σε αυτό το σημείο, παίζει σημαντικό ρόλο η μοτοσυκλέτα, μιας και είναι το σημαντικότερο κομμάτι να έχεις επιλέξει μοτοσυκλέτα που αντέχει σε όλες αυτές τις κακουχίες, με μία απλή συντήρηση. Η Husqvarna Rally 450FR δεν παρουσίασε το παραμικρό πρόβλημα όλες τις ημέρες του αγώνα, με τον Βασίλη να αλλάζει μόνο λάδια ανά τακτά χρονικά διαστήματα, με την Motul να ελέγχει στο κινητό εργαστήριο της, την ποιότητα του κινητήρα. Αυτός, αποδεικνυόταν σε κάθε μέτρηση σταθερός σε απόδοση, σε λειτουργία, σε συμπίεση, κι έτσι, έβλεπε την γραμμή του τερματισμού να πλησιάζει. Το φίλτρο αέρα, σχεδίασης και κατασκευής της DNA Filters, είναι ένα νέο φίλτρο που στον ίδιο όγκο καταφέρνει να επιτρέπει 10% αυξημένη ροή, επιτρέποντας στον κινητήρα να αποδίδει καλύτερα, να καίει λιγότερο καύσιμο, και το βασικότερο, να μην αφήνει σκόνη να περάσει μέσα του.
Αυτό ήταν και το μεγάλο στοίχημα και ο βασικός λόγος της συμμετοχής και υποστήριξης της DNA Filters, μιας και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να εξετάσεις την λειτουργία ενός φίλτρου όπως το συγκεκριμένο Stage 3, από τον σκληρότερο αγώνα του κόσμου.
Ήμασταν εκεί και το είδαμε, να είναι ¨χτισμένο” εξωτερικά από άμμο, και στο εσωτερικό του, να παραμένει πεντακάθαρο, όπως την προηγούμενη που τοποθετήθηκε. Η βάση του, το εσωτερικό περίβλημα, η εισαγωγή στην κεφαλή, πεντακάθαρα, όπως βγήκαν από το εργοστάσιο, μετά από οδήγηση σε 400-800 καθημερινά χιλιόμετρα σε άμμο. Ακόμη και στο διήμερο – 48ωρο οδήγησης, στην άμμο, πριν το διάλειμμα για ξεκούραση στην μέση του αγώνα, το φίλτρο ήταν πεντακάθαρο και η μοτοσυκλέτα σε άριστη κατάσταση.
Ο Βασίλης είχε την υποστήριξη της Πέτρος Πετρόπουλος, της νέας ελληνικής αντιπροσωπείας, η οποία τον προμήθευσε με μία κάρτα που του άνοιγε την πόρτα για να βρίσκει ανταλλακτικά στο φορτηγό της KTM / Husqvarna / GASGAS. Εκεί, με την κάρτα του, μπορούσε να έχει πρόσβαση σε ότι ανταλλακτικό ήθελε, το οποίο παραλάμβανε και αυτόματα χρεωνόταν στην αντιπροσωπεία. Αλλιώς, μέσα στην μέση της ερήμου, δεν θα μπορούσε να έχει τέτοια παροχή, και να ξεμείνει ακόμη και από το πιο ασήμαντο πρόβλημα.
Δεκαπέντες μέρες μετά, δεκατρείς μέρες οδήγησης μετά, ο Βασίλης Μπούδρος και η DNA Filters Husqvarna FR 450 Rally, βρίσκονταν στην γραμμή του τερματισμού, πανηγυρίζοντας άλλο ένα τερματισμό, στην δυσκολότερη, την αρχέγονη κατηγορία του θεσμού.
Αυτή στην οποία μοτοσυκλέτα και αναβάτης, χωρίς καμία εξωτερική βοήθεια, καλούνται να ανταπεξέλθουν στις σκληρότερες συνθήκες αγώνα. Όπως τότε, το 1979, πριν ακόμη το Dakar γίνει brand name, μπουν τα εργοστάσια μέσα με τις παροχές προς του ιδιώτες, πριν αυξηθούν οι συμμετοχές και γίνει ένα είδος μόδας και αναγκαστικά, εμπορικό και ταυτόχρονα διαδοθεί τόσο πολύ σε όλο τον κόσμο.
