Η ηλεκτροκίνηση είναι το μέλλον, όσο και αν αυτό δεν αρέσει σε κάποιους. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πλέον, ότι τα ηλεκτρόνια θα αντικαταστήσουν τα οκτάνια στα οχήματα προσωπικής μεταφοράς και όχι μόνο.

Η βασική αιτία αυτής της αλλαγής, είναι το μεγάλο μειονέκτημα των θερμικών κινητήρων που χρησιμοποιούν ορυκτά καύσιμα, δηλαδή οι εκπομπές καυσαερίων. Η κλιματική αλλαγή  αποτελεί το Νο1 πρόβλημα στο οποίο η ανθρωπότητα καλείται να δώσει άμεσα λύση, ενώ επιπρόσθετα, τα αποθέματα των ορυκτών καυσίμων είναι πεπερασμένα, σε κάποια φάση δηλαδή, θα τα έχουμε εξαντλήσει.

Η μετάβαση στην ηλεκτροκίνηση για τα Ι.Χ. οχήματα, είναι λοιπόν ένα από τα μέτρα μιας δέσμης ενεργειών που θα πρέπει απαραίτητα να εφαρμοστούν, προκειμένου ο πλανήτης να παραδοθεί ως ένα βιώσιμο περιβάλλον, στις επόμενες γενιές.

Υπάρχουν βέβαια πολλοί που αμφισβητούν την κλιματική αλλαγή, κάνοντας λόγο για κάτι που επινοήθηκε, προκειμένου να υπάρξει –υποχρεωτική- ανανέωση του παγκόσμιου στόλου των οχημάτων, με απλά λόγια δηλαδή, να συνεχίσουν να πουλάνε οι βιομηχανίες.

Δεν θα αναλωθούμε όμως σε αυτή την συζήτηση, τουλάχιστον προς το παρόν.

Το αντικείμενο της συγκεκριμένης ανάρτησης έχει να κάνει με την “ηθική” πλευρά της ηλεκτροκίνησης και αφορμή για αυτό, στάθηκε η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, που ρίχνει φως σε μερικές “σκοτεινές” πτυχές του όλου ζητήματος.

Τα δεδομένα έχουν ως εξής: Τα ηλεκτροκίνητα οχήματα χρειάζονται ενέργεια, την ενέργεια αυτή την παρέχουν συστοιχίες μπαταριών, και οι μπαταρίες αυτές. κάπως πρέπει να κατασκευαστούν, να φορτιστούν και όταν ολοκληρώσουν τον κύκλο της ζωής τους, να ανακυκλωθούν.
 
Ας σταθούμε λίγο στο πρώτο σκέλος, αυτό της κατασκευής των μπαταριών. Η ανάγκη για ταχύτερους χρόνους φόρτισης και μεγαλύτερη χωρητικότητα, έχει προκαλέσει φρενήρης ρυθμούς στην έρευνα και στην εξέλιξη και τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά. Ωστόσο προκειμένου να επιτευχθεί βελτίωση των μπαταριών, χρησιμοποιούνται ορυκτά και σπάνιες γαίες, όπως το Κοβάλτιο το Μαγγάνιο και το Λίθιο.

Σε ότι αφορά στο Κοβάλτιο, η  Διεθνής Αμνηστία επισημαίνει ότι ένα ποσοστό μεγαλύτερο του 50% που χρησιμοποιείται παγκοσμίως, προέρχεται από εξορύξεις στα εδάφη της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό. Στα ορυχεία αυτά, οι συνθήκες εργασίας είναι απλά απαράδεκτες, με τους θανάτους σε ατυχήματα να είναι συχνό φαινόμενο, ενώ το περιβάλλον είναι εξαιρετικά ανθυγιεινό, κάτι που μακροπρόθεσμα είναι σίγουρο ότι θα προκαλέσει ακόμη περισσότερους θανάτους. Το πιο ανησυχητικό δε, είναι ότι στα ορυχεία αυτά παρατηρείται έντονα το φαινόμενο της παιδικής εργασίας. Όλα αυτά, όπως επισημαίνει η Διεθνής Αμνηστία, συνιστούν κατάφορες παραβιάσεις των βασικών ανθρωπιών δικαιωμάτων.   

Στην έκθεση επίσης επισημαίνεται, ότι σχεδιάζονται ή ήδη διενεργούνται εξορύξεις ορυκτών απαραίτητων για την κατασκευή μπαταριών, υποθαλάσσια ή σε περιοχές που ανήκουν σε ευαίσθητα οικοσυστήματα, προκαλώντας σημαντική περιβαλλοντική υποβάθμιση.    

Σε ότι αφορά στο δεύτερο σκέλος, την φόρτιση των μπαταριών, το εύλογο ερώτημα που προκύπτει, είναι το πώς θα παράγεται η ενέργεια που θα απαιτείται για αυτό. Γιατί αν για παράδειγμα, το ρεύμα που χρειάζεται ένα e-αυτοκίνητο για να κινηθεί προέρχεται από έναν σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργεια που καίει λιγνίτη, τότε εμμέσως πλην σαφώς, το αυτοκίνητο αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση… “πράσινο”.

Είναι απαραίτητο λοιπόν, να βρεθούν τρόποι με τους οποίους η ενέργεια που θα καταναλώνουν τα οχήματα αυτά, να προέρχονται από ανανεώσιμες πηγές.

Τέλος, ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, η διαχείριση των μπαταριών, όταν αυτές εξαντλήσουν το μέγιστο του κύκλου των φορτίσεων τους και θα πρέπει να απορριφθούν. Η σύσταση τους αλλά και οι ηλεκτροχημικές διεργασίες που συντελούνται εντός τους, έχουν ως αποτέλεσμα παράγωγα, ιδιαίτερα επιβαρυντικά για το περιβάλλον αλλά για την υγεία των ανθρώπων. Είναι λοιπόν εξίσου σημαντικό και ανάλογης βαρύτητας με όλα τα άλλα, το θέμα της ανακύκλωσης και της ορθής απόρριψης των μπαταριών. Θα πρέπει άμεσα να βρεθούν τρόποι ώστε να ουδετεροποιούνται τα επικίνδυνα παράγωγα, ενώ οι ερευνητές που εξελίσσουν τις μπαταρίες, θα πρέπει να εντάξουν στην ατζέντα τους και το συγκεκριμένο θέμα, δημιουργώντας νέους τύπους συστοιχιών, φιλικών προς το περιβάλλον, όταν απορριφθούν.

Βλέπουμε λοιπόν ότι η πρόκληση που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα, δεν έχει να κάνει απλά με μια μονοδιάστατη ανάγκη αποδέσμευσης από τα ορυκτά καύσιμα. Το θέμα είναι πολυεπίπεδο και δεν εξαντλείται σε μια απλή και επιφανειακή ανάγνωση. Είναι χρέος μας, αυτή η αλλαγή να συντελεστεί χωρίς να επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος, γιατί τότε, πολύ σύντομα θα οδηγηθούμε σε νέα αδιέξοδα. Θα πρέπει να εξεταστούν με μια ολιστική προσέγγιση όλες οι συνισταμένες, είτε αυτές αφορούν στην εξόρυξη και στον τρόπο με τον οποία αυτή συντελείται, είτε αυτές αφορούν περιβαλλοντικά ζητήματα και τις βραχυπρόθεσμες και μακρυπρόθεσμες συνέπειες που μπορούν να ανακύψουν.   

Πηγή