Τρίτη απόγευμα. Κάπου ανάμεσα στο παιχνίδι με τον γιό μου κι ενώ σκεφτόμουν πάλι τη δουλειά χτυπάει το τηλέφωνο. Ο Τάκης.

- Έλα πού ‘σαι;
- Πού να ‘μαι ρε; Εδώ. Στον αγώνα.
- Το Σάββατο έρχεται ο Chris Birch στην Ολυμπία και θα κάνει μαθήματα. Θες να πας;
- Κάτσε λίγο να σκεφτ... ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ! Με ποιό μηχανάκι όμως; Το δικό μου θα πάει μέχρι Κόρινθο και θα παραδώσει ψυχή και κάνα κιλό λάδι μαζί με ρινίσματα.
- Πάρε το δικό μου.
- ... (σ’ αγαπώ)… Οκ, αν δεν έχεις πρόβλημα…

Κάπως έτσι βρέθηκα Παρασκευή απόγευμα στην σέλα του KTM 990 Adventure πηγαίνοντας προς τα κάτω. Καιρός τέλειος, δρόμος άδειος. Ψυχοθεραπεία. Τι άλλο θες; Το βράδυ έφτασα Αμαλιάδα στον φίλο μου τον Τάσο και διανυκτέρευσα.

Το Σάββατο το πρόγραμμα είχε δείπνο με τον Chris κατά τις 8. Ο Τάκης μου είχε πει να πάω από νωρίς γιατί θα είχε χαβαλέ. Αναρωτήθηκα τι είδους χαβαλέ, αλλά δεν είπα τίποτα. Μου είχε διαφύγει εντελώς ότι στην Ολυμπία θα έπαιρνε εκκίνηση και το Hellas Rally Raid.

Ξεκινάω από νωρίς, φτάνω και αντικρίζω ομάδες με τις τέντες τους και τα μηχανάκια πρώτη μούρη και σκέφτομαι αυθόρμητα: Πού πας ρε Καραμήτροοο;

Συνειδητοποιώ τι συμβαίνει και πάω τρέχοντας στο ξενοδοχείο για check in. Το απόγευμα πέρασε χαζεύοντας τα μηχανάκια και τα 4x4 και βάζοντας με την φαντασία μου τον εαυτό μου πάνω σε μια αγωνιστική μοτοσυκλέτα. Ωραία τα όνειρα, προετοιμάζουν τις ομορφιές που θα έρθουν αργότερα στη ζωή.

Το βράδυ έφτασε γρήγορα και τα παιδιά από την Red Bull μας μάζεψαν στο εστιατόριο που θα δειπνούσαμε. Νάτος κι ο Chris. Ντροπαλός, χαμογελαστός και απόλυτα προσιτός. Ήπιαμε τις μπύρες μας γνωριστήκαμε με τα υπόλοιπα παιδιά που θα συμμετείχαν στο μάθημα και πήγαμε για ύπνο νωρίς, καθώς την επόμενη θα φεύγαμε για τον χώρο που θα γινόταν το μάθημα κατά τις 9.

Ο χώρος ήταν μια αλάνα δίπλα από μια πίστα motocross, στην οποία εκείνο το πρωί έκαναν προπόνηση τοπικοί καλλιτέχνες. Ωραίο soundtrack θα έχουμε, σκέφτηκα.

Ο Chris αφού μας παρακάλεσε να του μιλάμε και να εκφράζουμε κάθε απορία μας για να του κάνουμε την ζωή πιο εύκολη (είπαμε είναι ντροπαλός), άρχισε να μας εξηγεί πως πρέπει να σετάρουμε την μηχανή μας για χρήση εκτός δρόμου. Αφού έγιναν οι απαραίτητες ρυθμίσεις, σειρά είχε η θέση σώματος.

Έχοντας παρακολουθήσει τα μαθήματα του Τάκη στο παρελθόν όλα αυτά που μας έδειχνε ήταν μια καλή επανάληψη. Αυτό που πήρα όμως από το μάθημα και από τότε στριφογυρίζει στο μυαλό μου, είναι η τεχνική του drift κατά την είσοδο αλλά και κατά την έξοδο της στροφής, τεχνική που δεν ήξερα καθόλου.

Την είσοδο με drift την κατάφερα μετά από 3-4 προσπάθειες (το νόημα ήταν να driftάρεις χωρίς να μπλοκάρεις τον τροχό έτσι ώστε να έχεις έλεγχο) και μάλιστα πήρα και το μπράβο μου από τον Chris.Το να συνεχίσω το drift κατά την έξοδο με το γκάζι το προσπάθησα μία φορά αλλά δυστυχώς έδωσα παραπάνω γκάζι και μου γύρισε το μηχανάκι. Φυσικά το άφησα να πέσει κάτω και δεν το ξαναπροσπάθησα μιας και το μηχανάκι δεν ήταν το δικό μου και δεν ήθελα να του κάνω κάποια ζημιά.

Η μέρα έκλεισε με μια ομαδική φωτογράφηση με το Chris να περνάει μπροστά μας με σούζα. Βάζοντας το κράνος του μου λέει, αν αρχίσω να φωνάζω κάντε βουτιά προς τα πίσω. Άσε μας ρε Chris με τον πόνο μας παίζεις;

Αλλάζω την τρίτη μπλούζα, μιας και ο καιρός ήταν απίστευτα ζεστός, βάζω κράνος και χαιρετάω. Στον δρόμο κάνω υπολογισμούς πως θα κερδίσω λίγο χρόνο από την δουλειά και την προσωπική ζωή μπας και κάνω λίγο προπόνηση σε αυτά που έμαθα. Δεν έβγαιναν με τίποτα ρε @#$!. Δεν πειράζει θα πάω από το Τάκη να του τα πω, να κλάψουμε παρέα.

Ευχαριστώ το bikeit.gr και τον Τάκη Μανιάτη για την φανταστική εμπειρία που μου προσέφερε, αλλά και τον Chris Birch που μου ξύπνησε πάλι την θέληση να γίνω καλύτερος οδηγός στο χώμα. Κι όπως λέει το μότο του “say no to slow”!

Φωτογραφίες