Στο πρώτο μέρος της παρουσίασης είχαμε την ανάλυση επί χάρτου της μοτοσυκλέτας, όπου άνθρωποι του marketing αλλά και του τεχνικού τμήματος της Yamaha ανέπτυξαν ορισμένα σημεία-κλειδιά της νέας Adventure ιαπωνικής μοτοσυκλέτας.

Στη συνέχεια αναχωρήσαμε για ένα πρώτο Test-Ride (πρώτο στην Ελλάδα, καθώς το BIKEIT είχε οδηγήσει επί μακρόν το Tenere 700 στην Παγκόσμια Παρουσίαση του), τόσο σε άσφαλτο όσο και σε χώμα. Αυτή τη φορά στη σέλα του Tenere βρέθηκε ο υποφαινόμενος (αρχάριος αλλά ενθουσιώδης στο χώμα), καθώς ο ειδήμων επί των βρώμικων (μοτοσυκλετών και καντινών) Τάκης Μανιάτης είχε λιώσει στην αποστολή της Ισπανίας.Στην παρουσίαση επί χάρτου, η Yamaha δεν θα μπορούσε να μην κάνει λόγο για την βαριά -40 χρόνια είναι αυτά- κληρονομιά της Tenere, που πήρε το όνομα της από μια περιοχή της ερήμου Σαχάρας. Ήταν λοιπόν παιδιά μου το 1983, όταν μέσα από την έρημο, μια καυτή μέρα του Καλοκαιριού, εμφανίστηκε μπαρουτοκαπνισμένο το Yamaha Tenere 600. Οι παλιοί λένε πως το κτήνος της ερήμου είχε κανιβαλίσει την καθαρόαιμη Yamaha του Dakar, και για αυτό είχε πάρει ορισμένα κιλάκια, αλλά από εμφάνιση και ουσία έσκιζε, χαρίζοντας στους τυχερούς αναβάτες της αυθεντική ντακαρίσια (και όχι καραβίσια) εμπειρία.

Μια μοτοσυκλέτα με μονοκύλινδρο τετράχρονο αερόψυκτο κινητήρα 595 κυβικών εκατοστών με απόδοση 43 ίππων, με τροχούς 21 ιντσών μπροστά και 18 πίσω, με μονό πίσω αμορτισέρ, κτηνώδες ρεζερβουάρ 28 λίτρων (ούτε αυτοκίνητο να ήταν) και με μέγιστη τελική ταχύτητα 160 χλμ/ώρα. Κερασάκι η εμφάνιση που έφερνε στο νου Βεδουίνους, καμήλες, οάσεις και μια αίσθηση δίψας. Δίψας για χώμα και άμμο, και δίψας για νερό –φανταστείτε πως βρίσκεστε στην έρημο με ντάλα ήλιο.

Το Tenere συνέχισε να εξελίσσεται ανά τα χρόνια, να κερδίζει τεχνολογία και κυβικά, και να διατίθεται σε διάφορες εκδόσεις.

Το 2016 εμφανίστηκε the next best thing στην ιστορία του μοντέλου, με το εξαιρετικά μάχιμο concept T7, που βασιζόταν στο μηχανικό σύνολο του δικύλινδρου εν σειρά MT-07. Τα σαγόνια όλων έπεσαν στο πάτωμα, τα σάλια έτρεχαν σαν πίδακες από μάνικες της πυροσβεστικής, και οι απανταχού φαν των Adventure bikes αναφώνησαν μαζί: «Please take our money»!

Δυστυχώς, τα εργαστήρια βασανιστηρίων της Iwata επέδειξαν υπερβάλλων ζήλο στην εξαντλητική εξέλιξη του Τ7, και έτσι θα έπρεπε να φτάσει το σωτήριο έτος 2019 για να δούμε επιτέλους το Tenere 700 να περνάει στην παραγωγή.

Τέλος καλό, όλα καλά πάντως, καθώς σύντομα η μοτοσυκλέτα της Yamaha θα είναι κοντά στο κοινό που τη ζητάει. Ήδη οι προ-παραγγελίες έχουν ξεκινήσει, ενώ από τον Σεπτέμβριο αναμένουμε το Tenere για εξαντλητικό τεστ στην Ελλάδα.

Τα δυνατά σημεία της μοτοσυκλέτας με δικά μας λόγια

• Στην καρδιά της χτυπάει ο αχτύπητος δικύλινδρος εν σειρά παιχνιδιάρικος κινητήρας του MT-07 - εγγυημένη διασκέδαση.
• 73hp/9.000rpm & 6,9kgm/6.500rpm, επανασχεδιασμένος ψεκασμός και νέα εξάτμιση.
• Διαφορετική τελική μετάδοση - 46/15 αντί 43/16 στο MT-07.
• Κατανομή βάρους 48% μπροστά, 52% πίσω.
• Νέο ατσάλινο πλαίσιο, ελαφρύ, συμπαγές και λεπτό, με βάρος μόλις 17,75 κιλά.
• Μπροστινό ρυθμιζόμενο ανάποδο πιρούνι 43mm διαδρομής 210mm και πίσω πλήρως ρυθμιζόμενο μονό αμορτισέρ διαδρομής 200mm.
• Τροχοί 21 και 18 ιντσών, η μόνη λύση για hardcore δυνατότητες και στο χώμα.
• Δυο δισκόφρενα μαργαρίτες 282mm εμπρός της Brembo και ένα 245mm πίσω.
• Δικάναλο ABS που απενεργοποιείται πλήρως με το πάτημα ενός κουμπιού.
• Ανυπαρξία ηλεκτρονικών κηδεμόνων - η μοτοσυκλέτα στο προσκήνιο!
• Αλουμινένια ποδιά για προστασία κινητήρα.
• Μεγάλη ελάχιστη απόσταση από το έδαφος (240mm).
• Χούφτες και φαρδιά σπαστά μαρσπιέ με αφαιρούμενο λάστιχο.
• Ψηλό φτερό μπροστά και χειρολαβές στη σέλα για χειρισμό της μοτοσυκλέτας σε δύσκολα χωμάτινα σημεία.
• Βάρος 204 κιλών πλήρης υγρών.

Ποιοτικά η μοτοσυκλέτα δεν απογοητεύει πουθενά, και όσο κι αν την εξετάσεις από κοντά, ψεγάδι δύσκολα θα βρεις. Καλή ποιότητα πλαστικών και συναρμογής, με την Tenere να δείχνει αρκετά σκαλιά πιο ποιοτική από το MT-07.

Στις μοτοσυκλέτες δοκιμής είχαμε να διαλέξουμε τρία ύψη σέλας. Το χαμηλό ήταν ιδανικό για ύψη από 1.70 και κάτω, το μεσαίο (standard έκδοση) από 1.70 και πάνω, και το ψηλό για αναστήματα άνω του 1.80. Φυσικά εδώ παίζει ρόλο και το επίπεδο οδήγησης του καθενός, καθώς αρκετοί είναι οι βραχύσωμοι εντουράδες που επιλέγουν συνειδητά τις ψηλές σέλες.

Τα περισσότερα χιλιόμετρα της σύντομης διαδρομής (35 χλμ) τα έκανα με την μεσαία σέλα της στάνταρ έκδοσης (875mm) και με ύψος 1.70 δεν είχα κανένα πρόβλημα. Εντάξει, στην πρώτη επαφή η μοτοσυκλέτα είναι ψηλή, και πάταγα κάτω το ένα πόδι με τη μύτη, ή με το πλήρες πέλμα αν καθόμουν ελαφρώς στο πλάι της σέλας. Όμως σύντομα τη συνήθισα, ενώ το μεγάλο ύψος των αναρτήσεων δικαιολογείται πλήρως από τις αυξημένες δυνατότητες της μοτοσυκλέτας στην απαιτητική χωμάτινη οδήγηση.Η διαδρομή ξεκίνησε με άσφαλτο, όπου με το καλημέρα διαπιστώνεις το πόσο εύκολη και φιλική είναι η μοτοσυκλέτα. Η θέση οδήγησης είναι ιδανική, χέρια και πόδια τοποθετούνται σε φυσικές γωνίες δίχως στρες, η σέλα είναι σχετικά σκληρή αλλά άνετη -όχι τόσο για τον συνεπιβάτη-, ο συμπλέκτης εξαιρετικά μαλακός και ακριβής, ο κινητήρας ρολάρει από μηδενικές στροφές, το Tenere επιταχύνει δυνατά, και αν θέλεις κάνει και εύκολες σούζες στις 2 πρώτες ταχύτητες.

Πολύ καλή η ισορροπία του συνόλου, και μετά τις πρώτες ευθείες, ξεκινούν και οι στροφές. Έχοντας βγάλει το ABS εκτός λειτουργίας, μπορώ να κατεβάζω ταχύτητες και να πλαγιολισθαίνω απολαυστικά στην είσοδο της στροφής, ενώ το Tenere δείχνει δεμένο, τουλάχιστον σε σβέλτη οδήγηση. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να πιέσουμε στα όρια, καθώς η διαδρομή ήταν μικρή και προκαθορισμένη, και κινούμασταν σε κομβόι.

Η αίσθηση από τον μπροστινό τροχό είναι καλή, αν και τον αισθάνεσαι ελαφρώς μακρύτερα από το ιδανικό για να πιέσεις κι άλλο, κάτι που συναντάμε στα περισσότερα On-Off / Adventure bikes.

Τα φρένα κάνουν σωστά τη δουλειά τους, είναι δυνατά και με καλή πληροφόρηση. Φυσικά με τα ελαστικά διπλής χρήσης ένα φρενάρισμα πανικού θα οδηγήσει εύκολα σχετικά σε πλαγιολίσθηση, όπως έτυχε σε εμένα όταν μαντρόσκυλο πήγε να αρπάξει τον μπροστινό δημοσιογράφο, μην έχοντας δει πως από πίσω ερχόταν κι άλλη μοτοσυκλέτα.

Οι διακόπτες είναι εργονομικοί ενώ το ABS απενεργοποιείται εύκολα με το πάτημα ενός κουμπιού στα όργανα. Το πιέζεις για λίγα δευτερόλεπτα με αναμμένο κινητήρα και είσαι έτοιμος -φυσικά επιστρέφει στο «On» όταν σβήσεις τη μοτοσυκλέτα.

Λίγο πριν μπούμε στο χώμα, έμεινα πίσω και ως άταχτο παιδί ξεκίνησα τις σούζες και τις πλαγιολισθήσεις στις στροφές. Χαράς ευαγγέλια!

Ναι, το Tenere 700 έχει κληρονομήσει αυτούσιο τον fun χαρακτήρα του MT-07, και μπορεί να οδηγηθεί σαν playbike και στην άσφαλτο, με σούζες διαρκείας, και full-lock ανάποδα τιμόνια.

Κι ήρθε η ώρα για το χώμα. Όπως προείπα, οι δυνατότητες μου είναι αρκετά περιορισμένες στον τομέα, αν και καλύπτω το κενά μου με τη βοήθεια του ενθουσιασμού μου για καγκουριλίκι.

Η off-road διαδρομή ξεκίνησε ομαλά, αν και λόγω προχωρημένου θέρους το έδαφος ήταν κατάξερο, σκληρό και unforgiving που θα έλεγαν και οι ξένοι.

Το Tenere μας έβγαλε ασπροπρόσωπους μέχρι το ξέφωτο που θα γινόταν το φωτογραφικό πανηγύρι, πράγμα που στην περίπτωση μου σημαίνει πως α) δεν έπεσα και β) το διασκέδασα.

Στο ξέφωτο ο Τάκης ο Μανιάτης που είχε το διπλό ρόλο της σκούπας και του παρανοϊκού εντουρά που ταπεινώνει τους υπόλοιπους της παρέας, ανέλαβε να μας δείξει «πώς το κάνουν».

«Να, έτσι θα κάνετε το full-lock στο χώμα, που μπορεί να εξελιχθεί και σε full-circle, όπως το κάνω εγώ, και μετά προχωράτε σε σούζα, τριπλό τόλουπ και δύο άξελ στα παρακείμενα άλματα. Προσοχή στις φυτευτές πέτρες και στα ξωτικά.»

Άσε μας ρε Τάκη. Άσε μας ρε Τάκη!

Παρόλα αυτά, ενώ στην αρχή είχα αγριευτεί σκεφτόμενος πως είτε θα διέλυα τη μοτοσυκλέτα, είτε θα διέλυα τη μοτοσυκλέτα, βλέποντας τους συνάδελφους να βάζουν την επαγγελματική τιμή τους πάνω από το προσωπικό καλό, αποφάσισα να δοκιμάσω κι εγώ.

Χμ, καλό είναι στα drift, ντριφτάρει όπου θες και με όσα θες, καλή η κατευθυντικότητα του, για να δούμε και τα άλματα.

Είχαν περάσει περί τα 5-6 χρόνια από την τελευταία φορά που έκανα άλμα, και πόσο μάλιστα με Adventure bike, κι έτσι μάλλον έφτασα με περισσότερα χιλιόμετρα από όσα ήθελα στη φυσική ράμπα που είχαμε στη διάθεση μας.

Μπα, πετάω! Και όντως πέταξα για λίγο, με περισσή χάρη, και μετά προσγειώθηκα με θόρυβο (βλ. «κλανγκ») στο έδαφος. Ναι, οι αναρτήσεις τερμάτισαν, όμως το άλμα δεν ήταν και μικρό, ενώ οι ρυθμίσεις θα μου επέτρεπαν να τις σκληρύνω αν είχαμε περισσότερο χρόνο στη διάθεση μας. Παρόλο τον ήχο, το Tenere προσγειώθηκε απόλυτα ελεγχόμενο και συνέχισα κανονικά την πορεία μου. Μετά πήρα το κολάι, και έκανα 2-3 φορές ακόμα τα αλματάκια, αρχίζοντας να ενθουσιάζομαι με την αίσθηση.

Το πανηγύρι κάποια στιγμή τελείωσε, και πήραμε τον δρόμο για τη λίμνη Μπελέτσι. Πριν όμως βγούμε στην άσφαλτο, βρεθήκαμε σε μια διαδρομή γεμάτη κροκάλα, που θύμιζε κοίτη ξεροπόταμου, τοποθεσία που γυρίστηκε η γνωστή ταινία τρόμου «εφιάλτης στον δρόμο με τις κροκάλες».

Εδώ προσπάθησα απεγνωσμένα να ανασύρω όλες εκείνες τις συμβουλές για την off-road οδήγηση που είχα ακούσει στο μακρινό παρελθόν. «Όρθιος ρε στούρνο», «Χαλαρά οι αγκώνες και προτεταμένοι όρνιο, τι είσαι, ασφάλτινος και τους έχεις μαζεμένους;» «Άνοιξε το γκάζι να μη χάσεις τον μπροστινό τροχό» και άλλα τέτοια. Βασικά ένιωθα πως οδηγούσα με την ταυτότητα στα δόντια, με το μπροστινό να χορεύει break-dance, μια από τα αριστερά, μια από τα δεξιά, και τη μοτοσυκλέτα να θυμίζει ταύρο σε ροντέο! Κι όμως. Όταν άνοιξα τα μάτια μου -ναι, οδηγούσα με κλειστά μάτια τόσην ώρα, το συνηθίζω όταν φοβάμαι πολύ- ήμουν όρθιος, in one piece, και είχε μείνει μόνο πίσω μου ο κουρνιαχτός από την πούδρα για να μου θυμίζει τον εφιάλτη που έζησα.

Όταν γύρισα να κοιτάξω και τους συνάδελφους, είδα στα μάτια τους να καθρεφτίζεται ο ίδιος τρόμος που είχα νιώσει κι εγώ. Ναι, είμαστε ζωντανοί. Περάσαμε αλώβητοι καβάλα στα Tenere μας μια διαδρομή που δεν θα ευχόμουν να κάνω ούτε με καθαρόαιμο Enduro. Αν δεν λέει κάτι αυτό για τις δυνατότητες της μοτοσυκλέτας, ε τότε αναμένουμε μέχρι να δούμε τις πρώτες διακρίσεις από εργοστασιακούς αναβάτες σε αγώνες Rally με το Tenere -κάτι πήγε να κάνει ο Botturi στο φετινό Swank Rally στη Σαρδηνία αλλά δεν του βγήκε, ζήτημα χρόνου είναι όμως.

Στη συνέχεια γυρίσαμε στην τοποθεσία εκκίνησης μας μέσω ασφάλτου, και είχα την δυνατότητα να εκτιμήσω την προστασία από τον αέρα τόσο στον κορμό και το κεφάλι, όσο και στα πόδια. Άριστη η ζελατίνα στο κεφάλι και στον κορμό, παρέχοντας παράλληλα και καλή ορατότητα από πάνω της, ενώ προστατευμένα από τον αέρα είναι και τα πόδια.

Ωραία, ανακεφαλαιώνοντας, τι ήταν αυτά που μου άρεσαν περισσότερο στη μοτοσυκλέτα; Το ότι είναι εύκολη για όλα τα επίπεδα, τόσο σε άσφαλτο όσο και στο χώμα, μανιτζέβελη και παιχνιδιάρα. Δεν την συνηθίζεις. Την έχεις ήδη συνηθίσει πριν την καβαλήσεις! Και τα κάνει όλα καλά. Και άσφαλτο και χώμα, και παιχνίδι και βόλτα.

Τι δεν μου άρεσε; Οι κραδασμοί που βγάζει ο κινητήρας πάνω από τις 6.000rpm, που ενοχλούν κάπως τον αναβάτη, το μικρό και σκληρό μερίδιο σέλας για τον συνεπιβάτη, και η οθόνη των οργάνων που την βρήκα ελαφρώς ανέμπνευστη και παρωχημένη.

Η νέα Yamaha Tenere φιλοδοξεί να συνεχίσει και να διευρύνει την επιτυχία των προκατόχων της, ανεβάζοντας τον πήχη στην ιστορία του μοντέλου όσον αφορά στις off-road δυνατότητες του, και σε συνδυασμό με την εξαιρετική τιμή του θέλει να χτυπήσει ευρωπαϊκά και ιαπωνικά εργοστάσια σε μια κατηγορία-φωτιά, όπως είναι οι Adventure μοτοσυκλέτες. Κι από ότι έχουμε δει στις μέχρι τώρα επαφές μας με τη μοτοσυκλέτα, έχει όλα τα εχέγγυα για να γίνει παγκόσμιο best-seller, με το σπαθί της.