Rally Addicted

Βρεθήκαμε στην Ισπανία, στην Tortosa, προκειμένου να δούμε και να οδηγήσουμε το νέο Tenere 700. Η Yamaha σκοπεύει να τοποθετήσει εκ νέου το θρυλικό όνομα στην μεσαία κατηγορία adventure, προσφέροντας στη αγορά μία φιλική, εύχρηστη, απολαυστική και προσιτή οικονομικά, μοτοσυκλέτα. Είδαμε αυτή την σπάνια σπίθα στα μάτια των ανθρώπων της Yamaha, οι οποίοι μας τόνισαν με ιδιαίτερη χαρά το κοινό στο οποίο απευθύνεται η νέα Tenere 700. Τους ταξιδιώτες κάθε βεληνεκούς, ειδικά αυτούς που σκοπεύουν να γυρίσουν όλο τον πλανήτη από κάθε είδους διαδρομή. Τους αναβάτες περιπέτειας κάθε εδάφους, που θα κινηθούν σε άσφαλτο και χώμα με αξιώσεις. Τους λάτρεις της φύσης, των όμορφων τοπίων, των εκπληκτικών διαδρομών, αλλά και όλους όσοι θα ταξιδέψουν με χαλαρούς ή γρήγορους ρυθμούς σε μικρές εξορμήσεις. Τους "rally addicted" που θέλουν στην κατοχή τους μία μοτοσυκλέτα με "rally look", ικανή να τους συντροφέψει στον πιο δύσβατο χωματόδρομο, αναβάτες που θέλουν να οδηγήσουν τέρμα γκάζι στα βουνά. Αλλά και όσους θέλουν αυτή την μία, την ''τα κάνω όλα'' στο γκαράζ τους, χωρίς περιορισμούς στην καθημερινή μετακίνηση.

Διαφορετικό κοινό αναβατών, διαφορετικές ανάγκες. Συμβιβασμός ή μη; Γίνεται να καλυφθούν οι διαφορετικές χρήσεις ή όχι;Μία ματιά στην ιστορία του Tenere, της μοτοσυκλέτας που βαπτίστηκε από την έρημο Tenere στην Αφρική, μας δείχνει ότι για δύο δεκαετίες, οι εκδόσεις αυτές, κυριάρχησαν, με χαρακτήρα άγριο για τα τότε δεδομένα και ατελείωτες δυνατότητες.

Οι επόμενες εκδόσεις, στα 660 κυβικά εκατοστά, άλλαξαν κάπως τον χαρακτήρα τους, εκπολιτίστηκαν, μέχρι το 2017 όπου και η τελευταία σταμάτησε την παραγωγή της για την ευρωπαϊκή αγορά. Βλέπετε, ήταν η ώρα των ''μαστόδοντων'', που από το 2005 έκαναν την κατηγορία αυτή ''μεσαία'', και τράβηξαν πάνω τους τα βλέμματα και τις πωλήσεις.

Όμως, τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή. Η στιγμή όπου μία μοτοσυκλέτα τίμια, με πολλές δυνατότητες, απλή σε κατασκευή, με όσα άλογα χρειάζονται για παιχνίδι και απροβλημάτιστη, είναι αναγκαία στο κοινό.Ανεξάρτητα με την χρήση. Εκεί πάτησαν άλλωστε και τα επιτυχημένα Tracer 700 και 900, που τα κάνουν όλα και συμφέρουν.

Διαφορές και νέα πράγματα

Στην περίπτωση του Tenere 700, μόνο ο κινητήρας είναι ίδιος με τους Tracer 700, ο οποίος προήλθε από το MT-07. Αλλαγές στην εισαγωγή του αέρα, με ψηλότερα τοποθετημένο φιλτροκούτι ώστε να μην κινδυνεύει από τα νερά στα περάσματα από ποτάμια, διαφορετική χαρτογράφηση, νέα εξάτμιση και μεγαλύτερο ψυγείο, για αυξημένη ψύξη, δημιούργησαν νέα δεδομένα.

Καλύτερες μεσαίες στροφές, ελαστικότητα από τις χαμηλές, που σε συνδυασμό με κοντύτερη κατά 9% τελική μετάδοση (γρανάζια 15/46 από 16/43), υπόσχονται χρηστικότητα σε κάθε διαδρομή.

Τα υπόλοιπα, σχεδιάστηκαν απλά, ειδικά για την Tenere 700. Και εκεί είναι και το μεγάλο στοίχημα: Αντί να φτιάχνεις ανεξέλεγκτα επιδόσεις, που θέλουν μετά ηλεκτρονικά για να ''μαζευτούν'', σχεδιάζεις από την αρχή τα πάντα πάνω σε μία γερή βάση, ώστε να δουλεύουν αβίαστα, χωρίς κανέναν έλεγχο! Και κάπως έτσι, γεννήθηκε το νέο Tenere 700!

Η αλήθεια βέβαια είναι πως δεν περιμέναμε από την πρώτη επαφή να είναι τόσο ξεκάθαρο, το πόσο φιλικό και βολικό θα ήταν: Το ύψος της σέλας, στα 875mm , είναι φιλικότερο απ’ ότι έδειχναν οι φωτογραφίες, και ένας αναβάτης ύψους 1.80μ πατάει με σχετική ευκολία τα δύο πόδια -άνετα το ένα. Υπάρχουν και επιλογές όμως, με χαμηλότερη σέλα και κιτ χαμηλώματος της πίσω ανάρτησης, για όσους το επιθυμούν στα 835 χιλιοστά -αλλά και ψηλότερη σέλα ''Rally'' κατά 40mm, για τους ψηλότερους και πιο επιθετικούς αναβάτες.

Με το που κύλισαν οι τροχοί, έξω από το κάστρο της Tortosa, όπου και μέναμε, κατάλαβα ότι η σχέση μας θα είναι πολύ καλή. Δεν το νιώθεις πάντα αυτό, αλλά ήταν μία από τις στιγμές που δέσαμε κατευθείαν.Πάνω στο νέο Tenere 700 ένιωσα αμέσως την ευκολία στην οδήγηση, σαν να οδηγώ μονοκύλιδρο, όπου η αλλαγή κατεύθυνσης γίνεται με ‘’την σκέψη’’. Η ελαφριά αίσθηση σε κάνει να απορείς που πήγαν τα 187 ανακοινώσιμα κιλά και καταλαβαίνεις αμέσως ότι είναι πανεύκολο μέσα στην πόλη, εκεί που κινηθήκαμε αρχικά.

Όλα βολικά

Όλα λειτουργούσαν τέλεια, ο συμπλέκτης με ντίζα ήταν μαλακός, το γκάζι, επίσης με ντίζα, προοδευτικό, αν και με λίγα κενά στην αρχική του διαδρομή - καινούρια μοτοσυκλέτα, πιθανότατα με ένα ρύθμισμα να έρθει εκεί που πρέπει.

Το κιβώτιο ταχυτήτων, μαλακό, με σωστή διαδρομή σχέσεων, και οι σχέσεις του ταιριαστές για καθημερινότητα - είναι άλλωστε πιο κοντό σε τελική μετάδοση από MT-07. Ο δικύλινδρος κινητήρας γλυκός και ομαλός από τις χαμηλές στροφές, με ροπή που βοηθά να οδηγάς ξεκούραστα μέσα στην πόλη, ιδανικός για κίνηση με αργές ταχύτητες. Η ελαστικότητα του ιδανική για την καθημερινότητα, τόσο θετική που ξεκινάς ακόμη και με 2η σχέση από σταματημένος: Κινείσαι με 3η ανάμεσα στα αυτοκίνητα και ο κινητήρας δεν κομπιάζει, αντίθετα, με ελάχιστη χρήση συμπλέκτη, ξεκινά και κινείται γλυκά, χωρίς κομπιάσματα.

Από την πρώτη επαφή βλέπεις ότι το σύνολο, λειτουργία κινητήρα, ζύγισμα και αλλαγή κατεύθυνσης, κιλά και κατανομή, συνηγορούν υπέρ της καθημερινότητας.

Η θέση οδήγησης είναι φιλική και όχι απαγορευτική όπως φαίνεται στις φωτογραφίες, το ρεζερβουάρ τελικά δεν εξέχει σε ύψος όπως δείχνουν οι φωτογραφίες - στην περίπτωση του Tenere 700 εδώ, μια εικόνα δεν είναι 1000 λέξεις.

Το ρεζερβουάρ δεν ενοχλεί καθόλου στα πόδια, ούτε τα ανοίγει, και το τμήμα του που ορθώνεται προς την σέλα, καλύπτει ουσιαστικά το φιλτροκούτι, χωρίς όμως να ενοχλεί. Ουσιαστικά, πρόκειται για μία λεπτή σιλουέτα, που σε καμία περίπτωση δεν θυμίζει δικύλινδρη μοτοσυκλέτα.

Η πρώτη επαφή ήταν καθοριστική για να δούμε πως το σύνολο είναι φιλικό, ωστόσο, η Yamaha είχε ένα ιδιαίτερο menu για δύο συνεχόμενες μέρες οδήγησης: 350 χιλιόμετρα την πρώτη ημέρα της δοκιμής, με το 50% να αφορά σε εκτός δρόμου οδήγηση, και 150 την επόμενη, με μεγάλο ποσοστό χώματος πάλι.

Η Yamaha ήθελε προφανώς να διαχωρίσει το Tenere 700 από τα Tracer, να δείξει τι ακριβώς μπορεί να κάνει αυτή η μοτοσυκλέτα σε πραγματικές συνθήκες, θέλοντας να μας δώσει την ακριβή χρήση ενός adventure αναβάτη - να χορτάσουμε χώμα και μεικτή διαδρομή!

Πραγματική διπλή χρήση

Έτσι, ξεκινώντας από την Tortosa, ο προορισμός μας ήταν το Padres, βορειοανατολικά, έπειτα από τα προαναφερθέντα 350 χιλιόμετρα μεικτής διαδρομής. Τόσο χώμα όμως, δεν το περιμέναμε ειλικρινά!

Εξοπλισμένη με τα ελαστικά διπλής χρήσης της Pirelli, Scorpion Rally STR, έτοιμη δηλαδή για adventure καταστάσεις απευθείας, οδηγήσαμε τα φαρδιά τακούνια στους σαθρούς ισπανικούς χωματόδρομους. Ένα μείγμα λευκής σκόνης και χαλικιού, με σκληρό υπέδαφος και γλίστρημα που σε νευριάζει. Γρήγορες διαδρομές με ανοιχτούς χωματόδρομους, που απαιτούν σταθερότητα και καλή πρόσφυση, που ζητούν καλές αποσβέσεις και ιδανική προφόρτιση ελατηρίων, για να μην χώνεσαι σε λακκούβες και νεροφαγώματα άσκοπα.

Το βασικό όμως, είναι η θέση οδήγησης, και στο Tenere 700, η όρθια στάση σώματος έρχεται τελείως φυσικά, και το τιμόνι που αρχικά φαινόταν ψηλά τοποθετημένο, σε αφήνει να απολαύσεις οδήγηση χωρίς να χρειάζεσαι ρυθμίσεις. Φαρδύ, ανοιχτό, οβάλ διατομής τιμόνι, με σωστούς μοχλούς, πολύ βολικό, που διατηρεί το σώμα ψηλά ξεκούραστα. Επιτρέπει στον αναβάτη να εκμεταλλεύεται το μήκος της σέλας, να οδηγά επιθετικά, να μετακινείται μπροστά σε επιταχύνσεις ή λακκούβες, να σηκώνεται άνετα από τα φαρδιά οδοντωτά μαρσπιέ. Τα τελευταία, δεν χρειάστηκαν αφαίρεση των ελαστικών παρεμβυσμάτων τους, αφού ακόμη και με αυτά τοποθετημένα (αφαιρούνται γρήγορα), η μπότα γαντζώνει τέλεια.Θα λέγαμε όμως πως το τιμόνι είναι ψηλό, και σίγουρα βρίσκεται στο άνω όριο του τριγώνου σέλα-μαρσπιέ-τιμόνι, χωρίς να επηρεάζει αρνητικά την οδήγηση, κάτι που έχουμε δει να συμβαίνει σε παρεμβάσεις με αποστάτες και ψηλότερα τιμόνια.

Η Yamaha κατάφερε να δώσει στο Tenere 700 αίσθηση Rally, αλλά και να διατηρήσει αναλλοίωτα τα χαρακτηριστικά μίας endurο κατασκευής στο χώμα. Αυτό βλέπεις από την πρώτη στιγμή που το οδηγάς στο χώμα άλλωστε.
Το αποτέλεσμα; Με το μεταξόνιο των 1595 χιλιοστών, το Tenere 700 παραμένει σταθερό στα ‘’πολλά’’ σε σαθρό χωματόδρομο, και όταν λέμε πολλά, εννοούμε πάνω από 100χ.α.ω. Παραμένει σταθερό σε αλλαγή κατεύθυνσης στο σαθρό χώμα με γκάζι, και πλαγιολισθαίνει με ακρίβεια στις εξόδους των στροφών, χωρίς να φοβίζει.

Υποδειγματική σταθερότητα

Η στιβαρότητα του -νέου- πλαισίου (καμία σχέση με MT-07) είναι υποδειγματική, και δείχνει να συνδυάζει με ακρίβεια την σταθερότητα με την ευελιξία. Την ίδια στιγμή που πίνεις νερό στο όνομα του για την εμπιστοσύνη που εμπνέει, τοποθετείται ακριβώς εκεί που θες για να στρίψει με ασφάλεια. Ένιωσα να ντριφτάρω ατελείωτα με γκάζι, εκμεταλλευόμενος το ανέβασμα στροφών έως τις 11.500σ.α.λ. πριν επέμβει ο κόφτης -νούμερο απίστευτα καλό για ντριφτ, αφού από τις 3.000σ.α.λ. έχεις αρχίσει ήδη να σπινάρεις, με τον πίσω τροχό να χαιρετά την ‘’εξωτερική’’ και να πετάει πέτρες στο πλάι.

Η διάρκεια απόδοσης του κινητήρα λειτουργεί υπέρ του σε κάτι τέτοια παιχνίδια, και πραγματικά, αυτός ο δικύλινδρος με στρόφαλο Crossplane και ανάφλεξη στις 270 μοίρες, είναι ‘’ποίημα’’ για Off road οδήγηση.Δύναμη παντού, ελαστικότητα, αμεσότητα στο άνοιγμα του γκαζιού, ‘’ακούει’’ αμέσως όταν θες να ντριφτάρεις, να επιταχύνεις, να περάσεις λακκούβα, να κάνεις σούζα. Συνδυάζεται άριστα με τις σχέσεις του κιβωτίου, και σε κάθε σου ‘’θέλω’’ θα έχει απάντηση.

Και ένα σημαντικό: Δεν χρειάζεται ηλεκτρονικό έλεγχο. Η απλότητα στην λειτουργία του, ο τρόπος με τον οποίο βάζει την δύναμη ''κάτω'', είναι τέτοια που μπορείς να ανοίξεις το γκάζι άφοβα, απολαμβάνοντας την γραμμικότητα στην καμπύλη της απόδοσης.

Εκεί που με άλλους κινητήρες η δύναμη έρχεται απότομα και απαιτούνται ηλεκτρονικά συστήματα για έλεγχο, στο Tenere 700, αρκεί λίγη αυτοσυγκράτηση και δεν θα αντιμετωπίσεις υπερστροφές ισχύος, ακόμη και σε πολύ γλιστερό χώμα.

Η δύναμη και τρόπος απόδοσης των 72 ανακοινώσιμων ίππων είναι όση χρειάζεσαι για να μπορέσεις να διαχειριστείς, ότι επίπεδο αναβάτη και αν είσαι. Εύκολη αν είσαι ερασιτέχνης και δεν τα πας καλά με τα πολλά γκάζια, αρκετή για να παίξεις αν είσαι ''παιχνιδιάρης'' που το λέει η ψυχή του, υπεραρκετή για να κινηθείς πολύ γρήγορα, χωρίς να σου λείψει το γκάζι.

Απολαμβάνοντας παιχνίδι στους χωματόδρομους της ισπανικής υπαίθρου, το Tenere 700 με γέμιζε ολοένα και περισσότερο εμπιστοσύνη, μαθαίνοντας και το γλίστρημα των ελαστικών που διαθέτουν πυκνά τακούνια. Παράλληλα, θα ήθελα να το δοκιμάσω με πιο αραιό τακούνι στα ελαστικά, να δω τι δυνατότητες θα είχε!

Ατελείωτο παιχνίδι

Στην παρούσα φάση, με όποιες δυσκολίες από πλευράς χώματος, σκόνης, χαλικιών, γλιστρήματος, το παιχνίδι ήταν ατελείωτο, και η μοτοσυκλέτα, απολαυστική. Αληθεύει αυτό που μας έλεγαν στην παρουσίαση, πως με τέτοια ανάφλεξη, το γκάζι είναι γλυκό και δεν χρειάζεται Traction Control. Όντως, είχα τον έλεγχο στο δεξί μου χέρι, και όση δύναμη ήθελα. Τα 70 άλογα, ήταν υπεραρκετά για να κάνω ότι θέλω, και άφοβα στις χαμηλές στροφές -ποτέ δεν ένιωσα να μου λείπει το Traction.

Ούτε ένιωσα να μου λείπει ένα special off road ABS, αφού αυτό, απενεργοποιεί και τα δύο φρένα, σε αντίθεση με άλλων εταιριών, που αφήνουν ενεργό το μπροστά, αλλά με μικρότερη ανάδραση. Τα φρένα του Tenere 700 είναι ομαλά στην λειτουργία τους, με δύναμη και αίσθηση, χωρίς υπερβολές που να κάνουν αναγκαία την χρήση τέτοιου συστήματος. Οι δαγκάνες της Brembo, έχουν όσο δάγκωμα χρειάζεται στο χώμα, και δεν υπολείπονται σε δύναμη στα ''πολλά'' στην άσφαλτο. Ούτως ή άλλως, όπως μας είχαν πει, ακόμη και με το ABS εν λειτουργία, μπορείς να φρενάρεις στο χώμα. Και είναι αλήθεια, σε κανονικές συνθήκες σβέλτης οδήγησης, φρενάρεις κανονικά με το ABS, χωρίς να νιώσεις ότι αυξάνεται σημαντικά η απόσταση φρεναρίσματος σου.

Έπειτα από πολλές εναλλαγές σε κάθε είδους χώμα, έχουμε μετακινηθεί γρήγορα σε εθνική οδό, όπου διαπιστώνω πως με το που φτάσεις στα 120χ.α.ω., νιώθεις ότι έχεις ξεχάσει να αλλάξεις ταχύτητα. Τελικά, στο κιβώτιο βρίσκεται ήδη η 6η, ο κινητήρας στις 5.500σ.α.λ αλλά νιώθεις ότι θέλει μία... 7η για να ακούγεται καλύτερα. Κι όμως, είναι απλά μία ιδέα, μιας και η 4η φτάνει στα 175, η 5η στα 200 και η 6η καλοβλέπει τα 210. Πρακτικά, ταξιδεύει άνετα με 140χ.α.ω και έχει την ροπή να προσπεράσει με 6η, όποτε του ζητηθεί. Αρκετά καλό! Απλά είναι η διάρκεια στην απόδοση, που φτάνει στις 11.500σ.α.λ. που σε κάνει να νιώθεις έτσι. Κραδασμοί πάντως, δεν υπάρχουν ώστε να ενοχλούν, απλά το νιώθεις ότι δουλεύει σε ψηλές στροφές, και σε κάποια περιοχή των στροφών, βγάζει λίγους υψίσυχνους.

Από χωματόδρομο σε άσφαλτο και τούμπαλιν

Η ζελατίνα του είναι διάφανη και προσφέρει αρκετά καλή προστασία από τον αέρα, μιας και όντας στενή, δεν επηρεάζει αρνητικά, αφού σχίζει τον αέρα κάνοντας την δουλειά της. Με αυτά και αυτά, έχουμε περάσει σε ορεινά στροφιλίκια και ‘’τελειώνουμε’’ τα ελαστικά στην άσφαλτο, πλαγιάζοντας οριακά, ακολουθώντας γραμμές, αλλάζοντας κλίση συνεχώς, παίζοντας με το γκάζι, τα φρένα, σαν να οδηγούμε super motard. Παρά τον 21’’ τροχό μπροστά, τα όρια δείχνουν ατελείωτα, και το παιχνίδι σοβαρεύει. Κινούμαστε γρήγορα, απολαμβάνουμε sport οδήγηση, ανοίγουμε το γκάζι τέρμα και πλαγιάζουμε οριακά. Μπαίνουμε στο χώμα ξανά, αλλάζουμε ξανά σε άσφαλτο, το κάνουμε αυτό όλη μέρα και η ρεζέρβα γυρίζει στα 237 χιλιόμετρα, με το γκάζι να βρίσκεται συνεχώς ή τις περισσότερες φορές, στο τέρμα. Απομένουν ακόμη 80 χιλιόμετρα ρεζέρβας, σύμφωνα με τα λεγόμενα των μηχανικών, αλλά εμείς με 11,5 λίτρα, γεμίζουμε ξανά. Αρκετά καλή κατανάλωση θα έλεγα, τα 5,7 /100, για τέρμα γκάζι όλη μέρα.

Τι θα ήθελε ένας adventure αναβάτης; Να μπορεί όλη την ημέρα να γυρνάει από χωματόδρομο σε χωματόδρομο, να συνδέει βουνά με επαρχιακούς ασφαλτοστρωμένους δρόμους, να διεκπεραιώνει διαδρομές, προκειμένου να φτάσει στον προορισμό του.

Είχαμε καλύψει πλήρως μία τέτοια ημέρα, φτάνοντας τελικά στα βουνά όπου κοιμηθήκαμε σε ένα δασικό χωριό με ξύλινα σπιτάκια. Το barbeque που ακολούθησε, με ψητά και μπύρες, ήταν απλά το όνειρο του adventure αναβάτη, μετά από μία τόσο γεμάτη μέρα.

Και την επόμενη, βρισκόμασταν ξανά στους δρόμους της ισπανικής υπαίθρου, ξεκινώντας από το xalet Prades όπου μείναμε το βράδυ, στην σέλα του Tenere 700, κατηφορίζοντας προς το ξενοδοχείο, σε χαμηλότερα υψόμετρα. Το menu σήμερα είχε μόνο 150 χιλιόμετρα, σε αντίθεση με τα 365 που γράψαμε χτες, την πρώτη μέρα της παρουσίασης, όπου κυριολεκτικά κάναμε περισσότερα απ’ όσα θα ήθελε κάποιος αναβάτης περιπέτειας. Η Yamaha ήθελε να δούμε τι μπορεί να κάνει αυτή η νέα μοτοσυκλέτα, να καταλάβουμε ότι ένας αναβάτης περιπέτειας θα μπορούσε άνετα να καλύψει τέτοιες διαδρομές, αλλά μας κράταγε και κερασάκι γι' αυτή την ωραία τούρτα.

Περισσότερο παιχνίδι

Η σημερινή διαδρομή ήταν τεχνική, "σφιχτή" στο χώμα, με συνεχόμενα αλματάκια σε δασικό στενό δρόμο, κατηφορικό με κροκάλα και γλιστερό έδαφος, και από δίπλα ένα χάσιμο καμιά 300αριά μέτρα να καραδοκεί. Όλα αυτά μαζί, συν την όποια κούραση της προηγούμενης μέρας, θα προσπαθούσαν να μπουν στο μπλέντερ για να φτιάξουν ένα μείγμα που να μην μας κάτσει στο λαιμό. Κάτι από την αρχή δύσκολο, πόσο μάλλον το να κατέβει μονορούφι στην περίπτωση που όλα δούλευαν ρολόι.

Η διαδρομή είναι κατηφορική και γλιστερή, αποτελεί ένα ιδανικό πεδίο για παιχνίδι, μιας και η μαλακή σε αποσβέσεις Tenere συμπιέζεται και βρίσκει πρόσφυση εύκολα – ακόμη και τα Pirelli STR που λογικά θα δυσκολεύονταν εδώ, κρατάνε καλά, και το γλίστρημα γίνεται ελεγχόμενα. Ο συμπλέκτης δουλεύει πάλι καλά, αλλά η μανέτα του βρίσκεται μακριά – σε συνεχόμενη χρήση. Θα ήθελα ρυθμιζόμενη για να την φέρνω στο μήκος των δακτύλων μου, και να μπορώ να ελέγχω την δύναμη καλύτερα σε τέτοιες διαδρομές. Η μανέτα του φρένου ρυθμίζει και έρχεται εύκολα στα δάκτυλα μου, αλλά και οι δύο δεν έχουν κόψιμο πριν το μπιλάκι και σε περίπτωση πτώσης, μπορεί να σπάσουν σε σημείο που να δημιουργήσει πρόβλημα.

Μικρό το κακό σκέφτομαι, ούτως ή άλλως οι μανέτες δεν κοστίζουν πολύ.

Το παιχνίδι στην κατηφορική διαδρομή ''ξεφεύγει'', εγώ κάνω άλματα στα σαμάρια του δρόμου και απολαμβάνω πετάγματα, με την μοτοσυκλέτα να εξαντλεί τη διαδρομή των αναρτήσεων - σχεδόν ακουμπά στο έδαφος – πολλές φορές τερματίζει το αμορτισέρ και νιώθω ότι βρίσκει η ποδιά - του πλοηγού, βρίσκει το διπλό stand στο έδαφος. Αν και το Tenere 700 δεν φτιάχτηκε για κάτι τέτοιο, το κάνει με άνεση και ασφάλεια. Ούτε κουνάει, ούτε χάνει γραμμή, ούτε νιώθω ανασφάλεια. Ρυθμίζω την προφόρτιση του ελατηρίου της πίσω ανάρτησης, υδραυλικά, και η μοτοσυκλέτα αλλάζει, η ανάρτηση συμπεριφέρεται καλύτερα, συμπιέζεται λιγότερο στατικά, κρατάει το βάρος της και το βάρος μου, καλύτερα.

Πλέον περνάει τα άλματα με περισσότερη άνεση, περνάει πιο εύκολα από λακκούβες, δείχνει πιο ψηλή και η συμπεριφορά της είναι πιο στιβαρή. Μου αρέσει πιο πολύ τώρα.

Ψάξιμο στις λεπτομέρειες

Μετά από μία ώρα συνεχόμενο παιχνίδι καταλήγουμε στο σημείο της φωτογράφισης, μέσα στα δέντρα. Εκεί, ψάχνοντας τα εργαλεία, ανοίγω το σελάκι του συνεπιβάτη, για να διαπιστώσω ότι στο πίσω τμήμα δεν κρύβει κάτι, απλά μπορείς να βάλεις ένα μικρό πέταλο αν θες. Η μπροστινή σέλα, του αναβάτη, αφαιρείται με δύο άλεν βίδες – το άλεν βρίσκεται ήδη εκεί, κι έτσι η πρόσβαση γίνεται σε ένα λεπτό. Τα εργαλεία κρύβονται κάτω από την σέλα, μαζί με τη ζελατίνα για τα χαρτιά της μοτοσυκλέτας, ενώ στον χώρο της μπαταρίας κάτι μικρό μπορεί να στριμωχτεί.

Ρυθμίζω στις αναρτήσεις δύο κλικ πιο αργή την επαναφορά της ανάρτησης και δύο κλικ πιο αργή την απόσβεση συμπίεσης στο μπροστινό. Οι αναρτήσεις ‘’ακούνε’’ αμέσως και η μοτοσυκλέτα γίνεται πιο σφιχτή, πιο καλή για επιθετική οδήγηση, πιο στιβαρή για να την πιέσω και να πάρω αυτό που θέλω. Μεγάλη διαφορά, με μικρές ρυθμίσεις, γεγονός που δείχνει ότι οι ρυθμίσεις των αναρτήσεων δεν είναι διακοσμητικές.

Μιλάω με τον καλεσμένο της Yamaha, Franco Caimi, Γάλλο εργοστασιακό αναβάτη της εταιρίας στο Dakar -τερμάτισε 8ος φέτος! Τον ρωτάω για τις εντυπώσεις του και απαντά πως βρίσκεται πολύ κοντά στην εργοστασιακή με την οποία τρέχει στο Dakar. Θέση οδήγησης και χαρακτήρας είναι πολύ κοντά. Τι θα άλλαζε για να έρθει στα μέτρα του; Ψηλότερη σέλα, πιο σφιχτές αναρτήσεις. Τις αναρτήσεις τις ρύθμισα, έμενε η σέλα. Ευτυχώς που εκεί υπήρχε έτοιμη Rally έκδοση, με ψηλότερη κατά 4 εκατοστά σέλα, τελικό της Akrapovic, βάση αλουμινίου για την πινακίδα.

Την παίρνω και συνεχίζω με αυτήν και βρίσκω κατευθείαν την θέση μου ψηλότερα. Η έξτρα σέλα με τοποθετεί πιο ψηλά και έχω καλύτερο έλεγχο – μπορώ να οδηγήσω πιο επιθετικά, να γραπώσω το τιμόνι και να ελέγχω την μοτοσυκλέτα με περισσότερη άνεση. Επίσης, σηκώνομαι πιο γρήγορα από καθιστός, όρθιος. Ωστόσο, είναι και πιο μαλακή και άνετη, οπότε, αν και ψηλότερη, είναι σίγουρα η σέλα που θα έβαζα. Το τελικό της Akrapovic ενισχύει τον ήχο, αλλά και το άρπαγμα από τις χαμηλές στροφές -το νιώθεις αμέσως στο χώμα, ειδικά όταν γλιστράς με τον πίσω τροχό και ανοίγεις το γκάζι για να ντριφτάρεις ελεγχόμενα. Περισσότερη δύναμη στις χαμηλές, όση θες για να παίξεις πλαγιολισθαίνοντας. Γεμάτες μεσαίες αλλά και ξέσπασμα ψηλά, που δείχνει να απελευθερώνει τον κινητήρα.

Προκλητική στην χρήση

Βγαίνουμε σε ορεινά στροφιλίκια, πλακώνουμε τις μοτοσυκλέτες σε συνεχόμενες εναλλαγές – σήμερα έχουμε λίγες ευθείες και κάθε στροφή μας δείχνει πόσο καλό στήσιμο έχει το Tenere. Προχωράμε προς το τέλος, κάνουμε φωτογραφίσεις, οδηγούμε μαζί με τον Franco Caimi πάνω στα αιολικά πάρκα και βλέπω ότι στα χέρια ενός επαγγελματία, γίνεται όπλο.

Άσφαλτος-χώμα, χώμα-άσφαλτος, συνεχόμενες εναλλαγές, που οδηγούν τελικά στο ξενοδοχείο.

Κάθομαι και τη χαζεύω. Μου άρεσε πολύ η ποικιλία χρήσεων, η άνεση με την οποία κινείται, που μετά από δύο μέρες συνεχόμενης απαιτητικής οδήγησης σε κάθε τερέν δεν με έκανε να βαρεθώ. Θα έλεγα ότι βαρέθηκα μάλλον από το ασυντόνιστο πρόγραμμα της παρουσίασης, παρά από την μοτοσυκλέτα.

Όλα συνεχίζουν να δουλεύουν σωστά, ψάχνω να βρω αν το ψηλά τοποθετημένο ρεζερβουάρ ενοχλεί στις αλλαγές κλίσεων – ναι είναι το κέντρο βάρους κάπως ψηλά, αλλά δεν ενοχλεί. Με τις αναρτήσεις ρυθμισμένες σφιχτά, νιώθω ότι κάθομαι πιο βασιλικά, η μοτοσυκλέτα συμπιέζεται λιγότερο, δείχνει πιο μεγάλη, σαν να πήρε καμιά 200αριά κυβικά έξτρα σε αίσθηση.

Τα μαρσπιέ είναι τεράστια, σωστά για την χρήση, με ελαστικά παρεμβύσματα που αφαιρούνται - αλλά δεν χρειάστηκε γιατί στις άκρες του το λάστιχο τους αφήνει χώρο για τα “δοντάκια”. Σχάρα δεν υπάρχει για φόρτωμα, αλλά τέσσερεις μικρές βάσεις, έτοιμες για πιάσιμο ‘’χταποδιών’’ – η σχάρα είναι έξτρα αξεσουάρ.

Κοιτάω την κατασκευή. Η βαφή είναι άριστη, το ίδιο και τα πλαστικά περιφερειακά, δεν είδα κάπου να φεύγει χρώμα και αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως, σε μοτοσυκλέτα που έπεσε και σύρθηκε, το αλουμινένιο ρεζερβουάρ δεν ακούμπησε -το πλαστικό του ψυγείου, εξέχει και προστατεύει.

Ο κάθετος πίνακας οργάνων LCD με το rally look έχει τα βασικά και τα εμφανίζει σωστά -μπερδεύεσαι λίγο με την αλλαγή των ενδείξεων, μιας και τα δύο κουμπιά που υπάρχουν πρέπει να πατηθούν ταυτόχρονα -μάλλον κάποιο λάθος που θα διορθωθεί στην παραγωγή. Το ABS πάντως απενεργοποιείται εύκολα αν και κάθε φορά που σβήνει η μοτοσυκλέτα, πρέπει να το απενεργοποιείς ξανά. Αυτό ίσως είναι πρόβλημα για όσους κάνουν συνεχώς χώμα.

Συμφέρουσα αγορά

Έχει αλουμινένια ποδιά, δύο ζευγάρια φώτα LED τα οποία δεν δοκιμάσαμε βράδυ ώστε να ξέρουμε τι ένταση και δέσμη έχουν, αλλά και πατέντα στο μπροστινό φτερό, που το ρυθμίζει σε ύψος με δύο βίδες από κάθε πλευρά, για να μην μπουκώνει από τη λάσπη! Θεωρώ πως ούτε στην χαμηλή ρύθμιση θα μπουκώνει, μιας και είναι αρκετά ψηλό, αλλά αφού υπάρχει, θα εκτιμηθεί την κατάλληλη στιγμή.

Γενικά, είναι μία μοτοσυκλέτα ‘’τόσο – όσο’’. Έχει αυτά που πρέπει για να ζήσεις μαζί της, δεν έχει αυτά που θα ήθελες για να κάνεις το κομμάτι σου ενδεχομένως σε συζητήσεις καφετέριας. Old school σε κάποια πράγματα, αλλά προσεγμένη ώστε να καίει βενζίνη 90 οκτανίων χωρίς καμία αλλαγή, αν φτάσεις μέχρι το Καζακστάν.

Η αλήθεια όμως, είναι πως δεν μας έλειψε τίποτα.

Ούτε Traction Control, ούτε Ride by Wire, ούτε Cornering ABS, ούτε ηλεκτρονικά ρυθμιζόμενες αναρτήσεις, ούτε χάρτες στην ηλεκτρονική ανάφλεξη.

Back to the roots, με ένα απλό σύνολο που δουλεύει σωστά, με περιφερειακά που συνεργάζονται άριστα μεταξύ τους. Άψογες αναρτήσεις, κορυφαίο πλαίσιο, σωστή θέση οδήγησης, καταπληκτικός κινητήρας, ιδανικά φρένα, σωστή κατανάλωση. Ένα απλό σύνολο που ''δουλεύτηκε'' αρκετά ώστε να εξελιχθεί σωστά για να είναι καλό.

Και φυσικά, έχει προκλητική τιμή, παίζοντας μόνο του σε μία υποκατηγορία, μιας και τα ίδιου προορισμού Triumph Tiger 800 XCX, BMW F 850GS και KTM 790 Adventure, μάλλον ξεφεύγουν σε τιμή, αλλά και εξοπλισμό.

Με το κόστος αγοράς των €10,490 (τιμή προπαραγγελίας: €9.990), μάλλον θα προσελκύσει ένα μεγάλο εύρος αναβατών από ποικίλες κατηγορίες, και φαντάζει ως μία εξαιρετικά συμφέρουσα αγορά!