Ψυχική αναζήτηση
Πάντα αναζητούμε ένα λόγο να πάμε στο βουνό. Πάντα ψάχνουμε αυτές τις ημέρες του χρόνου ώστε να ''ταιριάξει'' η παρέα, ο καιρός, η διάθεση, για να απολαύσουμε οδήγηση.
Κάθε φορά, σε νέο προορισμό, εντός Ελλάδος, σε αποστάσεις που να μπορούν να καλυφθούν μέσα σε τρεις, τέσσερις ή πέντε μέρες, μαζί με το ''πήγαινε-έλα''. Βλέπετε, η Αθήνα όσο ωραία και αν φαντάζει για κάποιους, τόσο μακριά απέχει από τα ''ωραία''.
Ο προορισμός είχε βρεθεί από καιρό, ήταν ο Όλυμπος και ο Κίσσαβος, δύο βουνά που ''μαλώνουν'' όπως λένε οι μύθοι, κι εμείς, θέλαμε οπωσδήποτε να τα ''πατήσουμε'' και να συνεχίσουμε στο Πήλιο, για να κλείσουμε τη βόλτα μας.
Άρα, για το πήγαινε, είχαμε κοντά στα 400 χιλιόμετρα για την είσοδο από την Ελασσόνα στον Όλυμπο και το χώμα, και για το γύρνα, άλλα 350, από το Βόλο. Και καμιά 500αριά "γύρω - γύρω όλοι" στην χωμάτινη παιδική χαρά της κεντρικής Ελλάδας που τόσο αγαπάμε.
Διαδρομές που παλαιότερα θα μπορούσαμε να τις συζητήσουμε ακόμη και με τετράχρονο 125, που τώρα θέλουμε 1200 κυβικά εκατοστά και πάνω, 160 άλογα και πάνω, ηλεκτρικές σέλες, ηλεκτρικά παράθυρα, κλπ.
Ο συνδυασμός άνετου ταξιδιού στην εθνική οδό και στους επαρχιακούς δρόμους, με την εύκολη, αβίαστη και απολαυστική οδήγηση στο χώμα, ήταν το ζητούμενο γι' αυτή την βόλτα που κατέληξε σε συγκριτικό μοτοσυκλετών. Ένα συγκριτικό, με γνώμονα την απόλαυση στην οδήγηση πρώτα, όπως θα έκανε η κάθε παρέα, ο κάθε αναβάτης που θα πήγαινε να ξεσκάσει κάποιες λίγες μέρες.
Χωρίς υποστήριξη, χωρίς αυτοκίνητα και μεταφορά αποσκευών, χωρίς όλα να είναι έτοιμα στημένα στο τέλος της ημέρας. Οι μοτοσυκλέτες, θα έπρεπε να μεταφέρουν τα πράγματα μας για ολιγοήμερο camping στα βουνά, όπως ακριβώς βγαίνουν από το εργοστάσιο.
Η μεσαία κατηγορία adventure, είναι φωτιά πλέον, και έχει αναπτερωθεί μιας και βλέπουμε ολοένα και περισσότερες εταιρίες να προσφέρουν μοτοσυκλέτες που κάνουν αυτό ακριβώς που θέλαμε, με τις λιγότερες παραχωρήσεις.
Οι μοτοσυκλέτες
Βασικό κριτήριο λοιπόν, ήταν όλες αυτές που θέλαμε να έχουμε μαζί μας για να περάσουμε καλά, να διαθέτουν χωμάτινα χαρακτηριστικά. Και για να το ξεκαθαρίσουμε, χώμα ισούται με διαστάσεις τροχών 21'' μπροστά και 18'' πίσω, άντε και 17'', που κάποιες μοτοσυκλέτες συνδυάζουν. Όλοι οι άλλοι συνδυασμοί, απλά περνάνε χώμα, και για να είμαστε πιο απλοί, ο 19άρης μπροστά, δεν έχει την απαιτούμενη ελαστικότητα σε χτυπήματα - άρα και αντοχή - ούτε τόσο μήκος πέλματος στο έδαφος, ώστε να περνάει με άνεση τα ''χαρακώματα''.
Από αυτές που είχαμε στο μάτι, ήταν όλες διαθέσιμες, όχι βέβαια στις εκδόσεις που θέλαμε, γιατί αυτό, πάντα είναι ένα δύσκολο κομμάτι να συνδυάσεις τις ίδιες ημερομηνίες.
Έτσι, από την BMW, είχαμε την F 850GS Adventure με το μεγάλο ρεζερβουάρ και όχι το απλό, από την Honda το Africa Twin Sports Adventure DCT, το ''big tank'' με το αυτόματο κιβώτιο, και όχι το manual λεπτοκαμωμένο απλό, από την KTM το απλό 790 Adventure και όχι το ψηλό και πιο επιθετικό σε χαρακτηριστικά R, από την Triumph το ''καλό'' για χώμα, Tiger 800 XCx, και από την Yamaha, το νέο Tenere 700 -το Rally, με την ψηλότερη σέλα, εξάτμιση κλπ.
Ζάχαρη! Όχι μόνο είχαμε να συγκρίνουμε ίδιες σε χαρακτήρα μοτοσυκλέτες, αλλά και με διαφορετικές προσεγγίσεις, που έχουν και αυτές δικαίωμα στην χρήση, στο ταξίδι, στην απόλαυση. Και να δούμε φυσικά τι ψάρια πιάνει η κάθε έκδοση σε αυτή την καθαρά διπλή χρήση, σε πραγματικές συνθήκες. Και το σημαντικότερο, οδηγούμενες από αναβάτες που κάνουν τέτοιους είδους βόλτες πολλές φορές μέσα στη χρονιά, πολλές φορές τα τελευταία χρόνια, γνωρίζοντας ακριβώς τι θέλουν, τι τους αρέσει, τι τους καλύπτει, τι ανάγκες έχουν, ποια τους κάνει και γιατί.
Στο παρόν άρθρο όμως, θα μιλήσουμε για τις συγκεκριμένες μοτοσυκλέτες, από την πλευρά του ειδικού, πάνω στην χρήση που χρησιμοποιήθηκαν, και θα ακολουθήσει ξεχωριστό άρθρο για τις απόψεις των καθημερινών αναβατών που συμμετείχαν.
Τα τακούνια
Έχοντας λοιπόν πέντε μεσαίες adventure του 2019, με τις Africa και Tiger να αλλάζουν, δεν ψάχναμε την καλύτερη απ' όλες, αλλά την καλύτερη για την συγκεκριμένη χρήση.
Έχοντας και δύο πίσω με ελαστικά 17 ιντσών στην παρέα (BMW, Triumph), ήταν ώρα να βάλουμε τα τακουνάκια μας για να έχουμε την καλύτερη δυνατή πρόσφυση σε κάθε συνθήκη. Η επιλογή των ελαστικών της Anlas που πρόσφατα άλλαξε αντιπροσωπεία, στα χέρια της ιστορικής Θεοχαράκης Α.Ε., την οποία και ευχαριστούμε, ήταν η καλύτερη επιλογή.
Τα Capra X, τα χωμάτινα ελαστικά για μοτοσυκλέτες adventure, για χρήση σε άσφαλτο και χώμα, τοποθετήθηκαν σε όλες τις μοτοσυκλέτες προκειμένου να έχουμε ίδιο ''πάτημα'' και καμία δικαιολογία!
Τα ελαστικά αυτά θα συνέβαλλαν σε ένα ξεκούραστο ταξίδι στην εθνική οδό, χωρίς θόρυβο, και με σταθερότητα στα χιλιόμετρα, και θα έδιναν την απαραίτητη πρόσφυση στο στεγνό και βρεγμένο χώμα, ώστε να μπορούμε να "παίξουμε" και να περάσουμε καλά
Κοινά δεδομένα, καλή παρέα, ιδανικές θερμοκρασίες, και άδεια από την σημαία. Θέλουμε κάτι άλλο;
Το δύσκολο της υπόθεσης ήταν η επιλογή μοτοσυκλετών. Λες και όποιος έπαιρνε μία, θα την έβγαζε με αυτήν τις επόμενες μέρες. Αλλά ουσιαστικά, θα έπρεπε να ξεκινήσουμε με μία, και να αλλάζαμε στην πορεία, σε άσφαλτο και χώμα, για να βλέπουμε τις διαφορές. Οι αποσκευές όμως, θα ήταν μόνιμα φορτωμένες σε αυτήν που είχαμε από την αρχή. Και όπως καταλαβαίνει κάποιος με εμπειρία στο χώμα, η μάχη έγινε για την διεκδίκηση του Yamaha Tenere και του KTM 790 Adventure. Γιατί είναι τα πιο φρέσκα και τα πιο χωμάτινα, και ως τέτοια, δικαίως διεκδικούνται, χωρίς να σημαίνει ότι οι άλλες τρεις, BMW F850GS Adventure, Honda Africa Twin Sports Adventure, Triumph Tiger 800 XCx, υστερούν.
Η αρχοντιά
Ο κλήρος όμως για το αυτόματο Africa Twin, έπεσε σε μένα, ως πιο έμπειρος, και ως ο μοναδικός ενδεχομένως που θα μπορούσα να το κουμαντάρω άνετα και στο χώμα. Και να πω την αλήθεια, δεν με χάλασε καθόλου, μιας και δεν πήγαινα για ακρότητες αυτές τις ημέρες, αλλά για βόλτα στα βουνά, για να οδηγήσω και να περάσω καλά. Και στην τελική, μία εμπειρία είναι και αυτή!
Η παρέα ξεχύθηκε στην εθνική οδό με τους σάκους φορτωμένους στο πίσω τμήμα της μοτοσυκλέτας να δείχνουν τις διαθέσεις. Το Africa Twin, αρχοντικό, μεγάλο και ψηλό, διαθέτει μία πολύ μεγάλη σχάρα, η οποία βόλεψε απευθείας τα πράγματα μου. Ένας σάκος και παρελκόμενα, έπιασαν την σχάρα και την πίσω σέλα, αφήνοντας άνετο χώρο για οδήγηση. Το πρόβλημα με το φόρτωμα, ήταν ότι το πόδι δυσκολευόταν πλέον να περάσει πάνω από την πίσω σέλα, και αυτή του οδηγού, είναι τόσο ψηλή, που έπρεπε να περνάει από εκεί το πόδι, βρίσκοντας συνέχεια -και γδέρνοντας- τα πλαϊνά καπάκια. Το αποτέλεσμα των ημερών, ήταν στο ξεκαβάλημα, να ξεκολλήσει η σόλα της δεξιάς μπότα, στο πίσω μέρος!
Στο ταξίδι όμως η αρχοντιά του Africa Twin ήταν ξεκάθαρη, με την ζελατίνα να προστατεύει τον αναβάτη από το αέρα, την σελάρα να αναλαμβάνει την άνεση των οπισθίων, και το φαρδύ τιμόνι, να προσφέρει άνετους μοχλούς. Αυτόματες αλλαγές σχέσεων σε όλη την εθνική οδό, οδήγηση μόνο με το γκάζι -συμπλέκτης και λεβιέ ταχυτήτων δεν υπάρχουν ούτως ή άλλως-, και τα χιλιόμετρα πέρναγαν από το οπτικό πεδίο ξεκούραστα. Τα Anlas, άψογα στην άσφαλτο, δίνοντας σταθερότητα στην μεγάλη μοτοσυκλέτα στην εθνική, επιτρέποντας οριακά πλαγιάσματα σε στεγνό οδόστρωμα, φτάνοντας ακόμη και να "τελειώσουμε" τα τακούνια! Εντύπωση έκανε και η απουσία θορύβου για την κατηγορία, γεγονός που σε ανάλογης σχεδίασης ελαστικά, εμφανίζεται, ιδιαίτερα στα 120χ.α.ω., που είναι μία καλή ταχύτητα ταξιδίου.
Το αυτόματο
Αλλάζοντας ταχύτητες μόνο του, σε αργούς ρυθμούς στην εθνική, με κερδίζει, απολαμβάνω οδήγηση, και όποτε θέλω να οδηγήσω γρήγορα, χρησιμοποιώ τα κουμπιά στον αριστερό διακόπτη, για να ανεβάζω και να κατεβάζω ταχύτητες. Αυτό μου δίνει την δυνατότητα να πλησιάζω την οδήγηση μίας κανονικής μοτοσυκλέτας με μηχανικό κιβώτιο, η απουσία συμπλέκτη ωστόσο δεν με ενοχλεί στην άσφαλτο.
Είμαι περίεργος να δω πως δουλεύει στο χώμα, μιας και μου φαίνεται πραγματικά δύσκολο να οδηγήσει κάποιος στο χώμα χωρίς τον απόλυτο έλεγχο του κινητήρα.
Κι όμως, στο χώμα απλά χρειάζεται συνήθεια, που έρχεται σιγά - σιγά. Αλλάζω την επιλογή του mode σε Sport για να ''ξυπνάει'' πιο γρήγορα ο κινητήρας στο άνοιγμα του γκαζιού, και εκμεταλλεύομαι πλήρως τα κουμπιά για αλλαγές σχέσεων. Το Africa υπερτερεί σε κυβισμό από τα άλλα της ''κατηγορίας'', κι έτσι, βάζοντας μία σχέση ''πάνω'' σε εξόδους στροφών ή ανηφόρες, γλιτώνω το σπινάρισμα και επιταχύνω γραμμικά. Μία πολύ ωραία αίσθηση που μου δίνει φόρα στην οδήγηση, και πραγματικά αισθάνομαι άνετα που δεν χρησιμοποιώ άλλα δύο σημεία για την οδήγηση μου: Συμπλέκτη και λεβιέ ταχυτήτων! Όσο απίστευτο και αν φαίνεται, όσο περίεργο μου φαινόταν στην αρχή, τόσο ξεκούραστο ήταν στην βόλτα, στην περιήγηση στα βουνά, στην πολύωρη οδήγηση! Τόσο, που όταν οδήγησα μοτοσυκλέτα με συμπλέκτη και ταχύτητες, ξενέρωσα! Με το κιβώτιο DCT μπορούσα ακόμη και να ντριφτάρω με γκάζι, να πλαγιολισθήσω με την βαριά Africa στις στροφές, και να συνεχίσω με γκάζι, όμως, είναι αλήθεια, ότι ο συμπλέκτης έλειπε όταν χρειαζόμουν αυτό το κάτι παραπάνω, για να σουζάρω σε επιθετική οδήγηση. Σπάνια μου έλειψε, μιας και σπάνια προσπάθησα, αφού είχα μπει στο ρυθμό του, αλλά επειδή ο ρυθμός του δεν ήταν αργός -το αντίθετο!- θα τον ήθελα να υπάρχει σε λειτουργία, παράλληλα με το αυτόματο κιβώτιο.
Απόλαυση
Το μεγάλο Africa ήταν ιδιαίτερα απολαυστικό στις δύσκολες συνθήκες, σε σαθρά, σε λάσπη, σε πέτρες, και νεροφαγώματα. Ένα εξαιρετικό στήσιμο πλαισίου, με καταπληκτικές αναρτήσεις που δούλευαν ξεκούραστα απορροφώντας τις ανωμαλίες, με θέση οδήγησης που όταν ήμουν όρθιος, ήταν από τις καλύτερες που υπάρχουν για γρήγορη off road χρήση. Μπορούσα να οδηγήσω ακόμη και καθιστός, απολαμβάνοντας ανέσεις λιμουζίνας, με τις αναρτήσεις να κρατούν μακριά μου τις ανωμαλίες, και την μαλακιά σέλα, να παίζει τον ρόλο έξτρα ανάρτησης. Αλλά, στο χώμα, όσο το σώμα βρισκόταν καθιστό και προς τα πίσω, επηρεαζόταν αρνητικά η πρόσφυση του μπροστινού τροχού. Οπότε, για γρήγορη οδήγηση, έπρεπε να είμαι όρθιος.
Στα πράγματα που με ενόχλησαν, δεν ήταν αυτά που περίμενα, όπως το DCT και το βάρος, αλλά το ύψος, κάτι που στην άσφαλτο, με σταθερή διαφορά από το δρόμο, ενδεχομένως να είναι προβλέψιμο. Στο χώμα όμως, έφτασα σε σημείο να μου πέσει η μοτοσυκλέτα στην προσπάθεια να ανέβω, μιας και η ελάχιστη υψομετρική διαφορά, είναι εμφανής αμέσως. Και για το σήκωμα, χρειάζονται απαραίτητα δύο άτομα...
Η συνέχεια περιελάμβανε KTM 790 Adventure, ως ''αδικημένος'', έχοντας τραβήξει τον Γολγοθά με το θηριώδες Africa στην εθνική και τον Όλυμπο. Που να ξέρανε τι χαρά είχα νοιώσει!
Τώρα μιλάμε για μία αγωνιστική μοτοσυκλέτα, στημένη με τα πρότυπα της KTM, που όλοι ξέρουμε ότι φτιάχνει Ready to Race μοτοσυκλέτες. Αυτό περιμένεις, αυτό είχα νιώσει στο R που είχα οδηγήσει πριν καιρό, αλλά μεταξύ τους έχουν διαφορές, στα χαρακτηριστικά του πλαισίου και στο ύψος σέλας, με το απλό του συγκριτικού, να είναι το "χαμηλό" και καθημερινό. Πολύ χαμηλό όμως! Πατάς άνετα κάτω, βολεύεσαι αμέσως και ξεκινάς την μάχη. Το πήρα απευθείας στο χώμα, και έσπευσα να εκμεταλλευτώ κατευθείαν τις δυνατότητες του. Τα Anlas Capra X να καρφώνουν τα τακούνια τους στο πρόσφατα βρεγμένο χώμα, το κράτημα σε εξαιρετικά επίπεδα, ο μπροστινός τροχός να δείχνει το δρόμο και ο πίσω να σπινάρει ατελείωτα.
Τα σημάδια
Γραμμές από ξήλωμα του χωματόδρομου να δείχνουν στους υπόλοιπους την διαδρομή, το ντρίφτ να αυξάνεται διαρκώς, το παιχνίδι και ο παλιμπαιδισμός να δείχνουν πόσο αντέχει την πίεση το KTM. Όσο το πιέζεις, τόσο κάθεται στο έδαφος, τόσο σου φωνάζει ''δώσε'', κι εσύ δίνεις. Πλαίσιο, αναρτήσεις, συνηγορούν στο κράτημα, αλλά και στα κέφια του αναβάτη. Το μπροστινό σύστημα που δεν είναι ρυθμιζόμενο, κάποιες στιγμές φτάνει στα όρια του, και δεν είναι καλύτερο από του Africa σε αποσβέσεις, αλλά μιλάμε για οριακές καταστάσεις, και πραγματικά δεν ξέρω αν χρειάζεται κάτι άλλο για το μεγαλύτερο εύρος αναβατών. Ένα κορυφαίο σύνολο που με τις επιλογές στους χάρτες της ηλεκτρονικής ανάφλεξης, σου δίνει την δύναμη όπως την θες -και όσο αντέχεις.
Αλλά, δεν χωράω! Στα πρώτα χιλιόμετρα της διαδρομής, και καθώς ''παλεύω'' πάνω στην μοτοσυκλέτα από στροφή σε στροφή, καθώς τοποθετώ το σώμα μου μπροστά ή πίσω, σηκώνομαι ή κάθομαι απότομα, διαπιστώνω ότι είναι τόσο χαμηλή η απόσταση, που δεν μπορώ να βολευτώ με τίποτα! Σηκώνομαι όρθιος, και νιώθω σαν να έχω από κάτω μου έναν μπόμπο, κάθομαι, και τα γόνατα μου διπλώνουν. Προσπαθώ να βολευτώ, και δεν τα καταφέρνω, και τελικά, κόβω ρυθμό, γιατί κουράζονται τα γόνατα μου από το σήκω - κάτσε, και πάω καθιστός. Αν και έτσι μπορώ να κινηθώ πραγματικά γρήγορα, αφήνοντας το έργο στις αναρτήσεις, ουσιαστικά δεν μπορώ να εκμεταλλευτώ τις - αστείρευτες - δυνατότητες της μοτοσυκλέτας, λόγω της θέσης οδήγησης. Δείχνει, και είναι, ιδανική για πόλη, αλλά στο χώμα, που περίμενα να απογειωθώ, προσγειώθηκα απότομα και συνέχισα με σβέλτο ρυθμό, καθιστός, όσο μου επέτρεπε ο ρυθμός.
Φρένα, στήσιμο, ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ, συμπεριφορά στο χώμα, ασχολίαστα, τέλεια. Αυτό το μοτέρ, αποδίδει τόσο δυνατά, και τόσο γραμμικά, που πραγματικά δεν μπορείς να καταλάβεις γιατί κάποιος αγοράζει περισσότερα κυβικά. Όση δύναμη θες, όπως και όποτε την θες. Προστασία από τον αέρα, στιβαρότητα, σταθερότητα στις στροφές, αλλαγή κατεύθυνσης, παιχνίδι. Στον επαρχιακό, με το shifter, οι αλλαγές ταχυτήτων γίνονται παιχνίδι, με τα Anlas, στρίβει όσο θες, αφού το κράτημα περισσεύει. Αν ήμουν και 20 εκατοστά κοντύτερος...!
Το ισοζύγιο
Τα χώματα του Ολύμπου είναι βρεγμένα από την χθεσινή καταιγίδα που πέρασε αλλά δεν μας άγγιξε. Για την ακρίβεια, όσο ήμασταν στο καταφύγιο ''Χρηστάκη'', ο καιρός έκλεισε και νομίζαμε ότι δεν θα μπορούμε να φύγουμε. Το σύννεφο πέρασε, η μαυρίλα έδωσε την θέση της στην λιακάδα, και καθώς κατεβαίναμε, χωνόμασταν ξανά στα σύννεφα, βλέποντας τι άφησε πίσω στο πέρασμα: Λίμνες από νερό στους χωματόδρομους, βρεγμένα τα πάντα, και ένα ελαφρύ ψιλόβροχο για λίγη ώρα. Δωράκι από τα λίγα, αφού πότισε το χώμα όσο έπρεπε να για να κρατάει, και όχι να γλιστρά!
Βρισκόμενος πλέον στην σέλα του Triumph Tiger 800 XCx, έχουμε περάσει από δασικούς χωματόδρομους στον Κίσσαβο. Μαλακό χώμα, ότι πρέπει για ατελείωτα drift με γκάζι, κάτι που ευνοεί το ''μακρύ'' σε μετάδοση Tiger. Η 1η σχέση του δείχνει και είναι "μακριά" με αποτέλεσμα να δημιουργεί ένα ιδιαίτερα γραμμικό σε απόδοση σύνολο, σε συνδυασμό με τον χαρακτήρα του τρικύλινδρου κινητήρα. Το μεγαλύτερο ''πρόβλημα'' είναι πως αν έχεις κατέβει από μοτοσυκλέτα με "χωμάτινα" κλιμακωμένο κιβώτιο, όπως το KTM, με κοντές πρώτες σχέσεις, νιώθεις φρενάροντας ότι πας να σταματήσεις με 3η στο κιβώτιο. Προσπαθείς να κατεβάσεις, αλλά έχεις ήδη 1η, και μπορεί και να σπάσεις το λεβιέ από την πίεση. Αυτό μόνο, που θέλει συνήθεια, κάτι που γίνεται άμεσα. Κατά τ' άλλα, η γραμμικότητα με την οποία αυτή η 1η σχέση και αυτός ο τρικύλινδρος επιταχύνουν στο χώμα, σε κάνουν να αναθεωρήσεις για το ποιόν του Tiger! Γραμμικότητα που δεν θα σε φοβίσει ποτέ, δεν θα ντριφτάρει ποτέ απότομα ώστε να δημιουργήσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις, ροπή όση χρειάζεται για να επιταχύνεις ακόμη και σε απότομη ανηφόρα, αλλά και ακούραστος συμπλέκτης - εδώ κάποιες φορές χρειάζεται η συμβολή του για να ''βγεις'' απότομα από στροφή, αν οδηγάς επιθετικά.
Οι δυνατότητες
Το Tiger πραγματικά εκπλήσσει με τις δυνατότητες του στο χώμα, και με τις καταπληκτικές του αναρτήσεις. Είναι πολύ στιβαρό από πλαίσιο, και οι αναρτήσεις του απορροφούν τα πάντα, με αποτέλεσμα να περνάς πάνω από πέτρες με χαρακτηριστική άνεση. Μαθαίνοντας το, και καθώς εμπιστεύεσαι το πλαίσιο του, μπορείς να οδηγάς συνέχεια γρήγορα αδιαφορώντας για την ποιότητα του εδάφους. Ο κινητήρας λυσσάει στα κατάλληλα χέρια, και η μοτοσυκλέτα ακολουθεί πιστά τις εντολές. Αν θες να πας βόλτα, πας βόλτα ξεκούραστα, ακόμη και καθιστός. Το μήκος της σέλας επιτρέπει σωστό φόρτωμα στην μεγάλη σχάρα, και τα πράγματα δεν με ενοχλούν καθόλου στις μετακινήσεις του σώματος. Με ενοχλεί όμως το τιμόνι, που βρίσκεται λίγο μπροστά τοποθετημένο, και αναγκάζει σε σκύψιμο. Είναι κάτι που έχουμε δει και στο παρελθόν, σε αντίστοιχες βόλτες ή δοκιμές, και είχαμε γράψει ότι θα θέλαμε ψηλότερους αποστάτες, που να φέρνουν μάλιστα το τιμόνι λίγο πιο πίσω, προς τον αναβάτη. Με μία τόσο απλή αλλαγή, το Tiger με τον διπλό του χαρακτήρα, και τις ικανότητες σε χώμα αλλά και άσφαλτο, θα αποτελούσε μία κορυφαία επιλογή για τέτοιους είδους διαδρομές. Στην άσφαλτο άλλωστε, είναι δύσκολο να βρεθεί ανταγωνιστής, αφού τόσο η δύναμη του κινητήρα, η άνεση στο ταξίδι και η απουσία κραδασμών σε ταχύτητες που φτάνουν στα 150χ.α.ω. ακόμη και με τα χωμάτινα λάστιχα, επιτρέπουν κάλυψη αποστάσεων ξεκούραστα. Εντυπωσιάζει με την άνεση που μπορεί να στρίβει με μαρσπιέ στην άσφαλτο αλλά και ντριφτάροντας με ταχύτητες που αγγίζουν τα 100χ.α.ω. στο χώμα, με απόλυτη ασφάλεια!
Ο Κίσσαβος έχει στρωθεί με ένα κόκκινο χαλί, από τα φύλλα του Φθινοπώρου, τα δέντρα δημιουργούν τούνελ με τις φυλλωσιές τους, και το χώμα από κάτω τους είναι νοτισμένο και μας περιμένει για σκάψιμο. Βρίσκομαι στην σέλα του BMW F 850 GS Adventure. Καμία σχέση με αυτό που βλέπεις από το πλάι, και αυτό που υπόσχεται! Δείχνει φαρδύ, βαρύ, έτοιμο για ασφάλτινα ταξίδια, με αργή συμπεριφορά, αλλά καμία σχέση!
Άλλα βλέπουν τα μάτια σου
Η σέλα του F 850 GS Adventure είναι φαρδιά και άνετη, το ρεζερβουάρ φαίνεται κάπως περίεργα από πάνω, σαν το κοιτάς, χαμηλό και επίπεδο στα πλαϊνά του. Αλλά όλος αυτός ο όγκος, είναι ότι ακριβώς χρειάζεσαι για ταξίδια γενικά - περισσότερο ασφάλτινα βέβαια. Κρυμμένος πίσω από την ζελατίνα και το ρεζερβουάρ, νιώθεις ότι θα κάνεις πολλά χιλιόμετρα στην άσφαλτο, και όντως, η συμπεριφορά του, είναι εξαιρετική. Επιταχύνει γραμμικά, ο δικύλινδρος είναι ήρεμος και ροπάτος, ελαστικός στο άνοιγμα του γκαζιού, αλλά άγριος καθώς ξεπερνάει τις μεσαίες στροφές περιστροφής. Ακούς το μοτέρ να λυσσάει όταν το ανοίγεις, επιταχύνει δυνατά, είναι κατάλληλο για επιθετική οδήγηση, αφού στην άσφαλτο δείχνει ατελείωτο. Αλλά και το πλαίσιο και οι αναρτήσεις, τοποθετούν σωστά την μοτοσυκλέτα στην άσφαλτο, όσο και αν την πιέσεις. Εκεί που δεν το πιστεύεις, είναι στο χώμα. Νομίζεις ότι θα είναι νωχελικό, αλλά εξαφανίζει τον όγκο του με μαεστρία, και παραμένει σταθερό ότι και να του κάνεις. Αναρτήσεις και πλαίσιο λειτουργούν εκπληκτικά, και μόνο το μπροστινό σύστημα βγάζει έναν θόρυβο στα δύσκολα, όταν τερματίζει. Μιλάμε όμως για γρήγορη επιθετική οδήγηση, για χαλασμένο χωματόδρομο, για πέτρες και λακκούβες, που... μπορούσαμε να πάμε και πιο αργά!
Τα καταφέρνει μια χαρά ακόμη και σε λάσπη και πέτρες, αλλά δείχνει σαφώς ότι προτιμά ανοιχτά κομμάτια και βολτίσια χρήση off road. Δεν είναι ότι δεν μπορεί, απλά είναι και τόσο ποιοτικό και περιποιημένο, που λυπάσαι πραγματικά να το ταλαιπωρήσεις και ενδεχομένως, να ρισκάρεις μία πτώση! Θα έλεγα ότι είναι μία ιδανική επιλογή αν θες να ταξιδεύεις με μοναδική άνεση και στο μενού σου να περιλαμβάνεται και περιήγηση σε δασικούς χωματόδρομους, με όρια, όπου θες εσύ. Αυτό τα καταφέρνει σε ότι του ζητήσεις!
Το παιχνίδι
Είμαστε στον Κίσσαβο, και κανείς δεν λέει να κατέβει από την σέλα του Yamaha Tenere 700! Προσπαθώ να το οδηγήσω, αλλά γίνεται μάχη, όλοι θέλουν το ''μικρό'', και είναι λογικό μιας και είναι το πιο φρέσκο, που ταιριάζει και περισσότερο στον χαρακτήρα των συγκεκριμένων αναβατών.
Ταιριάζει γάντι και στην συγκεκριμένη διαδρομή, αφού εγώ το οδήγηςα λίγο στην εθνική οδό, για να θυμηθώ απλά πως ταξιδεύει -είχα κάνει πολλά χιλιόμετρα μαζί του στην παρουσίαση στην Ισπανία. Άνετο και ξεκούραστο με καλή προστασία, και με πολύ ελαφριά αίσθηση -την ελαφρύτερη όλων μάλλον, αλλά με ψηλότερο κέντρο βάρους από το KTM. Αλλά μιλάμε για μικρές διαφορές, ειδικά τώρα στους φιδίσιους δρόμους του Κισσάβου και του Μαυροβουνίου, που βρισκόμαστε, στον δρόμο για το Πήλιο. Στις ασφάλτινες στροφές, είναι διαβήτης, πανεύκολο, πολύ καλά ζυγισμένο, με εξαιρετικό κράτημα. Ο κινητήρας του δεν δείχνει ιδιαίτερα δυνατός, είναι ο πιο μικρός σε κυβισμό, με την λιγότερη απόδοση - είκοσι άλογα λιγότερα απ’ όλα τα άλλα. Αλλά η ροπή του είναι εξαιρετική, και περισσότερο, η διάρκεια στην απόδοση που σώζει την κατάσταση στην άσφαλτο. Δεν βάζει φωτιά στην πίσσα, όμως από την άλλη δεν σου λείπει κιόλας η δύναμη. Σίγουρα, δεν σε κουράζει, ούτε περισσεύει από το σύνολο ώστε να σου λείπει κάτι που να θες να βελτιώσεις. Στο χώμα όμως, το σύνολο πετάει!
Οδηγώντας το εκτός δρόμου έχεις την ελαφρύτερη αίσθηση απ' όλα, και νιώθεις ότι καβαλάς μονοκύλινδρο. Αυτή είναι η σημαντικότερη διαφορά του Tenere 700, κόντρα στα υπόλοιπα. Εκεί που ταξίδευες δικύλινδρος με άνεση στην άσφαλτο, τώρα στο χώμα ελίσσεσαι σαν να έχεις παιχνίδι κάτω από τα πόδια σου. Η θέση οδήγησης είναι καθαρά χωμάτινη, επιθετική, σηκώνεσαι όρθιος άνετα, μπορείς να μετακινηθείς γρήγορα στην ίσια σέλα χωρίς εμπόδια. Η έκδοση Rally ''φοράει'' ψηλότερη σέλα από την απλή έκδοση, και εξάτμιση Akrapovic, ενώ είναι λευκή-κόκκινη.
Η λύσσα
Φορτώνεται και σαν... μονοκύλινδρο, αφού δεν διαθέτει σχάρα στην standard έκδοση, και στην συγκεκριμένη βόλτα, τοποθετήθηκαν δικά μας σαμάρια, τα οποία έγδαραν το χρώμα στο φτερό αλλά και στα πλαϊνά της σέλας.
Οπότε, υπολογίζεις την αγορά μίας σχάρας για τις ανάγκες φορτώματος.
Ξεπερνώντας αυτό, μένει ένα Tenere 700 να λυσσάει στους χωματόδρομους του Κισσάβου και του Μαυροβουνίου, με ταχύτητες που ξεπερνούν πολλές φορές τα 100χ.α.ω. με την μοτοσυκλέτα να είναι υποδειγματικά σταθερή. Την οδηγώ σε αγωνιστικούς ρυθμούς, ξεσαλώνω πάνω στην σέλα της, ανοίγω όλο το γκάζι στην μεγάλη σε μοίρες γκαζιέρα - νομίζεις ότι το έχεις ανοίξει όλο, αλλά έχει, έχει, έχει... Και πάει, πάει, πάει, όσο αντέχεις! Το σώμα μετακινείται άνετα, οι αναρτήσεις λειτουργούν τέλεια, η θέση οδήγησης σε τοποθετεί εκεί που θες, τα φρένα είναι ιδανικά, το στήσιμο όπως πρέπει. Ο ρυθμός ανεβαίνει συνεχώς, τα χιλιόμετρα επίσης, φτάνω να σπρώχνω τον εαυτό μου για να "γράψω" χρόνο, λες και με κυνηγάει κανείς! Τι μοτέρ, που δεν λυσσάει τόσο ώστε να κινδυνεύεις, τι πλαίσιο και θέση οδήγησης που σε κρατάνε ασφαλή, τι σύνολο, έτοιμο να το λυσσάξεις, χωρίς να κάνεις καμιά αλλαγή! Σταματάω στην άκρη, παίρνω μια ανάσα και σκέφτομαι ''τι κάνω;''. Είμαστε εκδρομή, δεν κυνηγάει κανείς κανέναν, και λυσσάω μόνος μου στο δάσος, φτάνοντας να οδηγώ οριακά. Με μία μοτοσυκλέτα που ουσιαστικά, δεν έχω κάνει κλικ στις αναρτήσεις, ούτε έχω ρυθμίσεις καν το τιμόνι. Δηλαδή αν το στήσω στα μέτρα μου, πως ακριβώς θα πηγαίνω;
Και οι πέντε ήταν υπέροχες!
Βασικά, κάθε μοτοσυκλέτα έχει τα δικά της. Τα θετικά και τα αρνητικά της, που σχετίζονται πάντα από τις ανάγκες του κάθε αναβάτη. Το 2019, όλες οι μοτοσυκλέτες είναι καλές, άλλες λιγότερο, άλλες περισσότερο. Οπότε δεν ψάχνουμε να βρούμε έναν νικητή σώνει και καλά, για να πούμε ότι τον βρήκαμε. Άλλη μοτοσυκλέτα αρέσει σε μένα να οδηγάω, άλλη σε σένα, άλλη σε εμένα να βλέπω, άλλη ονειρεύεσαι εσύ. Έτσι είναι.
Και ούτε μπορείς να βγάλεις νικητή ανάμεσα σε πέντε μοτοσυκλέτες, που ουσιαστικό κοινό τους, είναι ο μπροστινός τροχός 21 ιντσών. Διαφορές ανάμεσα στα ποσοστά χρήσης χώματος - δρόμου, υπήρχαν, υπάρχουν, και θα υπάρχουν πάντα. Αυτό είναι και το σημαντικότερο που βλέπεις από ένα συγκριτικό.
Έτσι, πιάνοντας το οικονομικά, που είναι και αστάθμιστος παράγοντας, το value for money, είναι αναμφίβολα το Yamaha Tenere 700, που στα 10.490euro, απέχει σημαντικά ακόμη και από την βασική έκδοση του BMW F 850 GS Adventure (13.790euro), του ΚΤΜ 790 Adventure (13.790euro), του Triumph Tiger 800 XCx (13.890euro) αλλά και του ακριβότερου της παρέας, Honda Africa Twin DCT (17.590euro). Αλλά ξέρουμε ότι τα λεφτά, δεν είναι πάντα το ζητούμενο, γιατί αλλιώς, ψάξτε στα site αγγελιών μεταχειρισμένων για κάτι μέχρι 1000euro, για να κάνετε την ίδια βόλτα, με ρομαντισμό.
Όμως, αν το ζητούμενο είναι τα ταξίδια, λίγο χώμα, ποιότητα και εξοπλισμός, αλλά και αναγνωρισιμότητα, τότε επενδύστε σε BMW.
Αν είναι η κίνηση στην πόλη, τα γκάζια, τα ηλεκτρονικά, ο εξοπλισμός, η sport συμπεριφορά, τότε χτυπήστε KTM.
Αν το ιδανικό ισοζύγιο περιλαμβάνει άσφαλτο - χώμα ε ίδια ποσοστά, αλλά και ατελείωτα ταξίδια, και ξανά χώμα, και φυσικά βρετανικός χαρακτήρας, τότε στοχεύστε την Triumph.
Αν το έτερο ήμισυ έρχεται συνέχεια παρέα, και θέλετε και αυτόματο = ευκολία σε κάθε συνθήκη, θέλετε και όγκο και προστασία από καιρικές συνθήκες, με μεικτά μερίδια σε άσφαλτο και χώμα - και είσαστε και μπασκετμπολίστας για να φτάνετε, τότε Ιαπωνία μεριά, στην Honda.
Αν τα χρήματα και η χρήση σε χώμα είναι ανασταλτικός παράγοντας, αν η αίσθηση μονοκύλινδρου στο χώμα σε βοηθά, αν η γραμμικότητα του δικύλινδρου σε χαλαρώνει, σου η απλότητα της κατασκευής και φυσικά το σοβαρό γρήγορο παιχνίδι σε κάθε διαδρομή, τότε, πάλι Ιαπωνία πλευρά, αλλά Yamaha.
Αν πάλι τίποτα από αυτά δεν σου κάνει, υπομονή, έρχονται νέα μοντέλα που αντικαθιστούν τα Triumph και Honda, οπότε εμείς, θα βρούμε πάλι ένα λόγο να βγούμε στα βουνά!
Για περισσότερες λεπτομέρειες όσον αφορά κάθε μοντέλο του συγκριτικού, διαβάστε παρακάτω τα άρθρα με τις δοκιμές του BIKEIT.
