Κείμενο-φωτό : Βασίλης Κωστάκος

Όλες οι μοτοσυκλέτες Honda έχουν το χαρακτηριστικό "φτερό" στο ρεζερβουάρ αλλά υπάρχουν κάποια μοντέλα που απλά ταυτίζονται με το ζεν της εταιρίας που θέλει το δίτροχο Honda να είναι με σχετικά συντηρητική σχεδίαση αλλά να ενσωματώνει κορυφαία τεχνολογία και να στοχεύει στην ευκολία, την λειτουργικότητα και την ευχαρίστηση χωρίς να δίνει έμφαση στις επιδόσεις. Δηλαδή κάτι σαν το Honda NC 750 X DCT.

Κλασική συνταγή

Ήταν το 2012 όταν η Honda παρουσίασε για πρώτη φορά στο αγοραστικό κοινό το NC 700 X. Από τότε λίγα πράγματα άλλαξαν, πέρα από την αύξηση του κυβισμού και ένα face-lift, κάτι που αποδεικνύει την διαχρονική αξία της μοτοσυκλέτας. Έτσι λοιπόν ξενίζει σήμερα η θέση του τιμονιού που βρίσκεται αρκετά εμπρός και ψηλά ή ότι ακόμα διαθέτει ένα δίσκο εμπρός.

Αυτά όμως δεν αποτελούν κάποιο ουσιώδες πρόβλημα στη γενικότερη χρήση του NC, καθώς η θέση του τιμονιού γρήγορα συνηθίζεται και παράλληλα βοηθά να μην πέφτει βάρος στα χέρια, ενώ όσο κρατάς σε καλή κατάσταση τους δίσκους και τα τακάκια έχεις ένα αρκετά δυνατό και αποτελεσματικό φρενάρισμα, και με τη βοήθεια του abs.

Η θέση οδήγησης σε τοποθετεί πολύ μπροστά δίνοντας σου ένα πολύ καλό έλεγχο της μοτοσυκλέτας, ενώ ο 17άρης τροχός εμπρός διευκολύνει ακόμα περισσότερο με την ευελιξία που προσφέρει μέσα στην πόλη. Η ζελατίνα αν και πολύ κοντά στον αναβάτη δεν εμποδίζει καθόλου το οπτικό του πεδίο ενώ προσφέρει αρκετά καλή προστασία από τον αέρα.

Η μοτοσυκλέτα σου δίνει μια συμπαγή αίσθηση αν και στερείται της πληροφόρησης για το τι συμβαίνει με τους τροχούς. Μέρος της ελλιπούς πληροφόρησης ήταν και θέμα των αναρτήσεων από το πρώτο μοντέλο, αλλά φέτος η Honda προσπαθεί να το λύσει με την τοποθέτηση ενός νέου πιρουνιού της Showa (Showa Dual Bending Valve -SDBV) που εν μέρει βελτιώνει την αίσθηση, αλλά οι αναρτήσεις είναι παραπάνω σφικτές από ότι πρέπει για τις ανωμαλίες στους ελληνικούς δρόμους. Αυτό βέβαια δεν είναι μεγάλο πρόβλημα καθώς η ευχρηστία και η λειτουργία του DCT παραμερίζει όποιο μικρό-ελάττωμα του NC.

Η πρώτη επαφή

Ο κινητήρας έρχεται άμεσα σε λειτουργία μόλις πατηθεί το κουμπί της μίζας, αλλά με σχεδόν αθόρυβη λειτουργία ενώ ένας ψίθυρος μόλις που καταφέρνει να ξεφύγει από την εξάτμιση. Η επόμενη κίνηση δεν ανήκει στο αριστερό πόδι όπως σε μια συμβατική μοτοσυκλέτα αλλά ο λόγος είναι πάλι στον δεξιό αντίχειρα, που λίγο πριν εκκίνησε τον κινητήρα. Εκείνος είναι που θα πατήσει το αντίστοιχο μπουτόν στο δεξί διακόπτη για να επιλέξει τη λειτουργία «D» (Drive) και το αυτόματο κιβώτιο να κουμπώσει την πρώτη ταχύτητα.

Αν για πρώτη φορά βρεθείς στη σέλα ενός Honda με κιβώτιο DCT θα χρειαστείς κάποιο χρονικό διάστημα για να συνηθίσεις τη συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας. Αυτός ο χρόνος ποικίλει βέβαια από αναβάτη σε αναβάτη, αλλά δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλος καθώς η σχεδόν αψεγάδιαστη λειτουργία του DCT θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να μειωθεί στο ελάχιστο ο χρόνος προσαρμογής.

Εδώ θα θέλαμε να κάνουμε μια παρένθεση και να ομολογήσουμε ότι κανένα αυτόματο κιβώτιο δεν θα ξεπεράσει την ακρίβεια ενός κλασικού, αλλά και ένα μηχανικό κιβώτιο δεν θα είναι τόσο πρακτικό και εύκολο όσο ένα αυτόματο. Και ειδικά εάν είναι το DCT της Honda, που ουσιαστικά είναι ότι καλύτερο υπάρχει στα δίτροχα, ενώ μπορεί να κοιτά «επί ίσοις όροις» τα αντίστοιχα κιβώτια διπλού συμπλέκτη σε κάποια supercars.

Στο συγκεκριμένο NC το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να ανοίγεις το γκάζι και τα εξελιγμένα ηλεκτρονικά ακολουθούν τις εκάστοτε επιθυμίες σου. Δηλαδή εάν οδηγείς χαλαρά ή αν σου αρέσει να στύβεις το γκάζι. Οι αλλαγές στο κιβώτιο γίνονται σχεδόν χωρίς καν να το αντιληφθείς, για αυτό υπάρχει και η αντίστοιχη ένδειξη στο ψηφιακό όργανο.

Κυριλέ αναβάτες, κυριλέ οδήγηση

Όταν η Honda αποφάσισε να βγάλει στην αγορά το DCT είχε στο μυαλό της την ευκολία των αναβατών αλλά δεν ήθελε οι αντίστοιχες μοτοσυκλέτες της να οδηγούνται από ένα μόνο είδος αναβατών. Έτσι για όσους θέλουν να έχουν τον απόλυτο έλεγχο της μοτοσυκλέτας τους υπάρχει και η λειτουργία «Μ» δηλαδή manual όπου ο αναβάτης αλλάζει χειροκίνητα τις ταχύτητες από δύο μπουτόν στο αριστερό γκριπ.

Βέβαια και εδώ τα ηλεκτρονικά επεμβαίνουν όποτε χρειάζεται, εάν για παράδειγμα φτάσεις στο φανάρι και έχεις ξεχαστεί να κατεβάσεις ταχύτητα. Για τους sport τύπους υπάρχει η λειτουργία «S», και μάλιστα με τρεις επιλογές, όπου οι αλλαγές γίνονται σε πιο ψηλές στροφές.

Αυτό το πρόγραμμα επιλέγεις κάποιες φορές όταν θέλεις να κινηθείς λίγο γρήγορα και στις στροφές θέλεις ο πίσω τροχός να έχει τάση από την αλυσίδα. Εκεί είναι ίσως το μελανό σημείο του DCT, για κάποιον που έχει μάθει να κάνει ασυναίσθητα ένα κατέβασμα πριν τη στροφή, καθώς θα έχει την αίσθηση ότι το NC ανοίγει την τροχιά του. Φυσικά δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, απλά δεν του δίνει την εμπιστοσύνη μιας αντίστοιχης μοτοσυκλέτας με μηχανικό κιβώτιο.

Και είναι κρίμα για το NC 750 X καθώς ένα από τα ατού του είναι η ευκολία στο πλάγιασμα στην είσοδο της στροφής ή στην αλλαγή κατεύθυνσης που έχει εξαιτίας των κεκλιμένων κυλίνδρων προς τα εμπρός αλλά και τη συνολική κατανομή των μαζών. Το DCT ταιριάζει απόλυτα σε αναβάτες που θέλουν ένα μέσο με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ευχρηστία και το συγκεκριμένο μοντέλο της Honda είναι μια από τις πιο ιδανικές επιλογές.

Δίτροχο Jazz

Όσοι οδηγούν με απαλό γκάζι μέσα στην πόλη θα πάρουν το 100% των δυνατοτήτων του NC 750 X, που συνοδεύεται και από μία πολύ μικρή κατανάλωση. Το ίδιο θα συμβεί και με όσους το οδηγήσουν με τον ίδιο τρόπο στους στενούς γεμάτους στροφές επαρχιακούς δρόμους της χώρας μας. Μάλιστα όσο πιο ευγενικός είσαι με το γκάζι τόσο περισσότερος χαλαρωτικός θα είναι ο τρόπος που θα αποδίδει η δικύλινδρη μοτοσυκλέτα.

Χωρίς να ακούγεται κανένας μηχανικός θόρυβος από τον κινητήρα, η εξάτμιση ίσα-ίσα να σιγομουρμουρίζει, και οι κραδασμοί παρόντες (αλλά ποτέ να μην γίνονται ενοχλητικοί) λες και οδηγάς V2. Και όλα αυτά με τις στροφές μόλις να ξεπερνούν το ρελαντί καθώς ο υπό-τετράγωνος κινητήρας έχει σχεδιαστεί να αποδίδει πολύ χαμηλά. Για αυτό και οι πολύ μακριές σχέσεις, που τον κάνουν να δείχνει πιο αδύναμος από ότι είναι. Ειδικά στον αυτοκινητόδρομο όταν για κάποιο λόγο θελήσεις να επιταχύνεις γρήγορα ενώ ήδη κινείσαι με 120 χλμ/ώρα, το NC θα αρχίσει να ανεβάζει χιλιόμετρα σχετικά ράθυμα έως την τελική ταχύτητα κοντά στα 180. Δηλαδή σαν ένα δίτροχο Honda Jazz.

Στο νησί των ανέμων

Η οδήγηση στο κέντρο της Αθήνας το καλοκαίρι είναι πολλές φορές μαρτύριο ακόμα και για όσους κινούνται με δίτροχα. Οι υψηλές θερμοκρασίες σε συνδυασμό με το μπετόν και την άσφαλτο, που πυρώνουν από τον δυνατό ήλιο, μαζί και με την… παιδεία των ελλήνων οδηγών αποτελεί ένα καλό πεδίο δοκιμής για να κρίνεις πόσο εύχρηστη είναι μια μοτοσυκλέτα.

Στις παραπάνω συνθήκες το NC 750 X τα καταφέρνει θαυμάσια αφού το κιβώτιο αναλαμβάνει να επιλέγει τη σωστή σχέση που χρειάζεσαι ανά πάσα στιγμή, οπότε εσύ επικεντρώνεσαι μόνο στο γκάζι -που λόγω των χαρακτηριστικών του κινητήρα είναι απόλυτα ομαλό και γραμμικό χαμηλά- και βέβαια στα φρένα για να αποφεύγεις τις όποιες επικίνδυνες αντιδράσεις των οδηγών των αυτοκινήτων.

Το καλά ζυγισμένο βάρος βοηθά να ελίσσεσαι ανάμεσα στην κίνηση, ενώ η χαλαρή λειτουργία του κινητήρα σε ωθεί και εσένα σε αντίστοιχους ρυθμούς. Έτσι δεν είναι άκυροι όσοι αποκαλούν το NC 750 X ένα "μεγάλο παπί".

Μέσα στην εβδομάδα δοκιμής της συγκεκριμένης μοτοσυκλέτας πέρα από την οδήγηση στο κέντρο της πρωτεύουσας βρήκαμε το χρόνο και για μια μικρή απόδραση. Έτσι είχα την ευκαιρία να ταξιδέψουμε στο νησί των ανέμων, τη Μύκονο, για ένα χαλαρό τριήμερο και το NC αποδείχτηκε ότι είναι ιδανικό για αυτό τον σκοπό.

Από τους χαλαρούς ρυθμούς που μπορείς να απολαύσεις τη βόλτα σε ένα κυκλαδίτικο νησί, έως και τη δυνατότητα κίνησης εκτός δρόμου ανακαλύπτοντας την άγνωστη Μύκονο (σχετικό κομμάτι θα διαβάσετε σύντομα σε τεύχος του CityRider).

Ακόμα και ο αποθηκευτικός χώρος στη θέση του ρεζερβουάρ ήταν ένα ασύγκριτο πλεονέκτημα σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη μοτοσυκλέτα καθώς πετάς μέσα πορτοφόλια, κινητά, μαγιό και πετσέτα, ενώ όταν φτάνεις στην παραλία ντύνεσαι… λουόμενος και απλά βάζεις το κράνος μέσα. Έτσι δεν χρειάζεται να κυκλοφορείς με το κράνος σε μια παραλία που οι άλλοι κρατούν ένα freddo ή ένα κοκτέιλ στο χέρι.

DCT δαγκωτό

Όπως προαναφέραμε στον πρόλογο μια "αυθεντική" μοτοσυκλέτα Honda είναι συντηρητική, με κορυφαία τεχνολογία, εύκολη, φιλική, χωρίς πολύ γκάζι αλλά συνοδεύεται σχεδόν πάντα και με μια υψηλή τιμή πώλησης.

Τα 9.550 € που στοιχίζει το NC 750 X DCT σίγουρα είναι υψηλότερη με μοτοσυκλέτες του ανταγωνισμού που υπερτερούν σε επιδόσεις αλλά καμία από αυτές δεν έχει DCT.

Για αυτή τους τη μοναδικότητα τα μοντέλα της Honda με το συγκεκριμένο κιβώτιο παραμένουν ψηλά στις προτιμήσεις των φαν της φίρμας-και όχι μόνο.

Τεχνικά Χαρακτηριστικά

Φωτογραφίες κίνησης

Φωτογραφίες λεπτομερειών

Φωτογραφίες στατικές