Kείμενο: Κώστας Γαμβρούλης 
Φωτοργαφίες: Βασίλης Κωστάκος 

Εμείς τον δεύτερων –άντα, για παράδειγμα, έχουμε ακούσει ένα κάρο αφηγήσεις από τους παλιότερους, για ρομάντσα και καντάδες, τότε που τα πράγματα ήταν πιο απλά, πιο αγνά και οι γειτονιές μύριζαν αγιόκλημα και γιασεμί.

Μήπως ήρθε λοιπόν η σειρά μου για να τα πρήξω στους νεότερους; Όσο και αν δεν καταλαβαίνω πως χαρακτηρίζεται ως μουσική το “Mama” του Sin Boy και διάφορα άλλα που αισθάνομαι ότι με έχουν ξεπεράσει, προσπαθώ να μην το κάνω, δεν θέλω να γίνω αυτός ο τύπος.

Στην δοκιμή που ακολουθεί όμως, θα κάνω μια εξαίρεση. Θα σας μιλήσω για μια ξεχασμένη αίσθηση μοτοσυκλέτας.  Όχι για να σας σπάσω τα νεύρα σχετικά με κάτι που έχει χαθεί αλλά για να αναγγείλω το χαρμόσυνο μήνυμα της επιστροφής της, δίνοντας σας απλώς μια συμβουλή, αν μου επιτρέπετε και αν μου επιτρέπεται: Μην αφήσετε την ευκαιρία να πάει χαμένη!

Παλιά ήταν αλλιώς λοιπόν, οι μονοκύλινδροι στα 500+ κ.εκ. αποτελούσαν τα μοτέρ που κινούσαν δεκάδες μοντέλα της επίσημης αγαπημένης κατηγορίας της ελληνικής αγοράς,  των μεσαίων, on – off. Πλέον οι μονοκύλινδροι είναι πιο σπάνιοι και από ξαπλώστρα με 5 ευρώ στην Μύκονο και όσοι συνεχίζουν να υπάρχουν, κάνοντας περίτεχνες τρίπλες στις Euro προδιαγραφές, κινούν –εξαιρετικές κατά τα άλλα – μοτοσυκλέτες, οι οποίες όμως δεν έχουν όλο το υπόλοιπο πακέτο αυτής της “παλιάς αίσθησης”.

Τα νέα στις ομάδες group therapy που είχαν συστηθεί, για την διαχείριση της απώλειας των σωστών, των “πρόστυχων” μονοκύλινδρων, έσκασαν σαν βόμβα. Ένα νέο μοντέλο, από την αναγεννημένη Fantic, ίσως να αποτελούσε την απάντηση στις προσευχές μας. Το όνομα του; Caballero 500.



Επειδή η εισαγωγή παραήταν μεγάλη, θα κόψω λίγο από την ιστορία της Fantic, αναφέροντας την εν τάχει, πριν περάσουμε στο ζουμί, δηλαδή στην δοκιμή. H Fantic ιδρύθηκε το 1968 στο Tρεβίζο της Ιταλίας και η ιστορία της είναι συνδεδεμένη κυρίως με το off-road και αγωνιστικό φάσμα των δίτροχων, έχοντας σημαντική παρουσία στο MX και στο Enduro, ενώ δυνατό της σημείο, αποτέλεσε το Trial, στο οποίο και κατέκτησε τέσσερις παγκόσμιους τίτλους. Η αγωνιστική της επιτυχία εξαργυρωνόταν εμπορικά σε “πολιτικό” επίπεδο με το μοντέλο Caballero, ένα από τα πρώτα που παρουσίασε και το οποίο μετασχηματίσθηκε στο πέρασμα των χρόνων από Scrambler, σε On-Off, μέχρι και σε καθαρόαιμο enduro. Από την δεκαετία του 90 και μετά τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς ρόδινα όμως, οδηγώντας σε “λουκέτο” το 1995. To 2014, ιταλικός επενδυτικός όμιλος αγοράζει τα δικαιώματα της Fantic και με προσεκτικά βήματα, το 2017, έρχονται οι πρώτες αγωνιστικές επιτυχίες, μέσα από μια νέα γκάμα enduro, SM και Trial μοντέλων.  Ένα χρόνο αργότερα, το 2018, αποκαλύπτεται και η αναβίωση του θρυλικού Caballero, σε τρεις κυβισμούς (125, 250, 500) και δύο εκδόσεις, Scrambler και Flat Track, συνθέτοντας μια γκάμα έξι συνολικά “πολιτικών” μοντέλων.  

Έναν χρόνο μετά, βρίσκομαι μπροστά στο Caballero 500 Scrambler, έτοιμος να το παραλάβω για δοκιμή. Κουκλί! Όσο και αν η σχεδίαση μοιάζει απλή και μινιμαλιστική, έχει κάτι που σε κερδίζει, βγάζοντας μια “factory” αύρα. Ύστερα, είναι οι λεπτομέρειες! Πανέμορφα κατεργασμένο με κοπή CNC αλουμίνιο στις τιμονόπλακες, στα καβαλέτα του τιμονιού και στις βάσεις των μαρσπιέ. Ακόμα και το κεντρικό στέλεχος στο μοχλικό της πίσω ανάρτησης, έτσι είναι κατασκευασμένο! Ποιότητα όπου και αν το κοιτάξεις και προσοχή στην συναρμογή όλων των επί μέρους στοιχείων του.



Κάθε άλλα παρά ψηλό, στα 820 χλστ. η σέλα, και στενό, με την καρατιμόνα να αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο εξαιτίας της slim σιλουέτας αλλά και του γεγονότος ότι δεν έχει “φορτωθεί” πολύ. Απλοί και μαζεμένοι οι διακόπτες, με κάπως ανορθόδοξη διάταξη και λειτουργία, ενώ έκκεντρα τοποθετημένο, λίγο μπροστά από τον άξονα του τιμονιού, βρίσκεται ένα κοντέρ που φιλοξενεί μια ψηφιακή οθόνη. Αυτός είναι ο πίνακας οργάνων. Από κάτω μονός προβολέας LED / DRL με εξαιρετικά διατεταγμένους προτζέκτορες στην κορυφή του που ανάβουν στην μεγάλη σκάλα (και αποδίδουν εξαιρετικά!).



Κατά τα άλλα το Scrambler δεν είναι φλύαρο, δεν προσπαθεί να πείσει κανέναν ότι είναι ρετρό και για αυτό κερδίζει αρκετούς πόντους. Εντάξει, θα προτιμούσα αλουμινένιο προστατευτικό κάλυμμα στην εξάτμιση αντί για carbon  αλλά δεν θα τα χαλάσουμε εκεί, άλλωστε λίγο πιο πίσω έχει τοποθετηθεί ένα πανέμορφο ζεύγος τελικών της Arrow που σε αποζημιώνει! Στην ίδια περίπου περιοχή, πολύ όμορφα vintage σχεδίασης number plates, δεξιά και αριστερά, δίνουν έναν αυθεντικό τόνο scrambler στην μοτοσυκλέτα. Στην πάνω πλευρά του πολύ όμορφου “ρετρό” ρεζερβουάρ, υπάρχει μια βάση – εσοχή, που δείχνει έτοιμη να υποδεχτεί κάποιο tank bag ως αξεσουάρ, θυμίζοντας τα δερμάτινα – τσαντάκια που είχαν τα Caballero του κάποτε, στην ίδια θέση.  



Το Caballero, “χτίζεται” γύρω από ένα μονό ατσάλινο σωληνωτό πλαίσιο, φέροντας ανεστραμμένο τηλεσκοπικό πιρούνι 41 χλστ. μπροστά, με πολύ όμορφη “χρυσή” ανοδίωση και μονό αμορτισέρ πίσω. Διαδρομή και στις δύο περιπτώσεις, 150 χλστ. και από ρυθμίσεις, μόνο προφόρτιση ελατηρίου στο αμορτισέρ. Στα φρένα τώρα, μονοί δίσκοι 320 και 230 χλστ. μπροστά και πίσω αντιστοίχως, με την δαγκάνα εμπρός να είναι τετραπίστονη, ακτινικά διατεταγμένη και κατασκευής της BYBRE. Tο ψαλίδι είναι ατσάλινο και όμορφα σχεδιασμένο ενώ οι τροχοί ακτινωτοί, με στεφάνια σε μαύρου αλουμίνιο, που φέρουν ελαστικά με έντονη χάραξη (Pirelli Scorpion Rally STR), σε διαστάσεις 110/80-19” και 140/80-17”.



O κινητήρας, αν δεν το έχετε καταλάβει μέχρι τώρα, είναι μονοκύλινδρος (άντε;;!), υγρόψυκτος και τετραβάλβιδος, τροφοδοτούμενος ψεκαστά από σώμα διαμέτρου 40 χλστ. Ένας εκκεντροφόρος στην κεφαλή και “κάργα” υπερτετράγωνη διάμετρος Χ διαδρομή εμβόλου (94,5 Χ 64 χλστ. διαδρομή) με  χωρητικότητα 449 κ.εκ. και ονομαστική απόδοση 40 ίππους στις 7.500 σ.α.λ. και 4,4 kg-m ροπής, στις 6.000 σ.α.λ.



Και πάμε –επιτέλους, σας έσκασα!- στις οδηγικές εντυπώσεις! Απλά και αγγλοσαξονικά διατυπωμένο: Fun, fun, fun πάντα και παντού! Το Caballero 500 είναι ένα “ζωηρό” μηχανάκι από αυτά που καταλαβαίνεις ότι έχουν φτιαχτεί από ανθρώπους που αγαπούν την μοτοσυκλέτα και που οδηγούν και οι ίδιοι. Πρώτα από όλα έχει μια καλοδεχούμενη και διόλου ενοχλητική (ίσα –ίσα) “τραχύτητα”. Ο κινητήρας κροταλίζει, υπέροχα σκασίματα από τα τελικά της Arrow είναι μόνιμη επωδός στο κλείσιμο του γκαζιού και από τα πρώτα μέτρα σου δίνεται η αίσθηση ότι το Caballero, μπορείς να το κάνεις ότι θες! Μόλις 150 κιλά είναι αυτά άλλωστε, διαχειρίσιμα πανεύκολα λόγω του χαμηλού ύψους της σέλας και του φαρδιού τιμονιού.



Ρίχτο στην στροφή όπως γουστάρεις, φρέναρε το απότομα, “σφαλιάρωσε” με απότομες αλλαγές δεξιά και αριστερά, χούφτωσε το γκάζι, φέρσου του ατσούμπαλα και άγαρμπα, έτσι για την πλάκα!  Δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα, είναι σαν τον έφηβο κολλητό σου που κάνετε ένα σωρό βλακώδη και ριψοκίνδυνα πράγματα παρέα για να γελάσετε! Σε παρακινεί αντί να σε αποθαρρύνει. Το μοτέρ, δεν έχει αυτό τo ροπάτο πιστόνιασμα των πάλαι ποτέ αερόψυκτων thumpers, είναι πιο εύστροφο, διατηρώντας  σε κάθε περίπτωση το μονοκύλινδρο νεύρο και την μονοκύλινδρη απόκριση στο άνοιγμα του γκαζιού. Δάκρυα συγκίνησης… Από την άλλη, το κράτημα είναι απίστευτο, ακόμα και σε άσφαλτο γυαλί! Τα εύσημα, ανήκουν φυσικά στα ελαστικά αλλά και στις εξαιρετικά σεταρισμένες αναρτήσεις και στο πλαίσιο που δεν κουνάει και δεν λυγάει. Με αυτά και με αυτά, το να κάτσεις “φρόνιμα” με το Caballero 500 δεν παίζει σαν σενάριο.



Το να το οδηγάς σταθερά και ήσυχα είναι κάτι που δεν του αρέσει και στο δείχνει άλλωστε, με κάποια “βηξιματάκια” του ψεκασμού, που μεταφράζονται σε μικρές αυξομειώσεις στο γκάζι. Όχι φίλε μου, εδώ έχει σβελτάδα, ζωντάνια και μπρίο και αν τελειώσεις τις δουλειές σου και επιστρέφεις στο σπίτι σου, έχει παράκαμψη και επίσκεψη  σε αλάνες για παντιλίκια ή σε δρόμους που οδηγούν εκτός πόλης για να πάρεις και άλλες τζούρες διασκέδασης! Η θέση οδήγησης είναι ουδέτερη, με λίγο περισσότερο από το κλασικό on-off πρότυπο δίπλωμα στα γόνατα αλλά όχι σε ακραίο ή άβολο βαθμό. Σημασία έχει ότι μπορείς να μετακινηθείς άνετα πάνω στην σέλα και να χωρέσεις, ακόμα και αν είσαι πολύ ψηλός. Ανεξαρτήτως σωματώτυπου όμως, όταν θα δεις τις πρώτες στροφές να έρχονται θα χαμογελάσεις. Αφήστε τις γραμμές και την “κλινική” οδήγηση για άλλες μοτοσυκλέτες, εδώ ή φάση είναι “χύμα” και “όπως μου έρθει”. Βγάλε σώμα, στρίψε μαζί του, πέτα το Caballero στο εσωτερικό, σαν χωμάτινο.



Οδήγα με φόρα, με φρένα τελευταίας στιγμής κάνε ότι θες και ότι γουστάρεις. Θα είσαι γρήγορος; Ρε ποιος νοιάζεται;! Θα χ*στείς από την χαρά σου, αυτό έχει σημασία!  Και θα το κάνεις και με ασφάλεια αφού και φρενούκλες διαθέτει το Caballero και θα διώξει πολύ προοδευτικά άμα χαθεί η πρόσφυση (τα όρια είναι μακριά πάντως…) Το μοτέρ έχει δύναμη και ροπή, κάνει “μπαμ” ωστόσο ότι έχει “κρατηθεί” χαμηλά ελέω των προδιαγραφών. Σε κάθε περίπτωση δε θα απογοητεύσει και παρά του ότι είναι μονοκύλινδρο, έχει ένταση και διάρκεια ψηλά, με αντίτιμο την εμφάνιση κάποιων κραδασμών.



Αλλά δεν έχει νόημα να το σκας, μιας και το Caballero δεν είναι touring, είναι scrambler και ως scrambler πάει και στο  χώμα, όπου το fun διατηρείται με παντιλίκια και καλές δυνατότητες σκαρφαλώματος και περάσματος ακόμα και από δύσκολα σημεία. Οπότε το mode του εξερευνητή δεν χρειάζεται να καταπιεστεί. Από την άλλη βέβαια, το να σηκωθεί κάποιος στα μαρσπιέ δεν είναι κάτι βολικό, το τιμόνι πέφτει χαμηλά και το Caballero διακριτικά σου θυμίζει ότι ούτε adventure, ούτε ακριβώς on-off είναι.



Σε πρακτικό επίπεδο τώρα, όχι ότι έδωσα και μεγάλη σημασία αλλά παρατήρηση πρώτη, δεν με κούρασε η σέλα, ακόμα και σε πολύωρη παρομονή πάνω της. Οι καθρέπτες είναι αρκετά καλοί, με ευρύ πεδίο κάλυψης. Για τον προβολέα τα είπα, μια χαρά στην μεσαία σκάλα, πολύ καλός στην μεγάλη με δέσμη που καλύπτει αποτελεσματικά και τις άκρες στους δρόμους. Το κουμπί της κόρνας, σε δύσκολο σημείο και με μικρή επιφάνεια, φαντάζομαι θα χρειαστεί χρόνος για να το συνηθίσει κανείς. Το ψηφιακό οργανάκι, διαβάζεται εύκολα αν θες να μάθεις ταχύτητα και στροφές κινητήρα, όχι ότι θες να μάθεις και τίποτα άλλο δηλαδή. Τώρα από κατανάλωση, τα 4,5 λίτρα στα 100 χιλιόμετρα που μετρήθηκαν είναι μια καθ΄όλα αποδεκτή τιμή, αλλά άντε να κάτσεις ήσυχος και να μην το
“τσιγκλάς” το μηχανάκι…



Σούμα, συμπέρασμα, επίλογος. Απλά τα πράγματα. Τα 7.890 ευρώ που κοστίζει είναι πολλά και φαντάζουν ακόμα περισσότερα, δεδομένου ότι το Cabellero 500 δεν έχει κάποιο αντικειμενικό και μετρήσιμο στοιχείο ως ατού για να προβάλει. Ούτε τρελά γρήγορο είναι, ούτε πολύ εξοπλισμένο, ούτε τεχνολογικά προηγμένο. Είναι πολύ προσεγμένο και ποιοτικά κατασκευασμένο, με στοιχεία του να θυμίζουν “μπιμπελό”, αλλά αυτό από μόνο του, δεν αρκεί φυσικά για να δικαιολογήσει την τιμή του. Υπάρχει όμως κάτι, το όποιο δεν αλλάζει το γεγονός ότι η τιμή είναι ψηλή αλλά μπορεί να την βάλει σε δεύτερη μοίρα:  Το Caballero 500 είναι η σύγχρονη, Euro whatever μοτοσυκλέτα, που βρίσκεται πιο κοντά από κάθε άλλη, στα θρυλικά μονοκύλινδρα που ανέθρεψαν γενιές και γενιές μοτοσυκλετιστών στην Ελλάδα και όχι μόνο. Αυτό από μόνο του, έχει ειδική βαρύτητα για τους… ώριμους νέους του σήμερα  (είδατε τι ωραία το έγραψα;) που έχουν ζήσει αυτές τις εποχές. Για όσους δεν τις έζησαν και είναι πρόθυμοι να μάθουν, ορίστε η ευκαιρία! Με πολύ σεβασμό αλλά και επίγνωση του τι γράφω, το Fantic Caballero 500, είναι –τηρουμένων των όποιων αναλογιών- το Yamaha XT 500 της εποχής μας!