Θέλει απλά τόλμη για να εμφανίσεις ξαφνικά μια adventure μοτοσυκλέτα ενώ έχεις ένα όνομα καθαρά ασφάλτινο ως κατασκευαστής. Από την άλλη βέβαια, η λέξη “ξαφνικά” ίσως να μην είναι η αρμόζουσα, καθώς το αυθεντικό Tuareg μας ταξιδεύει πίσω στο 1985, ακόμη κι έτσι όμως η έκπληξη παραμένει μεγάλη. Δεν πρέπει να το μπερδεύουμε με το Volkswagen Touareg, το οποίο μπορεί να προφέρεται το ίδιο, μα έχει ένα γράμμα παραπάνω (και δυο ρόδες και μερικούς τόνους και κάτι δεκάδες χιλιάδες ευρώ).

Κάπως έτσι η οικογένεια 660 αναπαράγεται σαν τα κουνέλια στην Aprilia. Μετά τα RS και Tuono, το βλέμμα στρέφεται εκτός δρόμου με το Tuareg. Τα βασικά δομικά του στοιχεία, όπως το πλαίσιο και ο κινητήρας, έχουν προσαρμοστεί σε αυτή τη χρήση. Το πλαίσιο ενισχύθηκε στα σημεία που έπρεπε και ο δικύλινδρος κινητήρας έχει ρυθμιστεί πολύ διαφορετικά, με έμφαση στις χαμηλές και μεσαίες στροφές λειτουργίας.

Εκεί που τα RS και Tuono ζουν σχετικά ψηλά, το Tuareg δαγκώνει δυνατά στα χαμηλά, ενώ ψηλά απλά διατηρείται. Η κλιμάκωση του κιβωτίου ταχυτήτων επίσης έχει προσαρμοστεί στη λογική της χαμηλομεσαίας απόδοσης.

Για να ετοιμαστεί για εκτός δρόμου οδήγηση, το Tuareg αποκτά αναρτήσεις Kayaba με διαδρομές 240 mm τόσο μπροστά όσο και πίσω.

Τα φρένα της Brembo είναι διαφορετικά από αυτά των RS/Tuono και αντιδρούν πιο ομαλά στην πίεση από τα δάκτυλα του δεξιού χεριού ώστε να απομακρυνθεί ο κίνδυνος μπλοκαρίσματος του μπροστινού στο σαθρό έδαφος, δουλεύουν πάντως άριστα για τα 204 υγρά κιλά της μοτοσυκλέτας. Το περιπετειώδες πακέτο ολοκληρώνεται με ποδιά κινητήρα, ακτινωτές ζάντες και λάστιχα Pirelli Scorpion.

Η εμφάνιση του Tuareg είναι μια μίξη της adventure σχολής με κλασικές λεπτομέρειες της Aprilia. Ξεχωρίζουν τα DRL φώτα με το χαρακτηριστικό σχήμα V, ενώ και τα χρώματα Acid Gold (χρυσό, ως στις φωτογραφίες) και Martian Red (κόκκινο) είναι τα ίδια που υπάρχουν και στα Tuono και RS. Μια τρίτη επιλογή ονομάζεται Indaco Tagelmust και παραπέμπει απευθείας στο Tuareg 600 του 1988. Κατά τη γνώμη μας αυτό είναι το ομορφότερο από τα τρία χρώματα, αλλά βέβαια κοστίζει και κάποια επιπλέον ευρώ.

Περιπετειώδης οδήγηση σημαίνει και περιπετειώδη καιρό, οπότε φαντάζεστε τι μας περίμενε στους ομορφότερους δρόμους της Σαρδηνίας.

Σωστά μαντέψατε, ένα μείγμα από σχεδόν όλα. Ζέστη και κρύο, στεγνό και βρεγμένο, με όλα τα ενδιάμεσα.

Ξεκινήσαμε τη δοκιμή από τους δρόμους που θα οδηγήσουν οι περισσότεροι ιδιοκτήτες Tuareg τον περισσότερο καιρό: στην άσφαλτο. Στη Σαρδηνία δε χωρούν γκρίνιες στις υποδομές του οδικού δικτύου, έτσι το Tuareg δεν είχε να αντιμετωπίσει μεγάλες δυσκολίες.

Η μοτοσυκλέτα χαρακτηρίζεται από ελαφριά αίσθηση, στρίβει εύκολα και ουδέτερα και προσεγγίζει τα όριά του χωρίς δράματα. Μην περιμένετε εκρηκτικές επιταχύνσεις από έναν κινητήρα 80 ίππων, υπάρχει όμως αρκετή δύναμη με χαρακτήρα.

Μην περιμένετε επίσης ακρίβεια ξυραφιού στο τιμόνι, να περιμένετε ωστόσο μια μοτοσυκλέτα που στρίβει εξαιρετικά. Το Tuareg δε θα σου πάρει τα μυαλά στην άσφαλτο, είναι μια καλά ισορροπημένη μοτοσυκλέτα που κάνει αυτό για το οποίο φτιάχτηκε. Αυτή είναι μια τέχνη εξίσου σπουδαία όπως και το να φτιάχνεις ένα RSV4 που δεν έχει άλλον προορισμό από την πίστα.

Ως έχει σε στάνταρ μορφή, το Tuareg κουβαλάει αρκετά ηλεκτρονικά για να σου κάνει τη ζωή όσο ευκολότερη γίνεται. Έχει τέσσερεις driving modes με αισθητές αποστάσεις μεταξύ τους όσον αφορά στην απόκριση του γκαζιού. Η απαλότερη Urban και λίγο επιθετικότερη Explorer προορίζονται για τους δημόσιους δρόμους. Στην Offroad το traction control και το φρένο κινητήρα αποφεύγονται όσο περισσότερο γίνεται, ενώ απενεργοποιείται το ABS πίσω. Υπάρχει επίσης επιλογή να το απενεργοποιήσεις και μπροστά.

Τέλος υπάρχει η Individual mode στην οποία κουρδίζεις όλα τα ηλεκτρονικά συστήματα (traction control, φρένο κινητήρα, ABS, απόκριση γκαζιού) όπως θέλεις. Σε συνδυασμό με τις πλήρως ρυθμιζόμενες αναρτήσεις, τα ρυθμιζόμενα μαρσπιέ και γωνία τιμονιού, είναι σαφές πως δεν μένει κάτι για να γκρινιάξει κανείς. Στα 190 εκατοστά ύψος δεν μου είναι πάντα εύκολο να βρω μια ευχάριστη όρθια θέση στις adventure μοτοσυκλέτες, μα στο Tuareg αυτό δεν αποδείχθηκε πρόβλημα, τα γόνατα κούμπωσαν μια χαρά στα πλαϊνά του ρεζερβουάρ για καλό έλεγχο.

Στα ηλεκτρονικά προσθέτουμε επίσης cruise control, cornering ABS και μονόδρομο συμπλέκτη, ενώ προαιρετικά προσφέρεται και quickshifter δύο δρόμων. Αν υπάρχει ένα έξτρα να παραγγείλετε αυτό είναι το shifter. Είναι ένα από τα καλύτερα που έχω συναντήσει ποτέ σε δικύλινδρο, όχι το πιο γρήγορο αλλά τόσο απίστευτα μαλακό, ακόμη και στο ανέβασμα από πρώτη σε δευτέρα.

Στο μεταξύ απολαμβάνουμε τους πιο όμορφους δρόμους της Σαρδηνίας με τον ουρανό να μας ρίχνει καρεκλοπόδαρα. Πολύ κρίμα για αυτή τη διαδρομή που θα μπορούσε να είναι σαν παιδική χαρά για το Tuareg. Ακόμη και σε αυτές τις συνθήκες, η μοτοσυκλέτα της Aprilia γράφει τις στροφές εύκολα, εμπνέοντας εμπιστοσύνη και σιγουριά, όσο κι αν οι θεοί του καιρού θέλουν να μας μουσκέψουν ως τα εσώρουχα.

Αν μπορέσεις να διατηρήσεις μια καλή ταχύτητα, ο ανεμοθώρακας κρατά το νερό μακριά από το μεγαλύτερο μέρος του κορμού και το κράνος, έτσι μπορείς να μείνει λίγο στεγνότερος. Ανεξαρτήτως καιρού πάντως, η θέση οδήγηση είναι ευχάριστη και άνετη, με μια φιλόξενη σέλα κάτω από το σώμα.

Γεμάτο βουνά είναι το νησί, εύλογα ο καιρός αλλάζει γρήγορα. Τα σύννεφα έδωσαν τη θέση τους σε ζεστή λιακάδα και η άσφαλτος στέγνωσε σύντομα. Στην πρώτη ικανή ευθεία χτυπάμε το γκάζι στο τέρμα του και αυτό που συμβαίνει μετά είναι υπέροχο.

Η επιτάχυνση είναι ζωντανή αλλά ποτέ υπερβολική, παρόλα αυτά σε συνδυασμό με τον ήχο προκαλεί ανατριχίλα. Όταν καρυδώνεις το γκάζι ο δικύλινδρος ξαφνικά ακούγεται πολύ διαφορετικός απ’ ότι ακούς οδηγώντας σε κανονικό ρυθμό. Θα τον περιέγραφα ως έναν απειλητικό μεταλλικό ήχο που ολοένα και δυναμώνει όσο ανεβαίνουν οι στροφές του κινητήρα. Δεν θυμόμαστε τα Tuono και RS να βγάζουν παρόμοιο ήχο.

Αρκετά ασχοληθήκαμε με την άσφαλτο, ώρα για χώμα. Αφήνουμε τον δρόμο και παίρνουμε έναν από τους πολλούς χωματόδρομους που διαθέτει η Σαρδηνία, στην πλειοψηφία τους εύκολοι.

Και εδώ γίνεται αμέσως εμφανές το πόσο ευκολοδήγητο είναι το Tuareg, δεν θα σε φέρει ποτέ σε δύσκολη θέση είτε λόγω υπερβολικής δύναμης ή υπερβολικής πρόσφυσης. Απεναντίας, το παιχνίδι του είναι απόλυτη σταθερότητα και μεγάλη αυτοπεποίθηση.

Η όρθια οδήγηση για παρατεταμένο χρονικό διάστημα είναι άνετη διότι, πολύ απλά, αισθάνεσαι το σώμα σε μια απολύτως φυσική θέση, ακόμη και τα χειριστήρια αντιδρούν γλυκά στις εντολές σου.

Η ανάρτηση συγχωρεί πολύ και αυτό σου επιτρέπει να περνάς από δύσκολα σημεία, όπως μέσα από βαθιές λασπολακκούβες ή πάνω από μεγάλες πέτρες χωρίς απότομες αντιδράσεις από τη μοτοσυκλέτα. Γρήγορη μανούβρα για αποφυγή εμποδίου; Κανένα πρόβλημα. Ξαφνικά φρένα γιατί σου πετάχτηκε κατσίκα; Άφοβα.

Εσύ το σκέφτεσαι, το Tuareg το κάνει.

Δύσκολα μπορούμε να εντοπίσουμε ένα αρνητικό σημείο στο Aprilia Tuareg. Κάνει τα πάντα σωστά δίχως να αριστεύει κάπου. Αυτό μπορεί να ακούγεται ως λίγο βαρετό, μα δεν είναι έτσι στην πράξη και οφείλεται στην ίδια τη λογική της κατηγορίας που πρέπει να ισορροπεί ανάμεσα σε δύο κόσμους, εντός και εκτός ασφάλτου.

Η Aprilia σαφέστατα τοποθετεί το Tuareg μεταξύ του φθηνότερου Yamaha Ténéré 700 και του ακριβότερου KTM 890 Adventure. Η λογική αυτή δεν μένει μόνο στο χρηματικό αντίτιμο, αλλά και στον εξοπλισμό της μοτοσυκλέτας, ο οποίος επίσης βρίσκεται ακριβώς στη μέση.

Αν δε θέλετε να οδηγείτε εκτός δρόμου, ίσως αξίζει να περιμένετε λίγο μέχρις ότου η Aprilia να φτιάξει – ίσως – μια sport touring εναλλακτική πρόταση στην ίδια πλατφόρμα. Αν πάντως σας αρέσει η adventure λογική, τότε οι αξίες του Tuareg θα σας εκπλήξουν.

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ