Μετά τις Ducati, KTM και –ενδεχομένως- Yamaha to 2023, το μεγάλο «Η» μπαίνει στο χορό των radar. Πρώτο που θα λάβει το σύστημα ACC (Adaptive Cruise Control), υποβοηθούμενο από τον σχετικό αισθητήρα, είναι το Gold Wing. Βέβαια, οι πατέντες που εκδόθηκαν από σχετικό γραφείο στη Γερμανία, δείχνουν σαφώς πληρέστερο πακέτο ηλεκτρονικών βοηθημάτων με σαφέστερα περισσότερους δίτροχους αποδέκτες.

Το Gold Wing αν μη τι άλλο έχει τους χώρους για να κρύψει μέσα του όλη τη μονάδα ελέγχου ενός πολυσύνθετου υπολογιστικά συστήματος. Ένα σύστημα που θα λαμβάνει και θα επεξεργάζεται σε πραγματικό χρόνο δεδομένα από υπάρχοντες αισθητήρες της μοτοσυκλέτας, κάμερες, radar αλλά και LIDAR (εδώ το πράγμα γίνεται ακόμα πιο.. επιστημονικό, καθώς πρόκειται για τεχνική παλμικής ακτινοβολίας laser – Light Detection And Ranging). Όλα τα παραπάνω στο όνομα του ARAS ή Advanced Rider Assist System, που αξιοποιώντας την τεχνολογία για να προάγει την ασφάλεια στα τυφλά σημεία, επιφέρει και την άνεση με συστήματα όπως το ACC.

Πειραματικές μοτοσυκλέτες μάλιστα των Ιαπώνων, έχουν δείξει πως υπάρχει η δυνατότητα αυτόματης εξισορρόπησης και στριψίματος της μοτοσυκλέτας, αν όχι και της εντελώς αυτόνομης οδήγησης της. Και πάλι η Honda φαίνεται πως θέλει να κάνει τη διαφορά, προσθέτοντας συστήματα που θα σε διατηρούν αυτόνομα εντός λωρίδας αλλά και που θα σε κρατούν όρθιο σε περίπτωση λάθους στο γκάζι που θα επέφερε σχετικό «στολάρισμα» και επομένως πτώση.

Ακόμα, στον ηλεκτρονικό μπουφέ υπάρχουν τα αυτόματα φρένα πανικού, αλλά και πιο ήπια μέσα, όπως προειδοποιητικές δονήσεις ή/και οπτικά ερεθίσματα για τον αναβάτη. Η μοτοσυκλέτα θα αντιλαμβάνεται πιο έγκαιρα τον κίνδυνο και θα πληροφορεί αντίστοιχα. Με στόχο τα μηδενικά θανατηφόρα ατυχήματα από συγκρούσεις ως το 2050, η Honda φαίνεται πως έχει βάλει ψηλά τον πήχη, αποσκοπώντας στην ελάττωση του ανθρώπινου σφάλματος μέσω της τεχνολογίας.

Συστήματα όπως τα Sensing 360 και Safe and Sound στα αυτοκίνητα της δείχνουν το δρόμο που έχει χαραχθεί, μένουν όμως δυο βασικά ερωτήματα: Είναι εφικτά όλα αυτά στην πραγματική μοτοσυκλετιστική ζωή –ή έστω σε χώρες με πραγματικότητα σαν την ελληνική; Και αν ναι, με τι κόστος;