Εντάξει, όπως προείπαμε υπάρχει το S 1000 R, ένα S 1000 R δηλαδή απαλλαγμένο από τα πολλά πλαστικά αλλά και τους ίππους, με το streetfighter να ρυθμίζεται στους περίπου -40 έναντι του supersport αδερφού του. Η υστέρηση γίνεται πιο αισθητή σε σχέση με τον ευρωπαϊκό –επίσης γυμνό- ανταγωνισμό των 200+ ίππων, το Streetfighter V4 της Ducati και Brutale 1000 της MV Agusta δηλαδή.

Με τους Βαυαρούς να έχουν δείξει ήδη τι μπορούν να κάνουν με το M 1000 RR, είναι θέμα –κυριολεκτικά- χρόνου η επίσης πιο «αλήτικη» εκδοχή του, με όλο το εξωτικό σύμπαν του γερμανικού superbike να μεταφράζεται στο streetfighter της προαναφερθείσας υπερβολής. Τώρα τα λέμε αυτά γιατί δημοσιεύματα του εξωτερικού ήδη αναφέρουν πως έχουν κατατεθεί τα σχετικά έγγραφα για την ευρωπαϊκή αγορά, αναφέροντας όμως τεχνικά χαρακτηριστικά άνευ εικόνων. Ενδεικτικά, αναφέρεται η ισχύς του κινητήρα στου 207 (!) ίππους και την τελική κοντά στα 300χλμ/ώρα.

Κάπου εδώ αρχίζει η φαντασία, με τη γεωμετρία να είναι ανάλογη των παραπάνω αριθμών, χτίζοντας μια σχετικά μακρύτερη και ελαφρά φαρδύτερη μοτοσυκλέτα από το «απλό» S 1000 R, από το οποίο δε μπορούν να λείπουν τα αεροδυναμικά «φτεράκια» (λέγε με Winglet).

Τέλος, παρά την όποια ακραία αριθμητική λογική συνοδεύσει το πιθανολογούμενο M 1000 R, η φωνή της «λογικής» θα παραμείνει το 2023 με τη μορφή του S 1000 R. Μεταξύ μας όμως, θέλουμε να δούμε που θα το φτάσει η BMW και από πλευράς επιδόσεων αλλά και εξοπλισμού. Ίδωμεν..